Για την Αγάπη και τον Έρωτα… αλλά κυρίως για τον Έρωτα

Στον σημερινό ξεπεσμό και ισοπέδωση των πάντων έχει εκπέσει δυστυχώς και η Αγάπη με τον Έρωτα. Είναι δυο δυνάμεις της Φύσης, δυο κινητήριες ενέργειες  που διαπερνούν τα πάντα. Είναι αντίθετες και συμπληρωματικές. Δείτε τις σαν αρχέτυπα αν θέλετε ή σαν θεότητες. Το παν είναι να γίνουν αντιληπτά τα σύμβολά τους και η αντιστοιχία τους στην καθημερινότητά μας, προκειμένου να μπορούμε να γνωρίσουμε τις αλχημικές διεργασίες που γίνονται χάρις την ένωση και των δυο. Γιαυτό παραθέτω μια αλληγορία που εμπνεύστηκα για να βοηθήσω τη διαδικασία. Γιατί αυτές οι δύο έννοιες δεν μπορούν να εξηγηθούν με επιστημονικούς όρους σε πλήρη έκταση. Οι βιολόγοι και χημικοί θα σας εξηγήσουν ποιες είναι οι φυσικοχημικές βιολογικές αντιδράσεις που γίνονται μέσα στο σώμα μας. Όμως όσοι νοιώθετε πως υπάρχει και κάτι ακόμα «άπιαστο» στην όλη ιστορία μπορείτε να συνεχίσετε την ανάγνωση. 

Καταρχήν θέτω ως βάση ότι :

Η Αγάπη αντιστοιχεί στη Θεά, που είναι απεριόριστη, είναι χώρος και εκπροσωπείται από τη Γυναίκα, τη Φύση και τη Γή

Ο Έρωτας, αντιστοιχεί στο Θεό, που είναι Αιώνιος, είναι χρόνος και εκπροσωπείται από τον Άνδρα, το Σύμπαν και τον Ουρανό.

Δυο άνθρωποι Ερωτεύονται. Τι συμβαίνει? Φανταστείτε τον Έρωτα σαν ένα σπόρο που μπαίνει μέσα μας όταν αντικρίζουμε τον άνθρωπο που μας ενδιαφέρει. Το χώμα του είναι η Αγάπη που υπάρχει μέσα μας και μέσα σε όλα τα πλάσματα του πλανήτη. Αυτή είναι το υπόστρωμα λοιπόν, χάρις αυτήν Αγαπάμε και χωράμε στην καρδιά μας όλους τους δικούς μας ανθρώπους, από τους γονείς και τα αδέλφια μας μέχρι και όλους μας τους φίλους και το σύντροφο μας. Όμως για να κρατήσει η σχέση χρειάζεται αυτό που λένε κάποιοι μια κόλλα, αυτή είναι ο Έρωτας. Θα σας πουν κάποιοι ότι ο Έρωτας κάποτε τελειώνει γιατί μάλλον τον μπερδεύουν με τον ενθουσιασμό. Εγώ έχω μια άλλη κοσμοθεωρία… 

Έχει μπει ο σπόρος του Έρωτα λοιπόν μέσα μας. Μπορεί να το καταλάβουμε αμέσως μπορεί και όχι. Όταν το καταλάβουμε αρχίζει να βλασταίνει το σποράκι ή μπορεί να έχει αρχίσει και μόνο του και μετά να το πάρουμε είδηση. Ας πούμε ότι έχουμε ανταπόκριση και τα σποράκια και των δύο ενδιαφερόμενων βλασταίνουν οπότε αρχίζει μια σχέση. Στην αρχή τα μικρά φυτά όλο και μεγαλώνουν. Τα θρέφουμε με συναισθήματα και σκέψεις ή σκέψεις που γεννούν συναισθήματα και όλα είναι καλά. 

Για να συνεχίσει να είναι υγιείς η σχέση τα φυτά αυτά μεγαλώνουν παράλληλα, ώστε να μην αλληλο-επισκιάζονται, γιατί δεν θα μπορεί να μεγαλώσει το ένα κάτω από τη σκιά του άλλου. Η «κόλλα» που είπα πριν για εμένα είναι όταν κάποια κλαδάκια έρχονται σιγά σιγά και ακουμπάνε το ένα του/της άλλου/ης. Πλέκονται χαλαρά χωρίς να σφίγγουν το ένα το άλλο, φτιάχνοντας όμορφα σχήματα. Τότε εδραιώνεται η σχέση και μπορεί να προχωρήσει στο χρόνο, γιατί ο Έρωτας είναι Αιώνιος όπως είπαμε στην αρχή. Κι έτσι μπορούν και να ανθήσουν κιόλας και μπορούν να φέρουν και καρπούς κάποια στιγμή. 

