Διαμαντένια Ψυχή!

Υπάρχουν στιγμές που δεν αναγνωρίζουμε τον ίδιο μας τον Εαυτό.

Υπάρχουν στιγμές που βγαίνουμε επ’ έξω και κοιτώντας μας λέμε «μα πως το είπα αυτό;» ή «πως το έκανα αυτό;» 

Υπάρχουν όμως και στιγμές που χάρις αυτές αναγνωρίζουμε τον Εαυτό μας από πράξεις που ανέδειξαν τη Χρυσή μας Καρδιά και τη Φωτεινή μας Ψυχή! Πράξεις που ανέδειξαν το σθένος, τη γενναιότητα, την ευσπλαχνία, τη συμπόνια, την Αλήθεια μας και την Αγάπη!

Αυτές είναι πράξεις που κάνουμε για κάποιον φίλο αδελφικό, και ο φίλος μας κάνει για εμάς τέτοιες πράξεις και θα κάνει και θα κάνουμε ξανά και ξανά…. Αλλά είναι στην ουσία πράξεις που κάνουμε για τον Εαυτό μας κι ας μην το συνειδητοποιούμε άμεσα, βγαίνουν από Ψυχής, είναι Αληθινές και είναι σαν διαμάντια μέσα στη χωροταξία της Ζωής μας.

Αυτό γιατί όλοι έχουμε Διαμαντένιες Ψυχές. Κι αν ψάξουμε μέσα μας θα της βρούμε. Ας ψάξουμε για χάρη της Ολότητας που μας χαρακτηρίζει όταν ενεργούμε μέσω της Διαμαντένιας Ψυχής μας!

Τα παραμύθια της γιαγιάς & Εναλλακτικά σενάρια για τη εξέλιξη του κόσμου & άλλα άρθρα μου (απο 21 Σεπτεμβρη 2009 τελευταία ημερομηνία)

Τα παραμύθια της γιαγιάς

Ήταν μια φορά κι έναν καιρό…Όχι δεν θα σας πω παραμύθι αυτή τη φορά. Όλοι λίγο πολύ έχουμε μια γιαγιά κι έναν παππού που κάποτε μας έλεγαν ιστορίες. Κάποιοι όταν ήταν μικροί θα είχαν, μπορεί, και τη μαμά τους στο προσκέφαλο ή το μπαμπά τους, που θα έλεγαν κάθε βράδυ μια ιστορία ή τη συνέχεια της ιστορίας απ’ το προηγούμενο βράδυ, για να κοιμηθούν τα πολύ αγαπημένα τους τέκνα. Στα μικρά παιδιά αρέσουν πολύ τα παραμύθια και οι ιστορίες, που λέγονται κάτω απ’ τα μαλακά παπλώματα ή δίπλα στο τζάκι, με τα ξύλα να τρίζουν και τα μάτια καρφωμένα στο γηραιότερο της οικογένειας που αφηγείται. Μια ιστοριούλα που κανείς δεν ξέρει «από πού κρατάει η σκούφια της». Ένας μύθος που κανείς δεν ξέρει με σιγουριά ποιος /α την είπε, την εμπνεύστηκε και πότε, τα ίχνη σταματάνε συνήθως πολύ νωρίς. Αλλά οι ρίζες ξεκινούν από πολύ παλιά, τότε που ο κόσμος ήταν ακόμη αφελείς και πίστευε ότι του έλεγαν, όσο αλλόκοτο κι αν ήταν, και μετά το διέδιδε και ο ίδιος, μεγαλοποιώντας το βέβαια. Κι απ’ τις πολλές μεγαλοποιήσεις έχουμε σήμερα παραμύθια, μύθους, θρύλους για να λέμε, να ερευνούμε, να ψάχνουμε. Μα το μόνο που βρίσκει κανείς μέσα σ’ αυτά είναι απόηχοι περασμένων εποχών, συνήθειες δικών μας λαών, μα και αρχαία ρητά, που τα ακολουθούμε γιατί είναι σωστά χωρίς να ξέρουμε από πού έρχονται.

