Η εμπειρία των σπηλαίων. Μια ψυχολογική προσέγγιση

 

Όλοι όσοι είμαστε ενεργοί σπηλαιολόγοι έχουμε ζήσει στιγμές όπου έχουμε αναφωνήσει «Γιατί το κάνω αυτό;» βγαίνοντας από ένα βάραθρο καταϊδρωμένοι και κουρασμένοι. Γιατί είναι μια δραστηριότητα πραγματικά κουραστική για όλους, γυναίκες και άντρες, και μέσα σε αντίξοες και αφιλόξενες για τον άνθρωπο συνθήκες. Κάποιοι θα αναρωτηθείτε εδώ «αφού ο άνθρωπος πρωτοκατοίκησε στα σπήλαια, πως είναι αφιλόξενα;». Στην πραγματικότητα ο άνθρωπος πρωτοκατοίκησε τις βραχοσκεπές και όχι τα σκοτεινά σπήλαια. Τα σπήλαια που δεν έβλεπαν ποτέ το φως της ημέρας τα φοβόταν και αργότερα τους προσέδωσε μαγικές και Ιερές ιδιότητες. Στις βραχοσκεπές όμως ήταν που κατοικούσαν γιατί εκεί μπορούσαν να ανάψουν με ασφάλεια φωτιά, και είχαν καλύτερη εποπτεία του γύρω χώρου.

Τα σπήλαια λοιπόν όπως και τότε έτσι και μέχρι σήμερα ξυπνάνε στο υποσυνείδητο του ανθρώπου πολλές συμβολικές εικόνες αλλά και φόβους. Οι περισσότεροι θα έχουν νοιώσει κλειστοφοβικά και αποφεύγουν τελείως την είσοδό τους σε αυτά. Για τους υπόλοιπους τα πράγματα είναι πιο περίπλοκα. Καταρχήν υπάρχει ο φόβος του ύψους που μπορεί να ενεργοποιηθεί ειδικά στην αρχή δίπλα στην είσοδο ενός βαράθρου. Υπάρχει η υψοφοβία, που είναι ο φόβος του να βλέπει κάποιος το ύψος και να φοβάται. Και υπάρχει και η ακροφοβία, που ακόμα και χωρίς να βλέπει κάποιος τον πάτο του βαράθρου, νοιώθει παρόλα αυτά μια έλξη, ένα ρούφηγμα προς τα κάτω. Αυτό οφείλεται στη βαρύτητα βέβαια και μπορεί με τον καιρό να μειωθεί ή να μπορέσουμε να το χαλιναγωγήσουμε να πάει κάπου στο πίσω μέρος του μυαλού ώστε να μην έχει τον έλεγχο. Γιατί αυτά τα συναισθήματα και τα ένστικτα δεν φεύγουν ποτέ στην πραγματικότητα, είναι πολύ πρωτόγονα και βρίσκονται εκεί για να μας προστατεύουν. Αν δεν υπήρχαν αυτά ο άνθρωπος θα δοκίμαζε από τα πρώτα του βήματα να πετάξει από έναν γκρεμό κι εμείς τώρα δεν θα ήμασταν εδώ. Το να λέει κάποιος ότι δεν φοβάται είναι σαν να προσπαθεί να πείσει ότι δεν είναι άνθρωπος.

 Η ανάγκη του να νοιώθει κάποιος υπεράνθρωπος ειδικά μέσα στην κοινότητα των αθλημάτων του βουνού είναι διάχυτη.  Η ανάγκη του να θέλει να φαίνεται άφοβος προέρχεται από έναν άλλο φόβο, το φόβο της απόρριψης από την ομάδα. Και ο άνθρωπος είναι κοινωνικό ον. Θέλει πάνω από όλα να ανήκει κάπου. Είναι πρωταρχική ανάγκη του ανθρώπου και θα κάνει τα πάντα για να ανήκει κάπου, ακόμα θα πει και ψέματα στους άλλους αλλά και πάνω από όλα στον εαυτό του. Το ρίσκο της αποκάλυψης όμως των φόβων μας, μας κάνει αυθεντικούς ανθρώπους και με τον καιρό κερδίζουμε παρά χάνουμε. Πάνω από όλα με την αυθεντικότητα κερδίζουμε αυτοαξία, κι από εκεί ανοίγει μόνος του ο δρόμος για να ξεπεράσουμε τα δικά μας προσωπικά όρια, στο χρόνο πάντα που είμαστε έτοιμοι. Και θα επανέλθω σε αυτό.

