Ανθρώπινη ηλιθιότητα χωρίς όρια...

«Ω Θεοί» δεν γίνεται να βάλετε μερικά όρια στην ανθρώπινη ηλιθιότητα? Δεν πάει άλλο έτσι....να μην έχει όρια και να τυραννιόμαστε όλοι εμείς που δεν είμαστε ηλίθιοι....γιατί η ηλιθιότητα είναι επιλογή! Ναι καλά διαβάσατε...επιλογή! 
Κανένας δεν γεννιέται ηλίθιος...ένα ευκαταφρόνητο ποσοστό βέβαια ηλιθιότητας δημιουργείται από το ίδιο το σύστημα, αλλά ο καθένας έχει επιλογή να μην το ακολουθεί και 

να μην γίνεται ηλίθιος, κι όταν μιλάω για ηλιθιότητα μιλάω για όλους αυτούς που αφήνουν τον εαυτό τους να ξεχνάει, να έχει πρόβλημα και να το αφήνει να μεγαλώνει μέχρι να γίνει μη αναστρέψιμο ...να πατάει πάνω στο πρόβλημα του για να προκαλεί τη λύπηση των άλλων και να θέλει παραχάϊδεμα για να είναι καλά...Ηλίθιοι είναι όλοι αυτοί που δεν θέλουν να μπουν στην θέση του άλλου για να καταλάβουν πως νιώθει και βγάζουν δικά τους συμπεράσματα και κολλάνε σα βεντούζες σε αυτά κι ας μην βοηθάνε και το μόνο που τους νοιάζει είναι να έχουν αυτοί δίκιο και κανένας άλλος....ήλιθιοι είναι όλοι όσοι δεν προσπαθούν για το καλύτερο για τον εαυτό τους και για τους άλλους, όσοι δεν κάνουν εσωτερική ενδοσκόπηση και αποφεύγουν να συγκρουστούν ή βιώσουν/παραδεχτούν τις μαλακιές που κάνουν και ότι υπάρχει λόγος για κάθε μαλακιά και λόγος και συγκεκριμένος σκοπός που κάποιος κάνει μαλακία, δεν υπάρχουν δικαιολογίες...απλά ο καθένας ότι κάνει και ότι λέει από πίσω έχει ένα ηλίθιο και μαλακισμένο σκεπτικό που νομίζει ότι αν ενεργήσει έτσι θα τον ωφελήσει και δεν θέλει και να παραδεχτεί ότι ήταν λάθος όταν τελικά το δει ακόμα και με τα ίδια του τα μάτια ότι είναι λάθος. Ηλιθιότητα είναι που κάθομαι κι εγώ και τα γράφω όλα αυτά εδώ νομίζοντας ότι έτσι θα διορθωθούν κάποιοι ή ακόμα ότι θα τα δουν οι συγκεκριμένοι άνθρωποι με τους οποίους είμαι πολύ νευριασμένη σήμερα και ξέρω πολύ καλά ότι δεν έχουν fb οπότε το κάνω μόνο και μόνο για τα βγάλω από μέσα μου αλλά και όντος για μερικούς ηλίθιους που έχουν το θάρρος να κοιτάξουν τη Ζωή κατάματα και διαβάζοντας αυτό να πουν «Ναι σταματάω τις μαλακιές τώρα γιατί δεν τραβάει άλλο έτσι». Γιατί υπάρχει διαφορά ανάμεσα στον ηλίθιο που έχει κάνει την ηλιθιότητα συμπεριφορά του και σε αυτόν που κάνει κάποια ηλιθιότητα μια φορά στο τόσο.

Εμπειρίες και ξεσκαρτάρισμα …

Υπάρχει κάτι στη ζωή των ανθρώπων που μπορούμε να το έχουμε σαν κριτήριο για το αν η ζωή μας είναι φυσιολογική, ισορροπημένη άρα και υγιής! Αυτός είναι ο σκοπός άλλωστε… Το γιατί πολλοί άνθρωποι προτιμούν η ζωή τους να είναι μη υγιή δηλαδή ανισόρροπη, μίζερη και γεμάτη από ένα σωρό άλλα κακά είναι μεγάλη κουβέντα!

Όταν είσαι σε ένα μέρος με φίλους ή κάνεις κάτι ή αλληλεπιδράς με ανθρώπους με οποιονδήποτε τρόπο ή ακόμα κάνεις κάτι μόνος με τον εαυτό σου για εσένα και μόνο. Στο τέλος γύρνα και παρατήρησε εσένα. Ήταν η εμπειρία υγιής? Το κριτήριο λοιπόν είναι το πώς νοιώθεις! Όχι μην εξετάσεις τα πράγματα με τη λογική ή την κοινή λογική, δηλαδή αυτή που σου επιβάλει το σύστημα, η μόδα, το σχολείο, οι συγγενείς κλπ… Νιώσε! Μετά από οποιαδήποτε εμπειρία είχες πως νιώθεις? Πως νιώθεις για αυτήν? Πως είσαι εσύ συναισθηματικά? Καλά ή κακά?

Για να κάνω όμως και το πράγμα πιο ξεκάθαρο για το ποιες εμπειρίες μιλάω. Προσπαθώ να σας δώσω ένα βοήθημα για να καταλαβαίνετε ποιες εμπειρίες σας ήταν Αληθινές, κατάλληλες προς επεξεργασία για εξαγωγή μαθημάτων που έδωσαν… οι υγιείς! Όλες βεβαίως οι εμπειρίες δίνουν μαθήματα ακόμα κι αν είναι άσχημες εμπειρίες! Δεν εξετάζω αυτές τώρα! Εξετάζω μόνο τις καλές από τις ουδέτερες, τις οποίες αυτές ουδέτερες ονομάζω μη υγιείς! 

Οι ουδέτερες εμπειρίες καλό είναι να αποφεύγονται γιατί πάνε τη Ζωή σιγά σιγά και ύπουλα στο σημείο που έθιξα στην αρχή, της μη υγιούς ζωής γενικότερα! Και τι εννοώ με το ουδέτερες… Είναι εμπειρίες τους στιλ κάνω ένα πράγμα χρόνια τώρα, μου κάνει κακό κι όμως εγώ συνεχίζω να το κάνω γιατί δεν έκατσα ποτέ να σκεφτώ ότι κι αυτό είναι μια εμπειρία έστω κι αν μου παίρνει πολύ λίγο για να το κάνω (ας πούμε ένα λεπτό, ας πούμε ένα τσιγάρο). Τώρα πολλοί θα πουν ότι αυτή η εμπειρία είναι κακή (αφού το τσιγάρο κάνει κακό), εγώ όμως λέω όχι, εφόσον ξέρω ανθρώπους που θεωρούν ότι τους κάνει καλό ψυχολογικά ή έτσι νομίζουν τέλος πάντων, άλλοι μπορεί να πουν ότι τους βοηθά να συγκεντρώνονται ή το να αντίθετο, να χαλαρώνουν. Αυτή η εμπειρία λοιπόν δεν είναι κακή παρότι κάνει κακό, είναι ουδέτερη. Επίσης ουδέτερες είναι και όλες οι εμπειρίες της καθημερινότητας, αυτές που απλά επαναλαμβάνουμε κάθε μέρα γιατί αντικειμενικά πολλές φορές δεν γίνεται να γίνουν αλλιώς εκτός από μικρές διαφοροποιήσεις τους στιλ σήμερα πάω από άλλο δρόμο στη δουλειά ή σήμερα ξυπνώντας αντί να ακουμπήσω το ποτήρι με τον καφέ εκεί θα τον πιω στην άλλη γωνία ή δεν θα πιω καφέ και θα φάω σαν άνθρωπος ένα κανονικό προυνό. Ή ακόμα και πράγματα που τα κάνουμε και παρότι είναι σχετικά καλά, ας πούμε πάμε για καφέ, ουσία δεν έχουν γιατί παρότι νομίζεις ότι πέρασες καλά άμα ψάξεις καλύτερα είναι πάντα άλλο το αίτιο που σε έκανε να νιώσεις καλά και όχι ο καφές. Αυτά σαν παραδείγματα για να καταλάβετε τι εννοώ και θα μπορούσα να πω κι άλλα πολλά όπως με το αλκοόλ ή οτιδήποτε, βάλτε εσείς ότι θέλετε.

