Δικαιωσύνη αποκατάστασης

 

Από το βιβλίο “Restorative Justice, Healing the Effects of Crime”, Jim Consedine, 1995-1999

 Είθε ένα μικρό σποράκι ισότητας και δικαιοσύνης να φυτευτεί στο συλλογικό. 

Αυτή τη φορά θα σας μιλήσω μέσα από τις σημειώσεις μου που κράτησα από το παραπάνω βιβλίο, οπότε δείξτε επιείκεια ως προς το ύφος γραψίματος. Είναι ένα θέμα που με απασχολούσε χρόνια και βρήκα το χρόνο να το ολοκληρώσω. Διαβάστε το με ανοιχτό νου, διότι αυτές οι πρακτικές γίνονταν από παλιά που οι κοινωνικές σχέσεις ήταν πολύ διαφορετικές. Στο σήμερα μπορούν μεν να εφαρμοστούν αλλά χρειάζεται να προσαρμοστούν στις σημερινές συνθήκες. Δεν μπορούμε απλά να αντιγράψουμε ένα σύστημα από το τότε και να το φέρουμε αυτούσιο εδώ. Πρέπει να το φέρουμε μετουσιωμένο σε κάτι ακόμα καλύτερο.  

 Κατανοώ ότι πολλοί άνθρωποι μπορεί να έχετε πέσει θύματα εγκληματικών ενεργειών και ακόμα να έχετε ανοιχτές πληγές εξαιτίας του βιώματος αυτού. Αν θεωρείτε ότι δεν είστε σε θέση να δείτε το θέμα με ανοιχτή καρδιά και συμπόνια, προς τους εξόριστους της κοινωνίας αυτής, μην προσχωρήσετε παρακάτω στο άρθρο.

 

Εισαγωγή

Πως αντί να τιμωρούμε, μπορούμε να αποκαθιστούμε; Και γιατί.

Καταρχήν το σύστημα δικαιοσύνης σήμερα έχει γίνει βιομηχανία. Κι ότι γίνεται βιομηχανία εμπλέκει το χρήμα. Επομένως έχουμε πολύ μεγάλη δαπάνη χρημάτων για χτίσιμο καινούργιων φυλακών. Οι οποίες σαν ιδρύματα δεν βοηθούν κανέναν, μόνο κάνουν το πρόβλημα χειρότερο. Και είναι δικαιοσύνη πραγματική? Ή απλά εκδίκηση. Είναι η εκδίκηση δικαιοσύνη? Ή είναι το αποτέλεσμα του μίσους πολλών γενεών με τις ίδιες πρακτικές καταστολής και καταπίεσης.

Υπάρχει και το εταιρικό έγκλημα προς το λαό αλλά κανείς δεν κάνει τίποτα για αυτό, και δεν είναι προς ανάλυση στο παρόν άρθρο. 

Πρέπει να δίνεται ευκαιρία στον θύτη να μετανοήσει για ότι έκανε και να επαναφέρει την υλική ή πνευματική ζημιά που προκάλεσε. Το να μπαίνει φυλακή δεν βοηθάει κανέναν. Ούτε τα θύματα έχουν σωστή αντιμετώπιση με τα υπάρχοντα συστήματα δικαιοσύνης. 

Το ερώτημα είναι, θέλουμε να ήμαστε ίσοι απέναντι στους συνανθρώπους μας ακόμα κι αυτούς που έχουν χάσει το δρόμο; Οι αρχαίες φυλές είχαν βρει τρόπους να αποδίδουν δικαιοσύνη αλλά και να κλείνουν τις πληγές και του θύτη και του θύματος, αποκαθιστώντας αυτό που έχει χαθεί.  

Μόνο όσοι είναι πραγματικά επικίνδυνοι να ζήσουν έξω στην κοινωνία θα πρέπει να παραμένουν στις φυλακές. Όσοι συνειδητά δεν μετανοούν και παρά τις όποιες προσπάθειες δεν θα πάρουν την ευθύνη τους ποτέ.

Οι πολυνήσιοι, οι Νεοζηλανδοί κ οι Μαουί έχουν ως προτεραιότητα την δικαιοσύνη αποκατάστασης. 

Η κρατική δικαιοσύνη ήταν πάντα άδικη κ τιμωρητική, ιεραρχική, ενώ η κοινοτική , ήταν αυτή του διακανονισμού και της αποκατάστασης.

Είμαστε όλοι οι άνθρωποι χωρίς ενότητα μέσα μας και ως σύνολο και μας έχει κάνει να ήμαστε υπερ της τιμωρίας, και να ενδίδουμε στο συναίσθημα του μίσους μας προς τον άλλο ακόμα κι όταν δεν ήμαστε εμείς τα θύματα.  Ζούμε με τα "φρούτα" της τιμωρητικής θέλησής μας, τυφλωμένοι από εκδίκηση. 

Αυξάνοντας τις φυλακές νοιώθει κανείς πιο ασφαλής άραγε; Όχι.

Οι μισοί από όσους είναι στη φυλακή είναι οικονομικοί εγκληματίες κ μικροαπατεώνες. Οι περισσότεροι από αυτούς είναι εθισμένοι στα ναρκωτικά, αναλφάβητοι, ψυχικά άρρωστοι, άστεγοι, άνεργοι. Το 80% είναι αυτό!

Το υπάρχον σύστημα ακόμα κι αν τρέχει μέσα στις φυλακές προγράμματα επανένταξης, είναι καταδικασμένα να αποτύχουν. Οι 18 ώρες μέσα στο κελί θα αναιρέσουν τη δουλειά μιας συνεδρίας που έγινε κατά τη διάρκεια των εργάσιμων ωρών. Δεν μπορούμε να διδάσκουμε επανένταξη και να συνεχίζουμε να τιμωρούμε ταυτόχρονα. Οι ψυχικά ασθενείς δεν χρειάζονται φυλακή, απάθεια, πλήξη. Χρειάζονται βοήθεια, κίνηση, δημιουργικά κίνητρα.

Τους Αβορίγινες στην Αυστραλία τους βάζουν φυλακή σε μεγάλα ποσοστά. Τους απαγορεύουν την ψήφο, τους παίρνουν τα παιδιά χωρίς λόγο, τους απαγορεύουν να αγοράσουν ποτό. 

Ήταν ο βασιλιάς Χένρι ο 1ος της Αγγλίας που κατέστησε τον εαυτό του θύμα κάθε πράξης βίας και εγκλήματος κι έτσι τα πραγματικά θύματα έχασαν την αξία τους για την πολιτεία. Κάθε παράνομη πράξη θεωρούνταν πλέον ότι είναι πράξη κατά του βασιλιά προσωπικά. Έτσι το θύμα έχανε την ευκαιρία να αποκατασταθεί από την όποια ζημιά.

 

Δικαιοσύνη αποκατάστασης

Οι Μαορί στη Νέα Ζηλανδία έχουν ένα συμβούλιο Σοφών, συναντιούνται σε ένα κοινό έδαφος όπως το λένε και συζητούν τα προβλήματα της κοινότητας. Εκεί όταν υπάρχει κάποιο εγκληματικό γεγονός καλούν τα μέλη των οικογενειών και του θύματος και του θύτη προκειμένου να βρεθεί μια λύση για το αδικημένο ή προσβεβλημένο θύμα. Ο στόχος είναι η θεραπεία του τραύματος του θύματος και η ανάληψη ευθύνης από τον θύτη. Πολλές φορές αυτά τα συμβούλια μπορεί να διαρκέσουν έως κ 3 μέρες. Η μεγαλύτερη γυναίκα από τους σοφούς γηραιούς έπαιρνε το λόγο και έκανε τον θύτη και την οικογένειά του να νοιώσουν την ενοχή και στο τέλος όλοι έκλαιγαν. Ο θύτης ομολογούσε το έγκλημά του και μετανοούσε.