Γιατί λοιπόν αθλήματα βουνού και ιδιαίτερα σπηλαιολογία. Καταρχήν να ξεκαθαρίσω γιατί αναφέρομαι στη σπηλαιολογία μόνο ως δραστηριότητα. Γιατί δεν είναι άθλημα κατά βάση. Στην πράξη εφόσον χρειαζόμαστε εξάσκηση πάνω σε αυτό για να διατηρούμε τη φόρμα μας και τις τεχνικές μας, ουσιαστικά αθλούμαστε. Στη σπηλαιολογία παίρνουν μέρος όλα τα μέρη του σώματος και όλοι οι μυς γιατί ουσιαστικά περιέχει πεζοπορία, κουβάλημα, αναρρίχηση/καταρρίχηση  σε σκοινιά και βράχο. Όμως παρόλα αυτά δεν έχει ανταγωνισμό, γιατί θα την καθιστούσε επικίνδυνη, κι έτσι δεν μπορεί βάση ορισμού να θεωρηθεί άθλημα. Δυστυχώς βέβαια ανταγωνισμός υπάρχει γιατί είναι ακόμα ένα χαρακτηριστικό του ανθρώπου από πολύ παλιά και είναι και στην φύση μας. Τα περισσότερα είδη στη φύση ανταγωνίζονται το ένα το άλλο για την επιβίωση, και είναι πολύ σκληρός αγώνας. Στον άνθρωπο γίνεται σε ένα πιο σκιώδες επίπεδο και με μια επικάλυψη ηρωισμού. Για παράδειγμα μέσα στις ομάδες/συλλόγους παρατηρείται συχνά να μιλούν για το πόσα μέτρα βάθος έχει φτάσει ο κάθε ένας ή πόσα μέτρα έχει γράψει πάνω στο σκοινί ή πόσα βάραθρα έχει κατέβει. Αυτά είναι βέβαια αθώα παιχνίδια του φαινομένου του παγωνιού και ευτυχώς δεν είναι επικίνδυνα για κανέναν, εκτός από όσους θα νοιώσουν υποτίμηση επειδή δεν έχουν γράψει πολλά μέτρα πάνω σε σκοινί ή επειδή πάνε μόνο σε οριζόντια σπήλαια που δεν απαιτούν εξοπλισμό.

 Οι τελευταίοι μπορεί να αποθαρρυνθούν σοβαρά αν δεν πλαισιωθούν με μια ομάδα εμπιστοσύνης και αμοιβαίας κατανόησης. Γιατί ο κάθε ένας έχει τους λόγους του που δεν πάει παρακάτω, σε αυτό το παρακάτω που το ορίζουν οι άλλοι με τα δικά τους μέτρα, αντοχές κλπ. Κάποιοι λένε «ξεπέρασε τα όρια σου», τα όρια όμως τα βάζει μόνο ο κάθε ένας για τον εαυτό του. Αν τα βάλουν άλλοι αυτό που θα καταφέρουν θα είναι να μην έχει κανένα από τα δύο μέρη μιας εξόρμησης μια καλή εμπειρία. Τα όρια λοιπόν τα φτιάχνει ο κάθε ένας και τα ξεπερνά όπως και όποτε είναι αυτό δυνατό και όποια στιγμή είναι έτοιμος/η να το κάνει. Δεν είναι κανείς και καμία υποδεέστερος/η από τους άλλους επειδή δεν κάνει τα ίδια με αυτούς τους άλλους. Ο κάθε ένας είναι την κάθε στιγμή η καλύτερη εκδοχή του Εαυτού του και το αν θα πλησιάσει το Ανώτερο Δυναμικό του είναι μοναδική και προσωπική υπόθεση!

Κι αφού μιλήσαμε για τις δύσκολες καταστάσεις ας μιλήσουμε και για τις όμορφες. Η σπηλαιολογία λοιπόν εκτός από κοπιαστική δραστηριότητα είναι και επιστήμη και εξερεύνηση του καινούργιου. Μια πολυεπιστήμη που μπορεί να συνδράμει σε πολλές άλλες όπως η γεωλογία, η βιολογία, η χημεία κλπ. Εκτός όμως από αυτό μπορεί να γίνει έναυσμα για ψυχική ανάταση και συνεπώς αναψυχή. Πέρα από το περιβάλλον της ατμόσφαιρας που σε πολλά σπήλαια είναι πολύ καθαρό και μπορεί να βοηθήσει το σώμα, μπορεί να μας ανοίξει τα μάτια σε έναν άλλο κόσμο, μέσα μας. Πολλοί χωρίς να το καταλαβαίνουν έχουν ερωτευτεί τα σπήλαια, και είναι λογικό αφού το σπήλαιο αναπαριστά τη μήτρα της μητέρας. Είναι ένας εσωτερικός υγρός και σκοτεινός χώρος ακριβώς όπως και η μήτρα από όπου γεννηθήκαμε. Γιαυτό και υπάρχει το σπηλαιολογικό αστείο που όταν βγαίνει κάποιος από μια στενή τρύπα λέμε «ξαναγεννήθηκε». Μη το γελάτε γιατί υποσυνείδητα εκείνη τη στιγμή συμβαίνει κάτι το πραγματικά μαγικό. Γιατί το υποσυνείδητο δουλεύει με συμβολισμούς και εικόνες. Τι καλύτερο λοιπόν από τη βιωματική εικόνα της μήτρας για να ξυπνήσει μέσα μας ενέργειες και συναισθήματα που αλλιώς θα κοιμούνταν μπορεί και για πάντα. Οπότε είναι μια γέννα, αυτή ενός εν δυνάμει ανανεωμένου ανθρώπου σε σχέση με την προσωπική του εξέλιξη.

