Για την Αγάπη και τον Έρωτα… αλλά κυρίως για τον Έρωτα

Στον σημερινό ξεπεσμό και ισοπέδωση των πάντων έχει εκπέσει δυστυχώς και η Αγάπη με τον Έρωτα. Είναι δυο δυνάμεις της Φύσης, δυο κινητήριες ενέργειες  που διαπερνούν τα πάντα. Είναι αντίθετες και συμπληρωματικές. Δείτε τις σαν αρχέτυπα αν θέλετε ή σαν θεότητες. Το παν είναι να γίνουν αντιληπτά τα σύμβολά τους και η αντιστοιχία τους στην καθημερινότητά μας, προκειμένου να μπορούμε να γνωρίσουμε τις αλχημικές διεργασίες που γίνονται χάρις την ένωση και των δυο. Γιαυτό παραθέτω μια αλληγορία που εμπνεύστηκα για να βοηθήσω τη διαδικασία. Γιατί αυτές οι δύο έννοιες δεν μπορούν να εξηγηθούν με επιστημονικούς όρους σε πλήρη έκταση. Οι βιολόγοι και χημικοί θα σας εξηγήσουν ποιες είναι οι φυσικοχημικές βιολογικές αντιδράσεις που γίνονται μέσα στο σώμα μας. Όμως όσοι νοιώθετε πως υπάρχει και κάτι ακόμα «άπιαστο» στην όλη ιστορία μπορείτε να συνεχίσετε την ανάγνωση. 

Καταρχήν θέτω ως βάση ότι :

Η Αγάπη αντιστοιχεί στη Θεά, που είναι απεριόριστη, είναι χώρος και εκπροσωπείται από τη Γυναίκα, τη Φύση και τη Γή

Ο Έρωτας, αντιστοιχεί στο Θεό, που είναι Αιώνιος, είναι χρόνος και εκπροσωπείται από τον Άνδρα, το Σύμπαν και τον Ουρανό.

Δυο άνθρωποι Ερωτεύονται. Τι συμβαίνει? Φανταστείτε τον Έρωτα σαν ένα σπόρο που μπαίνει μέσα μας όταν αντικρίζουμε τον άνθρωπο που μας ενδιαφέρει. Το χώμα του είναι η Αγάπη που υπάρχει μέσα μας και μέσα σε όλα τα πλάσματα του πλανήτη. Αυτή είναι το υπόστρωμα λοιπόν, χάρις αυτήν Αγαπάμε και χωράμε στην καρδιά μας όλους τους δικούς μας ανθρώπους, από τους γονείς και τα αδέλφια μας μέχρι και όλους μας τους φίλους και το σύντροφο μας. Όμως για να κρατήσει η σχέση χρειάζεται αυτό που λένε κάποιοι μια κόλλα, αυτή είναι ο Έρωτας. Θα σας πουν κάποιοι ότι ο Έρωτας κάποτε τελειώνει γιατί μάλλον τον μπερδεύουν με τον ενθουσιασμό. Εγώ έχω μια άλλη κοσμοθεωρία… 

Έχει μπει ο σπόρος του Έρωτα λοιπόν μέσα μας. Μπορεί να το καταλάβουμε αμέσως μπορεί και όχι. Όταν το καταλάβουμε αρχίζει να βλασταίνει το σποράκι ή μπορεί να έχει αρχίσει και μόνο του και μετά να το πάρουμε είδηση. Ας πούμε ότι έχουμε ανταπόκριση και τα σποράκια και των δύο ενδιαφερόμενων βλασταίνουν οπότε αρχίζει μια σχέση. Στην αρχή τα μικρά φυτά όλο και μεγαλώνουν. Τα θρέφουμε με συναισθήματα και σκέψεις ή σκέψεις που γεννούν συναισθήματα και όλα είναι καλά. 

