Μαθήματα ζωής!

Έμαθα πολλά τον τελευταίο καιρό για τις σχέσεις των ανθρώπων. To πρώτο είναι, το πώς νιώθεις όταν είσαι ανάμεσα σε φίλους και τους αγαπάς και τους δυο αλλά αυτοί μεταξύ τους, είτε απλά δεν χωνεύονται ή έχει γίνει κάποια παρεξήγηση ή ακόμα χειρότερα έχουν τσακωθεί. Ότι και να έχει γίνει λοιπόν εσύ (και ο καθένας/μια) είσαι ανάμεσα και ακούς και τις δυο εκδοχές (ή απλά ακούς τον έναν να βρίζει τον άλλο/η) για ένα γεγονός, για κάτι που έγινε δηλαδή ανάμεσά τους ή και που έζησαν και εμπλέκεται και τρίτος φίλος τους που διαπληκτίστηκε και το φίλο του φίλου σου και δε συμμαζεύεται… Στη ζωή μου δεν μου αρέσει να λέω ψέματα και έχω μάθει ότι ακόμα και να κρύψεις κάτι θεωρείται ψέμα. Αυτό είναι μια μεγάλη φιλοσοφική κουβέντα βέβαια και δεν θα την κάνουμε εδώ. Έμαθα λοιπόν ότι το να στέκεσαι ανάμεσα σε δυο φίλους που αγαπάς αλλά που αυτοί δε χωνεύονται μεταξύ τους, το καλύτερο που έχεις να κάνεις είναι να μην πάρεις το μέρος κανενός (ή έστω όχι φανατικά) και φυσικά να μην πεις στον έναν τι λέει ο άλλος για αυτόν, εκτός βέβαια αν είναι κάτι πολύ σοβαρό και αφορά πολλά άτομα τελικά ή την υγεία των φίλων σου. Αν τους αγαπάς και τους δυο θα μπεις στη διαδικασία να σκεφτείς ποιον από τους δυο εμπιστεύεσαι πιο πολύ… και εδώ είναι που κατι δεν παει καλα, γιατι ο καθένας απλα σου ειπε τη δική του εκδοχή για το πώς έγιναν τα πράγματα και το τι σήμαινε για αυτό το ένα και το άλλο, που φυσικά διαφέρει εντελώς από αυτά που ειδε και εννοούσε ο άλλος. Οπότε στην ουσια δεν υπάρχει θέμα εμπιστοσύνης εδώ, ναι τους εμπιστεύεσαι και τους δυο, πιο πολύ ή πιο λίγο, σε αλλα θέματα πιο πολύ σε αλλα πιο λιγο, δεν εχει σημασία. Η Αλήθεια εδώ είναι ΜΙΑ, ΟΛΟΙ μα ολοι οι άνθρωποι όταν μιλάνε για ένα γεγονός θα σου το αφηγηθούν βάση αυτου που βίωσαν εκείνοι, αυτου που πιστεύουν ότι έγινε, θα σου πουν αυτό που νομίζουν ότι ο άλλος εννοούσε, θα σου πουν ότι το εκανε για τον έναν και τον άλλο λόγο (παντα αυτου που πιστεύουν ότι είναι ο λόγος) και δεν θα έχουν καμια επίγνωση στην πραγματικότητα για το τι εννοούσε ο άλλος, γιατι κανένας δεν μπορει να είναι στο κεφάλι κανενός. Όπως και οι περισσότεροι δεν λαμβάνουν υπόψη τους σε τέτοιες καταστάσεις ότι και ο άλλος βιωσε τα πράγματα με τη δική τους σκοπιά επομένως και ο άλλος θεωρεί ότι θέλει για τον άλλο χωρις να ξέρει. Σας μπέρδεψα? Ο καθένας εχει τους δικούς του λόγους που λέει και κάνει πράγματα και που θεωρει, πιστεύει και νομίζει ότι γνωρίζει…. Αυτός που θα κάνει τι διαφορά θα είσαι εσυ που πλεον εχεις επίγνωση αυτων που διάβασες εδώ και θα εισαι σε εγρήγορση εάν συμβεί κατι τετοιο στη ζωή σου, να μπορεις να μείνεις αποστασιοποιημένος. Γιατι και ενας άλλος φιλος σου μπορει να βρεθεί στη ζωή σου που θα είναι στη μέση από εσένα και έναν άλλο φίλο που εσυ δε χωνεύεις …και τοτε τι θα κάνεις? Θα ζητήσεις από το φίλο σου τι? Για σκεψου ;) Αυτές οι εμπειρίες λοιπον είναι για να μάθουμε το πώς να νιώθουμε και τους αλλους, γιατι ότι συμβαίνει σε εμάς συμβαίνει ή μπορει να συμβεί και σε άλλους!

Το 2^ο διδακτικό πράγμα που έζησα αφορά τις συζητήσεις. Συζητάς και ο άλλος αρχίζει να σου λεει είτε κατι που έχει ζήσει και τον έμαθε κατι, ή απλα μια θεωρία του, κάτι που πιστεύει. Εσυ από την άλλη αντιδράς γιατι αυτό που λεει ενώ δεν εχει μιλήσει στο πρώτο πρόσωπο σε προσβάλει λίγο ή πολύ γιατι είναι κατι που κάνεις ή δεν κάνεις, που πιστεύεις ή που δεν πιστεύεις, κατι που έρχεται σε αντίθεση τελος πάντων με αυτό που λεει ο άλλος, και νευριάζεις και αρχίζεις να μιλας απότομα, να προβάλεις επιχειρήματα για να στηρίξεις τη θέση σου, και ο άλλος αρχίζει να σου λεει ότι εισαι αντιδραστικός/η ή ευέξαπτος/η ή ενοχλείται και αυτος πολύ και αρχίζει να σου παρουσιάζει τα δικά του επιχειρήματα ή ακόμα χειρότερα αρχίζει να σε βρίζει…. Κάπου εκει εχει χαθεί και η συζήτηση. Χάθηκε από τη στιγμή που πήρες αυτό που είπε ο άλλος στα σοβαρα που λέμε, δηλαδή το πήρες ότι το λεει αποκλειστικά για εσένα αφου απευθύνεται σε εσενα, αφου μιλάτε μαζι δηλαη. Οταν σου λενε κατι το παίρνεις αμέσως προσωπικά κι εγω κι εσυ και ολοι...μεχρι ο αλλος να σου εξηγήσει οτι δεν παει για σενα, το θέμα είναι να μην παρεκτραπείς μεχρι τότε. Δεν είναι κατι που κάνουμε επίτηδες, είναι το σύστημα που μας έχει μάθει να σκεφτόμαστε τόσο ανορθόδοξα… Οποτε μην κατηγορείτε κανέναν όταν το κάνει αυτό γιατι ολοι μας το κάνουμε.

Αυτά όλα θα μου πειτε έπρεπε να περάσω τόσα χρονια πανω σε αυτόν τον πλανήτη και σε αυτή τη ζωη για να τα μάθω τώρα? Δεν τα είχα ξαναζήσει. Μα και βέβαια τα είχα ξαναζήσει. Το γιατι τα συνειδητοποίησα τωρα… είναι άλλο θέμα… Δεν ξέρω γιατι, αλλα θα το ψάξω. Πάντως είναι καλό τα τα συνειδητοποιήσουν ολοι και τα είναι σε εγρήγορση, για να εχουμε καλύτερες σχεσεις με τους ανθρώπους γύρω μας, γιατι έτσι θα έχουμε με όλα τα αλλα καλύτερες σχεσεις.