Εμένα προσωπικά μου ξυπνάει το συναίσθημα του ότι βρίσκομαι «σπίτι μου», αισθάνομαι ασφάλεια και θαλπωρή, προστατευμένη μέσα στα γερά και συμπαγή τοιχώματα της Γης. Το σπήλαιο/μήτρα λοιπόν μπορεί να δώσει στον κάθε ένα/μια ακριβώς αυτό που έχει μεγαλύτερη ανάγκη, το οποίο μπορεί ποτέ άλλοτε να μην το γνώριζε. Επίσης είναι η επαφή με αυτό που αποτελεί τον πλανήτη, τα βράχια και το χώμα, αλλά και αυτό που είναι αθέατο στην καθημερινότητά μας, το κρυμμένο, που εξιτάρει την φαντασία και δημιουργεί την ανάγκη να ψάξεις τι βρίσκεται κάτω από τα πόδια σου. Όχι κάποιος θησαυρός, γιατί ο σπηλαιολόγος δεν ενδιαφέρεται να βρει λίρες (αν και δεν θα μας κακόπεφταν), αλλά αυτό που αποτελεί θεμέλιο του τόπου που πατάμε πάνω του στις πεζοπορίες μας. Ψάχνοντας η ψυχή να βρει από πού ξεκίνησε ακολουθεί το δρόμο προς τα πίσω και προς τα κάτω, όπως πίστευαν και οι Αρχαίοι. Επομένως μπαίνοντας στη σπηλιά ψάχνουμε να βρούμε τον Αληθινό Εαυτό μας, που κρύβεται στα σκοτεινά μας εσωτερικά βάθη. Τι καλύτερο σύμβολο για αυτό το σκοπό από τα σκοτεινά βάθη ενός βαράθρου.

Κι ένα κομμάτι από ένα άλλο άρθρο που έχω γράψει σε σχέση με τα σπήλαια :

«Εκτός των άλλων που προσφέρει, η σπηλιά, είναι ένας κόσμος που θεραπεύει το νου και γαληνεύει την ψυχή. Εξωθώντας προς την επιφάνεια (συνείδηση) ό,τι μας εμποδίζει να βρούμε το δρόμο προς τα μέσα (υποσυνείδητο), για να ανακαλύψουμε τον Αληθινό Εαυτό μας, αλλά και το μονοπάτι μέσα το σπήλαιο, που στο τέλος προς τα έξω πάλι, θα μας οδηγήσει στην επιφάνια ,εκτός σπηλαίου, και μέσα στην καινούργια κάθε φορά Ζωή, σε ένα καινούργιο μονοπάτι. Κι αυτή θα είναι κάθε φορά μια μικρή μύηση.»

Αλεξανδροπούλου Χριστίνα

Θεραπεύτρια Reiki Master Teacher

Σαπωνοποιός & Καλλιτέχνης

 Το παρόν άρθρο έχει δημοσιευτεί και στο περιοδικό του συλλόγου "ΣΠ.ΕΛ.Ε.Ο.", σπελεο_news Τεύχος 1ο - 2 Ιανουαρίου 2022

https://www.speleo.gr/%cf%83%cf%80%ce%b5%ce%bb%ce%b5%ce%bf_news/

Εικόνα από το σπήλαιο Αφαίας, όρος Αιγάλεω.

Η απάτη του «δεν αλλάζω»

Η απάτη του «δεν αλλάζω»

Αντιμετωπίζω πολλούς ανθρώπους (κυρίως άντρες) στη ζωή μου, που λένε διαρκώς «αυτός είμαι και δεν αλλάζω». Είναι λυπηρό γιατί είναι μια μεγάλη σύγχρονη παγίδα του συστήματος για να κρατάει τους ανθρώπους δέσμιους και υποτακτικούς. Μια παγίδα για να παραμένουν όλοι με τα προβλήματά τους ώστε να αναζητούν συνέχεια λύτρωση μέσω της υπερκατανάλωσης φαγητού, πρόχειρης διασκέδασης, ρούχων, ναρκωτικών και άλλων καταχρήσεων. Αντί να βρίσκουν αγαλλίαση στη συντροφιά φίλων και συντρόφων ερωτικών και μη! Έχουν αναγάγει τη δυσλειτουργική τους κοινωνική συμπεριφορά σε αρετή προκειμένου να μη χρειαστεί να αλλάξουν τίποτα από όλα τα καταστροφικά για τους ίδιους και τους συνανθρώπους τους «χαρακτηριστικά»! 