Η σχέση θα παραμείνει υγιής όταν τα κλαδιά των φυτών δεν θα πνίξουν το ένα του άλλου, δε θα τραβάνε προς τη μια ή την άλλη κατεύθυνση μόνο, γιατί έτσι θα υπάρξει σύγκρουση και ανταγωνισμός στο ζευγάρι. Ο ένας θα πνίγει τον άλλο και δεν θα τον/την αφήνει να μεγαλώνει και ν’ ανθίζει. Θα βγουν οι άμυνες μεγαλώνοντας αγκάθια που θα πληγώνουν το ένα το άλλο φυτό. Σιγά σιγά κάποιος από τους δυο δεν θα αντέξει άλλο και θα θελήσει να κόψει τα δεσμά αυτά, να πετσοκόψει τον Έρωτα μέσα του και να ξεριζώσει το φυτό. Και τότε η σχέση διαλύεται. 

 

Υπάρχει και η άλλη περίπτωση όπου τα δυο φυτά μεγαλώνουν το ένα δίπλα στο άλλο χωρίς να ακουμπάνε τα κλαδιά τους έτσι ώστε να δώσουν χώρο το ένα στο άλλο, και μπορεί όντος η σχέση να κρατηθεί αρκετό καιρό έτσι, αφού θα υπάρχει το υπόστρωμα του χώματος-Αγάπης να τα πλαισιώνει και να τα διατηρεί. Όμως αυτή η απομακρυσμένη συνύπαρξη κάποια στιγμή θα γεμίσει με κενό τον ενδιάμεσο χώρο. Το χωμάτινο υπόστρωμα της Αγάπης δεν θα μπορεί να καλύψει την απόσταση που θα έχουν πάρει τα φυτά μας, και δεν θα μπορεί να δώσει πλέον βιταμίνες σε αυτά για να διατηρηθούν. Σιγά σιγά λοιπόν αυτά θα μαραίνονται και θα ξεραθούν, και τότε λένε ότι ο Έρωτας πεθαίνει. Η σχέση μπορεί να κρατιέται από το υπόστρωμα-Αγάπη αλλά η πραγματική σύνδεση του ζευγαριού θα έχει κοπεί. Πολλές τέτοιες σχέσεις μένουν, αλλά και πολλές διακόπτονται γιατί κάποιος από τα δυο μέλη του ζεύγους θέλει να ξαναφυτέψει το σπόρο μέσα του/της. Κάποιος από τους δυο θα θελήσει να ξανανιώσει κάτι μέσα του/της ν ‘ανθίζει…Πολλοί σε αυτό το στάδιο πιστεύουν ότι χρειάζονται έναν καινούργιο σπόρο να εγκατασταθεί μέσα τους για να ξαναβρούν αυτό που έχασαν, κι έτσι ψάχνουν για αυτό το κάτι νέο. 

 

Το ξεραμένο φυτό όμως μέσα τους μπορεί να αναγεννηθεί αν το θελήσουν. Κι αν το θελήσουν και οι δυο και το προσπαθήσουν πριν να είναι αργά, μπορεί να ξανά ανθίσει αυτός ο Έρωτας-Σπόρος. Πρώτα όμως χρειάζεται να βρουν από τι αρρώστησε το φυτό και να το θεραπεύσουν. Το πώς θα θεραπευτεί και θα αναγεννηθεί, θα το βρει ο κάθε ένας και η κάθε μια μέσα του και μέσα της, και παράλληλα με τη συνεχή στήριξη της Αγάπης που ποτέ δεν έφυγε και πάντα τους πλαισίωνε και τους δυο. Αν έχουν καθαρό Στόχο και δυνατή Θέληση θα τα καταφέρουν. Αν το θέλουν και οι δυο. 

 

Αν όμως ο ένας/μια δε το θέλει και η σχέση τελικά τελειώσει οριστικά, υπάρχει μια διαδικασία που σαν καλοί καλλιεργητές οφείλουμε να κάνουμε, προκειμένου να πάμε με καθαρό και ενδυναμωμένο χωράφι, να σπείρουμε τον επόμενο σπόρο μας. Το παλιό φυτό το ξεριζώνουμε από το χώμα, το καθαρίζουμε και το βάζουμε σε μια γυάλα του μυαλού μας, τιμητικά και με αγάπη για όσα μας έμαθε αυτή η σχέση και όσα πήραμε, τα καλά, τις χαρές, την Αγάπη.  Στρώνουμε πάλι το χωράφι μας και φροντίζουμε να το αναζωογονήσουμε, θρέφοντας το με καινούργια δεδομένα, εμπειρίες, γνώσεις και Σοφία. 

Αφού έχει ηρεμήσει για κάποιο καιρό, ο κάθε ένας και κάθε μια γνωρίζει πόσο καιρό θα χρειαστεί αυτό, θα είμαστε έτοιμοι για την καινούργια σπορά. Δε θα ήταν καλό να πάμε σε καινούργια σχέση με το παλιό φυτό εκεί δίπλα μαραμένο να μας θυμίζει μόνο τις λύπες, τις απογοητεύσεις, τους φόβους, το μίσος, το θυμό μας και ότι άλλο. Πάμε καθαροί και άδειοι για την καινούργια σπορά, για να μην μπλεχτούν οι ρίζες του παλιού φυτού με το καινούργιο και το σαπίσουν και χαλάσουν την καινούργια σχέση. 

