Νηστεία. Να κάνω ή όχι;

Ακολουθώ στα κοινωνικά δίκτυα κάποιους πνευματικούς δασκάλους, γυναίκες και άντρες που ορισμένοι προτείνουν τη νηστεία ως μέσο για να καθαρίσει κάποιος τον οργανισμό του προκειμένου να μπορεί να εργαστεί πνευματικά. Λόγο του ότι τελείωσα κι ένα ιεκ διαιτολογίας πρόσφατα, δεν μπορώ παρά να νοιώθω δυσάρεστα όταν, άνθρωποι που τους θεωρώ πνευματικά ισορροπημένους και δουλεμένους,  ακούω να λένε «θα καθαρίσεις με αποχή»! Το θεωρώ υποχρέωσή μου να τιμήσω την επιστήμη της οποία έμαθα τα βασικά και να πληροφορήσω τον κόσμο για το πόσο λάθος είναι αυτό.

Θα πω τα πολύ βασικά και πολύ χοντρικά για να πάρετε όλοι μια ιδέα. Αυτό που λέμε «είμαστε ότι τρώμε» είναι πέρα για πέρα αληθινό. Σημαίνει ότι οτιδήποτε τροφή βάζουμε στον οργανισμό μας αυτή διαλύεται στα συστατικά της, στα δομικά συστατικά που αποτελούσαν το τρόφιμο, και τα οποία συστατικά γίνονται μέρος του δικού μας οργανισμού. Γίνονται δικοί μας δομικοί λίθοι. Αυτό σημαίνει ότι όλες οι βιταμίνες, τα μέταλλα και τα ιχνοστοιχεία, οι πρωτεΐνες, οι υδατάνθρακες και τα λύπη  χρειάζονται κάπου, κάτι φτιάχνουν μέσα μας, κάτι δομούν. Κι αυτό το κάνει ο οργανισμός κάθε μέρα. Τι κάνει? Καταρχήν κάθε μέρα γεννά καινούργια κύτταρα, αφού κάθε μέρα κάποια πεθαίνουν. Πολλοί άνθρωποι νομίζουν ότι αυτό γίνεται κάπως αυτόματα ανεξάρτητα από τι τρώμε. Κι όμως, είναι άρρηκτα συνδεδεμένη διαδικασία με το τι θα του δώσουμε του οργανισμού. Γιατί για να φτιαχτούν καινούργια κύτταρα χρειάζονται όλα αυτά τα στοιχεία που είπαμε παραπάνω, για να μπορέσει να κάνει σωστή διαίρεση το κύτταρο, να μπορέσει να αντιγράψει τον εαυτό του δηλαδή. Και πως θα το κάνει αν έχει λειψά υλικά? Είναι σαν να θέλουμε να φτιάξουμε μια πολυκατοικία με τα μισά τούβλα ή με έστω τα ¾ αυτών που κανονικά θα έπρεπε να βάλουμε. Μπορεί να φτιαχτεί και με το σοβάτισμα να φαίνεται καλά, αλλά μέσα οι τοίχοι θα έχουν τρύπες και κάποια στιγμή το σαθρό αυτό οικοδόμημα θα καταρρεύσει.

Όταν λοιπόν κάποιος κάνει νηστεία και στερεί από τον οργανισμό του τα απαραίτητα τουβλάκια ο οργανισμός δεν πρόκειται να σταματήσει να δουλεύει. Αλλά θα φτιάχνει κύτταρα λειψά, κατεστραμμένα, δυσλειτουργικά. Αυτά είναι οι ελεύθερες ρίζες! Αυτές που τόσο πολύ προσπαθούν όλοι να εξαλείψουν με τις νηστείες, αυτές δημιουργούν δυστυχώς! Και οι πνευματικοί δάσκαλοι δεν το γνωρίζουν γιατί κανένας δεν γνωρίζει βιοχημεία. Έχουν δει μόνο τα αποτελέσματα που φέρνει σε αυτούς και σε άλλους ανθρώπους η νηστεία. Και θα δούμε παρακάτω γιατί ίσως να έχει κάποιο αποτέλεσμα.

Όταν λοιπόν ο οργανισμός πεινά και για μέρες δεν λαμβάνει τα απαραίτητα έρχεται σε μια κατάσταση σοκ. Όπως ξέρουμε όταν ο οργανισμός είναι σε σοκ μπαίνει στο στάδιο του «να παλέψω ή να τρέξω». Και στην αρχή το παλεύει με ότι αποθέματα έχει. Στο τέλος όμως θα διαλέξει να τρέξει, κι επειδή προφανώς το σώμα μας δεν μπορεί να βγει…. από το σώμα μας, τι βγαίνει, το πνεύμα μας. Και σε έντονες καταστάσεις βγαίνει και η ίδια η ψυχή από μέσα και χτυπάει στον ένοικο μπας και τον ξυπνήσει και φάει κάτι για να συνεχίσουν να ζουν ειρηνικά σε αυτή την γήινη ενσάρκωση. Που σημαίνει με λίγα λόγια ότι η συνειδητότητα βρίσκεται σε ένα μεταίχμιο, σε ένα μεταξύ του γήινου και του επέκεινα. Γιατί πολλοί δυστυχώς κάνουν σκληρές νηστείες όπου φτάνουν να τρώνε μόνο σταφύλια για παράδειγμα. Άλλο ένα λάθος από ημιμάθεια που γίνεται είναι ότι πολλοί πιστεύουν σε πανάκειες. Ότι ένα τρόφιμο τα περιέχει όλα και θα τους λύσει τα πάντα. Όχι. Όλα τα τρόφιμα περιέχουν άλλο πολύ και άλλο λίγο από τα πάντα, αλλά επειδή δεν μπορούμε να μαζέψουμε από ένα όλα όσα θέλουμε, γιατί είναι σε πολύ μικρές ποσότητες, πρέπει να φάμε από τα πάντα.  