Καταλάβαμε τις ουδέτερες λοιπόν οπότε πάμε στις καλές, οι υγιής! Αυτές είναι που πάντα λειτουργούν καλύτερα όταν γίνονται χωρίς πολύ πρόγραμμα (αλλά όχι και καθόλου). Ας πούμε να είναι κανονισμένη μια ώρα και κάτι μικρό για να κάνουμε, και καταλήγει σε κάτι διαφορετικό ή σε κάτι που σε έχει απορροφήσει και ξεχνάς τι ώρα είναι και πότε πέρασε, γιατί αυτό το κάτι είναι τόσο μαγικό που ενώ είσαι βαθιά μέσα του και νομίζεις ότι ο χρόνος έχει σταματήσει, αυτός όμως τα αναθεματισμένα ρολόγια που διέπουν τη ζωή μας, περνά! Ας πούμε εμπειρίες του τύπου ήμασταν όλοι μαζί παρέα και αποφασίσαμε να πάμε εκεί και περάσαμε τέλεια και μας έμεινε αξέχαστο για τους Χ Ψ λόγους. Ή ας πούμε κάνεις κάτι μόνος σου για τον εαυτό σου για ένα διάστημα και αυτό για κάποιο λόγο σε κάνει να νιώθεις υπέροχα γιατί δεν το κάνεις επειδή έτσι είθισται ή επειδή έτσι πρέπει από κάπου (από ποιον πρέπει τι? Εν πάση περιπτώσει). Αυτό το κάτι μπορεί να μην το κάνεις για πάντα αλλά μένει ανεξίτηλο στη μνήμη γιατί ήταν τόσο ζωντανό και ξεχωριστό και σου έμαθε ή σου έδωσε πολλά πράγματα! Να μια λέξη κλειδί. Αυτό που ξεχωρίζει τις ουδέτερες από τις καλές εμπειρίες είναι αυτή η λέξη, ξεχωριστό! Μια λέξη που στα συνθετικά της περιέχει το ξε= έξω και το χώρια ή χώρος ή χωριστά… Χωριστά από τι? Από τα πράγματα της καθημερινότητας, της μιζέριας, της επαναληπτικότητας των ουδέτερων εμπειριών μας…

Και ξαναγυρίζουμε στα συναισθήματα! Να είστε ειλικρινείς με τα συναισθήματα σας. Όχι επειδή έπρεπε να πάτε εκεί και να κάνετε ότι περνάτε ωραία να πάτε μετά σπίτι και να λέτε πέρασα καλά… Αυτό το καλά τι είναι? Μέτριο… άρα ουδέτερο! Στις υγιείς εμπειρίες περνάτε τέλεια, αξέχαστα και μοναδικά, και είναι τόσο ξεχωριστές που τις κρατάτε μια μια σαν μικρά διαμαντάκια για όλης σας τη ζωή! Και δεν μιλάω για τις φορές που πήγατε στα μπουζούκια και τα σπάσατε ή στο κλαμπ και κουνιόσασταν με τρέλα όλη τη νύχτα, γιατί σκεφτείτε πόση ουδετερότητα έχουν αυτές οι εμπειρίες μέσα τους! Αν σκεφτούμε το πόσο συχνά το κάνετε αυτό και στο τέλος παρότι παροδικά περνάτε καλά, σας καταστρέφει σιγά σιγά… όπως κάθε ουδέτερη εμπειρία που σέβεται τον εαυτό της :P Η υγιής εμπειρίες χαρακτηρίζονται από σπανιότητα, από το να κοιτάτε τους φίλους σας στα μάτια και να νιώθετε ότι επικοινωνείτε βαθιά και καθαρά χωρίς ίχνη εγωισμού, επιβολής της γνώμης, ελέγχου ή χωρίς ίχνη μετρίου του στιλ μιλάμε για τα πλέον καθημερινά πράγματα που μαστίζουν τους πάντες. Ναι θα μιλήσεις και για αυτά, θα πεις και για τον γκόμενο ή τη γκόμενα σου ή για το ποδόσφαιρο σου αλλά αυτά είναι μέτρια και ουδέτερα… Φαντάζομαι θα έχετε καταλάβει για τι είδους εμπειρίες μιλάω μέχρι τώρα! 

Μετρήστε λοιπόν τα συναισθήματα σας μετά από μια βραδιά χτυπήματος κάτω από τους ήχους της ροκ και μετά από μια βραδιά καθισμένη με την παρέα κάνοντας πολύ φιλοσοφημένες συζητήσεις, και έχοντας φάει και πιει σαν άνθρωποι. Τι αποφέρει ή μια εκτός από πονοκέφαλο και χίλια άλλα δυο κακά και τι αποφέρει ή άλλη? Τι κίνηση αποφέρει ενεργειακή, για να σας βοηθήσω… Και τα συναισθήματα σαφώς μετά από μια ξέφρενη βραδιά στο κλαμπ θα είναι ανάμικτα γιατί μπορεί κάποιον να έχεις δει ή κάποιος να σε έχει δει και να μην ήθελες να σε δει και παρότι πέρναγες γαμάτα έκανες και δυο παραπάνω φιγούρες μπας και σε δει τελικά άρα είχες και ένα άγχος… μπάχαλο… τα έχω ξαναπεί αυτά με τις σχέσεις. Άσε που ενεργειακά χάνεις παρά κερδίζεις. Ενώ με την άλλη εμπειρία νιώθεις να έχεις ανοίξει ενεργειακά, σαν να έχεις επεκταθεί και εσύ και οι φίλοι σου γιατί πραγματικά εκεί που μιλούσατε ένιωθες τις ενέργειες σας να αλληλεπιδρούν και ήταν τόσο όμορφα. Και το κεφάλι σου γέμισε με πληροφορίες και ιδέες που θέλεις να της εφαρμόσεις και θα το κάνεις γιατί έχεις πάρει ενέργεια από αυτή την εμπειρία και κουβαλάς το διαμαντάκι που σου δίνει συνεχώς την ώθηση για να κάνεις πιο πολλά πράγματα κι έτσι θα έχεις κι άλλες μοναδικές εμπειρίες, κι άλλα διαμαντάκια που τελικά φίλες και φίλοι θα σε κάνουν πραγματικά πλούσιο! :D Πλούσιο από υγιής εμπειρίες που θα σου κάνουν τη Ζωή να έχει νόημα!