Δώστε ευκαιρία στον Αληθινό Εαυτό σας να αναδυθεί από τα βάθη του υποσυνειδήτου σας και της Ψυχής σας και να καθοδηγεί τις πράξεις σας. Για να μπορείτε να γνωρίζετε τι να κάνετε με το λουλούδι του Έρωτα ανά πάσα στιγμή. Δώστε ευκαιρία στον Έρωτα, αυτή την Ιερή Δύναμη του Σύμπαντος. Αυτός και η Αγάπη αναδημιουργούν συνεχώς τον Κόσμο. 

Ελπίζω να βοήθησε όλο αυτό να κάνετε τις αντιστοιχίες στις δικιές σας ζωές και να γίνετε οι δικοί σας μάστοροι του χωραφιού της Ψυχής σας. 

Λένε ότι ο Έρως δίνει τα φτερά του στην ψυχή…

Σχέσεις καθρέφτες!

Εντάξει θα αναφερθώ στις ερωτικές κυρίως αλλά η ίδια συνταγή μπορεί να εφαρμοστεί και για τις φιλικές!

Οι σχέσεις είναι σαν τη συνταγή ενός γλυκού. Όσο διαφορετικά κι αν είναι τα υλικά σε σχήμα, χρώμα, υφή, χρειάζεται ν' αλλάξουν μορφή για να δέσουν, να ομογενοποιηθούν. Χρειάζεται οι μάγειρες της κάθε σχέσης να βρουν τη συνταγή τη δική τους, τη μοναδική!

Έχω μιλήσει σε άλλα άρθρα μου για το πόσο σημαντικό είναι να αλλάζουμε συνεχώς προς το καλύτερο. Προς έναν καλύτερο Άνθρωπο. Να πηγαίνουμε πιο κοντά στον Αληθινό Εαυτό μας! Τι συμβαίνει όμως όταν είμαστε σε μια σχέση όπου το έτερον ήμισυ δεν ξέρει από «αυτά», δεν έχει αναρωτηθεί ποτέ, δεν έχει κάνει αυτογνωσιακή δουλειά! Αυτό το άτομο θα έχει τα κόμπλεξ του, τα θέματά του, τα σκοτεινά του κομμάτια, α οποία θα θεωρεί χαρακτήρα στρωμένο και καθηλωμένο χωρίς να χρειάζεται να αλλάξει! Έλα όμως που έτσι το γλυκό δεν θα δέσει ποτέ! Γιατί νομίζετε ότι τα περισσότερα ζευγάρια χωρίζουν σήμερα? Γιατί ακριβώς ο ένας ή και οι δυο δεν θέλουν να αλλάξουν. Δεν θέλουν να εξελιχθούν και να ομογενοποιηθούν ώστε να γίνουν ένα. Γιατί μια σχέση ερωτική είναι Αλχημεία σώματος και πνεύματος! Είναι η απόλυτη ένωση κάποιοι θα πουν! Πως θα γίνει αυτή η ένωση όταν έχεις ανόμοια υλικά? Όπως και στο διάσημο έργο με το κομμάτι που λείπει που στο τέλος αφού έχει περάσει παρέα με πολλά κομμάτια που δεν του ταίριαζαν βρήκε αυτό που έψαχνε αφού όμως είχε διαμορφωθεί σιγά σιγά και έγινε στο τέλος ολοκληρωμένο κομμάτι! Τότε βρήκε και το άλλο του ολοκληρωμένο κομμάτι! Κι όχι το άλλο μισό! 

Και πάμε σε ένα άλλο πιο βαθύ και δύσκολο θέμα στις σχέσεις! Τα κομμάτια μέσα μας που χρειάζονται δουλεία αντανακλούνται στους άλλους ανθρώπους σαν οι άλλοι να είναι οι καθρέφτες του Εγώ μας και του νου μας κατ επέκταση! Αυτό είναι ένας μηχανισμός του Σύμπαντος (ή της Δημιουργού Αρχής) ώστε να μπορέσουμε βλέποντας στους άλλους τα ελαττώματά μας, να τα διορθώνουμε! Έλα ντε όμως που κάπου εδώ χάλασε η δουλειά! Γιατί έπεσε πολύ σκοτάδι στη Γη και οι άνθρωποι έπαψαν να βλέπουν ο ένας το μέσα του άλλου! Παρόλα αυτά βλέπουμε τη συμπεριφορά του άλλου. Κυρίως όμως έλκουμε σαν ερωτικό σύντροφο αυτόν/ην που καθρεφτίζει τα σκοτεινά μας κομμάτια. Γιατί γίνεται αυτό? Γιατί σου λέει το Σύμπαν ότι για να βγει η σχέση, να δέσει το γλυκό, αυτοί οι δύο θα δουν ο ένας τον άλλο πιο βαθιά, αναγκαστικά, αφού σε μια σχέση έρχονται πολύ κοντά τα δύο μέρη αυτής! Κι αφού δουν ο ένας τον άλλο και κατανοήσουν τι χρειάζεται να αλλάξουν για να βρουν την συνταγή, θα το αλλάξουν! Αν θέλουν να γίνει ωραίο γλυκό! Αλλιώς πάμε για άλλα. Αυτό είναι μια μαγική διαδικασία αν το σκεφτείτε έτσι, όπως το σκέφτηκα κι εγώ. Ότι δηλαδή μέσα από αυτή τη διαδικασία, βλέπουμε τι έχουμε έλξει/μαγνητίσει. Καταλαβαίνουμε ποια από αυτά τα κομμάτια είναι δικά μας σημεία που χρήζουν μετουσίωσης/αλλαγής (γιατί δεν θα είναι και όλα) και κατανοούμε τι αλλαγές μπορούν να γίνουν μέσα μας αλλά και στο άλλο άτομο, και αντίστοιχα το άλλο άτομο βλέπει σε εμάς τι αλλαγές έχει να κάνει ο ίδιος! Τώρα για να γίνει η μετουσίωση χρειάζεται να αγαπήσουμε πρώτα αυτά τα σκοτεινά κομμάτια μας, να τα αγκαλιάσουμε, να τα φροντίσουμε, γιατί είναι κομμάτια του Εσωτερικού μας παιδιού που έχουμε ξαναπεί. Αφού τα αγκαλιάσουμε βλέπουμε τι χρειάζονται ώστε να δώσουν από μέσα τους το θησαυρό που κρατάνε, να γίνουν από ελάττωμα, προτέρημα, από δηλητήριο, αντίδοτο! 