Μετά ήταν το θέμα του πως θα γίνει η αποζημίωση. Αν ήταν κλοπιμαία θα έπρεπε να επιστραφούν ή να πληρωθούν. Σε άλλες περιπτώσεις υπήρχε καταναγκαστική εργασία. 

Κάποιες φορές η ποινή ήταν να κάνουν επιδρομή στο σπίτι του παραβάτη κ των συγγενών του με συμφωνημένα τι θα παρθούν.

Οι Μαορί είχαν σαν νόμο τους κανόνες των προγόνων. Δεν υπήρχε υπευθυνότητα ατομική ως προς το έγκλημα αλλά συλλογική. Ο κάθε ένας θύμα και θύτης δεν ήταν μόνος στην διαδικασία αποκατάστασης της ενέργειας και της ειρήνης στην κοινότητα. 

Στη Νέα Ζηλανδία όταν γίνονταν ένα αδίκημα είχαν δικαίωμα να το λύσουν μεταξύ τους συγκαλώντας το συμβούλιο όπου θα παραβρίσκονταν οι συγγενής του θύματος κ του θύτη ή οι κοντινοί του άνθρωποι. Συνήθως η οικογένεια του θύτη πρόσφερε το σπίτι της για να γίνει αυτό ή πήγαιναν όλοι στην εκκλησία ή ακόμα και στη φυλακή έχει καταγραφεί περιστατικό, αλλά δεν ήταν συχνό. Αυτή η μέθοδος όπου το θύμα έβλεπε τον θύτη κατά πρόσωπο κ μπορούσε να ξεσπάσει το πως ένοιωσε για την παραβίαση του προσωπικού του/της χώρου ή ακόμα και τη βιαιοπραγία εις βάρος του/της, ήταν λυτρωτική διαδικασία για το θύμα. Στο 50% των περιπτώσεων ο θύτης κ η οικογένεια του έκλαιγαν από ντροπή.

Συχνά απαιτείται η συνείδηση του συνόλου μιας ομάδας προκειμένου να ταρακουνήσει το νταϊλίκι και την φαλλοκρατική συμπεριφορά κ να επιτραπεί ο πόνος του θύματος να τρυπήσει το σκληρό κέλυφος ψεύτικης ασφάλειας που έχει χτίσει ο θύτης γύρω του. 

Αβορίγινες Αυστραλίας

Ξεκινάει με κάποιον που σκότωσε τη γυναίκα του κ ζητούσε από το δικαστικό σύστημα να τον αφήσουν να δικαστεί από τη φυλή του που σύμφωνα με τους δικούς της νόμους θα έπρεπε να σταθεί να του καμακώσουν τα πόδια.

Υπάρχουν κατηγορίες συμβουλίων Σοφών. Η μια κατηγορία ασχολείται με υπερφυσικά θέματα, ταμπού, κανόνες τις κοινότητας που παραβιάζονται. Το άλλο γκρουπ ασχολείται με θέματα εγκλημάτων κατά ανθρώπων ή ιδιοκτησίας.

Οι κοινωνικοί και πνευματικοί κανόνες των Αβορίγινων τους απαγορεύαν να εγκληματήσουν. Γιατί αν παραβαίναν τους κανόνες πρόσβαλαν την ίδια τη ροή της ζωής και συνήθως τιμωρούσαν οι ίδιοι τους εαυτούς τους.

Στους Σαμόα υπήρχε μια τακτική ειρήνης μεταξύ του χωριού που πρόσβαλε κάποιον από άλλο χωριό. Οι αρχηγοί του χωριού του θύτη πήγαιναν στο χωριό του προσβεβλημένου και γονάτιζαν και υποκλίνονταν στους αρχηγούς του άλλου χωριού. Αυτό ήταν τόσο σοβαρό γιατί χάνονταν η τιμή του προσώπου τους έτσι που το προσβεβλημένο χωριό δεχόταν τη συγνώμη. Ήταν τόσο σοβαρό που πολλές φορές το χωριό του θύτη αποφάσιζε αντί να ζητήσει συγνώμη να φύγουν όλοι μαζί και να μετακινηθούν αλλού. Με αυτούς τους τρόπους αποφεύγονταν η προστριβή. Αυτή η κίνηση είχε την έννοια του "ήρθαμε σε εσάς μπορείτε να κάνετε ότι θέλετε με εμάς". Πολλές φορές η διαμάχη υπήρχε σε ατομικό επίπεδο οπότε πήγαινε η οικογένεια του θύτη πάλι υποκλινόμενη μπροστά στο σπίτι του θιγμένου. Αυτές οι πρακτικές σχεδόν πάντα οδηγούσαν σε ειρηνική συμφωνία συμφιλίωσης. Είχαν ένα χαλί πάνω στο οποίο γονάτιζαν. Αυτό το ιερό χαλί ήταν το ίδιο ένας τιμητικός τίτλος και είχε αξία ανάμεσα στους Σαμόα. Μπορούσαν να το ανταλλάξουν για κάποια άλλη υπηρεσία. Όχι όμως χρηματική. 

Ιρλανδική δικαιοσύνη

Στην Ιρλανδία είχαν κάποιους παραδοσιακούς νόμους και κανόνες που έπρεπε να τηρούνται από όλους. Δεν υπήρχε κεντρικό νομικό σύστημα μέχρι τον 16ο αιώνα όπου οι Άγγλοι τους επέβαλαν πιο σκληρά μέτρα. Υπήρχαν κλάσεις, από τον βασιλιά και τους ευγενείς, τους ελεύθερους ανθρώπους με περιουσιακά στοιχεία ή χωρίς και τους μη ελεύθερους ανθρώπους. Οπότε δεν υπήρχε ισότητα μεταξύ των τάξεων. Ένα παράπτωμα είχε μεγαλύτερη ποινή απέναντι σε κάποιον υψηλής τάξης και μικρότερη απέναντι σε κάποιον χαμηλής. Αργότερα οι Ρωμαίοι είχαν ισότητα μεταξύ των κλάσεων στους νόμους. Οι Ιρλανδικοί νόμοι δεν είχαν.

Είχαν σαν επιβλέποντες των δικαστικών διαδικασιών τους λεγόμενους brehons (παραπλήσιο με δρυΐδες). Και συνήθως επέβαλαν χρηματικό πρόστιμο σχεδόν για όλα τα παραπτώματα. Οι πλούσιοι είχαν μεγαλύτερο πρόστιμο από τους φτωχούς. Επίσης τα πιο σοβαρά εγκλήματα όπως η δολοφονία είχαν ακόμα μεγαλύτερο ποσό προστίμου από οτιδήποτε. Και ήταν όλη η φυλή ενός χωριού που δεν άφηνε τον θύτη από επίβλεψη του μέχρι να πληρώσει το πρόστιμο. Η πληρωμή δεν ήταν μόνο σε χρήματα αλλά κυρίως σε είδος, όπως συνήθως πλήρωναν σε αγελάδες.

Βιβλική δικαιοσύνη.

Ο συγγραφέας κάνει λόγο για την παρεξηγημένη ερμηνεία της βίβλου και το πως θεωρείτο ότι απέδιδε δικαιοσύνη ο Θεός μέσω του Χρηστού και κατ’ επέκταση και των θεσμών που διαμορφώθηκαν για την πρακτική εφαρμογή των κανόνων. Οι κανόνες σύμφωνα με ερμηνευτές δεν φτιάχτηκαν ως νόμοι που πρέπει να ακολουθούνται από τον άνθρωπο γιατί αλλιώς θα τιμωρούνταν. Φτιάχτηκαν με κριτήριο το ότι αν ακολουθούνται δεν θα υπάρχει ανάγκη να παρεκτραπεί κάποιος έναντι του διπλανού του. Είναι λογικοί κανόνες βασισμένοι σε ηθικά θεμέλια που τονίζουν την αποκατάσταση του προβλήματος και όχι την εκδίκηση. Ο συγγραφέας δεν μας δίνει περαιτέρω παραδείγματα, εκτός του Ιησού που συγχωρούσε όλους. 