Με τη νηστεία λοιπόν δημιουργείται εξαναγκαστικά μια πνευματικής φύσεως έκσταση, όπως αυτή που δημιουργείται με τα διάφορα ενθεογενή όπως η αγιαχουάσκα και τα μανιτάρια.  Αυτή είναι μια πανάρχαια πρακτική που χρησιμοποιείται από φιλές σε όλο τον κόσμο, πιστεύοντας ότι έτσι φτάνουν πιο κοντά στο τι η κάθε φυλή έχει ως θεό. Κι αυτοί πιστεύουν ότι όταν πίνουν την αγιαχουάσκα και κάνουν εμετό ή/και διάρροια επέρχεται κάθαρση. Στην πραγματικότητα επέρχεται δηλητηρίαση και αντίδραση του οργανισμού σε αυτή, αλλά ας μη τους το χαλάσουμε. Αυτές οι πρακτικές γίνονται και ως γεγονότα «περάσματος» από μια κοινωνική ή άλλη κατάσταση στην άλλη. Για παράδειγμα και οι τελετές ενηλικίωσης, το πέρασμα δηλαδή από το παιδί στον ενήλικα μπορεί να περιείχαν νηστεία ή και άλλες πιο επώδυνες και επικίνδυνες δοκιμασίες. Αυτές οι σκληρές δοκιμασίες έβαζαν τον οργανισμό στο ίδιο σοκ ώστε να εξαναγκάσουν την ψυχή να πάρει θέση κι αυτοί να πάρουν ένα μήνυμα που θα τους βοηθήσει να περάσουν τις εξετάσεις και να συνεχίσουν με το επιθυμητό τους κοινωνικό στάτους. Δημιουργούν μια πύλη λοιπόν προς την ψυχή, ένα δίαυλο επικοινωνίας. Αυτός είναι και ο κύριος σκοπός κάθε πνευματικής πρακτικής.

Και που είναι το κακό σε αυτό? Πουθενά αρκεί κάποιος να ξέρει τι κάνει, πως το κάνει, γιατί το κάνει, να το κάνει με μέτρο και ισορροπία και να μην παραμυθιάζεται ότι «καθαρίζει». Αν θέλετε αποτοξίνωση δεν έχετε παρά να τρώτε τα φρούτα σας και τα λαχανικά σας, αυτά περιέχουν τα απαραίτητα αντιοξειδωτικά συστατικά που κάνουν ακριβώς αυτό, αποτοξίνωση και καταπολεμούν τις ελεύθερες ρίζες.

Επίσης να μην πιέζετε άλλους ανθρώπους να κάνουν το ίδιο γιατί δεν είμαστε όλοι οι οργανισμοί το ίδιο. Πολλοί από αυτούς τους ανθρώπους των φυλών πέθαιναν κατά τη διάρκεια των δοκιμασιών αυτών, και το απέδιδαν τότε στους θεούς.  Δεν είχαν βλέπετε τις τεχνητές βιταμίνες που έχουμε σήμερα, που κάποιος έχει την πολυτέλεια να επιλέξει να είναι φυτοφάγος και να συμπληρώνει με βιταμίνες ότι του λείπει. Που και πάλι να ξέρετε δεν απορροφούνται το ίδιο καλά οι τεχνητές από τις φυσικές. Είναι συμπλήρωμα και όχι υποκατάστατο!

Υπάρχουν πολλοί τρόποι για να ανοίξει κάποιος τη συνειδητότητα του και δεν χρειάζεται να γίνει τόσο βίαια. Μπορεί να πάρει περισσότερο χρόνο αλλά αξίζει τον κόπο γιατί τα δώρα που θα δώσει η ψυχή θα είναι το ίδιο πολύτιμα. Και φυσικά θα έχουμε και το χρόνο να προετοιμάσουμε και το νου μας καλύτερα για να δεχτεί τα δώρα αυτά και να τα αποδεχτεί. Για να μπορέσουν να αξιοποιηθούν σωστά άλλωστε θα πρέπει πρώτα από όλα να έχουμε καθαρό μυαλό και να είμαστε συναισθηματικά υγιείς. Κι αυτό με τη βίαιη κατάσταση της νηστείας μέσα σε 10 μέρες δεν θα επέλθει. Θα νιώσετε μια πνευματική ανάταση για λίγο, όσο κρατήσει η νηστεία και μετά πάλι θα πέσετε στην ίδια κατάθλιψη ή ότι άλλα νοητικά κολλήματα είχατε πριν άλυτα. Δεν θα έχουν φύγει. Θα τα έχετε σπρώξει λίγο κάτω από το χαλί που λέμε, αλλά θα είναι εκεί. Και μετά το σώμα θα αρρωσταίνει και πάλι και θα βγάζει αυτοάνοσα και αλλεργίες και θα απορείτε γιατί.