Και μένουμε στην αγάπη που δίνουμε λοιπόν σε αυτά τα κομμάτια, τα οποία είναι μέσα στον άνθρωπο που αγαπάμε, τα οποία Είναι προσωρινά ο άνθρωπος που αγαπάμε. Είναι ο τωρινός του εαυτός, το εξωτερικό περίβλημα της ψυχής (διαβάστε το «Η απάτη του δεν αλλάζω»). Δηλαδή αγαπάμε στον άλλο τον Εαυτό μας! Βλέπουμε στον άλλον στην ουσία κομμάτια του Εαυτού μας και αυτά είναι που μας έλκουν αρχικά γιατί βαθιά μέσα μας θέλουμε να αγαπήσουμε τον Εαυτό μας αλλά φοβόμαστε. Κι έτσι το κάνουμε έμμεσα μέσω ενός άλλου ανθρώπου. Δεν είναι μαγικό? 

Σε μια σχέση λοιπόν ναι αγαπάμε τον άλλο με τα ελαττώματά του όπως έχουμε καθήκον να αγαπάμε και τον εαυτό μας με τα ελαττώματα του (και να μην τον επικρίνουμε συνεχώς). Αυτό δε σημαίνει ότι δεν υπάρχει ανάγκη για αλλαγή. Αγαπάμε για να προχωρήσουμε σαν άνθρωποι και για να προχωρήσει και η σχέση. Αγαπάμε τα στραβά για να γίνουν κάποια στιγμή καλύτερα όχι για να μείνουν στραβά γιατί αυτό είναι αυτολύπηση και μεμψιμοιρία, όχι αγάπη! Να στοχεύετε στο να γίνετε καλύτεροι άνθρωποι και να έχετε καλύτερες σχέσεις γιατί έτσι μια μέρα ίσως καταφέρουμε να φτιάξουμε κι έναν κόσμο καλύτερο από αυτόν σήμερα!

Προς αναζήτηση του Τέλειου

Δεν υπάρχει Τέλειο! Ναι καλά διαβάσατε! Και μιλάω για την αναζήτηση του τέλειου συντρόφου! Είτε είσαι άντρας είτε γυναίκα αν ψάχνεις τον αψεγάδιαστο και τη μις τέλεια, έχεις χάσει ήδη! Κι όταν λέω έχεις χάσει εννοώ στο παιχνίδι της ζωής, όπου υποτίθεται όλοι θέλουμε να κερδίσουμε, με βραβείο την ευτυχία! Λέω υποτίθεται γιατί στην πραγματικότητα δεν θέλουν όλοι να είναι ευτυχισμένοι. Γιατί αν ήθελαν θα είχαν φροντίσει να απομακρύνουν όλα αυτά τα εμπόδια του νου, τα κόμπλεξ, τις νόρμες, τους κανόνες και τα πρότυπα του μαζάνθρωπου που επιβάλει το σύστημα και η κοινωνία. Κι αν όχι να τα απομακρύνει όλα, να απομακρύνει τα πιο σοβαρά ώστε να μπορεί να είναι ελεύθερος άνθρωπος. Γιατί δεν είσαι ελεύθερος όταν κάνεις αυτό που σου επιβάλουν οι γονείς σου (με τον αγαπησιάρικο ή σκληρό τρόπο τους), αν κάνεις αυτό που σου επιβάλλουν άλλοι φίλοι σου ή συγγενείς ή ανώτεροι στη δουλειά σου ή όποιοι νομίζουν ότι ξέρουν καλύτερα από εσένα τι είναι καλό για εσένα! Δεν είσαι ελεύθερος ούτε καν όταν ακούς το μυαλό σου! Ναι καλά διάβασες! Το μυαλό σου είναι το Εγώ σου! Είναι ένας μηχανισμός που βρίσκεται εκεί και νομίζει ότι σε προστατεύει με το να σε αποτρέπει από το να κάνεις το πρώτο βήμα, να διεκδικήσεις αυτά που θέλεις, να πάρεις ρίσκα και γενικά από το να ζεις τη ζωή σου στο έπακρο! Σου επιβάλει να ζεις μέσα στη μετριότητα, σε ένα ψεύτικο ζεν περιβάλλον που όμως σου λέει είναι το ασφαλές. Εδώ στο χρυσό κλουβί σου δε θα σε πληγώσει κανένας. Και κάπως έτσι σου λέει ότι για να μην πληγωθείς από καμιά σχέση πρέπει να αναζητάς το τέλειο! Γιατί ο/η τέλειος/α δεν θα σε πληγώσει, λογικό δεν είναι? Αφού θα τα κάνει και θα τα λέει όλα τέλεια, πως γίνεται να σε πληγώσει? Έλα όμως που σου λέει ΨΕΜΑΤΑ για τα πάντα! Κι εσύ το πιστεύεις! 