Το έχω εξηγήσει πολλές φορές αλλά θα το λέω με διαφορετικούς τρόπους κάθε φορά ξανά από την αρχή ώστε να το καταλάβουν όλοι με όποιο τρόπο βολεύονται. Η ύλη αποτελείται από άτομα που μέχρι και η επιστήμη έχει αποδείξει ότι στη μικρότερη διάτμηση τους είναι στην ουσία ενέργεια! Άρα ότι βλέπουμε, ότι αγγίζουμε και άρα τα κύτταρα μας, όλα είναι ενέργεια. Το σώμα μας, είναι η χονδροειδής μορφή ενέργειας που έχει διαμορφωθεί γύρω από την ψυχή και το πνεύμα μας. Αλλιώς: Το σώμα είναι το ξεδίπλωμα της ψυχής στο χονδροειδές πεδίο και η ψυχή είναι το ξεδίπλωμα του σώματος στο λεπτοφυές πεδίο (Γ. Ιωαννίδης)! Από πού έχει διαμορφωθεί λοιπόν το σώμα? Από μέσα μας, από την ψυχή! Η ψυχή έχει διαλέξει κάποια βασικά στοιχεία πριν ενσαρκωθεί και αργότερα όσο μεγαλώνουμε διαμορφώνουμε και το υπόλοιπο. Αυτό που βλέπεις στον καθρέφτη είναι αποτέλεσμα του τι έχεις μέσα σου. Άρα αν δεν βλέπεις κάτι που να σου αρέσει, κάπου μέσα σου δεν σου αρέσει ο Εαυτός σου. Άραγε τον έχεις ψάξει να βρεις ποιος είναι και τι θέλει? Άραγε γιατί δεν μας αρέσει ένας άνθρωπος που είναι μόνιμος γκρινιάρης και κατσούφης και τον βλέπουμε άσχημο? Είναι πράγματι άσχημος ή τον κάνουν να φαίνεται άσχημο οι παρούσες επιλογές του (μπλοκαρίσματα)? Μήπως γιατί οι χαμηλές δονήσεις με τις οποίες λειτουργεί δεν επιτρέπουν την εσωτερική ομορφιά της ψυχής να αναδυθεί προς τα έξω? Η ψυχή είναι πάντα καθαρή και αμόλυντη να ξέρετε! Αυτό που νοσεί είναι το μυαλό! Οπότε και ο Όρος «ψυχιατρική» είναι αδόκιμος! Θα έπρεπε να λέγεται «ιατρική του νου» ή κάπως αλλιώς. 

 

Όταν από μικροί βαλλόμαστε από περιορισμούς που μας επιβάλουν ο κοινωνικός και οικογενειακός μας περίγυρος, τραύματα που προκαλούν οι γονείς, οι σχέσεις, οι φίλοι μας, στο σώμα, στο νου και στην καρδιά μας, ο νους τα κρατάει όλα αυτά, τα μαζεύει σαν πολύτιμα πετράδια. Μετά φτιάχνει γύρω από αυτά ασπίδες/φλοιούς/στρώματα από συγκεκριμένα μοτίβα συμπεριφορών και σκέψεων. Στήνει παγίδες στον ίδιο του τον εαυτό, σαμποτάρει κάθε προσπάθεια να ανοιχτούμε, να προχωρήσουμε, να ξεπεράσουμε, να επεξεργαστούμε πληροφορίες πολλές φορές, να μετουσιώσουμε τα σκοτεινά αυτά κομμάτια μας. Γιατί εντωμεταξύ τα έχει κρύψει βαθιά στο υποσυνείδητο και είναι δύσκολο από εκεί να τα διαβάσουμε. Έτσι παραμένουν κομμάτια μέσα μας, από μνήμες που έχουν αποθηκευτεί μαζί με ήχους, εικόνες και συναίσθημα, το κάθε κομμάτι αποτελείται από μνήμη εικόνας, ήχου και συναισθήματος. Όλα αυτά όμως μέσα στα σκοτάδια. Φύλακας τους το Εγώ, το οποίο αν θέλουμε να του μιλήσουμε θα πάρει τη μορφή του Εσωτερικού μας Παιδιού. Το Εγώ δεν είναι κάτι κακό! Όλα αυτά τα κάνει γιατί νομίζει ότι θα μας προστατεύει από το να πληγωθούμε ξανά! Δεν έχει καταλάβει, γιατί οι περισσότεροι δεν του μιλούν, δε το ρωτάνε τι έχει, γιατί φυλάει το τάδε και το τάδε και γιατί έχει στήσει παγίδες σε μορφή "κουμπιών" για να πατιούνται και να ξεσπά μέσα μας ο θυμός, η λύπη, η αυτολύπηση, η αυτοτιμωρία, η ενοχή, ο φθόνος, η ζήλια, η ανασφάλεια, η επίκριση. Όταν γίνεται αυτό η αλληλεπίδραση με τον έξω κόσμο γίνεται δύσκολη, δύστροπη, δυσλειτουργική και δημιουργείται ένα σύμπλεγμα που επιτρέπει μόνο να ανοίξει το κουτί που φυλάσσετε μέσα ένα κομμάτι σκοτεινό και βγαίνουν από εκεί όλα όσα είναι αποθηκευμένα, σε έναν άλλο άνθρωπο από αυτόν που μας πλήγωσε αρχικά ή μπορεί και στο ίδιο. Βγαίνουν για λίγο, σαν λόγια που πονάνε, σαν συναισθήματα που πονάνε και πληγώνουν άλλους, σαν οργή που δεν βρίσκει δίκιο, σαν παρεξηγήσεις που περνούν από αέναους κύκλους χαμένων φίλων και συντρόφων. 