Αμερική

Στον Καναδά υπάρχουν και φυλακές που είναι μόνο για ιθαγενείς. Πάλι βλέπουμε ότι εκεί πάνε άνθρωποι με προβλήματα αλκοολισμού και έλλειψης παιδείας. Οι αποικιοκρατία πίεσε και εδώ για να εξαλείψει το χαρακτήρα των ιθαγενών λαών. Το σύστημα του να υπάρχουν ξένοι στο δικαστήριο είναι απλά εξωγήινο για αυτούς τους λαούς που πάντα ακολουθούσαν τον κύκλο των γηραιών τους για δικαιοσύνη. 

Δικαιοσύνη και σε αυτούς βλέπουμε πως είναι η αποκατάσταση της ισορροπίας μέσα στην κοινότητα. Μας δίνει κι ένα παράδειγμα ενός παιδιού 15 ετών, όπου μπήκε παράνομα στην οικία κάποιου και είχε κ πρόβλημα αλκοολισμού. Οι γηραιοί τον πλαισίωσαν κάνοντας κύκλο γύρω του με ενωμένα τα χέρια, του είπαν πόσο τον αγαπούν και του υπενθύμισαν το χρέος του προς τη φυλή να είναι σωστός. Με αυτόν τον τρόπο ένοιωσε την ευθύνη του και στο τέλος τους αγκάλιαζε όλους με κλάματα. Δέχτηκε μετά την ποινή του για εθελοντική εργασία στην κοινότητα υπό την επίβλεψη ενός θείου του. Κάπως έτσι ένας άνθρωπος γλυτώνει τη φυλακή. Γιατί τι θα γινόταν αν έμπαινε φυλακή? Θα έβγαινε χειρότερος, πικραμένος, θυμωμένος και έτοιμος για το επόμενο έγκλημα.

Μέχρι τη δεκαετία του ‘30 οι φυλές μαζεύονταν ακόμη τα καλοκαίρια. Εκεί γίνονταν κύκλοι από τους αρχηγούς κ εξετάζονταν η κάθε περίπτωση. Υπήρχαν 4 κύκλοι που έπρεπε να γίνουν ώστε να αποκατασταθεί η ισορροπία με όλους τους εμπλεκόμενους. Ο πρώτος κύκλος ήταν με τους συνάδελφους εργασίας του θύτη, όπου αναλύονταν τι είχε γίνει. Τον βοηθούν να κατανοήσει τις συνέπειες των πράξεων του. Ο δεύτερος κύκλος είναι με την οικογένειά του, όπου πάλι επαναλαμβάνεται η διαδικασία και επιβεβαιώνονται όλοι για το τι έχει γίνει. Ο τρίτος κύκλος περιλαμβάνει το θύμα και τον θύτη, όπου τους φέρνουν μαζί για να μπορέσουν να αποκαταστήσουν τη ζημιά, ειδικά να αποκατασταθεί η ζημιά στο θύμα και τα συναισθήματά της ενοχής, ντροπής και θυμού που συχνά υπάρχουν. Ο τέταρτος κύκλος περιλαμβάνει το να βρεθεί το θύμα με την κοινότητα ώστε να ξεκινήσει η διαδικασία της αποκατάστασης και του σεβασμού προς το άτομο.

Αφρική.

Υπάρχει προφορική παράδοση για το πως πρέπει να συμπεριφέρεται ο κάθε ένας και τι χρέος έχει προς τους προγόνους. Έχουν την πίστη ότι οι πεθαμένοι πρόγονοι παίρνουν μέρος στα θέματα των ζώντων απογόνων. Στόχος ήταν πάντα η συμφιλίωση, η αποκατάσταση και αποζημίωση. Το να παραβεί κάποιος τους κανόνες της κοινότητας σήμαινε ότι παραβαίνει τους κανόνες της φύσης. Οι γηραιοί τιμωρούσαν με κατάρες πολλές φορές που έφερναν στειρότητα στα ζώα. Για να αρθεί η κατάρα θα έπρεπε ο θύτης να μετανοήσει και να απαρνηθεί την επιρροή του κακού. Σε κάποιες φυλές υπήρχε και η ποινή του θανάτου για περιπτώσεις φόνου. Ούτε ο ίδιος ο αρχηγός της εκάστοτε φυλής δεν είναι πάνω από τους νόμους. Υπήρχε όμως πάντα και η αποκατάσταση. Τα κλοπιμαία επιστρέφονταν, η κοινότητα στον κύκλο έκανε τον θύτη να καταλάβει το σφάλμα του/της. Δίδασκαν το θύτη όχι σαν εγκληματία αλλά σαν μέλος της κοινότητας που απομακρύνθηκε. Οπότε τον/την έκαναν να καταλάβει πως συνεχίζει να είναι μέλος της κοινότητας, οπότε δεν συμφέρει να πράττει κακό γιατί κάνει κακό και στον εαυτό του/της. 

 

Επίλογος

Τα προγράμματα αποκατάστασης που τρέχουν αυτή τη στιγμή στις φυλακές είναι καλά. Όμως και μόνο το γεγονός ότι κάποιος έχει τιμωρηθεί δεν μπορεί να γεννήσει αλλαγές στην ψυχοσύνθεση του ανθρώπου που φυλακίστηκε. Δεν μπορείς να τιμωρείς και να συμφιλιώνεις ταυτόχρονα. Οι αντιθέσεις αυτές το μόνο που θα κάνουν είναι να δημιουργήσουν στασιμότητα. Η φιλοσοφία της δικαιοσύνης αποκατάστασης περιλαμβάνει ένα ευρύ φάσμα συναισθημάτων και θεραπείας, όπως ο διαλογισμός, η συγχώρεση, συμπόνια, έλεος, συμφιλίωση καθώς και κυρώσεις. Αναγνωρίζει ότι όλοι μας συνδεόμαστε και ότι κάνουμε καλό ή κακό επηρεάζει τους άλλους. Προσφέρει σε θύματα και θύτες τον κεντρικό ρόλο, και στις οικογένειές τους που έχουν πληγεί να πάρουν όλοι μέρος για να διευθετηθεί το θέμα. Στην δικαιοσύνη από κατάστασης η ερώτηση δεν είναι "πως θα τιμωρηθεί κάποιος" αλλά "πως θα αποκατασταθεί η ζημιά που έγινε". 

Ο θύτης θα πρέπει βέβαια να είναι συνεργάσιμος ως προς τη διαδικασία, να νοιώθει μετάνοια, να πάρει τις ευθύνες που του αναλογούν και να προσφέρει αποζημίωση. Το θύμα θα πρέπει να εξετάσει τα συναισθήματά του/της και να δεχτεί όλη τη βοήθεια που του/της προσφέρει η διαδικασία για τη θεραπεία.

Σε περιπτώσεις όπου έχουμε βιασμό ή φόνο η διαδικασία ίσως να καθυστερήσει. Εντωμεταξύ όμως ο θύτης μπορεί να χρειαστεί να δουλέψει εθελοντικά για την κοινότητα ή και να παραμείνει στη φυλακή. 

Όλοι όμως θα πρέπει να έχουν την ευκαιρία να βρεθούν στη διαδικασία αυτή και να μην αποκλεισθεί κανείς. 