Φυσικά κι εδώ μπόρεσα μόνο να αναφέρω ένα παράδειγμα απλώς για να καταλάβετε τι θέλω να πω γιατί οι εμπειρίες είναι τόσες πολλές διαφορετικές όσες και οι άνθρωποι πάνω σε αυτή τη Γη!

Και να θυμάστε, Όλα είναι Ενέργεια!

Πως τα καταφέρνω από 2-3 σειρές που θέλω να γράψω, να γράφω κατεβατά κάθε τόσο? Ίσως κι εμένα να μου έδωσε ενέργεια μια ωραία υγιής εμπειρία! ;)

Κατά την απουσία μου από το facebook...

Κατά την απουσία μου από το facebook διαπίστωσα ορισμένα πράγματα.

1^ον : Υπάρχει ένα αίσθημα ελαφρότητας στη ζωή σου διότι δεν έχεις πλέον το άγχος να κοιτάξεις ποιος πόσταρε τι και που και τι λέει…

2^ον: Με τους πραγματικούς και πιο κοντινούς σου φίλους μιλάς πλέον στο τηλέφωνο. Κι όταν λέω τηλέφωνο εννοώ σταθερό κυρίως. Ναι γιατί για τους πραγματικούς φίλους δεν υπάρχει διαφορά το αν είσαι στο facebook ή όχι, ξέρουν που θα σε βρουν

3^ον: Έχεις πλέον το χρόνο να κάνεις ότι δεν έκανες όταν έλιωνες με τις ώρες εδώ μέσα στεκάροντας όλη την ώρα νέες δημοσιεύσεις ή παίζοντας παιχνίδια… Διαπιστώνεις επομένως το πόσα πολλά πράγματα υπάρχουν να κάνεις εκτός του κόσμου του facebook που δεν τα έκανες γιατί νόμιζες ότι δεν είχες το χρόνο. Ενώ στην ουσία ο χρόνος σου πήγαινε χαμένος εδώ μέσα και οι ώρες περνούσαν κι εσύ ακόμα ήσουν κολλημένος στην οθόνη λέγοντας «τώρα τώρα το κλείνω, ποστάρω αυτό και το κλείνω» μετά από κάθε τι που μόλις είχες αναρτήσει (έλα σε ξέρω μη στραβομουτσουνιάζεις, όλοι το κάνουμε)

4^ον: Έχεις το χρόνο να βρεθείς με τους φίλους σου live !!! Αντί να τα λέτε μέσα από την ψυχρή (από συναισθήματα :P γιατί κατά τα άλλα είναι ζεστή και πολύ μάλιστα) οθόνη του υπολογιστή, που πρέπει να βάζεις όλη την ώρα φατσούλες για να δείξεις στον άλλο τι ύφος έχεις για να μην παρεξηγηθείτε! Άλλο τεράστιο θέμα αυτό με τις κάθε λογής παρεξηγήσεις και τους τσακωμούς για ότι λόγο μπορεί να σκαρφιστεί η διάνυα των ανθρώπων ….με τη βοήθεια του facebook, γιατί και να μην θέλεις να τσακωθείς τσακώνεσαι δεν το γλυτώνεις. Μάλιστα πολλές φορές τσακώνεσαι και για λόγους που, αν δεν υπήρχε το facebook στη ζωή μας, δεν θα τσακωνόσουν ποτέ!!

5^ον: Βλέπεις την «πραγματικότητα» αλλιώς! Γιατί στο facebook δεν είσαι στην πραγματικότητα, είσαι μέσα σε μια μηχανή όπου ο καθένας ποστάρει τα παράπονα του στον τοίχο του και οι άλλοι του κάνουν like όπου έχουν το ίδιο παράπονο! Είσαι δηλαδή μέσα σε μια μηχανή αφόδευσης παραπόνων! Γιατί περί αυτού πρόκειται, εφόσον ο καθένας μπορεί να μπει μέσα να γραφεί ότι σκατά έχει μέσα του και μετά να κλείσει το pc νιώθοντας ξαλαφρωμένος (αλήθεια δεν το έχετε προσέξει?). Τα αφήνεις εδώ και βγαίνεις, και βολεύεις και πολύ ωραία το σύστημα που έφτιαξε αυτή τη μηχανή για να μπορείς εσύ να βγάζεις το άχτι σου εικονικά και στην πραγματικότητα εκεί έξω να μην σε πειράζει τίποτα και να μην διαμαρτύρεσαι για τίποτα αφού έχεις την εντύπωση ότι διαμαρτυρήθηκες μέσω του facebook και τώρα κάποιος αόρατος «μεγάλος αδελφός» θα δει το αίτημα σου εδώ και θα σου κάνει τη ζωή όπως τη θες! Ρε ξυπνήστε ρεεεεεεεεεεεε………….

6^ον : Η Ζωή είναι πιο διαφορετική, πιο ωραία, πιο ήρεμη, πιο ζωντανή, πιο ισορροπημένη, από ότι τη δείχνει να είναι το facebook γιατί πολύ απλά έξω από το facebook μπορείς επιτέλους να την παρατηρήσεις και να είσαι εκεί κάθε της στιγμή και όχι σε έναν κυκεώνα από πληροφορίες που στην τελική μόνο ένα μικρό μέρος μπορείς να επεξεργαστείς και να χρησιμοποιήσεις σωστά ώστε να βγει κάτι αξιόλογο (ο καθένας μπορεί να βάλει ότι θέλει στη θέση της λέξης αξιόλογο)

Για την Αγάπη ρε γαμώτο!

Όσοι και όσες θέλουν να βρουν την αγάπη και δεν τη βρίσκουν αλλά και δεν κάνουν καμιά ουσιαστική αλλαγή μέσα τους, ώστε να ωριμάσουν, να προετοιμαστούν και να είναι ανοιχτοί όχι μόνο να λένε ότι είναι, δεν θα τη βρουν. Όσοι περιμένουν… ούτε κι αυτοί δεν ξέρουν τι, ίσως το τέλειο αλλά δεν θέλουν να το ομολογήσουν στον εαυτό τους ή ίσως δεν ικανοποιούνται απλά με τίποτα, ότι και αν τους έρθει. Όσοι περιμένουν τον πρίγκιπα ή την πριγκίπισσα να τους σώσει από τη μιζέρια τους, την τρέλα τους, ή ότι άλλο, όσοι περιμένουν έναν άλλο άνθρωπο να έρθει στη ζωή τους για να είναι καλά και ευτυχισμένοι, όσοι περιμένουν το άλλο τους μισό μάθετε πως θα περιμένετε για πάντα ή αν το βρείτε το άλλο μισό ή αν το βρίσκετε συνέχεια ή αν ακόμα μείνετε για όλη σας τη ζωή με το άλλο μισό θα είναι μια χαμένη ζωή, μια ανόητη σχέση βασισμένη στην ανάγκη, στον έλεγχο του ενός από του άλλου, στην εξάρτηση και όχι αγάπη! Αλήθεια αναρωτηθήκατε ποτέ μήπως δεν υπάρχει το τέλειο, ο πρίγκιπας/ισσα, το ιδανικό, ή κατάλληλη/ος, αυτός/η που θα σε κάνει ευτυχισμένο/η και τι σημαίνει ευτυχία?

