Ενα ποιημα δικό μου!

Ένα δάκρυ κυλά
μα δε ερωτάει πια
γιατί έχει κυλίσει απ’ τη ματιά
τη δική μου.

Θα σε έχω μαζί μου
στην καρδιά μου
στην ψυχή μου.

Σαν Φοίνικας θ’ ανθήσω
σαν κύκλος θα κυλίσω
εγώ και οι φίλοι μου θα ζήσω
με την Αγάπη σας θα ζήσω
κι ας λυγίζω, δε θα σβήσω.

Ποτέ πια δε θα χαθώ
δε θα ξεχαστώ.

Μετά σαν κύκνος θα έρθω
θα πετάξω
θα κολυμπήσω,
ήρεμα, με σκοπό θα νικήσω
με σοφία θα ζήσω
θα αναστηθώ
θα ανοίξω φτερά
κι όλους μαζί θα σας τραβήξω...

Κι αυτόν τον Έναν, που είναι χιλιάδες
Κι αυτή τη Μια, που είναι μυριάδες
Μαζί
Αγάπη παντοτινή
Ολοκληρωτική

Γιατί μαζί
Είμαστε η Ύπαρξη
Μαζί, είμαστε η Δύναμη
Μαζί και η Ζωή!