Με υπομονή λοιπόν κάντε διαλογισμό, κάντε reiki, βελονισμό, πάρτε ανθοϊάματα, πηγαίνετε σε έναν σύμβουλο ψυχικής υγείας, διαβάστε ψυχολογία και βιβλία αυτοβοήθειας και αυτοβελτίωσης. Ακολουθήστε αν θέλετε και κάποιο πνευματικό μονοπάτι που θα σας βάλει σε έναν ρυθμό. Το μόνο σίγουρο είναι ότι αν είστε πειθαρχημένοι σε αυτό και γνωρίζετε το στόχο σας θα τον πετύχετε και ο δίαυλος της επικοινωνίας με την ψυχή θα γίνει μόνιμος.

 

Αλεξανδροπούλου Χριστίνα

Reiki Master Teacher

Ρέικι. Μια εναλλακτική μορφή θεραπείας

Τι είναι το Ρέικι (Reiki);

 Το ρέικι (προφέρεται ρέϊκι) είναι μια Ιαπωνική ενεργειακή ολιστική θεραπευτική τεχνική που χρησιμοποιείται εδώ και αιώνες. Υπάρχουν περιγραφές του συστήματος σε αρχαία σανσκριτικά κείμενα και ενδείξεις σε τοιχογραφίες όπως πχ του Ασκληπιού που θεραπεύει με το άγγιγμα των χεριών. Η λέξη Ρέικι σημαίνει συμπαντική ροή (rei) και προσωπική ενέργεια τσι (ki). Είναι μια ενέργεια Συμπαντική που όσοι τη χρησιμοποιούμε γνωρίζουμε πως προέρχεται από την Δημιουργό Πηγή, ότι κι αν σημαίνει για τον κάθε άνθρωπο.

Πως γίνεται η θεραπεία;

Οι θεραπείες στο ρεικι γίνονται από έναν θεραπευτή που έχει λάβει τους κατάλληλους συντονισμούς (μυήσεις) και μπορεί να διοχετεύσει την ενέργεια του Ρεικι, μέσω των χεριών του προς τον θεραπευόμενο. Ο θεραπευτής ξεκινώντας από το κεφάλι με ελαφρό άγγιγμα στο σώμα του παραλήπτη συνεχίζει μέχρι να καλύψει τον κεντρικό κορμό του σώματος και όποια άλλα σημεία εντοπίσει πρόβλημα, μέχρι και τα πόδια. Ο θεραπευόμενος το μόνο που έχει να κάνει είναι να μένει ξαπλωμένος και χαλαρός καθ όλη τη διάρκεια ή και να γυρίσει μπρούμυτα κατά τις οδηγίες του θεραπευτή.

Τι προσφέρει το ρεικι;

Το ρεικι μπορεί να προσφέρει ανακούφιση για κάθε σωματικό, ψυχικό, συναισθηματικό πόνο. Η κυρίως προσφορά του είναι ότι ενισχύει τη φυσική αυτοθεραπευτική ικανότητα του σώματός μας καθώς και το ανοσοποιητικό μας σύστημα. Μπορεί να χρησιμοποιηθεί για να ανακουφίσει από τις παρενέργειες της χημειοθεραπείας, να σταματήσει τη ροή του αίματος από μια πληγή και κάνει γρήγορη την επούλωση, βοηθάει επίσης να αναρρώσουμε σύντομα από μια ασθένεια. Επίσης μπορεί να βοηθήσει στο άγχος και στις αλλεργίες, ανακουφίζει τα συμπτώματα αλλά και καταστέλλει τον διεγερτικό παράγοντα που δημιούργησε το πρόβλημα. Ακόμα βελτιώνει τον ύπνο γιατί προσφέρει βαθιά χαλάρωση. Πολλοί άνθρωποι λένε μετά από μια συνεδρία ρέικι ότι «ήταν σαν να κοιμήθηκα για 10 νύχτες». Βοηθάει και στο άγχος και το στρες καθότι χαλαρώνει το νευρικό σύστημα.  

Χρειάζεται να το πιστεύω για να δουλέψει;

Όχι το ρείκι είναι μια φυσική μέθοδος εισροής ενέργειας στο σώμα από την ενέργεια που υπάρχει άφθονη στο Σύμπαν. Δεν λειτουργεί με αυθυποβολή, δεν χρειάζεται κανενός είδους πίστη για να λειτουργήσει. Εκτός βέβαια και αν ο παραλήπτης της ενέργειας δεν θέλει στην ουσία να λάβει θεραπεία. Γιαυτό πριν κάνουμε ρέικι, οι θεραπευτές ζητάμε την άδεια για να προχωρήσουμε με τη θεραπεία. Για τα μικρά παιδιά ζητάμε και την άδεια του γονέα. Αν υπάρχει ισχυρό μπλοκάρισμα (πολλές ασθένειες ή/και ψυχονοητικά προβλήματα) καλό είναι να χρησιμοποιηθούν συνδυαστικά και άλλες εναλλακτικές μορφές θεραπείας.