Αυτά είναι λοιπόν τα παραμύθια που αρέσουν στα παιδιά. Σήμερα έχουν βγει σε βιβλία, κινούμενα σχέδια και δεν συμμαζεύεται…για να διασκεδάζουν παιδιά μα και οι γονείς…Έτσι λοιπόν γνωρίσαμε τη Σταχτοπούτα, την Ωραία Κοιμωμένη, την Κοκκινοσκουφίτσα, τις μεγάλες αυτές κυρίες των παραμυθιών και Βασίλισσες πλέον στον κόσμο οπού ζουν…και διαφεντεύουν, το λύκο με τα τρία γουρουνάκια και όλα τα άλλα πλάσματα απ’ τον κόσμο των παραμυθιών, μέσα απ’ τον μαγικό καθρέφτη…βέβαια έχουν βγει κι άλλα παραμύθια, ιστορίες για ανθρώπους με υπερφυσικές δυνάμεις που πολεμούν είτε για το καλό είτε για το κακό. Ποιο σκληρά παραμύθια, για μυαλά που θέλουν να ξεφύγουν από την πεζότητα της καθημερινότητάς τους και να μεταφερθούν σε άλλους κόσμους, φανταστικούς…

 Μάγοι, μάγισσες, μαγικά αντικείμενα, ξόρκια, φίλτρα και βότανα, βρικόλακες, φαντάσματα, δυνάμεις του μυαλού…ενός μυαλού με πολύ φαντασία. Ας  αφήσουμε τη χρονομηχανή να μας γυρίσει πίσω στο Μεσαίωνα, σε κόσμους μαγείας και φαντασίας. Ας βγάλουμε όλες εκείνες τις μεγαλοποιήσεις των απλών εκείνων ανθρώπων. Εξάλλου αγράμματοι ήταν, δεν καταλάβαιναν και πολλά. Τι μας μένει, οι ιστορίες ανθρώπων που απλά ήταν πιο περίεργοι, πιο εκκεντρικοί από τους υπόλοιπους ή τους συνέβη κάτι που για εκείνη την εποχή ήταν παράξενο και τους ώθησε να διαδώσουν την ιστορία. Η ιστορία έγινε μύθος και ο μύθος παραμύθι. Έχουμε κι εμείς σύγχρονα παραμύθια και θρύλους, αλλά εξαιτίας του πιο εξελιγμένου μυαλού μας δεν φοβόμαστε πλέον ή φοβόμαστε τόσο πολύ που δεν μιλάμε καν για αυτά. Είστε στον κόσμο τους…αγαπήστε τα.

Τα όνειρα μας

Όνειρα…μάλιστα…τι να σκέπτεται κανείς όταν ακούει αυτή τη λέξη. Θα σκέπτεται σίγουρα τα όνειρα που βλέπουμε κάθε βράδυ στον ύπνο μας. Όμως όχι, δεν εννοώ μόνο αυτά. Εννοώ αυτά που βλέπει κανείς στον ξύπνιο του. Δεν ξέρω βέβαια αν θεωρούνται όνειρα, αλλά κάνουν την ίδια δουλεία, ξεκουράζουν το μυαλό, αφήνοντας το να ταξιδεύει σε άλλους κόσμους. Να βλέπει οράματα του παρελθόντος, προσπαθώντας να καταλάβει το γιατί, γιατί έγινε έτσι; Κάνει ένα ξεκαθάρισμα το μυαλό μας εκείνη τη στιγμή και μπορούμε να διαμορφώσουμε τις σκέψεις μας, να φτιάξουμε εικόνες για το μέλλον μας. Μπορούμε να οραματιστούμε τι θέλουμε να γίνει και να το νιώσουμε να πραγματοποιείτε. Να στείλουμε μπορούμε ένα είδος προσευχής στο Μεγάλο Σύμπαν. Η πληροφορία μπορεί και διανύει τεράστιες αποστάσεις, κι έτσι θα φτάσει κι εκεί…και θα γίνει Ενέργεια πραγματοποιήσιμη…Σίγουρα το μυαλό μας έχει δυνατότητες που δεν τις έχουμε ανακαλύψει όλοι. Κάποια στιγμή όμως, και όλο ένα και περισσότεροι θα τις ανακαλύπτουμε…και μετά ποιος ξέρει να πει τη συνέχεια…