Και θα με ρωτήσετε τι πρέπει να βρείτε …να βρείτε το άλλο σας ολόκληρο. Τι εννοώ με αυτό? Να κάτσετε να φτιάξετε τον δικό σας εαυτό να μην είναι μίζερος, κομπλεξικός, τρελός, με νευρώσεις, ψυχώσεις και δεν ξέρω τι άλλο και μετά να πάτε να βρείτε έναν άνθρωπο που θα είναι επίσης ολοκληρωμένος/η και θα ξέρει τι θέλει από τη Ζωή. Κι αφού θα είστε και οι δυο ολοκληρωμένοι σαν άνθρωποι, θα ξέρετε τι θέλετε και δεν θα κάνετε μια σχέση μόνο για να σας καλύψει ένα κενό στη ζωή σας ή μόνο για να περνάτε καλά τεμπελιάζοντας σε καφετέριες και μπαρ παρέα με μια όμορφη παρουσία δίπλα σας (ψάξτε και γιατί το θεωρείτε αυτό «περνάω καλά»), αλλά θα θέλετε να Ζήσετε και θα ξέρετε και πως θέλετε να ζήσετε, και θα είστε ευγνώμων για αυτόν/ην που έχετε διπλά σας κι ας μην είναι τέλεια/ος, τότε και μόνο τότε απαλλαγμένοι από το ηλίθιο σενάριο του τα φτιάχνω-χωρίζω και πάλι τα ίδια, θα βρείτε την αγάπη. Γιατί μόνο τότε θα μπορέσετε να δώσετε Αληθινή Αγάπη, όταν δεν θα έχετε ανάγκη κανέναν και τίποτα… τότε θα μπορείτε να αγαπάτε Ελεύθερα! Αναρωτηθείτε τώρα και τι σημαίνει Ελευθερία. Μέχρι τότε … άντε γεια!

Κι ενα κειμενάκι που το βρήκε μια φίλη στο facebook :

"Dear Human: You’ve got it all wrong. You didn’t come here to master unconditional love. That is where you came from and where you’ll return. You came here to learn personal love. Universal love. Messy love. Sweaty love. Crazy love. Broken love. Whole love. Infused with divinity. Lived through the grace of stumbling. Demonstrated through the beauty of… messing up. Often. You didn’t come here to be perfect. You already are. You came here to be gorgeously human. Flawed and fabulous. And then to rise again into remembering. But unconditional love? Stop telling that story. Love, in truth, doesn’t need ANY other adjectives. It doesn’t require modifiers. It doesn’t require the condition of perfection. It only asks that you show up. And do your best. That you stay present and feel fully. That you shine and fly and laugh and cry and hurt and heal and fall and get back up and play and work and live and die as YOU. It’s enough. It’s Plenty.”

— Courtney A. Walsh

Για όλους τους ανθρώπους που πέρασαν απο τη Ζωή μου

Όλους τους ανθρώπους που πέρασαν από τη ζωή μου, είτε έφυγαν, είτε είναι ακόμα εδώ, με όποιον τρόπο κι αν είναι, φίλοι, γνωστοί, ακόμα κι αυτοί που με πλήγωσαν, όλους θα σας προσέχω, μη ρωτήσετε πως… ίσως κάποιοι να καταλάβουν, όσοι δεν καταλάβουν δεν πειράζει, αρκεί να είστε ανοιχτοί να δεχτείτε τη βοήθεια κι αυτή θα έρθει… Αν ρωτήσετε γιατί, είναι απλά αυτό που ήρθα να κάνω σε αυτή τη ζωή! Μην σκεφτείτε με το μυαλό αυτή τη δήλωση και μη με κρίνετε… Απλά έχετε τη στο νου σας… Ακόμα κι αν φύγω… Θα είμαι πάντα εδώ για όποιον με χρειάζεται! 

Στη ζωή μου Δεν θα είναι μόνο όσοι είναι κλειστοί και αρνητικοί για ότι γίνεται γύρω τους (σε ορατό και αόρατο επίπεδο) και για τον ίδιο τους τον εαυτό… Εξαιρούνται της προσοχής μου αυτοί που φοβούνται τη Ζωή και για αυτό δεν την ζουν με πάθος ή προσποιούνται με τον οποιονδήποτε τρόπο, αυτοί που δεν θέλουν να κάνουν μια αλλαγή (εσωτερική κυρίως), προκειμένου να κάνουν κάτι καλύτερο για τους άλλους και για τον εαυτό τους. Αυτοί που λένε ότι θέλουν να αλλάξουν αλλά στην πραγματικότητα το μόνο που θέλουν είναι να μοιρολατρούν. Εξαιρούνται οι ψεύτες! Εξαιρούνται οι Τρομοκράτες, αυτοί δηλαδή που δεν κάθονται να κοιτάξουν μέσα τους το πρόβλημα τους και έχοντας δεχθεί πολύ πόνο από άλλους, δίνουν στους άλλους πόνο νομίζοντας ότι θα ισορροπήσουν. Εξαιρούνται οι άνθρωποι που σκέπτονται με το μυαλό και όχι με την καρδιά και αυτοί που άμα τους πάρεις τους πάρεις τη θεωρία που πιστεύουν νομίζουν ότι τράβηξες το χαλί κάτω από τα πόδια τους και ξαφνικά θα πέσουν στο κενό… Όλες οι Θεωρίες έχουν την απόδειξη τους (που είπε και ο Φόρντ) για αυτό ηρεμίστε! Εξαιρούνται επίσης από τη ζωή μου όσοι θέλουν να επιβληθούν στους άλλους είτε με την άποψη τους είτε με οτιδήποτε… Εξαιρούνται αυτοί που εξαφανίζονται για να σε κάνουν να προσέξεις την απουσία τους και να τους δώσεις σημασία. Εξαιρούνται επίσης οι κουτσομπόληδες, αυτοί δηλαδή που σε ρωτάνε τα πάντα και απαιτούν να τους απαντήσεις για να ικανοποιήσουν τη δίψα τους για να σου επιβληθούν και πάλι… κάνοντας ότι τα ξέρουν όλα…

Τώρα που το σκέφτομαι η λίστα των εξαιρουμένων είναι μεγάλη… Αλλά είμαι χαρούμενη που έχω λίγους και καλούς ανθρώπους γύρω μου και με αυτούς θα πορευθώ!

Γράφτηκε υπό τον ήχο του τραγουδιού The Police - Every Breath You Take

ΖΗΣΤΕ ΜΕ ΕΜΠΝΕΥΣΗ! Επτά Δρόμοι για να Φωτίσετε τη Ζωή σας! Γράφει η Αριάδνη Γερούκη

99% ΕΜΠΝΕΥΣΗ! « ΠΕΡΙΟΔΙΚΟ ΖΕΝΙΘ

Ιουλ5 by Christos Eretikos

Διαθέστε τον χρόνο να το διαβάσετε.
Απο το Περιοδικό Ζενίθ ένα υπέροχο κείμενο της Αριάδνης Γερούκη,όπως όλα της τα κείμενα.
Αρχικό πόστ/σύνδεσμος:
99% ΕΜΠΝΕΥΣΗ! « ΠΕΡΙΟΔΙΚΟ ΖΕΝΙΘ.
Posted: Ιουλίου 5, 2012 in ΔΗΜΙΟΥΡΓΙΚΗ ΑΝΤΙΣΤΑΣΗ – CREATIVE RESISTANCE
Ετικέτες:Αριάδνη Γερούκη 