Γιατί δεν υπάρχει τέλειος άνθρωπος. Όλοι έχουμε τις ατέλειές μας όσο θεραπεία κι αν έχουμε κάνει, πάντα θα υπάρχει και κάτι άλλο για να θεραπευτεί έστω και μικρούλι. Πάντα θα υπάρχουν παρεξηγήσεις, πάντα θα υπάρχει λανθασμένη κατανόηση ανάμεσα σε ένα ζευγάρι και θα ξεκινάει ένας κύκλος έντασης που όμως, αν σε αυτό το ζευγάρι, τα δύο μέρη ακούνε ο ένας τον άλλο πραγματικά και ισότιμα, η ταραχή θα καταλαγιάσει. Αν ψάχνουν τη μέση λύση και επιλογή για κάθε τι και όχι να τραβάνε το σκοινί ο ένας απέναντι στον άλλο, δεν είναι αγώνας του ποιος θα νικήσει η σχέση! Αλλά για να το κάνουν αυτό και οι δυο θα πρέπει να έχουν δουλέψει με τον εαυτό τους, όχι για το τέλειο, αλλά για το καλύτερο που μπορούν στην ανά πάσα στιγμή! Να έχουν δουλέψει τον εγωισμό και πώς να τον κάνουν να καταλαγιάζει ή να μην τους επηρεάζει, να έχουν δουλέψει τα κόμπλεξ τους ώστε να μην τα βγάζουν ή καθρεπτίζουν συνεχώς στο σύντροφό τους, να έχουν βρει τι θέλουν στη ζωή και θα έχουν φτιάξει κοινούς και προσωπικούς στόχους! Και κυρίως θα είναι φίλοι πέρα από εραστές! Θα μιλάνε μεταξύ τους, πριν αρχίσουν τα παράπονα να συσσωρεύονται μέσα στον κάθε ένα. Να συζητιούνται για να λύνονται παιδιά! Ότι δεν συζητιέται δεν λύνεται! Και μη φοβάστε να τσαλακωθείτε και λίγο και να γεμίσει η μούρη σας ρυτίδες από τα νεύρα, τη λύπη, την απογοήτευση. Αυτά είναι όλα μέσα στη ζωή και όπως είπα και πάνω όση θεραπεία και να κάνει κάποιος πάντα θα ξεσπάνε, πάντα θα υπάρχουν μικροπράγματα για διαφωνίες αλλιώς θα βαριόμασταν ο ένας τον άλλο. Και φυσικά δεν θα υπήρχε καμία πνευματική εξέλιξη για κανέναν, αν ήμασταν όλοι τέλειοι και δεν υπήρχε ποτέ καμία ρήξη. Το σύμπαν φτιάχτηκε από μια έκρηξη! Είναι δυνατόν να μην χρειάζονται μικρότερης εμβέλειας εκρήξεις για να αναπτυχθεί η ψυχή? Άμα ήταν καθόμασταν και στα Ιλίσια πεδία μας ή στην 5^η διάσταση ή όπου αλλού ήταν η ψυχή του κάθε ενός πριν ενσαρκωθεί εδώ για να εξελιχτεί! Γιατί στην υπέροχη από κάθε άποψη διάσταση που ζουν οι ψυχές δεν μπορούν παρόλα αυτά να νοιώσουν τις συγκινήσεις της εδώ διάστασης, οι οποίες είναι πολύτιμες για το ίδιο το Δημιουργώ Ον που έφτιαξε όλα αυτά! Γιατί μέσα από εμάς αναγνωρίζει και επεξεργάζεται τον κόσμο που δημιούργησε! 