            Μπορεί και να μην έχει και τόση σημασία η συνέχεια…εμείς προς το παρόν ας αφοσιωθούμε σ’ αυτήν την εργασία των ονείρων. Μπορούμε να κάνουμε τη ζωή μας καλύτερη κινώντας τα νήματα που διέπουν τούτο τον  κόσμο. Ας αφήσουμε τον εαυτό μας να σκεφτεί λίγο παραπάνω τι θα ήθελε σ’ αυτή τη ζωή να συμβεί, ας ανοίξουμε το μυαλό μας. Τώρα είναι η σωστή στιγμή να ανοίξουμε το κανάλι που θα μας ενώσει με τον Δημιουργό, όποιον νομίζει ο καθένας για Δημιουργό του…Υπάρχουν πολλές τεχνικές ή και ίδιες με διαφορετικά όμως ονόματα, που η κάθε μία υποστηρίζει και μια αντίστοιχη ομάδα, θρησκεία, με διαφορετικό όνομα η κάθε μία. Ό καθένας όμως θα βρει το δρόμο του, μπορεί από διαφορετικό μονοπάτι, αλλά όλοι στο τέλος τα ίδια συμπεράσματα θα βγάλουμε, στον ίδιο δρόμο θα βρισκόμαστε. Τον ίδιο ¢¢θεό’’ πιστεύουμε ,κι ας έχει διαφορετικό όνομα για κάθε λαό. Εδώ πολλοί μπορεί να διαφωνούν, μα δε με πειράζει, κάποτε θα καταλάβουν. Κι αν δεν καταλάβουν, κι εγώ αποδειχτεί ότι έχω λάθος τότε θα τους ζητήσω ειλικρινά συγνώμη που τους αναστάτωσα.

            Ονειρευτείτε για έναν καλύτερο κόσμο…κι εσείς οι απαισιόδοξοι αν δεν μπορείτε να το κάνετε αυτό τότε προσπαθήστε να αγαπήσετε τον εαυτό σας και όποιους έχετε γύρω σας σ’ αυτή τη ζωή. Αν δεν μπορείτε να ονειρευτείτε, αγαπήστε αυτόν τον κόσμο, προσευχηθείτε για αυτόν, και πού ξέρετε μπορεί και να σωθεί…

Χειμώνας

          Μου αρέσει να κάθομαι και να κοιτάζω έξω από το παράθυρό μου αρχές Φθινοπώρου. Ο άνεμος λιγοστός ακόμα, μα τα φύλλα άρχισαν κιόλας να κροταλίζουν πάνω στο μάρμαρο του μπαλκονιού, πέφτοντας καθώς τα παρασέρνει ο άνεμος σ’ ένα τρελό στροβιλιστό χορό. Κάθομαι και κοιτάζω τον Υμηττό, που σιγά, σιγά αρχίζει να σκεπάζετε από ομίχλη, χάνοντας τον από τα μάτια μου. Κι εγώ κοιτάζω τις πρώτες σταγόνες που άρχισαν να πέφτουν, που ίσα φαίνονται στο θολό ουρανό. Πέφτουν σιγά, σιγά, μαλακά αλλά σταθερά, και αρχίζουν να πληθαίνουν. Τώρα έγινε βροχή κανονική. Αρχίζει ν’ ακούγεται πια ο υπόκωφος μεταλλικός ήχος, όπου κάνουν οι σταγόνες της βροχής πέφτοντας αυτή τη φορά πιο δυνατά πάνω στο κάγκελο, προκαλώντας θόρυβο. Φθινόπωρο.

            Αρχίζω ν’ αναπολώ πότε θα ‘ρθούν τα χιόνια. Αν και ξέρω είναι νωρίς. Πότε θα έρθει η ώρα που θα ξυπνήσω ένα πρωί για να πάω σχολείο, θα πάω στο παράθυρο μου και θα δω μ’ έκπληξη και χαρά μαζί το κατάλευκο πέπλο χιονιού που θα έχει καλύψει όλη τη πλάση γύρω. Ή σαν από άχνη ζάχαρη να έχει πέσει μπόλικη πάνω στο κέικ. Λέτε για αυτό ν’ αρέσει στα παιδιά το χιόνι;Δεν ξέρω…Πάντως είναι υπέροχο και μόνο να το βλέπεις να πέφτει από τον ουρανό και να έρχεται να κάθετε στη γη σχηματίζοντας μαγικούς λευκούς δρόμους ανάμεσα από τα δέντρα.