Θα ανιχνεύσουμε κάποια στοιχεία που αναδεικνύουν τη προσωπική μας γεωγραφία, προσθέτοντας βαθιά φαράγγια και ψηλές βουνοκορφές στην πεζή καθημερινότητα. Ποια είναι τα πράγματα, τα συναισθήματα, οι συνθήκες, τα ερεθίσματα που δίνουν χρώμα στη ζωή μας; Πού βρίσκεται η πηγή αυτής της «πνοής» μέσα μας που μας «εμπνέει»; Είναι αυτή η πνοή που τελικά μας διαφοροποιεί από τα καταναλωτικά προβλέψιμα ανθρωποειδή, στα οποία προσπαθεί επιμελώς το Σύστημα να μας μετατρέψει; Μήπως η Έμπνευση είναι η μόνη μας αντίσταση στην επερχόμενη μαζική πολτοποίηση των συνειδήσεων;
Γράφει η Αριάδνη Γερούκη

Τελευταία είχα την τύχη να γνωρίσω έναν πολύ ιδιαίτερο και εμπνευσμένο άνθρωπο. Είχε πριν μερικούς μήνες βγει από μακρόχρονη πνευματική απομόνωση, με ελάχιστη επαφή με τους άλλους και τα κοινωνικά και πολιτικά τεκταινόμενα. Δεν έχει σημασία πώς και γιατί. Γεγονός είναι ότι αυτός ο άνθρωπος κατάφερε να σφυρηλατήσει ελεύθερα τη συνείδησή του έξω από κοινωνικές νόρμες και να αναπτύξει βαθιά διαύγεια και σοφία.
Όταν τον ρώτησα πώς βλέπει τους ανθρώπους μετά από δεκαπέντε χρόνια «απουσίας», απάντησε: «Βλέπω τα μάτια τους σβησμένα, σαν να λείπει η εσωτερική τους φλόγα…». Συνειδητοποίησα ότι αυτό το «σβήσιμο» που εμείς μπορεί να μην αντιλαμβανόμαστε, γιατί το υφιστάμεθα σταδιακά και ύπουλα, μέσα από το τρίπτυχο κατανάλωση-τεχνολογία-αυτοματισμός είναι ακριβώς το σβήσιμο της έμπνευσης στη καθημερινή μας ζωή.
Είναι η αίσθηση όταν ξυπνάς το πρωί κι όλα σου φαίνονται βαρετά και γκρίζα. Που ξέχασες πότε γέλασες τελευταία φορά με τη καρδιά σου. Που σπάνια πια βρίσκονται πράγματα που σε εκπλήττουν. Είναι που έχασες μια για πάντα τον «εφηβικό ενθουσιασμό», που είχες κάποτε υποσχεθεί στον εαυτό σου και στην κοινωνία ότι θα τον κρατήσεις ζωντανό για το καλό των άλλων. Η πίκρα, η απογοήτευση, η πλήξη, το «μια από τα ίδια», που συναντούμε στον καθένα μας. Ξεχάσαμε να ξανα-ανακαλύπτουμε τον κόσμο την κάθε στιγμή!
Ο αληθινός κόσμος μας διαφεύγει, γιατί ζούμε παρασιτικά και λάθρα, επαναλαμβάνοντας εσαεί προκατασκευασμένα μοντέλα σκέψης και συμπεριφοράς –τα οποία παρεμπιπτόντως, είναι συνήθως αρνητικά… Ξεδιπλώνουμε συνεχώς το πιο μικρό και μίζερο κομμάτι του εαυτού μας, αναμασώντας τον πόνο, τα παράπονα, τις απογοητεύσεις που μας κρατούν δέσμιους σε μια υποβαθμισμένη εικόνα, καρικατούρα του εαυτού μας, της αληθινής ζωής, που παραμένει λαμπερή και εμπνευσμένη, μακριά μας… ή κάπου θαμμένη βαθιά μέσα μας. Αναπαράγουμε προκάτ συνταγές ευτυχίας και επιτυχίας, χωρίς να αναρωτιόμαστε: τι είναι αυτό που διψά πραγματικά η ψυχή μας; Μπορεί το επώνυμο ρούχο, το ακριβό αυτοκίνητο να μας το δώσει; Τι είναι αυτό που όλοι ψάχνουμε όλοι, αν όχι η ολόκληρη, η αψεγάδιαστη, η τέλεια ευτυχία;
Με μια προσεκτική, τίμια έρευνα μέσα μας, θα βρούμε ότι υπάρχουν εκείνες οι στιγμές, έστω οι φευγαλέες αναμνήσεις των στιγμών που έχουμε όλοι ανεξαιρέτως νοιώσει να μετέχουμε στο θαύμα της ζωής… Στιγμές πολλές φορές ανεξήγητες, όταν νοιώθουμε την ομορφιά γύρω να μας πνίγει, την ομορφιά που κρύβεται στα πιο ασήμαντα μικρά πράγματα, όταν ξαφνικά πλημμυρίζουμε από αγάπη γι’ αυτόν τον τυχαίο άγνωστο που βρίσκεται μπροστά μας, όταν όλο το ψεύτικο οικοδόμημα του κοινωνικού εαυτού μας γκρεμίζεται μονομιάς και μένει η γυμνότητα, η τραγικότητα, η έσχατη ομορφιά μας…
Στην πραγματικότητα δεν χάσαμε αυτή τη βαθιά ομορφιά ούτε στιγμή, παρόλη τη μικρότητα, την εγωιστική συμπεριφορά. Δεν χάσαμε ποτέ τη βαθιά ανθρωπιά, το μεγαλείο, την τραγικότητά μας. Η αληθινή μας φύση παραμένει πάντα υπέροχη και χωράει στην αγκαλιά της όλο τον κόσμο… Όλη η γνώση, η σοφία, η αγάπη, η συμπόνια, όλα τα ταλέντα, όλες οι ικανότητες, όλη η δημιουργικότητα και η φαντασία είναι μέσα μας, περιμένουν και επιμένουν.
Είναι μια τεράστια αποθήκη του «συλλογικού υποσυνείδητου», στην οποία έχουμε άμεση πρόσβαση ανά πάσα στιγμή. Και δεν είναι «μεγάλα λόγια». Πάρτε το απόφαση! Είμαστε οι δημιουργικοί καλλιτέχνες του έργου που ονομάζουμε «ζωή μας». Είμαστε, είτε το θέλουμε, είτε όχι, όλοι εμπνευσμένοι… κατά βάθος!
Υπάρχουν κάποιες πύλες εισόδου σε αυτή την αποθήκη έμπνευσης. Κι επειδή δεν είμαστε και τόσο διαφορετικοί όσο θέλουμε να νομίζουμε, πρόκειται για πύλες κοινές για τους περισσότερους, χωρίς να είναι αποκλειστικές ή περιοριστικές, μιας κι ο καθένας μας δίνει το δικό του τόνο παραλλαγής στο ανθρώπινο τοπίο.