Επομένως εσύ που αναζητάς το τέλειο τι ακριβώς αναζητάς? Μήπως βαριέσαι ή φοβάσαι να ψάξεις μέσα σου να βρεις ποιος είσαι και τι θέλεις? Μήπως φοβάσαι για χίλιους δυο λόγους (που σου λέει το εγώ σου και οι ψυχώσεις σου) να κάνεις μια σχέση φυσιολογική? Μήπως για αυτό αναζητάς και έχεις φτιάξει τη λίστα για την τέλεια και τον τέλειο στο μυαλό σου, που όμως είναι άπιαστο όνειρο. Ακόμα κι αν λες με τόσο πείσμα ότι θα τα βρεις όλα αυτά σε έναν άνθρωπο κάποια μέρα… και οι μέρες περνούν κι αυτή η «κάποια μέρα» δεν έρχεται ποτέ! Κι έτσι εσύ αποφεύγεις αυτά που τόσο φοβάσαι τελικά, κι έτσι είσαι ήσυχος/η. Γιατί ανθρωπάκο μου όλα αυτά που έχεις στο νου σου να τα βρεις σε έναν άνθρωπο είναι άπιαστα, θα τα βρεις σε πολλούς ανθρώπους που θα γίνουν σύντροφοι σου. Θα λες αυτός/η είχε αυτό κι εκείνο αλλά δεν είχε το ένα και το άλλο και το παρά άλλο που έχω εγώ στη λίστα μου. Κι έτσι συνεχίζεις την υποτιθέμενη αναζήτηση φυσικά αποφεύγοντας τελικά να δεσμευτείς με έναν άνθρωπο. Κι αυτό δεν είναι ευτυχία και δεν θα έρθει ποτέ… Εντωμεταξύ θα έχεις χάσει τόσες ευκαιρίες με κάποιες λίγες ψυχές που θα έχουν έρθει στο δρόμο σου, που μπορεί να «ταίριαζες». Έχεις χάσει πιθανότητα αυτή τη μια ψυχή που αγάπησε κάποτε τη δική σου αλλά εσύ κοιτούσες αλλού για να βρεις το τέλειο και δεν την είδες, ή ακόμα και να την είδες, έψαχνες επάνω στο ναό της ψυχής αυτής να βρεις τα χαρακτηριστικά τα τέλεια που ψάχνεις. Ο ναός είναι το σώμα ο νους και η καρδιά της ψυχής, το ξέρεις αυτό. Αυτό που όμως δεν θέλεις με τίποτα να θυμάσαι είναι ότι αυτά που εσύ αποκαλείς χαρακτήρα είναι ένα συνοθύλευμα από το τι έχει δημιουργήσει ο κάθε ένας για τον εαυτό του. Είναι το σύνολο των σκέψεων πεποιθήσεων, πιστεύω του κάθε ενός. Και μέσα σε όλα αυτά και κάτω από αυτά κρύβεται η ψυχή και ο Αληθινός Εαυτός. Αυτός που μέσα του έχει τα θεϊκά και τέλεια χαρακτηριστικά, γιατί η ψυχή είναι που κατέχει αυτό το τέλειο κομμάτι μέσα μας. Το έχουμε κρύψει όμως, του έχουμε βάλει από πάνω έναν χαρακτήρα που μέσα του κρύβει και τα κόμπλεξ μας, και τα αυτοσαμποταζ μας, τα εμπόδια που έλεγα στην αρχή, τους κανόνες και τα πρέπει. Έχουμε βρωμίσει το Ναό μας, αυτόν που εσύ κοιτάς πάνω του να βρεις τα τέλεια χαρακτηριστικά, αντί να κοιτάς μέσα να βρεις τα θεϊκά χαρακτηριστικά, αυτά της ψυχής! Οι ψυχές ερωτεύονται, όχι οι χαρακτήρες! Για αυτό είναι μάταιος ο αγώνας σου για το τέλειο! Γιατί αναζητάς στην επιφάνεια κάτι που δεν μπορεί να σου εμφανίσει κανένας. Κάτι που είναι βαθιά κρυμμένο κάτω από πέπλα χαρακτήρος, σκοτεινών κομματιών, σκέψεων πεποιθήσεων και πιστεύω! Κι εσύ νομίζεις ότι ψάχνεις αυτή την επιφάνεια που θα έχει τα καλύτερα. Λες και αυτό δεν είναι το πιο μισάνθρωπο συναίσθημα που υπάρχει της πλήρους ισοπέδωσης κάποιων ανθρώπων έναντι άλλων. Και φυσικά αυτά είναι λόγια του εγώ, όχι της Καρδιάς σου, αυτής που θα έπρεπε να ακούς για να βρεις ταίρι, αλλά του μυαλού! Εσύ φτιάχνεις λίστες πριν ακόμα βρεις αυτή που η καρδιά σου θα αγαπήσει…. Τραγελαφικό. Δηλαδή λες στην καρδιά σου ποια θα αγαπήσει με βάσει χαρακτηριστικά που θέλει ο νους σου… δηλαδή το ανώριμο και φοβισμένο εγώ σου…. Δες το λίγο πάλι..