Τώρα όλα αυτά που σας λέω που κολλάνε με το «Έτσι είμαι και δεν αλλάζω»? Κολλάνε στο εξής: Όλοι έχουμε αυτά τα κομμάτια και οι περισσότεροι δεν τα ψάχνουν για να μπορέσουν να καταχωρηθούν σωστά και να πάψουν να σαμποτάρουν τη ζωή! Κι όταν συμβαίνει αυτό για πολύ καιρό οι περισσότεροι πιστεύουν ότι αυτά τα ίδια είναι μέρος του χαρακτήρα τους! Έχουν ταυτιστεί απόλυτα με ότι λένε τα πληγωμένα τους κομμάτια και επί της ουσίας δεν λειτουργούν με τα μη κακοποιημένα, αλλά ως επί το πλείστον στο μεγαλύτερο μέρος της ζωής τους λειτουργούν με αυτά τα δυσλειτουργικά. Η «ψυχολογία» τα λέει σύνδρομα, ψυχώσεις, νευρώσεις και άλλα πολλά! Τι να τους κάνουμε τους τίτλους όμως? Όταν το μόνο που κάνουν είναι να τρομάζουν ακόμα περισσότερο και να απομακρύνουν συνεχώς τους ανθρώπους από το να ψάξουν μέσα τους να διορθώσουν αυτά τα κομμάτια. Οι περισσότεροι όταν ακούν ότι έχουν κάποιο «θέμα» φοβούνται μη τους κακολογήσουν ή εξοργίζονται και το αρνούνται κατηγορηματικά!  Πως να φτιάξουν τη σχέση τους με αυτό το Εσωτερικό πληγωμένο Παιδί αν δεν αγκαλιάσουν το ίδιο το πρόβλημα. Έχουμε γεμίσει ενήλικες  (στο σώμα) με καρδιά και νου μικρού παιδιού. Δεν έχουν ιδέα για αυτό οι πιο πολλοί. Νομίζουν ότι «αυτοί είναι και δεν αλλάζουν». Κι όμως, αλλάζουν! 

 