• Πρώτη Πύλη: η Φύση

Είναι μια από τις πιο δυνατές πηγές –ίσως η πιο δυνατή– από τις οποίες πηγάζουν εκείνα τα θετικά συναισθήματα που μας πείθουν ότι αυτή τη ζωή αξίζει να την ζούμε. Σε πρωταρχικό επίπεδο αυτό θεωρείται αυταπόδεικτο: ο ήλιος, το φεγγάρι, τα αστέρια, τα δάση, τα βουνά, τα νερά έφερναν τους προβιομηχανικούς ανθρώπους κοντά στο εξαίσιο. Γι αυτούς, για πάνω από 300.000 χρόνια ιστορίας, η Φύση αντιπροσώπευε , σύμφωνα με τον μεγάλο θρησκειολόγο Mircea Eliade, την «αληθινή ύπαρξη», που ήταν θαυματουργή, αναγεννώμενη και πέρα από διανοητική κατανόηση. Η αντίληψη της θεϊκής σχεδίασης της Φύσης έκανε τους ανθρώπους να βρίσκουν στη φύση τον «Θεό».
Το 1897, στην αυτοβιογραφία του, ο συγγραφέας J. Trevor (My Quest of God), περιγράφει πώς ένα πρωί μετά από περίοδο βαριάς κατάθλιψης, περπατώντας στους λόφους της βόρειας Αγγλίας, την ώρα της ανατολής του ήλιου, άρχισε να νοιώθει ότι: «βρίσκεται στον παράδεισο –μια εσωτερική κατάσταση ειρήνης και χαράς και σιγουριάς, απερίγραπτα έντονη, συνοδευόμενη από μια αίσθηση ότι λούζεται σε ένα ζεστό και λαμπερό φως… μια αίσθηση ότι έχει περάσει πέρα από το σώμα του… την παρουσία του Θεού».
Τη δεκαετία του 1980, ο Ιάπωνας μύστης της φυσικής καλλιέργειας Masanobu Fukuoka, γράφοντας το βιβλίο που θα σηματοδοτήσει μια νέα εποχή στη σχέση του ανθρώπου με τη γεωργία (την εποχή της πνευματικής γεωργίας), περιγράφει τη στιγμή της αιφνίδιας φώτισής του (σατόρι) με τα παρακάτω λόγια: «Μετά από μια νύχτα περιπλάνησης ακούμπησα εξαντλημένος στη ρίζα ενός δέντρου… Καθώς πλησίαζε η αυγή, η διαπεραστική κραυγή ενός νυχτερινού ερωδιού με ξύπνησε απότομα. Στη στιγμή έγινα διαφορετικός άνθρωπος. Ο Θεός με είχε κτυπήσει σαν κεραυνός εν αιθρία… μου φανερώθηκε ολοζώντανα η αληθινή φύση αυτού του κόσμου. Ισχυρή συγκίνηση με είχε κυριεύσει, ώστε έτρεμα στο σώμα και στη ψυχή. Φώναξα από χαρά, με λόγια που θα πρέπει να ήταν ακατάληπτα… Η λάμψη της πρωινής δροσιάς στη χλόη, το πράσινο των δέντρων τα οποία ήταν λουσμένα στο πρωινό φως και τρεμούλιαζαν από χαρά…». Από τότε και μέχρι σήμερα στα προχωρημένα ενενήντα του, συνεχίζει με ακούραστη επιμονή να γυρίζει σε όλο τον κόσμο διδάσκοντας και σπέρνοντας τους περίφημους σπόρους του για την απο-ερημοποίηση του πλανήτη.
Ο συγγραφέας Πάολο Κοέλο, υποστηρίζει ότι είτε πρόκειται για τη λογοτεχνία, είτε για τη μηχανική, είτε για την τεχνολογία της πληροφορικής, είτε για τον ίδιο τον έρωτα, «η δημιουργική διαδικασία ακολουθεί ένα και μοναδικό μοντέλο: τον κύκλο της Φύσης».
Εμείς όμως, οι κοινοί άνθρωποι, πώς μπορούμε να επανασυνδεθούμε με τη Φύση, δημιουργώντας μια αληθινή σχέση μαζί της, πέρα από πικνίκ στα λιβάδια και μπάνια στις παραλίες;
Από προσωπική εμπειρία, θα έλεγα ότι κάποιες καθημερινές στιγμές μοναξιάς μέσα στη Φύση είναι απαραίτητες για την ψυχική και συναισθηματική μας ισορροπία. Κάποιοι τις συνδυάζουν με το αγαπημένο τους σπορ ή με τη βόλτα του σκύλου. Όπως και να έχει, βρείτε δέκα-είκοσι λεπτά καθημερινά και περπατήστε στο δάσος, στη παραλία, ή έστω στο γειτονικό πάρκο, χωρίς να «κάνετε» τίποτα. Κλείστε το κινητό, ανοίξτε τα αυτιά και τη καρδιά σας: ακούστε τα πουλιά, τον ήχο των φύλλων στα δέντρα, τον ήχο του νερού, μυρίστε το χώμα, παρατηρήστε τα σύννεφα να αλλάζουν και καθίστε έτσι για λίγο, αφήνοντας τον εαυτό σας να εναρμονιστεί με το φυσικό περιβάλλον, που τόσο το έχει στερηθεί.
Δεν χρειάζεται να πάμε κάπου μακριά. Αν δεν υπάρχει χρόνος, αρκεί απλά να αφουγκραστείτε το αγαπημένο σας φυτό στο σαλόνι ή στο μπαλκόνι σας, να το ποτίσετε ακούγοντας το χώμα να «πίνει» το νερό, να του ψιθυρίσετε τα παράπονά σας, να του εμπιστευτείτε τα μυστικά μέσα από τη καρδιά σας, να χαϊδέψετε τα κλαδιά και τα φύλλα του. Ή να σταθείτε για λίγο με το κεφάλι ψηλά να κοιτάξετε το πέταγμα των πουλιών. Η εσωτερική επανασύνδεση και η εναρμόνιση είναι θέμα δευτερολέπτων. Οι αποδράσεις αυτές πρέπει να είναι καθημερινές, όχι για να φορτώσουμε ακόμη περισσότερο ένα βαρύ πρόγραμμα, αλλά για να πλουτίσουμε τη ζωή μας με αυτά τα πολύ απλά, αλλά πολύ σημαντικά πράγματα που δίνουν την αίσθηση της φρεσκάδας και της έμπνευσης.

• Δεύτερη Πύλη: η Απλότητα

Η ζωή μας γίνεται ολοένα και πιο περίπλοκη. Φροντίζει γι’ αυτό το πολιτικοοικονομικό σύστημα, τα ΜΜΕ, φροντίζουμε κι εμείς να δημιουργούμε όλο και περισσότερες καταναλωτικές «ανάγκες» που φέρνουν όλο και μεγαλύτερο αίσθημα ανικανοποίητου.
Έχουμε ξεχάσει τα αυτονόητα: δεν χρειαζόμαστε τίποτα από όλα αυτά. Η αληθινή έμπνευση και η ικανοποίηση δεν έρχεται ποτέ μέσα από την υιοθέτηση καταναλωτικών προτύπων και μοντέλων συμπεριφοράς. Το μόνο που κάνουν όλα αυτά, είναι να μας αποξενώνουν από τον αληθινό μας εαυτό, να ξεχνάμε τις αληθινές μας ανάγκες.
Ξαναγυρίστε στην απλότητα και ανακαλύψετε τον τεράστιο πλούτο της φλόγας του κεριού, της ησυχίας, τον ήχο του φαγητού που βράζει, την αγκαλιά, το σκοτάδι… Δοκιμάστε ένα μόνο βράδυ να μην ανάψετε τα φώτα, ούτε την τηλεόραση και να αφήσετε τη νύχτα να μπει απαλά μέσα στο σπίτι –δοκιμάστε να μένετε περισσότερη ώρα σιωπηλοί… Να ξυπνήσετε το πρωί νωρίς, να ανοίξετε την μπαλκονόπορτα για να ακούσετε το πρώτο τιτίβισμα των πουλιών…
Δοκιμάστε να βγείτε έξω χωρίς make-up και ψηλά τακούνια. Να μιλήσετε στους άλλους για τα πραγματικά συναισθήματά σας. Να είστε απλά ο εαυτός σας χωρίς επιτήδευση. Η απλότητα μας φέρνει πιο κοντά στον εαυτό μας, πιο κοντά στους άλλους και πιο κοντά στη πηγή της έμπνευσής μας. Τόσο απλά!