Πλεονεκτήματα της δικαιοσύνης αποκατάστασης

1.Είναι δικαιοσύνη των ιθαγενών πολλών πολιτισμών.

Αυστραλία, Αφρική, Νέα Ζηλανδία, Λατινική Αμερική, Ασία, Καναδάς, Ιρλανδία. Είναι σημαντικό να διατηρηθούν οι εθνικές ταυτότητές τους ώστε να μειωθούν οι αρνητικές επιπτώσεις των εκάστοτε αποικιοκρατών.  

2. Βάζει τα θύματα στη μέση της της εξίσωσης.

Πολλοί από τους θύτες δείχνουν μεταμέλεια, γιατί αντιμετωπίζουν την ευθύνη τους όταν στέκονται μπροστά στο θύμα. Και το θύμα έχει ανάγκη να εκφραστεί, να φωνάξει, να ρωτήσει γιατί. Έτσι παίρνει τη δύναμη που του/της έκλεψαν πίσω. Το να βάλεις έναν θύτη στη φυλακή δεν προσφέρει αποκατάσταση στο θύμα και ο θύτης δεν αντιμετωπίζει ποτέ τις ευθύνες του με αποτέλεσμα να ξανά εγκλιματίσει. 

3. Η δικαιοσύνη αποκατάστασης φέρει θεραπεία σε όλους όσους συμμετέχουν.

Τα θύματα έχουν την ευκαιρία να πάρουν πίσω τη δύναμη και τον έλεγχο που οι θύτες τους στέρησαν. Σε αντίθεση με τη σημερινή φιλοσοφία του "μη θυμώνεις, μόνο να έρθεις στα ίσα ", το αίμα, με αίμα πληρώνεται, μια φιλοσοφία του να ζητάς εκδίκησή. Τη στιγμή που πολλά θύματα όταν ακούσουν τη μεταμέλεια του θύτη είναι έτοιμα να συγχωρέσουν. Η συγχώρεση δεν είναι κάτι πνευματικό και αιθέριο μόνο. Το τιμωρητικό σύστημα που υπάρχει τώρα δεν αφήνει περιθώρια για το θύμα να νοιώσει εξιλέωση και δεν αφήνει και τον θύτη να μετανοήσει, να αλλάξει δρόμο στη ζωή, να πάρει την ευθύνη του, να δώσει αποζημίωση. Προσφέρει μόνο θυμό, απαξίωση συναισθημάτων, άρνηση ευθυνών, συναισθήματα ανικανότητας και απανθρωπισμό. Και οι πληγές των θυμάτων μεγαλώνουν συνεχώς...Η εκδίκηση με εγκλεισμό του θύτη σε μια φυλακή δεν μικραίνει τον πόνο τους. Αντίθετα αυξάνει την πληγή και τον πόνο που δεν αφήνει καμιά αξιοπρέπεια και ποιότητα να υπάρξει στη ζωή μετά.

4. Η δικαιοσύνη αποκατάστασης τοποθετεί την ευθύνη του εγκλήματος στα χέρια αυτού που το διέπραξε.

Οι περισσότεροι που εγκληματούν δεν έχουν μάθει ποτέ τι συνέπειες έχει το να κλέψουν 10 σπίτια. Για αυτούς είναι απλά ένας τρόπος να πάρουν τη δόση τους ή να ταΐσουν τις οικογένειες τους και να επιβιώσουν γιατί μόνο έτσι ξέρουν. Θα βγουν από τη φυλακή λέγοντας "εκτέλεσα την ποινή μου" και θα μείνουν εκεί και θα ξανακάνουν το ίδιο. Γιατί κανείς δεν τους έχει δείξει και τον άλλο δρόμο, κανείς δεν τους έχει πραγματικά βοηθήσει να επανενταχθούν θεραπευμένοι, μορφωμένοι και λειτουργικοί με γνώσεις να μπορούν να είναι ξανά χρήσιμοι στην κοινωνία.

5. Τα αποτελέσματα της δικαιοσύνης αποκατάστασης είναι καλύτερα για όλους.

Η έρευνα που έχει γίνει σε ανθρώπους που έχουν συμμετάσχει σε συγχρόνους κύκλους, δείχνει ότι ένα ποσοστό 60% έχουν μένει ευχαριστημένοι και νοιώθουν ότι τους έχει αποδοθεί δικαιοσύνη. 

 

Συμπέρασμα

Στη Νέα Ζηλανδία λειτουργεί από τη δεκαετία του 90 κέντρο με προγράμματα αποκαταστάσης με μεγάλη επιτυχία

Πολλοί είπαν ότι το υπάρχον σύστημα ήταν πέρα από κάθε αναμόρφωση. Η ιστορία μας των Οίκων Κοινωνικής Πρόνοιας, κέντρα κράτησης, φυλακές ανηλίκων και διορθωτικές εκπαιδεύσεις ήταν μια αποτυχία. Ήταν όλα μέρος της τιμωρητικής κληρονομίας των Άγγλων και χρειαζόταν να γίνει κάτι που να κάνει πραγματικά τη διαφορά. Η ιστορία μας δείχνει κάθε μέρα ότι αν συνεχίσουμε αυτή την τιμωρητική πορεία και αγνοήσουμε τις ευκαιρίες που μας προσφέρει η δικαιοσύνη αποκατάστασης, θα συνεχίσουμε να θερίζουμε τους σπόρους του φόβου, της ανασφάλειας και των υψηλών ποσοστών εγκληματικότητας.

 

Μπορείτε να διαβάσετε σχετικά και ένα άρθρο που είχα αναδημοσιεύσει το 2017 πάνω στο θέμα εδώ : https://angelicdragonfantasycorner.blogspot.com/2017/08/restorative-justice.html

Νηστεία. Να κάνω ή όχι;

Ακολουθώ στα κοινωνικά δίκτυα κάποιους πνευματικούς δασκάλους, γυναίκες και άντρες που ορισμένοι προτείνουν τη νηστεία ως μέσο για να καθαρίσει κάποιος τον οργανισμό του προκειμένου να μπορεί να εργαστεί πνευματικά. Λόγο του ότι τελείωσα κι ένα ιεκ διαιτολογίας πρόσφατα, δεν μπορώ παρά να νοιώθω δυσάρεστα όταν, άνθρωποι που τους θεωρώ πνευματικά ισορροπημένους και δουλεμένους,  ακούω να λένε «θα καθαρίσεις με αποχή»! Το θεωρώ υποχρέωσή μου να τιμήσω την επιστήμη της οποία έμαθα τα βασικά και να πληροφορήσω τον κόσμο για το πόσο λάθος είναι αυτό.

Θα πω τα πολύ βασικά και πολύ χοντρικά για να πάρετε όλοι μια ιδέα. Αυτό που λέμε «είμαστε ότι τρώμε» είναι πέρα για πέρα αληθινό. Σημαίνει ότι οτιδήποτε τροφή βάζουμε στον οργανισμό μας αυτή διαλύεται στα συστατικά της, στα δομικά συστατικά που αποτελούσαν το τρόφιμο, και τα οποία συστατικά γίνονται μέρος του δικού μας οργανισμού. Γίνονται δικοί μας δομικοί λίθοι. Αυτό σημαίνει ότι όλες οι βιταμίνες, τα μέταλλα και τα ιχνοστοιχεία, οι πρωτεΐνες, οι υδατάνθρακες και τα λύπη  χρειάζονται κάπου, κάτι φτιάχνουν μέσα μας, κάτι δομούν. Κι αυτό το κάνει ο οργανισμός κάθε μέρα. Τι κάνει? Καταρχήν κάθε μέρα γεννά καινούργια κύτταρα, αφού κάθε μέρα κάποια πεθαίνουν. Πολλοί άνθρωποι νομίζουν ότι αυτό γίνεται κάπως αυτόματα ανεξάρτητα από τι τρώμε. Κι όμως, είναι άρρηκτα συνδεδεμένη διαδικασία με το τι θα του δώσουμε του οργανισμού. Γιατί για να φτιαχτούν καινούργια κύτταρα χρειάζονται όλα αυτά τα στοιχεία που είπαμε παραπάνω, για να μπορέσει να κάνει σωστή διαίρεση το κύτταρο, να μπορέσει να αντιγράψει τον εαυτό του δηλαδή. Και πως θα το κάνει αν έχει λειψά υλικά? Είναι σαν να θέλουμε να φτιάξουμε μια πολυκατοικία με τα μισά τούβλα ή με έστω τα ¾ αυτών που κανονικά θα έπρεπε να βάλουμε. Μπορεί να φτιαχτεί και με το σοβάτισμα να φαίνεται καλά, αλλά μέσα οι τοίχοι θα έχουν τρύπες και κάποια στιγμή το σαθρό αυτό οικοδόμημα θα καταρρεύσει.