            Επιτέλους! Η χιονοθύελλα είχε σταματήσει και τώρα έριχνε μικρές νιφάδες μόνο, πότε εδώ, πότε εκεί… έπεφταν τόσο γλυκά, σαν πούπουλα που δεν άντεξα και άνοιξα τη μπαλκονόπορτα για να βγω έξω. Είχα ξεχάσει μέσα το παλτό μου, αλλά δεν κρύωνα καθόλου. Όλα ήταν τόσο ήσυχα, τόσο γαλήνια, σαν να κοιμόταν η φύση. Όλα έμοιαζαν τόσο φρέσκα, και ήταν, το χιόνι τόσο κρυστάλλινο και παγωμένο με την αφή…Κοίταξα ψηλά την Ανατολή, είδα το βουνό κάτασπρο με μερικές πινελιές από γκρίζους βράχους, ακοίμητο φρουρό. Ήταν αυτό που αναπολούσα. Χειμώνας.

 Τα παραμύθια της γιαγιάς Νο 2

          Τα παραμύθια περιέχουν φαντασία  και η φαντασία είναι μαγεία. Μαγεία, μερικοί όταν ακούνε αυτή τη λέξη ανατριχιάζουν. Δεν θα έπρεπε. Κι ούτε να την περιφρονούν θα έπρεπε, ούτε να την φοβούνται. Τα παραμύθια που τόσο πολύ αρέσουν σχεδόν σε όλους έχουν κι αυτά μαγεία μέσα τους. Με τις νεράιδες, της μάγισσες. Μετά αν πάμε και στα διάφορα μαγικά πλάσματα όπως νάνους, μονόκερους η λίστα δεν τελειώνει. Γιατί λοιπόν όταν σε μια παρέα όταν κάποιος μιλάει για την αληθινή μαγεία που υπάρχει στον κόσμο μας, όλοι τον περιφρονούν; Αφού στα παραμύθια την αποδέχονται και τα παραμύθια έχουν μια δόση αλήθειας μέσα τους. Έχουν βάση το μύθο που τα δημιούργησε και κρύβεται από πίσω. Αρκεί ν’ αφήσουμε τη φαντασία να κάνει τη δουλειά της και να μας βοηθήσει να καταλάβουμε τι θέλουν να μας πουν τα παραμύθια. Γιατί μην ξεχνάμε πως το κάθε παραμύθι έχει κι ένα ηθικό δίδαγμα, πέρα από αυτό όμως μας δείχνει και ένα σωρό άλλα πράγματα. Όπως την καθημερινή ζωή των ανθρώπων τότε, που μπορεί να ήταν πιο αφελείς από εμάς σήμερα αλλά η μαγεία υπήρχε στη ζωή τους όπως υπάρχει και σε εμάς σήμερα.

            Όχι δεν προσπαθώ να πίσω κάποιον άπιστο, προσπαθώ να σας δώσω να καταλάβετε τι είναι μαγεία, μέσα από ένα τελείως απλοϊκό πρίσμα. Μαγεία δεν είναι όμως μόνο τα ξόρκια, υπάρχει και η δύναμης του νου που κάνει θαύματα, που δημιουργεί όμορφα πράγματα. Γιατί για να βγαίνουν μέσα από μία ψυχή, όπου περιέχεται ένα μέρος από το Αιώνιο Πνεύμα, μέσα στο πνεύμα του ανθρώπου, πρέπει να πάρουν και τη βοήθεια του νου. Σαν να φιλτράρονται τα συναισθήματα καθώς βγαίνουν από την ψυχή και κατευθύνονται στο νου, για να πάρουν τη μορφή της γλώσσας που έχει δημιουργήσει ο νους για να συνεννοούμαστε. Γιατί το συναίσθημα δεν εκφράζεται με λόγια, είναι αχαλίνωτο αν έβγαινε όπως είναι, χωρίς το περίβλημα της γλώσσας. Ο καλλιτέχνης είναι αυτός που κάνει σωστά τη δουλειά αυτή, μεταφράζει τα συναισθήματά του σε λόγια, γραπτά, ζωγραφιστά ή σε παρτιτούρες με νότες…Μήπως αυτό είναι τελικά η φαντασία που δημιουργεί όλα αυτά, ακόμη και τα παραμύθια…κάπως έτσι θα δημιουργούνται. Κι όπως λέει κι ένα ρητό: η φαντασία δεν έχει βλέφαρα…κοιτάζει με μάτια ορθάνοιχτα!

                                

Εναλλακτικά σενάρια για τη εξέλιξη του κόσμου.