Όλοι οι άνθρωποι είναι ίσοι γιατί έχουν ψυχή (όσοι έχουν δηλαδή)! Δεν ερωτευόμαστε με τα χαρακτηριστικά κάποιου. Αυτό είναι απλά το περιτύλιγμα, που να το δεχτώ, το θέλεις να είναι ωραίο. Και λογικό είναι να θέλεις να βρεις κοινά στοιχεία στο περιτύλιγμα. Έλα ντε όμως που υπάρχουν και περιπτώσεις που δυο περιτυλίγματα μπορεί να φαίνονται ανόμοια. Κι όμως είναι μαζί και πορεύονται μια χαρά! Γιατί? Μα γιατί οι ψυχές ενώθηκαν και τα περιτυλίγματα συμπορεύτηκαν. Και μέσα σε αυτή την συμπόρευση ήρθε και η ομοιότητα! Γιατί ένα ζευγάρι όταν αποφασίζει να συμπορευτεί, αποφασίζει και λέει θα είμαστε μαζί στα καλά και στα άσχημα. Που σημαίνει θα είμαστε μαζί και με την τελειότητα των ψυχών μας αλλά και με την ατέλεια των χαρακτήρων μας! Θα είμαστε μαζί λένε τα ευτυχισμένα ζευγάρια και στη γλυκύτητα του έρωτα και στις εκρήξεις των σκοτεινών κομματιών μέσα μας. Τα ευτυχισμένα ζευγάρια πορεύονται μαζί κι αυτό σημαίνει ότι εξελίσσονται μαζί! Εξελίσσονται ο ένας από τον άλλο και ο ένας μέσα από τον άλλο και μέσα από τον θυελλώδη έρωτα, τη γλυκιά αγάπη και τις τραγικές εκρήξεις! Αυτή είναι η ευτυχία της Ζωής, μέσα σε αυτές όλες τις στιγμές. Τις όμορφες γιατί ανοίγουν την καρδιά μας και φέγγει από μέσα το φως της ψυχής, και τις άσχημες γιατί ανοίγουν τη συνείδησή μας και γαληνεύουν το νου! 

Γι αυτό παράτα τις λίστες σου, ξέχασέ τες! Κι όταν θα φτάσεις στην ευτυχία, να την έχεις στην αγκαλιά σου, μπορεί να ανοίξεις τη λίστα σου μια μέρα και να διαπιστώσεις ότι είναι λανθασμένη. Γιατί εντωμεταξύ μέσα στην ευτυχία σου κι εσύ άλλαξες, και το τέλειο πλάσμα που έχεις δίπλα σου άλλαξε και αλλάξατε μαζί τη ζωή σας και κάνατε ο ένας πραγματικότητα την ευτυχία μαζί με τον άλλο! Κι όχι ο ένας για τον άλλο όπως περίμενες να γίνει με τον/την τέλειο/α. Μην περιμένεις το τέλειο για να σε κάνει ευτυχισμένο. Εσύ θα το δημιουργήσεις μαζί με την ψυχή που θα διαλέξεις για να πορευτείτε μαζί. Και η λίστα σου ήταν και είναι κάτι παρωχημένο και μη ελαστικό! Η λίστα σου, αν τουλάχιστον δεν προσαρμόζεται δεν μπορεί ποτέ να είναι σωστή, αλλιώς σημαίνει ότι δεν προσαρμόζεσαι κι εσύ στις αλλαγές σου και στις αλλαγές που θέτει η ζωή για εσένα όλη την ώρα! Όταν το μαγικό στοιχείο παγιώνεται, γράφεται σε ένα χαρτί για να μην αλλάξει τότε σαπίζει και μένει κολλημένο. Κι όσο κι αν θέλεις να βγει αληθινό δεν θα βγει ποτέ, γιατί εντωμεταξύ ξέχασες ότι ωρίμασες, και κατάλαβες ότι η αναζήτηση του τέλειου είναι άλλη μια ψεύτικη πεποίθηση, που σου έχει βάλει το σύστημα μέσα στο μυαλουδάκι σου, για να μην είσαι ποτέ ικανοποιημένος, κι έτσι όπως καταναλώνεις αγαθά να καταναλώνεις και συντρόφους, σαν να είναι φαστ φουντ. Το καλό φαγητό σου φαίνεται ανιαρό. Δεν αφήνεσαι όμως να σκεφτείς ότι το καλό φαγητό θα σε ωφελήσει, και όχι η ψεύτικη τελειότητα που θα κρατήσει και λίγο ή θα έχει κάποτε ημερομηνία λήξης!

Οπότε να ψάχνεις για αυτόν που βαδίζει πλάι σου, όχι αυτόν που βαδίζει μπροστά σου ή πίσω σου. Αυτός που βαδίζει πλάι σου είναι το ταίρι σου, αυτός που θα μπορείτε μαζί να ανοίξετε τα φτερά σας να πετάξετε μαζί στο το ταξίδι της ζωής.

Αγάπη & Έρωτας

Έγραψα τις τελευταίες σελίδες στο 6ο μου ημερολόγιο και ήθελα να τις μοιραστώ. Μπορεί να τα βρείτε αυτονόητα όλα αυτά ή απλοϊκά, ωστόσο μέσα στον κυκεώνα των καταστάσεων που μπορεί να μας βαραίνουν πολλές φορές ακόμα και τα αυτονόητα είναι λυτρωτικά όταν τα συνειδητοποιούμε.  Ειδού κάποιες δικιές μου συνειδητοποιήσεις λοιπόν! 