Όταν λοιπόν κάποιος κάνει νηστεία και στερεί από τον οργανισμό του τα απαραίτητα τουβλάκια ο οργανισμός δεν πρόκειται να σταματήσει να δουλεύει. Αλλά θα φτιάχνει κύτταρα λειψά, κατεστραμμένα, δυσλειτουργικά. Αυτά είναι οι ελεύθερες ρίζες! Αυτές που τόσο πολύ προσπαθούν όλοι να εξαλείψουν με τις νηστείες, αυτές δημιουργούν δυστυχώς! Και οι πνευματικοί δάσκαλοι δεν το γνωρίζουν γιατί κανένας δεν γνωρίζει βιοχημεία. Έχουν δει μόνο τα αποτελέσματα που φέρνει σε αυτούς και σε άλλους ανθρώπους η νηστεία. Και θα δούμε παρακάτω γιατί ίσως να έχει κάποιο αποτέλεσμα.

Όταν λοιπόν ο οργανισμός πεινά και για μέρες δεν λαμβάνει τα απαραίτητα έρχεται σε μια κατάσταση σοκ. Όπως ξέρουμε όταν ο οργανισμός είναι σε σοκ μπαίνει στο στάδιο του «να παλέψω ή να τρέξω». Και στην αρχή το παλεύει με ότι αποθέματα έχει. Στο τέλος όμως θα διαλέξει να τρέξει, κι επειδή προφανώς το σώμα μας δεν μπορεί να βγει…. από το σώμα μας, τι βγαίνει, το πνεύμα μας. Και σε έντονες καταστάσεις βγαίνει και η ίδια η ψυχή από μέσα και χτυπάει στον ένοικο μπας και τον ξυπνήσει και φάει κάτι για να συνεχίσουν να ζουν ειρηνικά σε αυτή την γήινη ενσάρκωση. Που σημαίνει με λίγα λόγια ότι η συνειδητότητα βρίσκεται σε ένα μεταίχμιο, σε ένα μεταξύ του γήινου και του επέκεινα. Γιατί πολλοί δυστυχώς κάνουν σκληρές νηστείες όπου φτάνουν να τρώνε μόνο σταφύλια για παράδειγμα. Άλλο ένα λάθος από ημιμάθεια που γίνεται είναι ότι πολλοί πιστεύουν σε πανάκειες. Ότι ένα τρόφιμο τα περιέχει όλα και θα τους λύσει τα πάντα. Όχι. Όλα τα τρόφιμα περιέχουν άλλο πολύ και άλλο λίγο από τα πάντα, αλλά επειδή δεν μπορούμε να μαζέψουμε από ένα όλα όσα θέλουμε, γιατί είναι σε πολύ μικρές ποσότητες, πρέπει να φάμε από τα πάντα.  

Με τη νηστεία λοιπόν δημιουργείται εξαναγκαστικά μια πνευματικής φύσεως έκσταση, όπως αυτή που δημιουργείται με τα διάφορα ενθεογενή όπως η αγιαχουάσκα και τα μανιτάρια.  Αυτή είναι μια πανάρχαια πρακτική που χρησιμοποιείται από φιλές σε όλο τον κόσμο, πιστεύοντας ότι έτσι φτάνουν πιο κοντά στο τι η κάθε φυλή έχει ως θεό. Κι αυτοί πιστεύουν ότι όταν πίνουν την αγιαχουάσκα και κάνουν εμετό ή/και διάρροια επέρχεται κάθαρση. Στην πραγματικότητα επέρχεται δηλητηρίαση και αντίδραση του οργανισμού σε αυτή, αλλά ας μη τους το χαλάσουμε. Αυτές οι πρακτικές γίνονται και ως γεγονότα «περάσματος» από μια κοινωνική ή άλλη κατάσταση στην άλλη. Για παράδειγμα και οι τελετές ενηλικίωσης, το πέρασμα δηλαδή από το παιδί στον ενήλικα μπορεί να περιείχαν νηστεία ή και άλλες πιο επώδυνες και επικίνδυνες δοκιμασίες. Αυτές οι σκληρές δοκιμασίες έβαζαν τον οργανισμό στο ίδιο σοκ ώστε να εξαναγκάσουν την ψυχή να πάρει θέση κι αυτοί να πάρουν ένα μήνυμα που θα τους βοηθήσει να περάσουν τις εξετάσεις και να συνεχίσουν με το επιθυμητό τους κοινωνικό στάτους. Δημιουργούν μια πύλη λοιπόν προς την ψυχή, ένα δίαυλο επικοινωνίας. Αυτός είναι και ο κύριος σκοπός κάθε πνευματικής πρακτικής.

Και που είναι το κακό σε αυτό? Πουθενά αρκεί κάποιος να ξέρει τι κάνει, πως το κάνει, γιατί το κάνει, να το κάνει με μέτρο και ισορροπία και να μην παραμυθιάζεται ότι «καθαρίζει». Αν θέλετε αποτοξίνωση δεν έχετε παρά να τρώτε τα φρούτα σας και τα λαχανικά σας, αυτά περιέχουν τα απαραίτητα αντιοξειδωτικά συστατικά που κάνουν ακριβώς αυτό, αποτοξίνωση και καταπολεμούν τις ελεύθερες ρίζες.

Επίσης να μην πιέζετε άλλους ανθρώπους να κάνουν το ίδιο γιατί δεν είμαστε όλοι οι οργανισμοί το ίδιο. Πολλοί από αυτούς τους ανθρώπους των φυλών πέθαιναν κατά τη διάρκεια των δοκιμασιών αυτών, και το απέδιδαν τότε στους θεούς.  Δεν είχαν βλέπετε τις τεχνητές βιταμίνες που έχουμε σήμερα, που κάποιος έχει την πολυτέλεια να επιλέξει να είναι φυτοφάγος και να συμπληρώνει με βιταμίνες ότι του λείπει. Που και πάλι να ξέρετε δεν απορροφούνται το ίδιο καλά οι τεχνητές από τις φυσικές. Είναι συμπλήρωμα και όχι υποκατάστατο!