    (Σαρκαστικό)

Σενάριο 1^ο  : Κλασική περίπτωση, αυτή που πιστεύουν οι Χριστιανοί. Αφού ήδη αυτοκαταστρεφόμαστε, θα έρθει κάποια στιγμή η Δευτέρα Παρουσία να μας σώσει. Με το Χριστό που θα βάλλει εκ δεξιών του τους καλούς και εξ αριστερών…τους άχρηστους.

 Σενάριο 2^ο  : Οι Εβραίοι από την άλλη…πιστεύουν ότι δεν έχει έρθει ο Μεσσίας ακόμη…τον περιμένουν. Καλή αναμονή!

Σενάριο 3^ο  : Λοιπές θρησκείες πιστεύουν στην καταστροφή του κόσμου, λιμοί, σεισμοί, καταποντισμοί…και μια καινούργια αρχή θα βγει. Θα πάμε όλοι να μείνουμε με το δημιουργό, ο οποίος έχει κα πολλά ονόματα όπως Βούδας, Κρίσνα…μερικοί έχουν και παραπάνω από έναν θεούς…Άγνωστε ε βουλές…το αρχικό σχέδιο χάλασε απ’ την αρχή, γιατί είχαν άλλους σκοπούς για εμάς, αλλά δεν τους έκατσε τι να κάνουμε… 

Σενάριο 4^ο  : Διάφοροι φιλόσοφοι, οπαδοί της εσωτερικής αναζήτησης. Έχουμε θεωρίες περί καταστροφής του πλανήτη με διάφορους τρόπους. Όπως επί παραδείγματος καταστράφηκε η ήπειρος Λεμούρια, με φωτιά, αργότερα η Ατλαντίδα με νερό(που το έφερε ένα ηφαίστειο αλλά δεν έχει και πολύ σημασία), άρα εμείς με φωτιά θα καταστραφούμε. Βλέπετε πάει εναλλάξ…Τώρα απλά θα κάτσουμε να περιμένουμε να έρθουν να μας σώσουν. Ποιοι; Οι ΕΛ; Οι εξωγήινοι, γενικά και αόριστα…Πάντως από τα’ άστρα να τους περιμένουμε να έρθουν. Άλλοι πάλι αποδίδουν τον ερχομό όλων αυτών για το τέλος του κόσμου και όχι για τη σωτηρία του…

Σενάριο 5^ο : Επιστήμη. Σύμφωνα με μελέτες…Λοιπόν ακούστε, ο ήλιος μας ουσιαστικά είναι στη μέση περίπου της ηλικίας του…δηλαδή πενηντάρης πατημένος…αν υποθέσουμε ότι θα ζήσει μέχρι τα εκατό. Όταν όμως γεράσει κι έρθει η ώρα του…να τα τινάξει κοινός, τότε καταλαβαίνεται ότι δεν θα έχουμε καμιά ελπίδα. Μετά από μια τέτοια έκρηξη, θα έχουμε γίνει ψητοί. Αλλά μην ανησυχείτε γιατί έεεχουμεεε χρόνο μέχρι τόοοτε, κάμποσα δις χρόνια ή τρις, τετράκις και βάλε…Μέχρι τότε θα έχουμε καταστρέψει ότι έμβιο υπάρχει αυτή τη στιγμή πάνω στη γη, μαζί με τους εαυτούς μας. Η μόλυνση υδάτων, εδάφους κα ατμόσφαιρας, που έχει αρχίσει από καιρό, θα κάνει τη δουλειά της αφήνοντας πίσω ένα πολύ καλό σενάριο τέλους του κόσμου.

Σενάριο 6^ο : θεωρία Μ. Είναι νέα, είναι ωραία…ολοκαίνουργια θεωρία περί  κόσμου γενικά, περί διαστάσεων παρά διαστάσεων και πάει λέγοντας. Η διάσταση μέσα στη άλλη διάσταση, φαινόμενα που απατούν, αισθήσεις που μας εξαπατούν κι αυτές, μας τα λένε και οι αρχαίοι αυτά αλλά ποιος τους πιστεύει…Η θεωρία Μ όμως με τις πολλές κι επαναλαμβανόμενες Μεγάλες Εκρήξεις(πολλά Big Bang καλέ...), που δεν έχουν ούτε αρχή, ούτε τέλος, είναι πιο νόστιμη ε; Κι αυτό μόνο για το δικό μας Σύμπαν και τη δική μας διάσταση, γιατί στα άλλα σύμπαντα συμβαίνουν άλλα…και το κάθε τι αφού αποτελείτε από παλλόμενη Ενέργεια, κι από τους πολλούς παλμούς μεγαλώνει, γίνεται μια τεράστια μεμβράνη και δημιουργείτε έτσι ένα Σύμπαν ή κάπως έτσι…δεν είμαι εγώ που δεν έχω καταλάβει μα ούτε κι εσείς, η θεωρία είναι ακόμα υπό ανάπτυξη…και είναι και λίγο μπερδεμένη.