Υπάρχουν αντενδείξεις για τη θεραπεία;

Όχι δεν υπάρχει καμία αντένδειξη για αυτού του είδους τη θεραπεία. Το Ρεικι μόνο καλό μπορεί να κάνει και μπορεί να χρησιμοποιηθεί παράλληλα με κάθε άλλη μορφή θεραπείας και φυσικά μαζί με την συμβατική ιατροφαρμακευτική περίθαλψη.

Αλεξανδροπούλου Χριστίνα  

Reiki Master Teacher (International Center for Reiki Training)

Πηγή : http://www.syllogosreiki.gr

 

 

Σύνδεση με το Ολον

 

Συνήθως όταν λέμε σύνδεση με τη φύση φανταζόμαστε να ξαναγυρίσουμε σε μια φάση ζωή των σπηλαίων που φυσικά δεν την θέλουν όλοι κ γιατί άλλωστε. Η ανθρώπινη συνειδητότητα έχει εξελιχθεί με τέτοιο τρόπο που δεν μας αρκεί να ντυνόμαστε με προβιές και το μόνο μας εργαλείο να είναι μια σμιλευμένη πέτρα.

Δεν είναι ψέμα έχουμε φύγει από αυτή τη ζωή και τουλάχιστον αν δεν γίνει πυρηνικός πόλεμος δεν θα ξαναγυρίσουμε εκεί. Έχουμε όμως ξεφύγει και κατά πολύ από το να νοιώθουμε ότι είμαστε Ένα με το σύνολο, ότι είμαστε Ένα σύνολο από Πολλά και συγκροτούμε όλοι μαζί τη Φύση. Έχουμε αποξενωθεί και αποκοπεί τελείως. Μπορεί αυτός να ήταν ο τρόπος ή το μάθημα που είχαμε να πάρουμε και παίρνουμε ακόμα. Να εκτιμήσουμε μέσα από την αποξένωση, την ένωση. Πέρασε πολύς καιρός όμως και η αποξένωση μας έχει κουράσει και αρρωστήσει. Κάποιοι έχουμε βρει παρηγοριά στους τρόπους των προγόνων. Στις τεχνικές που χρησιμοποιούσαν κι εκείνοι για να συνδεθούν με το Όλο, με τους συνανθρώπους τους, τα δέντρα, τα ζώα, τα φυτά, να ανοίξουν τα κανάλια τους και να αναπτύξουν τις εξω-αισθητήριες αντιλήψεις τους. Αυτό είναι το πάμε "πίσω", όχι να γίνουμε σαν τους Αρχαίους, δεν υπάρχει "σαν" και δεν είμαστε οι αρχαίοι παρόλο που το αίμα τους κυλά στις φλέβες μας. Οφείλουμε να συνεχίσουμε την ανθρώπινη εξέλιξη, με τις παλιές τεχνικές (όσες είναι χρήσιμες στο τώρα γιατί δεν είναι όλες πια), αλλά και καινούργιες τεχνικές που συμβάλουν στην εξελιγμένη συνειδητότητα του σήμερα και που εμείς τις εφευρίσκουμε συνεχώς πλέον. Αυτό είναι το μέλλον. Δεν εξελισσόμαστε μόνο με τεχνικές προγονικές. Άλλωστε ούτε οι Παλαιοί δε θα το ήθελαν αυτό για εμάς, θέλουν να εξελιχθούμε και να βρούμε δικούς μας τρόπους να συνδεόμαστε και να συνυπάρχουμε με τη φύση.

 

Και όσο εμείς εξελισσόμαστε, εξελίσσετε και η τεχνολογία και δημιουργείται έτσι ώστε να γίνεται πιο ευέλικτη, πιο "μαλακή" και συντονισμένη, αυτό που τώρα βγαίνει σαν μέταλλο από τη γη και καταστρέφει, αυτό το ίδιο θα ανακυκλώνεται ώστε να μην βγει άλλο κι έτσι η ισορροπία θα αποκατασταθεί. Τα ίδια τα πρώτα υλικά μας θα είναι τα ίδια οργανικά υλικά όπως τώρα, με τη διαφορά ότι θα τα κρατάμε ζωντανά. Τώρα τα μέταλλα και το πετρέλαιο που αν και φυσικά υλικά τα βγάζουμε από τις φυσικές κοίτες τους και τα μετατρέπουμε σε πλαστικό και μηχανήματα/εργαλεία (έτσι χάνουν το συντονισμό τους) που η Φύση δεν αναγνωρίζει αμέσως κι έτσι δεν τα απορροφά άμεσα πίσω (δεν έχουν την ίδια δόνηση που είχαν όταν ήταν στα σπλάχνα της). Έχουμε ξεχάσει κι ότι έχει άλλους ρυθμούς πιο αργούς (ή μεγαλύτερους), κι έχουμε απολήσει την δική μας πρόσβαση στη συλλογική μνήμη κι έτσι γεννιόμαστε πάλι μωρά κι έχουμε αργήσει στην ενηλικίωση κι έτσι ξεκινάμε συνεχώς από την αρχή να μάθουμε. Όμως μαθαίνουμε έστω και με αργό βηματισμό. Θα μάθουμε λοιπόν και καινούργιες πνευματικές τεχνικές αλλά και να φτιάχνουμε τεχνολογία με υλικά από τη φύση που όμως θα αναγνωρίζει κι εκείνη την ταυτότητά τους και θα τα δέχεται να τα μετουσιώσει άμεσα. Δε θα έχει χάσει αυτή η καινούργια τεχνολογία το συντονισμό της, δεν θα καταστρέφει, δε θα μολύνει πια. 