Για να συνεχίσει να είναι υγιείς η σχέση τα φυτά αυτά μεγαλώνουν παράλληλα, ώστε να μην αλληλο-επισκιάζονται, γιατί δεν θα μπορεί να μεγαλώσει το ένα κάτω από τη σκιά του άλλου. Η «κόλλα» που είπα πριν για εμένα είναι όταν κάποια κλαδάκια έρχονται σιγά σιγά και ακουμπάνε το ένα του/της άλλου/ης. Πλέκονται χαλαρά χωρίς να σφίγγουν το ένα το άλλο, φτιάχνοντας όμορφα σχήματα. Τότε εδραιώνεται η σχέση και μπορεί να προχωρήσει στο χρόνο, γιατί ο Έρωτας είναι Αιώνιος όπως είπαμε στην αρχή. Κι έτσι μπορούν και να ανθήσουν κιόλας και μπορούν να φέρουν και καρπούς κάποια στιγμή. 

Η σχέση θα παραμείνει υγιής όταν τα κλαδιά των φυτών δεν θα πνίξουν το ένα του άλλου, δε θα τραβάνε προς τη μια ή την άλλη κατεύθυνση μόνο, γιατί έτσι θα υπάρξει σύγκρουση και ανταγωνισμός στο ζευγάρι. Ο ένας θα πνίγει τον άλλο και δεν θα τον/την αφήνει να μεγαλώνει και ν’ ανθίζει. Θα βγουν οι άμυνες μεγαλώνοντας αγκάθια που θα πληγώνουν το ένα το άλλο φυτό. Σιγά σιγά κάποιος από τους δυο δεν θα αντέξει άλλο και θα θελήσει να κόψει τα δεσμά αυτά, να πετσοκόψει τον Έρωτα μέσα του και να ξεριζώσει το φυτό. Και τότε η σχέση διαλύεται. 

 

Υπάρχει και η άλλη περίπτωση όπου τα δυο φυτά μεγαλώνουν το ένα δίπλα στο άλλο χωρίς να ακουμπάνε τα κλαδιά τους έτσι ώστε να δώσουν χώρο το ένα στο άλλο, και μπορεί όντος η σχέση να κρατηθεί αρκετό καιρό έτσι, αφού θα υπάρχει το υπόστρωμα του χώματος-Αγάπης να τα πλαισιώνει και να τα διατηρεί. Όμως αυτή η απομακρυσμένη συνύπαρξη κάποια στιγμή θα γεμίσει με κενό τον ενδιάμεσο χώρο. Το χωμάτινο υπόστρωμα της Αγάπης δεν θα μπορεί να καλύψει την απόσταση που θα έχουν πάρει τα φυτά μας, και δεν θα μπορεί να δώσει πλέον βιταμίνες σε αυτά για να διατηρηθούν. Σιγά σιγά λοιπόν αυτά θα μαραίνονται και θα ξεραθούν, και τότε λένε ότι ο Έρωτας πεθαίνει. Η σχέση μπορεί να κρατιέται από το υπόστρωμα-Αγάπη αλλά η πραγματική σύνδεση του ζευγαριού θα έχει κοπεί. Πολλές τέτοιες σχέσεις μένουν, αλλά και πολλές διακόπτονται γιατί κάποιος από τα δυο μέλη του ζεύγους θέλει να ξαναφυτέψει το σπόρο μέσα του/της. Κάποιος από τους δυο θα θελήσει να ξανανιώσει κάτι μέσα του/της ν ‘ανθίζει…Πολλοί σε αυτό το στάδιο πιστεύουν ότι χρειάζονται έναν καινούργιο σπόρο να εγκατασταθεί μέσα τους για να ξαναβρούν αυτό που έχασαν, κι έτσι ψάχνουν για αυτό το κάτι νέο. 

 

Το ξεραμένο φυτό όμως μέσα τους μπορεί να αναγεννηθεί αν το θελήσουν. Κι αν το θελήσουν και οι δυο και το προσπαθήσουν πριν να είναι αργά, μπορεί να ξανά ανθίσει αυτός ο Έρωτας-Σπόρος. Πρώτα όμως χρειάζεται να βρουν από τι αρρώστησε το φυτό και να το θεραπεύσουν. Το πώς θα θεραπευτεί και θα αναγεννηθεί, θα το βρει ο κάθε ένας και η κάθε μια μέσα του και μέσα της, και παράλληλα με τη συνεχή στήριξη της Αγάπης που ποτέ δεν έφυγε και πάντα τους πλαισίωνε και τους δυο. Αν έχουν καθαρό Στόχο και δυνατή Θέληση θα τα καταφέρουν. Αν το θέλουν και οι δυο. 