Σενάριο 7^ο : Μάλλον δεν είμαστε πλασμένοι για να καταλάβουμε, το μυαλό μας και οι συγκεκριμένες αισθήσεις που έχουμε είναι λίγες, για να μπορούμε να χωρέσουμε μέσα στο μυαλό μας άπειρα μεγέθη…και το μεγαλείο του Όντος…Ποιο πνευματικοί άνθρωποι μας μιλούν για ανάπτυξη του πνευματικού επιπέδου. Πρέπει λένε ν’ ανέβουμε σε μεγαλύτερα επίπεδα συνειδητότητας για να καταλάβουμε το Θείο στοιχείο και να ενωθούμε μαζί του. Να ανέβουμε αλλά που θα φτάσουμε…θα γίνουμε ένα με τι; με το φως; Θα γίνουμε αγγελάκια, θα φωτιστούμε σ’ ένα κόσμο πνευματικό λένε οι σοφοί, τον κόσμο των αθανάτων, θα περάσουμε την αντίπερα όχθη…ή μήπως στην αντίπερα μεμβράνη…ωχ λάθος αυτό είναι σε άλλη θεωρία!

ΠΡΟΣΓΕΙΩΘΕΙΤΕ! Ως που θα πάει αυτή η κατάσταση; Ως πότε θα είμαστε έρμαια της  καλής ή της κακής εξέλιξης του κόσμου, γιατί θέλουν να μας φοβίσουν από τώρα ενώ όλα αυτά θα συμβούν…όπως είπαμε έχουμε καιρό…Και στο τέλος τέλος ποία από οοόλες είναι αυτή που θα πραγματοποιηθεί...γιατί μέχρι τώρα δεν έχει γίνει τίποτα παρά τις τόσες πολλές ημερομηνίες καταστροφής;

Γιατί είμαστε τα μόνα όντα που μπορούμε κι αναρωτιόμαστε για το ποιοι είμαστε. Κάποιοι άλλοι οργανισμοί σε κάποιον άλλο πλανήτη, γαλαξία ή διάσταση μπορεί να είναι πλασμένοι για να γίνουν ή να κάνουν κάτι άλλο. Για να ζουν μόνο, ίσως, ή για να χαίρονται μόνο ή για να είναι δυστυχισμένοι μόνο, γιατί δεν θα έχουν ευσπλαχνικό θεό. Δεν θα έχουν καν τους ίδιους φυσικούς νόμους μ’ εμάς, ποιος ξέρει; Ενώ εμείς είμαστε πλασμένοι για να αναρωτιόμαστε και να συμπληρώνουμε το δικό μας κομμάτι στο κοσμικό πάζλ. Αυτή είναι η δουλειά μας και αυτή μόνο κάνουμε…εξυπηρετώντας το δικό μας Κάρμα ή και τίποτε…

 

 

Ποιητικά μιλώντας - Αγάπη

Ξεκίνησα να γράφω την εποχή που πήγαινα στο Λύκειο. Είχα ένα απλό σπιράλ τετράδιο, που ακόμα το έχω, για να γράφω. Δεν είχε περάσει από το μυαλό μου να γράφω στον ηλεκτρονικό υπολογιστή, αλλά πλέον πολλές δουλειές γίνονται μέσω αυτού του μηχανήματος κι έτσι αποφάσισα να τα γράψω και εκεί!

Συλλογή αυτή κάποτε παραλίγο να δημοσιευτεί. Τελικά δεν τα κατάφερε. Έτσι θα σας παραδώσω μερικά κομμάτια!

Υστερόγραφο: To Strider ήταν ψευδώνυμο που χρησιμοποιούσα τότε!