 

Και όλοι μαζί θα συνυπάρξουμε ξανά (όπως λένε οι παλιές ιστορίες ότι συνυπήρχαν οι πρώτοι άνθρωποι με τη φύση σε ισορροπία) σε ένα απώτερο μέλλον. Οπότε δε γυρίζουμε πίσω στην ουσία. Προχωράμε μπροστά ρίχνοντας ματιές πίσω και κρατώντας την αποκτημένη γνώση, πλέκοντας τη με τη νέα γνώση. Κι έτσι προχωράμε με Σοφία μπροστά.

 

Στην πραγματικότητα Όλα Είναι Ένα και Είμαστε Ένα με το Όλον. Άνθρωποι, ζώα, φυτά, τεχνολογία, πέτρες, βουνά, ποτάμια, πουλιά, σύννεφα. Είμαστε και είναι όλα μια Ενέργεια εκφρασμένη με πολλούς τρόπους σχήματα, χρώματα, ποιότητες.

 

Για την Αγάπη και τον Έρωτα… αλλά κυρίως για τον Έρωτα

Στον σημερινό ξεπεσμό και ισοπέδωση των πάντων έχει εκπέσει δυστυχώς και η Αγάπη με τον Έρωτα. Είναι δυο δυνάμεις της Φύσης, δυο κινητήριες ενέργειες  που διαπερνούν τα πάντα. Είναι αντίθετες και συμπληρωματικές. Δείτε τις σαν αρχέτυπα αν θέλετε ή σαν θεότητες. Το παν είναι να γίνουν αντιληπτά τα σύμβολά τους και η αντιστοιχία τους στην καθημερινότητά μας, προκειμένου να μπορούμε να γνωρίσουμε τις αλχημικές διεργασίες που γίνονται χάρις την ένωση και των δυο. Γιαυτό παραθέτω μια αλληγορία που εμπνεύστηκα για να βοηθήσω τη διαδικασία. Γιατί αυτές οι δύο έννοιες δεν μπορούν να εξηγηθούν με επιστημονικούς όρους σε πλήρη έκταση. Οι βιολόγοι και χημικοί θα σας εξηγήσουν ποιες είναι οι φυσικοχημικές βιολογικές αντιδράσεις που γίνονται μέσα στο σώμα μας. Όμως όσοι νοιώθετε πως υπάρχει και κάτι ακόμα «άπιαστο» στην όλη ιστορία μπορείτε να συνεχίσετε την ανάγνωση. 

Καταρχήν θέτω ως βάση ότι :

Η Αγάπη αντιστοιχεί στη Θεά, που είναι απεριόριστη, είναι χώρος και εκπροσωπείται από τη Γυναίκα, τη Φύση και τη Γή

Ο Έρωτας, αντιστοιχεί στο Θεό, που είναι Αιώνιος, είναι χρόνος και εκπροσωπείται από τον Άνδρα, το Σύμπαν και τον Ουρανό.

Δυο άνθρωποι Ερωτεύονται. Τι συμβαίνει? Φανταστείτε τον Έρωτα σαν ένα σπόρο που μπαίνει μέσα μας όταν αντικρίζουμε τον άνθρωπο που μας ενδιαφέρει. Το χώμα του είναι η Αγάπη που υπάρχει μέσα μας και μέσα σε όλα τα πλάσματα του πλανήτη. Αυτή είναι το υπόστρωμα λοιπόν, χάρις αυτήν Αγαπάμε και χωράμε στην καρδιά μας όλους τους δικούς μας ανθρώπους, από τους γονείς και τα αδέλφια μας μέχρι και όλους μας τους φίλους και το σύντροφο μας. Όμως για να κρατήσει η σχέση χρειάζεται αυτό που λένε κάποιοι μια κόλλα, αυτή είναι ο Έρωτας. Θα σας πουν κάποιοι ότι ο Έρωτας κάποτε τελειώνει γιατί μάλλον τον μπερδεύουν με τον ενθουσιασμό. Εγώ έχω μια άλλη κοσμοθεωρία… 

Έχει μπει ο σπόρος του Έρωτα λοιπόν μέσα μας. Μπορεί να το καταλάβουμε αμέσως μπορεί και όχι. Όταν το καταλάβουμε αρχίζει να βλασταίνει το σποράκι ή μπορεί να έχει αρχίσει και μόνο του και μετά να το πάρουμε είδηση. Ας πούμε ότι έχουμε ανταπόκριση και τα σποράκια και των δύο ενδιαφερόμενων βλασταίνουν οπότε αρχίζει μια σχέση. Στην αρχή τα μικρά φυτά όλο και μεγαλώνουν. Τα θρέφουμε με συναισθήματα και σκέψεις ή σκέψεις που γεννούν συναισθήματα και όλα είναι καλά. 