Μη σας τρομάζει η λέξη αλλαγή, γιατί ξέρω η αλλαγές φαίνονται τρομαχτικές. Εδώ δεν μιλάμε για μια αλλαγή ενός ατόμου σε κάτι που δεν είναι. Δεν εννοώ να γίνει κάποιος κάτι που δεν είναι ή δεν θέλει να είναι. Η αλλαγή για την οποία μιλάω είναι στην ουσία θεραπεία, μετουσίωση των σκοτεινών κομματιών, μεταμόρφωση, εξέλιξη. Εξέλιξη ενός ανθρώπου στο καλύτερο δυνατό του, στο ανώτερο δυναμικό του. Και το επιτυγχάνουμε μέσω της αλληλεπίδρασής μας με άλλους ανθρώπους μέσω των διαφόρων σχέσεων (οικογενειακών, ερωτικών, φιλικών, εργασιακών), "τριβόμαστε", δουλεύουμε το μέσα μας, τις συμπεριφορές μας, τις σκέψεις και τα συναισθήματά μας. Αυτό γίνεται με το να ρωτάμε τον εαυτό μας : "τι συναισθήματα ένοιωσα όταν έγινε αυτό;" και "τι σκέφτηκα", "τι ενισχύει αυτές μου τις σκέψεις?", "τι αντικρούει αυτές μου τις σκέψεις" και "υπάρχουν εναλλακτικές σκέψεις?" και "πως μπορώ να διορθώσω ότι έγινε?", τέλος "ποια είναι η μέση λύση?" και "ποια είναι τα καινούργια συναισθήματα και σκέψεις?". Αυτά είναι κάποια από τα ερωτήματα που βοηθάνε να καταλάβουμε τι γίνεται μέσα μας και να λύσουμε κάποια μπλοκαρίσματα. Όταν λοιπόν αρχίζουν να λύνονται, αυτό που γίνεται είναι ότι βγάζουμε σιγά σιγά από πάνω μας τα "πέπλα" που κάλυπταν τον Αληθινό Εαυτό μας και δεν τον άφηναν να εκδηλωθεί, δεν τον άφηναν να λάμψει. Οπότε δεν μιλάμε στην ουσία για αλλαγή αλλά για μία αποκάλυψη του Εαυτού μας. Πολλές φορές μπορεί να εκπλαγούμε από το πόσο διαφορετικοί αποκαλύπτεται ότι είμαστε μέσα από αυτή τη διαδικασία κι έτσι έχει επικρατήσει να λέμε ή να ακούμε να μας λένε "άλλαξες". Δεν άλλαξε και δεν αλλάξαμε, αποκαλύψαμε κρυμμένα μας κομμάτια, πιο φωτεινά και λειτουργικά που πάντα ήταν μέσα μας και δεν το ξέραμε. Όλα είναι μέσα μας, και τα λειτουργικά και δημιουργικά και τα δυσλειτουργικά και καταστροφικά. Το θέμα είναι να τα έχουμε σε μια ισορροπία και να επιλέγουμε πότε χρειάζεται η δημιουργία και πότε η αποδόμηση, και τα δύο είναι χρήσιμα. Στο τέλος τέλος είμαστε ένα έργο συνεχώς υπό κατασκευή θα λέγαμε. Είμαστε το καλύτερο που μπορούμε σε κάθε δεδομένη μας στιγμή. Οπότε αντί να αυτοχαστουκιζόμαστε για τα άσχημα μας, μπορούμε να πούμε στον Εαυτό μας "Ωραία έκανες ότι καλύτερο μπορούσες τότε, ας πάμε να δούμε τι καλύτερο μπορούμε να κάνουμε σήμερα"

Όλοι αλλάζουν λοιπόν υπό αυτή την έννοια! Και οφείλουν να αλλάζουν γιατί η Ζωή η ίδια είναι μια διαρκής αλλαγή. Ο λόγος που φτάσαμε ως εδώ ως είδος είναι γιατί προσαρμοζόμασταν στις αλλαγές. Γιατί σταματήσαμε να προσαρμοζόμαστε και απλά καθόμαστε και δεχόμαστε τα πάντα όπως είναι, έχοντας δαιμονοποιήσει την αλλαγή? Ακούω συχνά το «Αν θέλει να σε αλλάξει πάει να πει πως δε σε αγαπάει»! Μεγάλη παγίδα!! Γιατί όλα αυτά που νομίζεις ότι είναι ο χαρακτήρας σου στην πραγματικότητα είναι πολλές πολλές φλούδες στρωμάτων συμπλέγματος και δυσλειτουργικών σκεπτομορφών, πάνω από τον Αληθινό Εαυτό σου! Και δεν γνωρίζεις καν ποιος είσαι, αν δεν αρχίσεις να βγάζεις μια μια τις φλοίδες/πέπλα. Και φυσικά μέσα από αυτή τη διαδικασία και όσο βγάζεις θα αλλάζεις γιατί θα φεύγουν ένας ένας οι λόγοι όπου σε κρατούσαν πίσω. Τα πράγματα που κάνεις και λες που σε εμπόδιζαν τόσο καιρό, να αγαπήσεις, να αλλάξεις ότι σε στενοχωρεί και σε ενοχλεί στη ζωή σου, να τολμήσεις, να πάρεις ρίσκα, να χαρείς, να αγαπήσεις τον ίδιο σου τον εαυτό, να τον φροντίσεις. Θα αλλάξεις γιατί θα αρχίσεις να γίνεσαι αυτό που πραγματικά είσαι! Αυτό που είναι αποθηκευμένο σαν πληροφορία στην ψυχή. Η ψυχή σου είναι ο κεντρικός πυρήνας σου, όχι αυτά που πιστεύεις ή οι θεωρίες που έχεις οικειοποιηθεί. Αυτά αλλάζουν και είναι καλό να αλλάζουν ώστε να προσαρμόζεσαι και να πηγαίνεις με τη ροή της ζωής και τα καινούργια κάθε φορά δεδομένα. Θα αφήσεις τη ζωή να σε  νικήσει και να σε πάρει από κάτω και σε σέρνει και όπου σε βγάλει γιατί εσύ να πιστεύεις ότι αυτός είσαι και δεν αλλάζεις?