Υπάρχουν πολλοί τρόποι για να ανοίξει κάποιος τη συνειδητότητα του και δεν χρειάζεται να γίνει τόσο βίαια. Μπορεί να πάρει περισσότερο χρόνο αλλά αξίζει τον κόπο γιατί τα δώρα που θα δώσει η ψυχή θα είναι το ίδιο πολύτιμα. Και φυσικά θα έχουμε και το χρόνο να προετοιμάσουμε και το νου μας καλύτερα για να δεχτεί τα δώρα αυτά και να τα αποδεχτεί. Για να μπορέσουν να αξιοποιηθούν σωστά άλλωστε θα πρέπει πρώτα από όλα να έχουμε καθαρό μυαλό και να είμαστε συναισθηματικά υγιείς. Κι αυτό με τη βίαιη κατάσταση της νηστείας μέσα σε 10 μέρες δεν θα επέλθει. Θα νιώσετε μια πνευματική ανάταση για λίγο, όσο κρατήσει η νηστεία και μετά πάλι θα πέσετε στην ίδια κατάθλιψη ή ότι άλλα νοητικά κολλήματα είχατε πριν άλυτα. Δεν θα έχουν φύγει. Θα τα έχετε σπρώξει λίγο κάτω από το χαλί που λέμε, αλλά θα είναι εκεί. Και μετά το σώμα θα αρρωσταίνει και πάλι και θα βγάζει αυτοάνοσα και αλλεργίες και θα απορείτε γιατί.

Με υπομονή λοιπόν κάντε διαλογισμό, κάντε reiki, βελονισμό, πάρτε ανθοϊάματα, πηγαίνετε σε έναν σύμβουλο ψυχικής υγείας, διαβάστε ψυχολογία και βιβλία αυτοβοήθειας και αυτοβελτίωσης. Ακολουθήστε αν θέλετε και κάποιο πνευματικό μονοπάτι που θα σας βάλει σε έναν ρυθμό. Το μόνο σίγουρο είναι ότι αν είστε πειθαρχημένοι σε αυτό και γνωρίζετε το στόχο σας θα τον πετύχετε και ο δίαυλος της επικοινωνίας με την ψυχή θα γίνει μόνιμος.

 

Αλεξανδροπούλου Χριστίνα

Reiki Master Teacher

Ρέικι. Μια εναλλακτική μορφή θεραπείας

Τι είναι το Ρέικι (Reiki);

 Το ρέικι (προφέρεται ρέϊκι) είναι μια Ιαπωνική ενεργειακή ολιστική θεραπευτική τεχνική που χρησιμοποιείται εδώ και αιώνες. Υπάρχουν περιγραφές του συστήματος σε αρχαία σανσκριτικά κείμενα και ενδείξεις σε τοιχογραφίες όπως πχ του Ασκληπιού που θεραπεύει με το άγγιγμα των χεριών. Η λέξη Ρέικι σημαίνει συμπαντική ροή (rei) και προσωπική ενέργεια τσι (ki). Είναι μια ενέργεια Συμπαντική που όσοι τη χρησιμοποιούμε γνωρίζουμε πως προέρχεται από την Δημιουργό Πηγή, ότι κι αν σημαίνει για τον κάθε άνθρωπο.

Πως γίνεται η θεραπεία;

Οι θεραπείες στο ρεικι γίνονται από έναν θεραπευτή που έχει λάβει τους κατάλληλους συντονισμούς (μυήσεις) και μπορεί να διοχετεύσει την ενέργεια του Ρεικι, μέσω των χεριών του προς τον θεραπευόμενο. Ο θεραπευτής ξεκινώντας από το κεφάλι με ελαφρό άγγιγμα στο σώμα του παραλήπτη συνεχίζει μέχρι να καλύψει τον κεντρικό κορμό του σώματος και όποια άλλα σημεία εντοπίσει πρόβλημα, μέχρι και τα πόδια. Ο θεραπευόμενος το μόνο που έχει να κάνει είναι να μένει ξαπλωμένος και χαλαρός καθ όλη τη διάρκεια ή και να γυρίσει μπρούμυτα κατά τις οδηγίες του θεραπευτή.

Τι προσφέρει το ρεικι;

Το ρεικι μπορεί να προσφέρει ανακούφιση για κάθε σωματικό, ψυχικό, συναισθηματικό πόνο. Η κυρίως προσφορά του είναι ότι ενισχύει τη φυσική αυτοθεραπευτική ικανότητα του σώματός μας καθώς και το ανοσοποιητικό μας σύστημα. Μπορεί να χρησιμοποιηθεί για να ανακουφίσει από τις παρενέργειες της χημειοθεραπείας, να σταματήσει τη ροή του αίματος από μια πληγή και κάνει γρήγορη την επούλωση, βοηθάει επίσης να αναρρώσουμε σύντομα από μια ασθένεια. Επίσης μπορεί να βοηθήσει στο άγχος και στις αλλεργίες, ανακουφίζει τα συμπτώματα αλλά και καταστέλλει τον διεγερτικό παράγοντα που δημιούργησε το πρόβλημα. Ακόμα βελτιώνει τον ύπνο γιατί προσφέρει βαθιά χαλάρωση. Πολλοί άνθρωποι λένε μετά από μια συνεδρία ρέικι ότι «ήταν σαν να κοιμήθηκα για 10 νύχτες». Βοηθάει και στο άγχος και το στρες καθότι χαλαρώνει το νευρικό σύστημα.  

Χρειάζεται να το πιστεύω για να δουλέψει;

Όχι το ρείκι είναι μια φυσική μέθοδος εισροής ενέργειας στο σώμα από την ενέργεια που υπάρχει άφθονη στο Σύμπαν. Δεν λειτουργεί με αυθυποβολή, δεν χρειάζεται κανενός είδους πίστη για να λειτουργήσει. Εκτός βέβαια και αν ο παραλήπτης της ενέργειας δεν θέλει στην ουσία να λάβει θεραπεία. Γιαυτό πριν κάνουμε ρέικι, οι θεραπευτές ζητάμε την άδεια για να προχωρήσουμε με τη θεραπεία. Για τα μικρά παιδιά ζητάμε και την άδεια του γονέα. Αν υπάρχει ισχυρό μπλοκάρισμα (πολλές ασθένειες ή/και ψυχονοητικά προβλήματα) καλό είναι να χρησιμοποιηθούν συνδυαστικά και άλλες εναλλακτικές μορφές θεραπείας.

Υπάρχουν αντενδείξεις για τη θεραπεία;

Όχι δεν υπάρχει καμία αντένδειξη για αυτού του είδους τη θεραπεία. Το Ρεικι μόνο καλό μπορεί να κάνει και μπορεί να χρησιμοποιηθεί παράλληλα με κάθε άλλη μορφή θεραπείας και φυσικά μαζί με την συμβατική ιατροφαρμακευτική περίθαλψη.

Αλεξανδροπούλου Χριστίνα  

Reiki Master Teacher (International Center for Reiki Training)

Πηγή : http://www.syllogosreiki.gr

 

 

Σύνδεση με το Ολον

 

Συνήθως όταν λέμε σύνδεση με τη φύση φανταζόμαστε να ξαναγυρίσουμε σε μια φάση ζωή των σπηλαίων που φυσικά δεν την θέλουν όλοι κ γιατί άλλωστε. Η ανθρώπινη συνειδητότητα έχει εξελιχθεί με τέτοιο τρόπο που δεν μας αρκεί να ντυνόμαστε με προβιές και το μόνο μας εργαλείο να είναι μια σμιλευμένη πέτρα.