Για να συνεχίσει να είναι υγιείς η σχέση τα φυτά αυτά μεγαλώνουν παράλληλα, ώστε να μην αλληλο-επισκιάζονται, γιατί δεν θα μπορεί να μεγαλώσει το ένα κάτω από τη σκιά του άλλου. Η «κόλλα» που είπα πριν για εμένα είναι όταν κάποια κλαδάκια έρχονται σιγά σιγά και ακουμπάνε το ένα του/της άλλου/ης. Πλέκονται χαλαρά χωρίς να σφίγγουν το ένα το άλλο, φτιάχνοντας όμορφα σχήματα. Τότε εδραιώνεται η σχέση και μπορεί να προχωρήσει στο χρόνο, γιατί ο Έρωτας είναι Αιώνιος όπως είπαμε στην αρχή. Κι έτσι μπορούν και να ανθήσουν κιόλας και μπορούν να φέρουν και καρπούς κάποια στιγμή. 

Η σχέση θα παραμείνει υγιής όταν τα κλαδιά των φυτών δεν θα πνίξουν το ένα του άλλου, δε θα τραβάνε προς τη μια ή την άλλη κατεύθυνση μόνο, γιατί έτσι θα υπάρξει σύγκρουση και ανταγωνισμός στο ζευγάρι. Ο ένας θα πνίγει τον άλλο και δεν θα τον/την αφήνει να μεγαλώνει και ν’ ανθίζει. Θα βγουν οι άμυνες μεγαλώνοντας αγκάθια που θα πληγώνουν το ένα το άλλο φυτό. Σιγά σιγά κάποιος από τους δυο δεν θα αντέξει άλλο και θα θελήσει να κόψει τα δεσμά αυτά, να πετσοκόψει τον Έρωτα μέσα του και να ξεριζώσει το φυτό. Και τότε η σχέση διαλύεται. 

 

Υπάρχει και η άλλη περίπτωση όπου τα δυο φυτά μεγαλώνουν το ένα δίπλα στο άλλο χωρίς να ακουμπάνε τα κλαδιά τους έτσι ώστε να δώσουν χώρο το ένα στο άλλο, και μπορεί όντος η σχέση να κρατηθεί αρκετό καιρό έτσι, αφού θα υπάρχει το υπόστρωμα του χώματος-Αγάπης να τα πλαισιώνει και να τα διατηρεί. Όμως αυτή η απομακρυσμένη συνύπαρξη κάποια στιγμή θα γεμίσει με κενό τον ενδιάμεσο χώρο. Το χωμάτινο υπόστρωμα της Αγάπης δεν θα μπορεί να καλύψει την απόσταση που θα έχουν πάρει τα φυτά μας, και δεν θα μπορεί να δώσει πλέον βιταμίνες σε αυτά για να διατηρηθούν. Σιγά σιγά λοιπόν αυτά θα μαραίνονται και θα ξεραθούν, και τότε λένε ότι ο Έρωτας πεθαίνει. Η σχέση μπορεί να κρατιέται από το υπόστρωμα-Αγάπη αλλά η πραγματική σύνδεση του ζευγαριού θα έχει κοπεί. Πολλές τέτοιες σχέσεις μένουν, αλλά και πολλές διακόπτονται γιατί κάποιος από τα δυο μέλη του ζεύγους θέλει να ξαναφυτέψει το σπόρο μέσα του/της. Κάποιος από τους δυο θα θελήσει να ξανανιώσει κάτι μέσα του/της ν ‘ανθίζει…Πολλοί σε αυτό το στάδιο πιστεύουν ότι χρειάζονται έναν καινούργιο σπόρο να εγκατασταθεί μέσα τους για να ξαναβρούν αυτό που έχασαν, κι έτσι ψάχνουν για αυτό το κάτι νέο. 

 

Το ξεραμένο φυτό όμως μέσα τους μπορεί να αναγεννηθεί αν το θελήσουν. Κι αν το θελήσουν και οι δυο και το προσπαθήσουν πριν να είναι αργά, μπορεί να ξανά ανθίσει αυτός ο Έρωτας-Σπόρος. Πρώτα όμως χρειάζεται να βρουν από τι αρρώστησε το φυτό και να το θεραπεύσουν. Το πώς θα θεραπευτεί και θα αναγεννηθεί, θα το βρει ο κάθε ένας και η κάθε μια μέσα του και μέσα της, και παράλληλα με τη συνεχή στήριξη της Αγάπης που ποτέ δεν έφυγε και πάντα τους πλαισίωνε και τους δυο. Αν έχουν καθαρό Στόχο και δυνατή Θέληση θα τα καταφέρουν. Αν το θέλουν και οι δυο. 