Οπότε μην απορρίπτεις τη γυναίκα (ή άντρα) που θα θέλει να σε αλλάξει γιατί στην πραγματικότητα αυτή/ος είναι εκείνοι που σε αγαπάνε και θέλουν να σε δουν να λειτουργείς με βάση αυτό που είσαι και όχι με βάσει αυτό που σου επιβάλουν άλλοι, ακόμα κι αν αυτό το «άλλοι» είναι ο νους σου που νοσεί! Φυσικά όχι και να γίνουν οι σωτήρες σου, προσοχή σε αυτό! Κάποιοι θα πουν μα που ξέρει ο άλλος ποιος είμαι αφού ούτε εγώ δεν ξέρω. Κάποιοι μπορούμε και βλέπουμε την ψυχή γιατί είμαστε λίγο πιο ανοιχτοί/ευαίσθητοι, έχουμε πετάξει λίγα στρώματα από πάνω μας, έτσι η ψυχή μας βοηθάει να βλέπουμε πιο καθαρά ποιος είναι τι, γιατί η ενόραση είναι ένα από τα χαρίσματα της ψυχής. Άλλοι μπορεί να έχουν και χάρισμα αλλά έχουν επίσης διαβάσει και διδαχθεί από την «ψυχολογία» και άλλες επιστήμες και πιστέψτε με υπάρχουν πολλές κωδικές λέξεις και συμπεριφορές που δείχνουν πότε ένας νους νοσεί! Το νοσεί μην το πάρετε ως αρρώστια σαν αυτή του σώματος. Η αρρώστια στο σώμα είναι το τελευταίο στάδιο. Ο νους που έχει νοσήσει δεν είναι το ίδιο. Λειτουργεί και πάλι, χωρίς όμως να είναι  πλήρης δυνατοτήτων. Έχετε πολλές περισσότερες ικανότητες από όσες νομίζετε. Έτσι ο κάθε ένας είναι ήσυχος και φαίνεται μια χαρά, χωρίς να ξέρει τι καλύτερο υλικό έχει από κάτω κρυμμένο. Γιατί λοιπόν να μην ψάξεις να βρεις πιο είναι αυτό το καλύτερο που κρύβεις μέσα σου? Δεν πιστεύεις ότι κρύβεις κάτι καλύτερο? Μα κι αυτό που πιστεύεις τώρα δα είναι λόγια του νου σου που δυσλειτουργεί για αυτό και στα λέει αυτά! Αν δεν λειτουργούσε τόσο καταστρεπτικά εναντίον σου θα σου έλεγε ότι έχεις πολλά όμορφα πράγματα να δώσεις στον κόσμο και ότι αξίζεις να έχεις το καλύτερο στη ζωή!  Γιατί τι σου φταίει και ο/η σύντροφός σου να ξεσπάς τα νεύρα σου, την κακία, την πικροχολία σου πάνω του/της? Γιατί νομίζεις ότι φταίει εκείνος/η ε? Αλήθεια από πού νομίζεις ότι πηγάζει αυτό? Θα το σκεφτόσουν αν δεν λειτουργούσες με ένα μηχανισμό που σε αποτρέπει να δεις μέσα σου τι συμβαίνει? Αν δεν είχες το φόβο να σου επιβάλει να μην σκαλίζεις αυτά που πονάνε γιατί θα πονέσουν χειρότερα. Κι όμως ναι μπορεί να πονέσουν αν τα σκαλίσεις αλλά κάποια στιγμή θα βγεις νικητής από τα σκοτάδια σου, και θα είσαι πιο δυνατός από ποτέ άλλοτε πριν. Κι αυτό θα φαίνεται και θα αντανακλάται πάνω σου με πολλούς τρόπους. Αλλά θα έχεις αλλάξει! Θα είσαι η καλύτερη (στην κάθε παρούσα στιγμή) εκδοχή του εαυτού σου! Μέτα από αυτό δεν θα ξαναπείς «δεν πιστεύω ότι θα βρω κάποια/ον να με ανεχτεί όπως είμαι». Γιατί πολύ απλά δεν χρειάζεται να ανεχτεί/συμβιβαστεί κανείς με ότι νομίζεις ότι είσαι, ούτε εσύ ο ίδιος/α!! Οξύμωρο ακούγεται, αλλά αν σκεφτείς ότι στην ουσία συμβιβάζεσαι να μένεις στα ίδια, να σκέφτεσαι τα ίδια κάθε μέρα, κάθε χρόνο της ζωή σου που περνάει χωρίς να εξελίσσεσαι προσωπικά. Έχεις κάνει ένα ιδιαίτερο συμβόλαιο με τον εαυτό σου, που είναι μόνο ο επιφανειακός εαυτός, που σου λέει να μην αλλάξεις γιατί δεν γίνεται αυτό, οπότε κάτσε εδώ και η ευτυχία θα σου έρθει ουρανοκατέβατη! Εντωμεταξύ περιμένεις χρόνο με το χρόνο την ευτυχία που δεν έρχεται τελικά ποτέ! Πότε θα σπάσεις αυτά τα συμβόλαια? Πότε θα πάψεις να βασίζεσαι σε εξωτερικούς Σωτήρες? Την ευτυχία θα τη βρεις μόνο αν ανακαλύψεις ποιος είσαι και τι θέλεις, ώστε να συντονιστείς με ότι καλύτερο έχει το Σύμπαν να δώσει για σένα και για όλους! Αλλιώς μπορείς να κάτσεις στη ζωή αυτή που δεν σου αρέσει, με τον επιφανειακό εαυτό που έχεις διαμορφώσει που ούτε αυτός σου καλοαρέσει και να γίνεσαι ένα ρομποτικό ανδρείκελο σιγά σιγά χάνοντας την ανθρωπιά σου στο τέλος.