 

Αν όμως ο ένας/μια δε το θέλει και η σχέση τελικά τελειώσει οριστικά, υπάρχει μια διαδικασία που σαν καλοί καλλιεργητές οφείλουμε να κάνουμε, προκειμένου να πάμε με καθαρό και ενδυναμωμένο χωράφι, να σπείρουμε τον επόμενο σπόρο μας. Το παλιό φυτό το ξεριζώνουμε από το χώμα, το καθαρίζουμε και το βάζουμε σε μια γυάλα του μυαλού μας, τιμητικά και με αγάπη για όσα μας έμαθε αυτή η σχέση και όσα πήραμε, τα καλά, τις χαρές, την Αγάπη.  Στρώνουμε πάλι το χωράφι μας και φροντίζουμε να το αναζωογονήσουμε, θρέφοντας το με καινούργια δεδομένα, εμπειρίες, γνώσεις και Σοφία. 

Αφού έχει ηρεμήσει για κάποιο καιρό, ο κάθε ένας και κάθε μια γνωρίζει πόσο καιρό θα χρειαστεί αυτό, θα είμαστε έτοιμοι για την καινούργια σπορά. Δε θα ήταν καλό να πάμε σε καινούργια σχέση με το παλιό φυτό εκεί δίπλα μαραμένο να μας θυμίζει μόνο τις λύπες, τις απογοητεύσεις, τους φόβους, το μίσος, το θυμό μας και ότι άλλο. Πάμε καθαροί και άδειοι για την καινούργια σπορά, για να μην μπλεχτούν οι ρίζες του παλιού φυτού με το καινούργιο και το σαπίσουν και χαλάσουν την καινούργια σχέση. 

Δώστε ευκαιρία στον Αληθινό Εαυτό σας να αναδυθεί από τα βάθη του υποσυνειδήτου σας και της Ψυχής σας και να καθοδηγεί τις πράξεις σας. Για να μπορείτε να γνωρίζετε τι να κάνετε με το λουλούδι του Έρωτα ανά πάσα στιγμή. Δώστε ευκαιρία στον Έρωτα, αυτή την Ιερή Δύναμη του Σύμπαντος. Αυτός και η Αγάπη αναδημιουργούν συνεχώς τον Κόσμο. 

Ελπίζω να βοήθησε όλο αυτό να κάνετε τις αντιστοιχίες στις δικιές σας ζωές και να γίνετε οι δικοί σας μάστοροι του χωραφιού της Ψυχής σας. 

Λένε ότι ο Έρως δίνει τα φτερά του στην ψυχή…

Σχέσεις καθρέφτες!

Εντάξει θα αναφερθώ στις ερωτικές κυρίως αλλά η ίδια συνταγή μπορεί να εφαρμοστεί και για τις φιλικές!

Οι σχέσεις είναι σαν τη συνταγή ενός γλυκού. Όσο διαφορετικά κι αν είναι τα υλικά σε σχήμα, χρώμα, υφή, χρειάζεται ν' αλλάξουν μορφή για να δέσουν, να ομογενοποιηθούν. Χρειάζεται οι μάγειρες της κάθε σχέσης να βρουν τη συνταγή τη δική τους, τη μοναδική!