• Τρίτη Πύλη: η Στιγμή

Η παρούσα στιγμή είναι μια προνομιακή πύλη της έμπνευσης. Αν ο νους είναι συνέχεια παγιδευμένος ανάμεσα στην αναπόληση και το αναμάσημα του παρελθόντος και τον σχεδιασμό, την ονειροπόληση και το άγχος του μέλλοντος, δεν υπάρχει χώρος για την παρούσα στιγμή. Ζούμε μετέωροι ανάμεσα στην ιστορία και τη φαντασία, χωρίς ανοιχτό διάστημα στο παρόν. Δεν είμαστε ποτέ εδώ. Ξεχνάμε το μεγάλο Τώρα, όπου γίνονται όλα τα θαύματα, της έμπνευσης, της κατανόησης, της επινόησης, της σύνθεσης, της ανακάλυψης και το μεγαλύτερο απ’ όλα: το θαύμα της αγάπης…
Δεν υπάρχει ανθρώπινη δημιουργία που να μην αγκυροβόλησε σε ένα δυναμικό Τώρα. Όλοι οι επιστήμονες, οι συγγραφείς, οι μουσικοί, οι ζωγράφοι, οι τεχνίτες, οι εραστές το επιβεβαιώνουν: η δημιουργία συμβαίνει όταν χάνουμε την αίσθηση του γραμμικού χρόνου, όταν μπαίνουμε στο απέραντο διάστημα του Τώρα, της παρούσας στιγμής, όταν κάνουμε την κάθετη βουτιά στην ύπαρξή μας και ανασύρουμε το πολύτιμο πετράδι της έμπνευσης…
Πώς να εξασκηθούμε να ζούμε στο Τώρα; Υπάρχουν άπειρες μέθοδοι και πνευματικά μονοπάτια, αλλά ο δρόμος είναι ένας: η επίγνωση, η προσοχή, η συνειδητότητα.
Αναρωτιέστε αν έχετε επίγνωση; Απλά, κάντε το εξής τεστ στον εαυτό σας: Θυμηθείτε να ρωτάτε κάθε τρεις και λίγο τον εαυτό σας πού βρίσκεται, πού τριγυρνάει ο νους σας, ό, τι κι αν κάνετε. Στο 99,9% των περιπτώσεων θα δείτε ότι ο νους σας θα παγιδευμένος ανάμεσα στα αγχώδη αόριστα σχέδια για το μέλλον και στο άχρηστο επαναλαμβανόμενο βίντεο του παρελθόντος, κατασκευάζοντας συνέχεια ανούσια σενάρια, απασχολούμενος είτε με ενοχές, είτε με φόβους. Αυτό απλά σημαίνει ότι δεν έχουμε επίγνωση, δεν ζούμε στο παρόν, στην παρούσα στιγμή.
Με αγάπη και υπομονή, φέρτε πίσω τον νου σας εδώ και τώρα. Ξανά και ξανά.

• Τέταρτη Πύλη: η Αγάπη

Η αγάπη είναι η αληθινή φύση μας. Είναι η βασική ποιότητα που έχουμε, όταν απομακρύνουμε τους φόβους, τις ανασφάλειες, τις προσκολλήσεις και τις εγωιστικές μας τάσεις. Το φως πίσω από όλα τα συναισθήματα. Η μια και μοναδική ενέργεια που κινεί τον κόσμο, τους πλανήτες, το κάθε τι. Είναι μια κατάσταση χωρίς σημείο αναφοράς, χωρίς προσκόλληση, χωρίς προτίμηση, χωρίς όρους και προϋποθέσεις. Η αγάπη είναι ευδαιμονία, ισοψυχία, αταραξία, μια γεύση. Δεν σ’ αγαπώ γιατί με συμφέρει, γιατί με βολεύει. Σ’ αγαπώ γιατί υπάρχεις, γιατί υπάρχω. Η υπερ-προσωπική αγάπη είναι η μεγαλύτερη έμπνευση που μπορεί να υπάρξει.
Συνήθως η αγάπη που βιώνουμε είναι μικρή μόνο σπίθα, αναλαμπή της αληθινής αγάπης. Ωστόσο, μπορούμε να την επεκτείνουμε, να εξασκηθούμε σε αυτό. Ένα καλό πεδίο είναι, για τους γονείς, η αγάπη για τα παιδιά τους και για τους εραστές, η αγάπη για τον σύντροφό τους. Νοιώστε την προσωπική αυτή αγάπη να σας γεμίζει ολόκληρους. Μετά, φέρτε στον νου σας έναν άνθρωπο που σας είναι «αδιάφορος». Αφήστε την ίδια ζεστή ενέργεια να τον τυλίξει. Και άλλον, και άλλον. Αρχίστε να εκπαιδεύετε τον εαυτό σας να νοιώθει αγάπη για όλους τους ανθρώπους που γνωρίζετε, που δεν γνωρίζετε, που «συμπαθείτε», που «αντιπαθείτε», χωρίς εξαίρεση… Δεν είναι κάτι εύκολο, αλλά με το χρόνο, θα δείτε τη καρδιά σας να μαλακώνει και να ανοίγει απέναντι στον κάθε «άγνωστο» και συνάμα τόσο οικείο συνάνθρωπο…
Δεν υπάρχει πιο μεγαλειώδες συναίσθημα! Αν θέλετε να κάνετε κάτι καλά, βάλτε λίγη υπερ-προσωπική αγάπη στην συνταγή και θα μεγαλουργήσετε! Ο κανόνας ισχύει για όλα: από το φαγητό μέχρι τη συγγραφή ενός βιβλίου. Θυμάμαι όποτε έβγαινα να μιλήσω σε ακροατήριο και είχα το σχετικό τρακ, η μόνη λύση ήταν να θυμηθώ πόση αγάπη ένοιωθα γι’ αυτό το γνωστικό αντικείμενο, γι’ αυτή την επιστήμη, για την ιστορία, για τους ανθρώπους… Αυτό και μόνο «έλυνε» τη γλώσσα και μου έδινε έμπνευση.