Η αλλαγή έρχεται και καθαρίζει, δεν διώχνει ούτε καταστρέφει αυτά τα δυσλειτουργικά κομμάτια. Καθαρίζει της πληγές και τις γεμίζει και καλό υλικό, φωτεινό, ανταλλάσσει θα λέγαμε ότι δεν δουλεύει με αυτό που δουλεύει. Χρειάζεται η αποδόμηση του παλιού για να γίνει ο χώρος για το καινούργιο. Αυτό κάποιοι το λέμε μετουσίωση εσωτερικού εαυτού ,και είναι η σύγχρονη μαγεία του κάθε ανθρώπου που θέλει να καλυτερεύσει τη ζωή του.  Μετουσιώστε λοιπόν τα δυσλειτουργικά και καταστροφικά στοιχεία σας σε λειτουργικά  και δημιουργικά!  Φωτίστε αυτά τα σκοτεινά κομμάτια με αγάπη, συγχώρεση, αλήθεια, υπομονή, ελευθερία, γενναιοδωρία, ασφάλεια, εμπιστοσύνη! 

 Πως θα το κάνεις αυτό λοιπόν. Υπάρχουν βέβαια οι «ψυχολόγοι», αυτοί που θα σε βοηθήσουν να κατανοήσεις πως σκέφτεται ο νους σου και να θα ξεμπλέξεις λίγο το κουβάρι των σκέψεων (με ερωτήσεις όπως αυτές που είπαμε πιο πάνω και διάφορες ασκήσεις). Υπάρχουν τα ανθοϊάματα Μπαχ, οι εναλλακτικές θεραπείες, το ρεικι, η χρωματοθεραπεία, ηχοθεραπεία και πολλές άλλες. Υπάρχουν πνευματικά μονοπάτια που περιέχουν μέσα στις ασκήσεις τους διαλογισμούς για να επικοινωνήσεις με τα Εσωτερικά πεδία! Υπάρχον βιβλία αυτοβοήθειας και αυτοβελτίωσης, όπως της αγαπημένης μου Λουϊζ Χει (Louise Hey)! Θα πρότεινα να δείτε και βιντεάκια της Teal Swan, επίσης αγαπημένη μου, όπου αναλύει τις μετουσιωτικές διαδικασίες που χρειάζεται να ξέρετε! Υπάρχουν σίγουρα πολλά άλλα που μπορείτε να ψάξετε και να κάνετε, αυτά είναι μόνο μερικά λίγα. Μπορείτε να επικοινωνήσετε και μαζί μου προσωπικά για να σας καθοδηγήσω περαιτέρω.

Έχετε πάντα στο νου σας αυτό το κειμενάκι! Θα σε βοηθήσει όπως βοήθησε κι εμένα! Διαβάστε το πολλές φορές για να το κατανοήσετε και έχετε το στο νου σας συνεχώς στη ζωή! 

 

Να είστε προσεκτικοί με τις σκέψεις σας γιατί γίνονται τα λόγια σας
Να είστε προσεκτικοί με τα λόγια σας γιατί γίνονται οι πράξεις σας
Να είστε προσεκτικοί με τις πράξεις σας γιατί γίνονται οι συνήθειες σας
Να είστε προσεκτικοί με τις συνήθειές σας γιατί γίνονται ο χαρακτήρας σας
Να είστε προσεκτικοί με τον χαρακτήρα σας επειδή γίνεται το πεπρωμένο σας!