Ζωγράφισα την αγάπη

Ένα απόγευμα πρέπει να ήταν, που σας είδα αγκαλιασμένους, να κοιτάει ο ένας τον άλλον, με τόση αγάπη. Ήταν εκεί που φαντάστηκα τον εαυτό μου ζωγράφο του 17^ου αιώνα.

Όπου έχει εμπνευστεί από τον έρωτα μιας Βασιλοπούλας κι ενός ιππότη. Εκείνος τώρα έχοντας γυρίσει επιτέλους από τη μάχη, για να βρει ανάπαυση και στοργή στην αγκαλιά της αγαπημένης του. Να ζεσταθεί από την αγάπη της, εκείνος να την προστατέψει από κάθε φόβο…

Να ορκιστούν αιώνια αγάπη που θα μείνει αναλλοίωτη μέσα από τον πίνακά μου, και θα του δίνει χρώμα και ζωντάνια, που θα ζηλεύουν όλοι.

                       

Αφιερωμένο στην Φ. και στον Γ.

                                                            STRIDER

 

Η απόφαση

Η αγάπη παγώνει στο χρόνο

Συναισθήματα πάνε κι έρχονται

Θετικά και ζεστά

Αρνητικά και ψυχρά

Ποιο θα επικρατήσει;

Το παγόβουνο θα σπάσει

Ο ήχος του θ’ ακουστεί

σ’ όλη την πλάση

θα κολλήσει ξανά

ή θα φύγει μακριά

Ο άνεμος αν το πάρει

θα χαθεί

Το ένα κομμάτι

στο Βόρειο το άλλο στο Νότιο

τον Πόλο

σε ημισφαίρια η καρδιά θα χωριστεί

γυάλινο τοίχος θα γένει

ανάμεσα θα μείνει.

Βλέπω την αγάπη που Ζωγράφισα να χάνεται

 Βλέπω την αγάπη που ζωγράφισα κάποτε να χάνεται.

Και το ζωγράφο να χάνει την πηγή της έμπνευσής του. Γιατί ο ιππότης έχει ευθύνες, έχει δώσει τον όρκο, ενώ η Βασιλοπούλα είναι ανέμελη. Δεν της λείπουν όμως οι πίκρες της μοναξιάς, γιατί ο ιππότης είναι πάλι σε μάχη. Πέφτει τότε στο βούρκο της αμφιβολίας, και χάνει τον εαυτό της μέσα του. μα δεν ζητάει για βοήθεια. Δεν θέλει ν’ ανησυχούν για αυτήν, νομίζει πως θα τα καταφέρει, και πεισμώνει. Μόνο παρακαλά να της στείλει ο θεός έναν Άγγελο…να τη σώσει.

Μα ο ζωγράφος δεν μπορεί, να καθίσει άπραγος, τα χρώματά του ξεραίνονται σιγά, σιγά.

Όμως απ’ την αγάπη τους, θάρρος παίρνει και το χέρι του απλώνει, να τραβήξει τη Βασιλοπούλα, απ’ το βούρκο της…εκείνη τέλος δέχεται τη βοήθεια και σώζεται, και ξαναβρίσκει τον εαυτό της.

Για να τελειώσει το έργο του ο ζωγράφος μας, πάει βρίσκει τον ιππότη. Οδηγεί τη Βασιλοπούλα κοντά στον ιππότη της, χέρι, χέρι. Τα μάτια τους ξανασμίγουν κι αυτό ήταν…τα δάκρυά της μαλάκωσαν τα χρώματα του ζωγράφου και τους έδωσαν ξανά τη χαμένη τους ζωντάνια. Κι έτσι τελείωσε το έργο και σφράγισε την τελειότητα…

                                   

                                                            Αφιερωμένο στην Φ. και στον Γ.

                                                                                    STRIDER   

Η Αγάπη χτίζεται τουβλάκι το τουβλάκι.
Αν πάψει να μπαίνει τουβλάκι τακτικά,
κάποια στιγμή το χαμηλό δημιουργηθέν τοιχάκι
όντας ίδιο κάθε μέρα
θα προκαλέσει πλήξη στις δυο ενσαρκωμένες εκφάνσεις θυλικού και αρσενικού, που αντιπροσωπευουν αυτην την Αγάπη,
με το τοιχάκι να γκρεμίζεται μέχρι που να μην μείνει Αγάπη!

15 Οκτωμβρίου 2013