Δεν είναι ψέμα έχουμε φύγει από αυτή τη ζωή και τουλάχιστον αν δεν γίνει πυρηνικός πόλεμος δεν θα ξαναγυρίσουμε εκεί. Έχουμε όμως ξεφύγει και κατά πολύ από το να νοιώθουμε ότι είμαστε Ένα με το σύνολο, ότι είμαστε Ένα σύνολο από Πολλά και συγκροτούμε όλοι μαζί τη Φύση. Έχουμε αποξενωθεί και αποκοπεί τελείως. Μπορεί αυτός να ήταν ο τρόπος ή το μάθημα που είχαμε να πάρουμε και παίρνουμε ακόμα. Να εκτιμήσουμε μέσα από την αποξένωση, την ένωση. Πέρασε πολύς καιρός όμως και η αποξένωση μας έχει κουράσει και αρρωστήσει. Κάποιοι έχουμε βρει παρηγοριά στους τρόπους των προγόνων. Στις τεχνικές που χρησιμοποιούσαν κι εκείνοι για να συνδεθούν με το Όλο, με τους συνανθρώπους τους, τα δέντρα, τα ζώα, τα φυτά, να ανοίξουν τα κανάλια τους και να αναπτύξουν τις εξω-αισθητήριες αντιλήψεις τους. Αυτό είναι το πάμε "πίσω", όχι να γίνουμε σαν τους Αρχαίους, δεν υπάρχει "σαν" και δεν είμαστε οι αρχαίοι παρόλο που το αίμα τους κυλά στις φλέβες μας. Οφείλουμε να συνεχίσουμε την ανθρώπινη εξέλιξη, με τις παλιές τεχνικές (όσες είναι χρήσιμες στο τώρα γιατί δεν είναι όλες πια), αλλά και καινούργιες τεχνικές που συμβάλουν στην εξελιγμένη συνειδητότητα του σήμερα και που εμείς τις εφευρίσκουμε συνεχώς πλέον. Αυτό είναι το μέλλον. Δεν εξελισσόμαστε μόνο με τεχνικές προγονικές. Άλλωστε ούτε οι Παλαιοί δε θα το ήθελαν αυτό για εμάς, θέλουν να εξελιχθούμε και να βρούμε δικούς μας τρόπους να συνδεόμαστε και να συνυπάρχουμε με τη φύση.

 

Και όσο εμείς εξελισσόμαστε, εξελίσσετε και η τεχνολογία και δημιουργείται έτσι ώστε να γίνεται πιο ευέλικτη, πιο "μαλακή" και συντονισμένη, αυτό που τώρα βγαίνει σαν μέταλλο από τη γη και καταστρέφει, αυτό το ίδιο θα ανακυκλώνεται ώστε να μην βγει άλλο κι έτσι η ισορροπία θα αποκατασταθεί. Τα ίδια τα πρώτα υλικά μας θα είναι τα ίδια οργανικά υλικά όπως τώρα, με τη διαφορά ότι θα τα κρατάμε ζωντανά. Τώρα τα μέταλλα και το πετρέλαιο που αν και φυσικά υλικά τα βγάζουμε από τις φυσικές κοίτες τους και τα μετατρέπουμε σε πλαστικό και μηχανήματα/εργαλεία (έτσι χάνουν το συντονισμό τους) που η Φύση δεν αναγνωρίζει αμέσως κι έτσι δεν τα απορροφά άμεσα πίσω (δεν έχουν την ίδια δόνηση που είχαν όταν ήταν στα σπλάχνα της). Έχουμε ξεχάσει κι ότι έχει άλλους ρυθμούς πιο αργούς (ή μεγαλύτερους), κι έχουμε απολήσει την δική μας πρόσβαση στη συλλογική μνήμη κι έτσι γεννιόμαστε πάλι μωρά κι έχουμε αργήσει στην ενηλικίωση κι έτσι ξεκινάμε συνεχώς από την αρχή να μάθουμε. Όμως μαθαίνουμε έστω και με αργό βηματισμό. Θα μάθουμε λοιπόν και καινούργιες πνευματικές τεχνικές αλλά και να φτιάχνουμε τεχνολογία με υλικά από τη φύση που όμως θα αναγνωρίζει κι εκείνη την ταυτότητά τους και θα τα δέχεται να τα μετουσιώσει άμεσα. Δε θα έχει χάσει αυτή η καινούργια τεχνολογία το συντονισμό της, δεν θα καταστρέφει, δε θα μολύνει πια. 

 

Και όλοι μαζί θα συνυπάρξουμε ξανά (όπως λένε οι παλιές ιστορίες ότι συνυπήρχαν οι πρώτοι άνθρωποι με τη φύση σε ισορροπία) σε ένα απώτερο μέλλον. Οπότε δε γυρίζουμε πίσω στην ουσία. Προχωράμε μπροστά ρίχνοντας ματιές πίσω και κρατώντας την αποκτημένη γνώση, πλέκοντας τη με τη νέα γνώση. Κι έτσι προχωράμε με Σοφία μπροστά.

 

Στην πραγματικότητα Όλα Είναι Ένα και Είμαστε Ένα με το Όλον. Άνθρωποι, ζώα, φυτά, τεχνολογία, πέτρες, βουνά, ποτάμια, πουλιά, σύννεφα. Είμαστε και είναι όλα μια Ενέργεια εκφρασμένη με πολλούς τρόπους σχήματα, χρώματα, ποιότητες.

 

Για την Αγάπη και τον Έρωτα… αλλά κυρίως για τον Έρωτα

Στον σημερινό ξεπεσμό και ισοπέδωση των πάντων έχει εκπέσει δυστυχώς και η Αγάπη με τον Έρωτα. Είναι δυο δυνάμεις της Φύσης, δυο κινητήριες ενέργειες  που διαπερνούν τα πάντα. Είναι αντίθετες και συμπληρωματικές. Δείτε τις σαν αρχέτυπα αν θέλετε ή σαν θεότητες. Το παν είναι να γίνουν αντιληπτά τα σύμβολά τους και η αντιστοιχία τους στην καθημερινότητά μας, προκειμένου να μπορούμε να γνωρίσουμε τις αλχημικές διεργασίες που γίνονται χάρις την ένωση και των δυο. Γιαυτό παραθέτω μια αλληγορία που εμπνεύστηκα για να βοηθήσω τη διαδικασία. Γιατί αυτές οι δύο έννοιες δεν μπορούν να εξηγηθούν με επιστημονικούς όρους σε πλήρη έκταση. Οι βιολόγοι και χημικοί θα σας εξηγήσουν ποιες είναι οι φυσικοχημικές βιολογικές αντιδράσεις που γίνονται μέσα στο σώμα μας. Όμως όσοι νοιώθετε πως υπάρχει και κάτι ακόμα «άπιαστο» στην όλη ιστορία μπορείτε να συνεχίσετε την ανάγνωση. 

Καταρχήν θέτω ως βάση ότι :

Η Αγάπη αντιστοιχεί στη Θεά, που είναι απεριόριστη, είναι χώρος και εκπροσωπείται από τη Γυναίκα, τη Φύση και τη Γή

Ο Έρωτας, αντιστοιχεί στο Θεό, που είναι Αιώνιος, είναι χρόνος και εκπροσωπείται από τον Άνδρα, το Σύμπαν και τον Ουρανό.

Δυο άνθρωποι Ερωτεύονται. Τι συμβαίνει? Φανταστείτε τον Έρωτα σαν ένα σπόρο που μπαίνει μέσα μας όταν αντικρίζουμε τον άνθρωπο που μας ενδιαφέρει. Το χώμα του είναι η Αγάπη που υπάρχει μέσα μας και μέσα σε όλα τα πλάσματα του πλανήτη. Αυτή είναι το υπόστρωμα λοιπόν, χάρις αυτήν Αγαπάμε και χωράμε στην καρδιά μας όλους τους δικούς μας ανθρώπους, από τους γονείς και τα αδέλφια μας μέχρι και όλους μας τους φίλους και το σύντροφο μας. Όμως για να κρατήσει η σχέση χρειάζεται αυτό που λένε κάποιοι μια κόλλα, αυτή είναι ο Έρωτας. Θα σας πουν κάποιοι ότι ο Έρωτας κάποτε τελειώνει γιατί μάλλον τον μπερδεύουν με τον ενθουσιασμό. Εγώ έχω μια άλλη κοσμοθεωρία… 

Έχει μπει ο σπόρος του Έρωτα λοιπόν μέσα μας. Μπορεί να το καταλάβουμε αμέσως μπορεί και όχι. Όταν το καταλάβουμε αρχίζει να βλασταίνει το σποράκι ή μπορεί να έχει αρχίσει και μόνο του και μετά να το πάρουμε είδηση. Ας πούμε ότι έχουμε ανταπόκριση και τα σποράκια και των δύο ενδιαφερόμενων βλασταίνουν οπότε αρχίζει μια σχέση. Στην αρχή τα μικρά φυτά όλο και μεγαλώνουν. Τα θρέφουμε με συναισθήματα και σκέψεις ή σκέψεις που γεννούν συναισθήματα και όλα είναι καλά. 