Έχω μιλήσει σε άλλα άρθρα μου για το πόσο σημαντικό είναι να αλλάζουμε συνεχώς προς το καλύτερο. Προς έναν καλύτερο Άνθρωπο. Να πηγαίνουμε πιο κοντά στον Αληθινό Εαυτό μας! Τι συμβαίνει όμως όταν είμαστε σε μια σχέση όπου το έτερον ήμισυ δεν ξέρει από «αυτά», δεν έχει αναρωτηθεί ποτέ, δεν έχει κάνει αυτογνωσιακή δουλειά! Αυτό το άτομο θα έχει τα κόμπλεξ του, τα θέματά του, τα σκοτεινά του κομμάτια, α οποία θα θεωρεί χαρακτήρα στρωμένο και καθηλωμένο χωρίς να χρειάζεται να αλλάξει! Έλα όμως που έτσι το γλυκό δεν θα δέσει ποτέ! Γιατί νομίζετε ότι τα περισσότερα ζευγάρια χωρίζουν σήμερα? Γιατί ακριβώς ο ένας ή και οι δυο δεν θέλουν να αλλάξουν. Δεν θέλουν να εξελιχθούν και να ομογενοποιηθούν ώστε να γίνουν ένα. Γιατί μια σχέση ερωτική είναι Αλχημεία σώματος και πνεύματος! Είναι η απόλυτη ένωση κάποιοι θα πουν! Πως θα γίνει αυτή η ένωση όταν έχεις ανόμοια υλικά? Όπως και στο διάσημο έργο με το κομμάτι που λείπει που στο τέλος αφού έχει περάσει παρέα με πολλά κομμάτια που δεν του ταίριαζαν βρήκε αυτό που έψαχνε αφού όμως είχε διαμορφωθεί σιγά σιγά και έγινε στο τέλος ολοκληρωμένο κομμάτι! Τότε βρήκε και το άλλο του ολοκληρωμένο κομμάτι! Κι όχι το άλλο μισό! 

Και πάμε σε ένα άλλο πιο βαθύ και δύσκολο θέμα στις σχέσεις! Τα κομμάτια μέσα μας που χρειάζονται δουλεία αντανακλούνται στους άλλους ανθρώπους σαν οι άλλοι να είναι οι καθρέφτες του Εγώ μας και του νου μας κατ επέκταση! Αυτό είναι ένας μηχανισμός του Σύμπαντος (ή της Δημιουργού Αρχής) ώστε να μπορέσουμε βλέποντας στους άλλους τα ελαττώματά μας, να τα διορθώνουμε! Έλα ντε όμως που κάπου εδώ χάλασε η δουλειά! Γιατί έπεσε πολύ σκοτάδι στη Γη και οι άνθρωποι έπαψαν να βλέπουν ο ένας το μέσα του άλλου! Παρόλα αυτά βλέπουμε τη συμπεριφορά του άλλου. Κυρίως όμως έλκουμε σαν ερωτικό σύντροφο αυτόν/ην που καθρεφτίζει τα σκοτεινά μας κομμάτια. Γιατί γίνεται αυτό? Γιατί σου λέει το Σύμπαν ότι για να βγει η σχέση, να δέσει το γλυκό, αυτοί οι δύο θα δουν ο ένας τον άλλο πιο βαθιά, αναγκαστικά, αφού σε μια σχέση έρχονται πολύ κοντά τα δύο μέρη αυτής! Κι αφού δουν ο ένας τον άλλο και κατανοήσουν τι χρειάζεται να αλλάξουν για να βρουν την συνταγή, θα το αλλάξουν! Αν θέλουν να γίνει ωραίο γλυκό! Αλλιώς πάμε για άλλα. Αυτό είναι μια μαγική διαδικασία αν το σκεφτείτε έτσι, όπως το σκέφτηκα κι εγώ. Ότι δηλαδή μέσα από αυτή τη διαδικασία, βλέπουμε τι έχουμε έλξει/μαγνητίσει. Καταλαβαίνουμε ποια από αυτά τα κομμάτια είναι δικά μας σημεία που χρήζουν μετουσίωσης/αλλαγής (γιατί δεν θα είναι και όλα) και κατανοούμε τι αλλαγές μπορούν να γίνουν μέσα μας αλλά και στο άλλο άτομο, και αντίστοιχα το άλλο άτομο βλέπει σε εμάς τι αλλαγές έχει να κάνει ο ίδιος! Τώρα για να γίνει η μετουσίωση χρειάζεται να αγαπήσουμε πρώτα αυτά τα σκοτεινά κομμάτια μας, να τα αγκαλιάσουμε, να τα φροντίσουμε, γιατί είναι κομμάτια του Εσωτερικού μας παιδιού που έχουμε ξαναπεί. Αφού τα αγκαλιάσουμε βλέπουμε τι χρειάζονται ώστε να δώσουν από μέσα τους το θησαυρό που κρατάνε, να γίνουν από ελάττωμα, προτέρημα, από δηλητήριο, αντίδοτο! 