• Πέμπτη Πύλη: η Ελευθερία

Ο κοινωνικός προγραμματισμός αποτελεί βασικό περιοριστικό όρο της ελευθερίας. Μας δεσμεύει σε ένα γενικά «αποδεκτό» μίζερο, δραματικά προβλέψιμο πλαίσιο επιλογών, αξιολογήσεων και προτεραιοτήτων.
Η αποδέσμευση από τις κοινωνικά προδιαγεγραμμένες αξίες και απαξίες, ανοίγει μπροστά μας την απεραντοσύνη της ελεύθερης βούλησης. Η ελευθερία είναι ένα sine qua non συστατικό της έμπνευσης. Μόνο σε κατάσταση ελευθερίας αναδύονται οι εσωτερικές ανάγκες, οι δημιουργικές εκφράσεις και οι πρωτότυπες εκφάνσεις του βαθύτερου είναι. Αυτού του είδους η προσωπική ελευθερία κατακτάται βήμα-βήμα: πρώτα αναγνωρίζουμε τι είναι αυτό που πραγματικά μας εμπνέει. Κατόπιν αντλούμε το θάρρος να το δημιουργήσουμε. Δεν είναι πάντα κάτι εύκολο, γιατί, ακολουθώντας την έμπνευσή μας συχνά αντιμετωπίζουμε την δυσπιστία και την ενδεχόμενη εχθρότητα των άλλων –οικείων, συναδέλφων κλπ. Το να πηγαίνεις κόντρα στο κατεστημένο πνεύμα των ανθρώπων, ακολουθώντας την εσωτερική σου φωνή, δεν είναι κάτι που εύκολα εγκρίνουν ή σέβονται οι διάφοροι μικροί και μεγάλοι κοινωνικοί μηχανισμοί ελέγχου: η οικογένεια, το εργασιακό περιβάλλον, η γειτονιά… Σε αυτή τη περίπτωση, εξηγούμε με αυτοπεποίθηση και υπομονή ότι πρόκειται για δική μας ελεύθερη επιλογή να ακολουθήσουμε αυτό που μας «γεμίζει». Συνήθως, η αντίδραση των άλλων είναι αντιστρόφως ανάλογη με τη δική μας σιγουριά: όσο περισσότερο ανασφαλείς και αβέβαιοι νοιώθουμε σε σχέση με αυτό που θέλουμε, τόσο λιγότερη αποδοχή συναντούμε. Όταν εμείς τα έχουμε «βρει με τον εαυτό μας», συνήθως και οι άλλοι το παίρνουν απόφαση και μας αφήνουν στην ησυχία μας…

• Έκτη Πύλη: η Ικανοποίηση

Η έμπνευση ανθίζει πάντα μέσα σε κλίμα αισιοδοξίας και ικανοποίησης. Η ικανοποίηση δεν είναι κάτι δεδομένο –είναι κάτι που καλλιεργείται, όπως και το αντίθετό της, που είναι η βάση του καταναλωτισμού: το ανικανοποίητο, η διαρκής δίψα για όλο και περισσότερα αγαθά, ανθρώπους, σχέσεις, σπίτια, ρούχα, αυτοκίνητα, κανάλια, ταξίδια, χρήματα… Μπορούμε να αναπτύξουμε και να καλλιεργήσουμε την αίσθηση της ικανοποίησης αρχίζοντας απλά να αποδεχόμαστε αυτό που υπάρχει στη ζωή μας. Αυτά που δεν μπορούμε να αλλάξουμε. Σταματάμε να γκρινιάζουμε συνεχώς περιφέροντας τη μιζέρια μας στις παρέες, στα μπαράκια και στα πάρτι. Σταματάμε να αντλούμε αυτή την ύποπτη ηδονή από το ρόλο του θύματος και του «καημένου» και παίρνουμε την ευθύνη για τη ζωή μας. Από τη στιγμή που παίρνουμε την ευθύνη, είμαστε ακέραιοι και αξιοπρεπείς. Δεν έχει σημασία η ηλικία. Έχω δει πολλά κακομαθημένα παιδιά ογδόντα χρονών και πολλά αξιοπρεπή και ακέραια δέκα χρονών…
Μια μικρή συνταγή ικανοποίησης σας διαβάζω και από το «ψαγμένο» αμερικάνικο περιοδικό Balanced Living:
Αυτό που έχω, μου αρκεί
Αυτό που είμαι μου αρκεί.
Αυτό που κάνω, μου αρκεί.
Αυτό που έχω πετύχει, είναι αρκετό.
Αν ανήκετε στη πολυπληθή ομάδα των γκρινιάρηδων ανικανοποίητων, δοκιμάστε να το επαναλαμβάνετε αυτό συχνά στον εαυτό σας και δείτε πώς λειτουργεί. Αφήστε την έμπνευση να ανθίσει μέσα στην αισιοδοξία και στην ικανοποίηση. Έχετε την επιλογή.

• Έβδομη Πύλη: Ο Διαλογισμός

Όλο και περισσότεροι άνθρωποι ανακαλύπτουν τα τεράστια αποθέματα δύναμης και έμπνευσης που μπορούν να αντλήσουν μέσω απλών διαλογιστικών τεχνικών. Τεχνικές διαλογισμού διδάσκονται παντού, σε όλες τις μεγάλες εταιρίες, για την αύξηση της παραγωγικότητας και την προώθηση αρμονικών εργασιακών σχέσεων. Οι μεγάλοι δημιουργοί αντλούν έμπνευση μέσα από στιγμές διαλογισμού –ιδιαίτερες και διαφορετικές για τον καθένα. Όλο και περισσότεροι ψάχνουν για αυτή τη βαθύτερη έμπνευση, συνειδητοποιώντας ότι η ζωή είναι κάτι παραπάνω από «δουλειά, λεφτά και πράγματα». Με τον διαλογισμό αρχίζει να φεύγει ένα «βάρος» από πάνω μας, αυτό της διαρκούς ανησυχίας, του συναισθηματικού πόνου, της κούρασης, της απογοήτευσης και γινόμαστε πιο ανάλαφροι. Ξαναβρίσκουμε τη πηγή της παιδικής χαράς μέσα μας, ξανα- ανακαλύπτουμε τον εαυτό μας και τον κόσμο.

Πηγή: http://xairetikon.wordpress.com/2012/07/05/99-%CE%B5%CE%BC%CF%80%CE%BD%CE%B5%CF%85%CF%83%CE%B7-%CF%80%CE%B5%CF%81%CE%B9%CE%BF%CE%B4%CE%B9%CE%BA%CE%BF-%CE%B6%CE%B5%CE%BD%CE%B9%CE%B8/

Κατι μικρό ως τροφή-για-σκέψη

Με το θάνατο επέρχεται η αναγέννηση! Βάλτε το καλά στο μυαλό σας, αν δεν πεθάνουν κομμάτια σας δεν θα γεννηθούν τα καινούργια. Αν φοβάστε να πεθάνετε δεν θα γεννηθεί ο καινούργιος σας εαυτός!

Και ένα μηνυματάκι για τους λοιπούς σκεπτικιστές/αμφισβητίες που δεν πιστεύουν σε πνευματικές εμπειρίες/αόρατα πεδία και πλάσματα έχω να σας πω καταρχήν να μην μιλάτε αν δεν έχετε βιώσει και να μην αμφισβητείτε τη δύναμη της Φαντασίας σας που είναι το εργαλείο για αυτές τις εμπειρίες. Και κάτι ακόμα… ποιος νομίζετε ότι στέλνει το αναπάντεχο  κάτι (είτε είναι ήχος, πλάσμα, τόπος, αίσθηση, συναίσθημα κλπ) σε αυτές τις εμπειρίες, το οποίο αναπάντεχο δεν το έχετε φτιάξει εσείς με τη φαντασία σας, δεν το σκεφτήκατε εσείς… ποιος νομίζεται ότι το έφτιαξε? Αυτά τα ολίγα για να έχετε να σκέπτεστε κάτι…