Για να συνεχίσει να είναι υγιείς η σχέση τα φυτά αυτά μεγαλώνουν παράλληλα, ώστε να μην αλληλο-επισκιάζονται, γιατί δεν θα μπορεί να μεγαλώσει το ένα κάτω από τη σκιά του άλλου. Η «κόλλα» που είπα πριν για εμένα είναι όταν κάποια κλαδάκια έρχονται σιγά σιγά και ακουμπάνε το ένα του/της άλλου/ης. Πλέκονται χαλαρά χωρίς να σφίγγουν το ένα το άλλο, φτιάχνοντας όμορφα σχήματα. Τότε εδραιώνεται η σχέση και μπορεί να προχωρήσει στο χρόνο, γιατί ο Έρωτας είναι Αιώνιος όπως είπαμε στην αρχή. Κι έτσι μπορούν και να ανθήσουν κιόλας και μπορούν να φέρουν και καρπούς κάποια στιγμή. 

Η σχέση θα παραμείνει υγιής όταν τα κλαδιά των φυτών δεν θα πνίξουν το ένα του άλλου, δε θα τραβάνε προς τη μια ή την άλλη κατεύθυνση μόνο, γιατί έτσι θα υπάρξει σύγκρουση και ανταγωνισμός στο ζευγάρι. Ο ένας θα πνίγει τον άλλο και δεν θα τον/την αφήνει να μεγαλώνει και ν’ ανθίζει. Θα βγουν οι άμυνες μεγαλώνοντας αγκάθια που θα πληγώνουν το ένα το άλλο φυτό. Σιγά σιγά κάποιος από τους δυο δεν θα αντέξει άλλο και θα θελήσει να κόψει τα δεσμά αυτά, να πετσοκόψει τον Έρωτα μέσα του και να ξεριζώσει το φυτό. Και τότε η σχέση διαλύεται. 

 

Υπάρχει και η άλλη περίπτωση όπου τα δυο φυτά μεγαλώνουν το ένα δίπλα στο άλλο χωρίς να ακουμπάνε τα κλαδιά τους έτσι ώστε να δώσουν χώρο το ένα στο άλλο, και μπορεί όντος η σχέση να κρατηθεί αρκετό καιρό έτσι, αφού θα υπάρχει το υπόστρωμα του χώματος-Αγάπης να τα πλαισιώνει και να τα διατηρεί. Όμως αυτή η απομακρυσμένη συνύπαρξη κάποια στιγμή θα γεμίσει με κενό τον ενδιάμεσο χώρο. Το χωμάτινο υπόστρωμα της Αγάπης δεν θα μπορεί να καλύψει την απόσταση που θα έχουν πάρει τα φυτά μας, και δεν θα μπορεί να δώσει πλέον βιταμίνες σε αυτά για να διατηρηθούν. Σιγά σιγά λοιπόν αυτά θα μαραίνονται και θα ξεραθούν, και τότε λένε ότι ο Έρωτας πεθαίνει. Η σχέση μπορεί να κρατιέται από το υπόστρωμα-Αγάπη αλλά η πραγματική σύνδεση του ζευγαριού θα έχει κοπεί. Πολλές τέτοιες σχέσεις μένουν, αλλά και πολλές διακόπτονται γιατί κάποιος από τα δυο μέλη του ζεύγους θέλει να ξαναφυτέψει το σπόρο μέσα του/της. Κάποιος από τους δυο θα θελήσει να ξανανιώσει κάτι μέσα του/της ν ‘ανθίζει…Πολλοί σε αυτό το στάδιο πιστεύουν ότι χρειάζονται έναν καινούργιο σπόρο να εγκατασταθεί μέσα τους για να ξαναβρούν αυτό που έχασαν, κι έτσι ψάχνουν για αυτό το κάτι νέο. 

 

Το ξεραμένο φυτό όμως μέσα τους μπορεί να αναγεννηθεί αν το θελήσουν. Κι αν το θελήσουν και οι δυο και το προσπαθήσουν πριν να είναι αργά, μπορεί να ξανά ανθίσει αυτός ο Έρωτας-Σπόρος. Πρώτα όμως χρειάζεται να βρουν από τι αρρώστησε το φυτό και να το θεραπεύσουν. Το πώς θα θεραπευτεί και θα αναγεννηθεί, θα το βρει ο κάθε ένας και η κάθε μια μέσα του και μέσα της, και παράλληλα με τη συνεχή στήριξη της Αγάπης που ποτέ δεν έφυγε και πάντα τους πλαισίωνε και τους δυο. Αν έχουν καθαρό Στόχο και δυνατή Θέληση θα τα καταφέρουν. Αν το θέλουν και οι δυο. 

 

Αν όμως ο ένας/μια δε το θέλει και η σχέση τελικά τελειώσει οριστικά, υπάρχει μια διαδικασία που σαν καλοί καλλιεργητές οφείλουμε να κάνουμε, προκειμένου να πάμε με καθαρό και ενδυναμωμένο χωράφι, να σπείρουμε τον επόμενο σπόρο μας. Το παλιό φυτό το ξεριζώνουμε από το χώμα, το καθαρίζουμε και το βάζουμε σε μια γυάλα του μυαλού μας, τιμητικά και με αγάπη για όσα μας έμαθε αυτή η σχέση και όσα πήραμε, τα καλά, τις χαρές, την Αγάπη.  Στρώνουμε πάλι το χωράφι μας και φροντίζουμε να το αναζωογονήσουμε, θρέφοντας το με καινούργια δεδομένα, εμπειρίες, γνώσεις και Σοφία. 

Αφού έχει ηρεμήσει για κάποιο καιρό, ο κάθε ένας και κάθε μια γνωρίζει πόσο καιρό θα χρειαστεί αυτό, θα είμαστε έτοιμοι για την καινούργια σπορά. Δε θα ήταν καλό να πάμε σε καινούργια σχέση με το παλιό φυτό εκεί δίπλα μαραμένο να μας θυμίζει μόνο τις λύπες, τις απογοητεύσεις, τους φόβους, το μίσος, το θυμό μας και ότι άλλο. Πάμε καθαροί και άδειοι για την καινούργια σπορά, για να μην μπλεχτούν οι ρίζες του παλιού φυτού με το καινούργιο και το σαπίσουν και χαλάσουν την καινούργια σχέση. 

Δώστε ευκαιρία στον Αληθινό Εαυτό σας να αναδυθεί από τα βάθη του υποσυνειδήτου σας και της Ψυχής σας και να καθοδηγεί τις πράξεις σας. Για να μπορείτε να γνωρίζετε τι να κάνετε με το λουλούδι του Έρωτα ανά πάσα στιγμή. Δώστε ευκαιρία στον Έρωτα, αυτή την Ιερή Δύναμη του Σύμπαντος. Αυτός και η Αγάπη αναδημιουργούν συνεχώς τον Κόσμο. 

Ελπίζω να βοήθησε όλο αυτό να κάνετε τις αντιστοιχίες στις δικιές σας ζωές και να γίνετε οι δικοί σας μάστοροι του χωραφιού της Ψυχής σας. 

Λένε ότι ο Έρως δίνει τα φτερά του στην ψυχή…