Είμαι ακόμα ο Εαυτός μου. Δε με έχασα. Η Αλήθεια μου είναι ακόμα εδώ. Μετά από πολύ καιρό αφασίας, σήμερα θυμήθηκα τι πιστεύω για τις σχέσεις. Θυμήθηκα ότι δεν είμαι εγώ αυτή που πρέπει να αλλάξω και να προσποιούμε ότι δεν με νοιάζει επειδή κάποιοι φοβούνται να ανοίξουν την καρδιά τους! Θυμήθηκα λοιπόν ότι σχέση δεν είναι μόνο περνάω καλά με κάποιον, αλλά τον κρατάω μακριά χτίζοντας τοίχους γύρω από την καρδιά μου, όπως έχω βρει τους περισσότερους να κάνουν. Η σχέση είναι Αγάπη, Έρωτας, Συντροφικότητα. Σχέση δεν είναι έχω κάποιον δίπλα μου για τις βόλτες, την καφετέρια, το σεξ, και διάφορες δραστηριότητες. Αυτά μπορώ να τα κάνω και με φίλους, θηλυκούς και αρσενικούς. Σχέση είναι μοιράζομαι τη ζωή μου με κάποιον, τον βάζω στη ζωή μου, όχι γιατί η λογική μου λέει ότι ταιριάζουμε για τον έναν ή τον άλλο λόγο. Γιατί το λέει η καρδιά που δεν χρειάζεται να έχει λόγο, γιατί μιλάει από την ψυχή, ενώ η λογική από το μυαλό και τις σκέψεις, και το μυαλό κάνει λάθος, ο Εγωισμός κάνει λάθος, οι πεποιθήσεις κάνουν λάθος. Η Ψυχή δεν κάνει λάθη. Η Αγάπη δεν κάνει λάθη αρκεί να της δώσουμε χώρο, και ο Έρωτας δεν κάνει λάθη αρκεί να του δώσουμε χρόνο να εξελιχθεί. 

Ας μην μπερδευόμαστε όμως. Η Αγάπη που έχουμε για τους φίλους/ες μας δεν είναι Έρωτας όσα χρόνια κι αν περάσουν. Η Αγάπη μπορεί να είναι τεράστια και για αυτό μπορούμε και αγαπούμε πολλούς ανθρώπους στη ζωή μας. Γιατί η Αγάπη τους χωράει! Ο Έρωτας όμως δεν χωράει πολλούς, χωράει αυτόν τον Ένα ή τη Μια. Θέλει χρόνο να αναπτυχθεί κι όταν έρχεται διαρκεί! Όταν πάλι έρχεται με την πρώτη ματιά, θέλει να βρει μια καρδιά ανοιχτή για να χωρέσει, αλλιώς πετάει και φεύγει. Και σε μια σχέση μέσα πετάει και ξανά έρχεται. Μια καρδιά που χωράει την Αγάπη των φίλων και τη μοναδική Αγάπη του Έρωτα, του συντρόφου. Γι΄αυτό ακόμα κι αν έχουμε φίλους και παρέες, δραστηριότητες πολλές από δω κι από εκεί, θέλουμε ίσως και τα ίδια πράγματα παρέα με τον/την σύντροφο, γιατί είναι διαφορετικά, όπως και με τους φίλους είναι ιδιαίτερα. Δεν είναι το ίδιο αυτά τα δύο και χρειαζόμαστε και τα δύο για να έχουμε ισορροπία, αλλιώς θυσιάζουμε το ένα για να έχουμε το άλλο και τελικά καταλήγουμε να έχουμε πάντα το ένα! Είτε Αγάπη χωρίς Έρωτα είτε Έρωτα χωρίς Αγάπη! Για τη φιλία η Αγάπη είναι αρκετή, για τη συντροφικότητα χρειάζεται και τα δύο! 

Έκανα κι εγώ το λάθος και νόμιζα ότι η Αγάπη για ένα φίλο μπορεί να αντικαταστήσει την Αγάπη και τον Έρωτα για ένα σύντροφο. Δεν μπορεί! Πάντα κάτι έλειπε, πάντα κάτι με ενοχλούσε. Σύντροφος είναι αυτός που θα θέλει να με βάλει στη ζωή του όχι απλά για να περνάμε καλά, γιατί αυτό το καλά κάποτε σαπίζει, ρουτινιάζει και στο τέλος τελειώνει. Όση Αγάπη κι αν υπάρχει κι από τα δύο μέρη. Αν δεν υπάρχει Έρωτας, έστω αυτός που φεύγει και ξανά έρχεται, η Αγάπη θα πάει να φωλιάσει στον επόμενο που μπορεί να χωρέσει… Γι΄αυτό ο σύντροφος δεν είναι απλά κάποιος που περνάμε καλά, αλλά που βαδίζουμε στον ίδιο δρόμο ή κοιτώντας τον ίδιο στόχο ή απλά γιατί είμαστε μαζί, τόσο απλά, και αυτό το είμαστε διαρκεί για μια ζωή.