Και μένουμε στην αγάπη που δίνουμε λοιπόν σε αυτά τα κομμάτια, τα οποία είναι μέσα στον άνθρωπο που αγαπάμε, τα οποία Είναι προσωρινά ο άνθρωπος που αγαπάμε. Είναι ο τωρινός του εαυτός, το εξωτερικό περίβλημα της ψυχής (διαβάστε το «Η απάτη του δεν αλλάζω»). Δηλαδή αγαπάμε στον άλλο τον Εαυτό μας! Βλέπουμε στον άλλον στην ουσία κομμάτια του Εαυτού μας και αυτά είναι που μας έλκουν αρχικά γιατί βαθιά μέσα μας θέλουμε να αγαπήσουμε τον Εαυτό μας αλλά φοβόμαστε. Κι έτσι το κάνουμε έμμεσα μέσω ενός άλλου ανθρώπου. Δεν είναι μαγικό? 

Σε μια σχέση λοιπόν ναι αγαπάμε τον άλλο με τα ελαττώματά του όπως έχουμε καθήκον να αγαπάμε και τον εαυτό μας με τα ελαττώματα του (και να μην τον επικρίνουμε συνεχώς). Αυτό δε σημαίνει ότι δεν υπάρχει ανάγκη για αλλαγή. Αγαπάμε για να προχωρήσουμε σαν άνθρωποι και για να προχωρήσει και η σχέση. Αγαπάμε τα στραβά για να γίνουν κάποια στιγμή καλύτερα όχι για να μείνουν στραβά γιατί αυτό είναι αυτολύπηση και μεμψιμοιρία, όχι αγάπη! Να στοχεύετε στο να γίνετε καλύτεροι άνθρωποι και να έχετε καλύτερες σχέσεις γιατί έτσι μια μέρα ίσως καταφέρουμε να φτιάξουμε κι έναν κόσμο καλύτερο από αυτόν σήμερα!

Η απάτη του «δεν αλλάζω»

Η απάτη του «δεν αλλάζω»

Αντιμετωπίζω πολλούς ανθρώπους (κυρίως άντρες) στη ζωή μου, που λένε διαρκώς «αυτός είμαι και δεν αλλάζω». Είναι λυπηρό γιατί είναι μια μεγάλη σύγχρονη παγίδα του συστήματος για να κρατάει τους ανθρώπους δέσμιους και υποτακτικούς. Μια παγίδα για να παραμένουν όλοι με τα προβλήματά τους ώστε να αναζητούν συνέχεια λύτρωση μέσω της υπερκατανάλωσης φαγητού, πρόχειρης διασκέδασης, ρούχων, ναρκωτικών και άλλων καταχρήσεων. Αντί να βρίσκουν αγαλλίαση στη συντροφιά φίλων και συντρόφων ερωτικών και μη! Έχουν αναγάγει τη δυσλειτουργική τους κοινωνική συμπεριφορά σε αρετή προκειμένου να μη χρειαστεί να αλλάξουν τίποτα από όλα τα καταστροφικά για τους ίδιους και τους συνανθρώπους τους «χαρακτηριστικά»! 