 

Αν όμως ο ένας/μια δε το θέλει και η σχέση τελικά τελειώσει οριστικά, υπάρχει μια διαδικασία που σαν καλοί καλλιεργητές οφείλουμε να κάνουμε, προκειμένου να πάμε με καθαρό και ενδυναμωμένο χωράφι, να σπείρουμε τον επόμενο σπόρο μας. Το παλιό φυτό το ξεριζώνουμε από το χώμα, το καθαρίζουμε και το βάζουμε σε μια γυάλα του μυαλού μας, τιμητικά και με αγάπη για όσα μας έμαθε αυτή η σχέση και όσα πήραμε, τα καλά, τις χαρές, την Αγάπη.  Στρώνουμε πάλι το χωράφι μας και φροντίζουμε να το αναζωογονήσουμε, θρέφοντας το με καινούργια δεδομένα, εμπειρίες, γνώσεις και Σοφία. 

Αφού έχει ηρεμήσει για κάποιο καιρό, ο κάθε ένας και κάθε μια γνωρίζει πόσο καιρό θα χρειαστεί αυτό, θα είμαστε έτοιμοι για την καινούργια σπορά. Δε θα ήταν καλό να πάμε σε καινούργια σχέση με το παλιό φυτό εκεί δίπλα μαραμένο να μας θυμίζει μόνο τις λύπες, τις απογοητεύσεις, τους φόβους, το μίσος, το θυμό μας και ότι άλλο. Πάμε καθαροί και άδειοι για την καινούργια σπορά, για να μην μπλεχτούν οι ρίζες του παλιού φυτού με το καινούργιο και το σαπίσουν και χαλάσουν την καινούργια σχέση. 

Δώστε ευκαιρία στον Αληθινό Εαυτό σας να αναδυθεί από τα βάθη του υποσυνειδήτου σας και της Ψυχής σας και να καθοδηγεί τις πράξεις σας. Για να μπορείτε να γνωρίζετε τι να κάνετε με το λουλούδι του Έρωτα ανά πάσα στιγμή. Δώστε ευκαιρία στον Έρωτα, αυτή την Ιερή Δύναμη του Σύμπαντος. Αυτός και η Αγάπη αναδημιουργούν συνεχώς τον Κόσμο. 

Ελπίζω να βοήθησε όλο αυτό να κάνετε τις αντιστοιχίες στις δικιές σας ζωές και να γίνετε οι δικοί σας μάστοροι του χωραφιού της Ψυχής σας. 

Λένε ότι ο Έρως δίνει τα φτερά του στην ψυχή…

Σχέσεις καθρέφτες!

Εντάξει θα αναφερθώ στις ερωτικές κυρίως αλλά η ίδια συνταγή μπορεί να εφαρμοστεί και για τις φιλικές!

Οι σχέσεις είναι σαν τη συνταγή ενός γλυκού. Όσο διαφορετικά κι αν είναι τα υλικά σε σχήμα, χρώμα, υφή, χρειάζεται ν' αλλάξουν μορφή για να δέσουν, να ομογενοποιηθούν. Χρειάζεται οι μάγειρες της κάθε σχέσης να βρουν τη συνταγή τη δική τους, τη μοναδική!

Έχω μιλήσει σε άλλα άρθρα μου για το πόσο σημαντικό είναι να αλλάζουμε συνεχώς προς το καλύτερο. Προς έναν καλύτερο Άνθρωπο. Να πηγαίνουμε πιο κοντά στον Αληθινό Εαυτό μας! Τι συμβαίνει όμως όταν είμαστε σε μια σχέση όπου το έτερον ήμισυ δεν ξέρει από «αυτά», δεν έχει αναρωτηθεί ποτέ, δεν έχει κάνει αυτογνωσιακή δουλειά! Αυτό το άτομο θα έχει τα κόμπλεξ του, τα θέματά του, τα σκοτεινά του κομμάτια, α οποία θα θεωρεί χαρακτήρα στρωμένο και καθηλωμένο χωρίς να χρειάζεται να αλλάξει! Έλα όμως που έτσι το γλυκό δεν θα δέσει ποτέ! Γιατί νομίζετε ότι τα περισσότερα ζευγάρια χωρίζουν σήμερα? Γιατί ακριβώς ο ένας ή και οι δυο δεν θέλουν να αλλάξουν. Δεν θέλουν να εξελιχθούν και να ομογενοποιηθούν ώστε να γίνουν ένα. Γιατί μια σχέση ερωτική είναι Αλχημεία σώματος και πνεύματος! Είναι η απόλυτη ένωση κάποιοι θα πουν! Πως θα γίνει αυτή η ένωση όταν έχεις ανόμοια υλικά? Όπως και στο διάσημο έργο με το κομμάτι που λείπει που στο τέλος αφού έχει περάσει παρέα με πολλά κομμάτια που δεν του ταίριαζαν βρήκε αυτό που έψαχνε αφού όμως είχε διαμορφωθεί σιγά σιγά και έγινε στο τέλος ολοκληρωμένο κομμάτι! Τότε βρήκε και το άλλο του ολοκληρωμένο κομμάτι! Κι όχι το άλλο μισό! 

Και πάμε σε ένα άλλο πιο βαθύ και δύσκολο θέμα στις σχέσεις! Τα κομμάτια μέσα μας που χρειάζονται δουλεία αντανακλούνται στους άλλους ανθρώπους σαν οι άλλοι να είναι οι καθρέφτες του Εγώ μας και του νου μας κατ επέκταση! Αυτό είναι ένας μηχανισμός του Σύμπαντος (ή της Δημιουργού Αρχής) ώστε να μπορέσουμε βλέποντας στους άλλους τα ελαττώματά μας, να τα διορθώνουμε! Έλα ντε όμως που κάπου εδώ χάλασε η δουλειά! Γιατί έπεσε πολύ σκοτάδι στη Γη και οι άνθρωποι έπαψαν να βλέπουν ο ένας το μέσα του άλλου! Παρόλα αυτά βλέπουμε τη συμπεριφορά του άλλου. Κυρίως όμως έλκουμε σαν ερωτικό σύντροφο αυτόν/ην που καθρεφτίζει τα σκοτεινά μας κομμάτια. Γιατί γίνεται αυτό? Γιατί σου λέει το Σύμπαν ότι για να βγει η σχέση, να δέσει το γλυκό, αυτοί οι δύο θα δουν ο ένας τον άλλο πιο βαθιά, αναγκαστικά, αφού σε μια σχέση έρχονται πολύ κοντά τα δύο μέρη αυτής! Κι αφού δουν ο ένας τον άλλο και κατανοήσουν τι χρειάζεται να αλλάξουν για να βρουν την συνταγή, θα το αλλάξουν! Αν θέλουν να γίνει ωραίο γλυκό! Αλλιώς πάμε για άλλα. Αυτό είναι μια μαγική διαδικασία αν το σκεφτείτε έτσι, όπως το σκέφτηκα κι εγώ. Ότι δηλαδή μέσα από αυτή τη διαδικασία, βλέπουμε τι έχουμε έλξει/μαγνητίσει. Καταλαβαίνουμε ποια από αυτά τα κομμάτια είναι δικά μας σημεία που χρήζουν μετουσίωσης/αλλαγής (γιατί δεν θα είναι και όλα) και κατανοούμε τι αλλαγές μπορούν να γίνουν μέσα μας αλλά και στο άλλο άτομο, και αντίστοιχα το άλλο άτομο βλέπει σε εμάς τι αλλαγές έχει να κάνει ο ίδιος! Τώρα για να γίνει η μετουσίωση χρειάζεται να αγαπήσουμε πρώτα αυτά τα σκοτεινά κομμάτια μας, να τα αγκαλιάσουμε, να τα φροντίσουμε, γιατί είναι κομμάτια του Εσωτερικού μας παιδιού που έχουμε ξαναπεί. Αφού τα αγκαλιάσουμε βλέπουμε τι χρειάζονται ώστε να δώσουν από μέσα τους το θησαυρό που κρατάνε, να γίνουν από ελάττωμα, προτέρημα, από δηλητήριο, αντίδοτο! 

Και μένουμε στην αγάπη που δίνουμε λοιπόν σε αυτά τα κομμάτια, τα οποία είναι μέσα στον άνθρωπο που αγαπάμε, τα οποία Είναι προσωρινά ο άνθρωπος που αγαπάμε. Είναι ο τωρινός του εαυτός, το εξωτερικό περίβλημα της ψυχής (διαβάστε το «Η απάτη του δεν αλλάζω»). Δηλαδή αγαπάμε στον άλλο τον Εαυτό μας! Βλέπουμε στον άλλον στην ουσία κομμάτια του Εαυτού μας και αυτά είναι που μας έλκουν αρχικά γιατί βαθιά μέσα μας θέλουμε να αγαπήσουμε τον Εαυτό μας αλλά φοβόμαστε. Κι έτσι το κάνουμε έμμεσα μέσω ενός άλλου ανθρώπου. Δεν είναι μαγικό? 

Σε μια σχέση λοιπόν ναι αγαπάμε τον άλλο με τα ελαττώματά του όπως έχουμε καθήκον να αγαπάμε και τον εαυτό μας με τα ελαττώματα του (και να μην τον επικρίνουμε συνεχώς). Αυτό δε σημαίνει ότι δεν υπάρχει ανάγκη για αλλαγή. Αγαπάμε για να προχωρήσουμε σαν άνθρωποι και για να προχωρήσει και η σχέση. Αγαπάμε τα στραβά για να γίνουν κάποια στιγμή καλύτερα όχι για να μείνουν στραβά γιατί αυτό είναι αυτολύπηση και μεμψιμοιρία, όχι αγάπη! Να στοχεύετε στο να γίνετε καλύτεροι άνθρωποι και να έχετε καλύτερες σχέσεις γιατί έτσι μια μέρα ίσως καταφέρουμε να φτιάξουμε κι έναν κόσμο καλύτερο από αυτόν σήμερα!