Το έχω εξηγήσει πολλές φορές αλλά θα το λέω με διαφορετικούς τρόπους κάθε φορά ξανά από την αρχή ώστε να το καταλάβουν όλοι με όποιο τρόπο βολεύονται. Η ύλη αποτελείται από άτομα που μέχρι και η επιστήμη έχει αποδείξει ότι στη μικρότερη διάτμηση τους είναι στην ουσία ενέργεια! Άρα ότι βλέπουμε, ότι αγγίζουμε και άρα τα κύτταρα μας, όλα είναι ενέργεια. Το σώμα μας, είναι η χονδροειδής μορφή ενέργειας που έχει διαμορφωθεί γύρω από την ψυχή και το πνεύμα μας. Αλλιώς: Το σώμα είναι το ξεδίπλωμα της ψυχής στο χονδροειδές πεδίο και η ψυχή είναι το ξεδίπλωμα του σώματος στο λεπτοφυές πεδίο (Γ. Ιωαννίδης)! Από πού έχει διαμορφωθεί λοιπόν το σώμα? Από μέσα μας, από την ψυχή! Η ψυχή έχει διαλέξει κάποια βασικά στοιχεία πριν ενσαρκωθεί και αργότερα όσο μεγαλώνουμε διαμορφώνουμε και το υπόλοιπο. Αυτό που βλέπεις στον καθρέφτη είναι αποτέλεσμα του τι έχεις μέσα σου. Άρα αν δεν βλέπεις κάτι που να σου αρέσει, κάπου μέσα σου δεν σου αρέσει ο Εαυτός σου. Άραγε τον έχεις ψάξει να βρεις ποιος είναι και τι θέλει? Άραγε γιατί δεν μας αρέσει ένας άνθρωπος που είναι μόνιμος γκρινιάρης και κατσούφης και τον βλέπουμε άσχημο? Είναι πράγματι άσχημος ή τον κάνουν να φαίνεται άσχημο οι παρούσες επιλογές του (μπλοκαρίσματα)? Μήπως γιατί οι χαμηλές δονήσεις με τις οποίες λειτουργεί δεν επιτρέπουν την εσωτερική ομορφιά της ψυχής να αναδυθεί προς τα έξω? Η ψυχή είναι πάντα καθαρή και αμόλυντη να ξέρετε! Αυτό που νοσεί είναι το μυαλό! Οπότε και ο Όρος «ψυχιατρική» είναι αδόκιμος! Θα έπρεπε να λέγεται «ιατρική του νου» ή κάπως αλλιώς. 

 

Όταν από μικροί βαλλόμαστε από περιορισμούς που μας επιβάλουν ο κοινωνικός και οικογενειακός μας περίγυρος, τραύματα που προκαλούν οι γονείς, οι σχέσεις, οι φίλοι μας, στο σώμα, στο νου και στην καρδιά μας, ο νους τα κρατάει όλα αυτά, τα μαζεύει σαν πολύτιμα πετράδια. Μετά φτιάχνει γύρω από αυτά ασπίδες/φλοιούς/στρώματα από συγκεκριμένα μοτίβα συμπεριφορών και σκέψεων. Στήνει παγίδες στον ίδιο του τον εαυτό, σαμποτάρει κάθε προσπάθεια να ανοιχτούμε, να προχωρήσουμε, να ξεπεράσουμε, να επεξεργαστούμε πληροφορίες πολλές φορές, να μετουσιώσουμε τα σκοτεινά αυτά κομμάτια μας. Γιατί εντωμεταξύ τα έχει κρύψει βαθιά στο υποσυνείδητο και είναι δύσκολο από εκεί να τα διαβάσουμε. Έτσι παραμένουν κομμάτια μέσα μας, από μνήμες που έχουν αποθηκευτεί μαζί με ήχους, εικόνες και συναίσθημα, το κάθε κομμάτι αποτελείται από μνήμη εικόνας, ήχου και συναισθήματος. Όλα αυτά όμως μέσα στα σκοτάδια. Φύλακας τους το Εγώ, το οποίο αν θέλουμε να του μιλήσουμε θα πάρει τη μορφή του Εσωτερικού μας Παιδιού. Το Εγώ δεν είναι κάτι κακό! Όλα αυτά τα κάνει γιατί νομίζει ότι θα μας προστατεύει από το να πληγωθούμε ξανά! Δεν έχει καταλάβει, γιατί οι περισσότεροι δεν του μιλούν, δε το ρωτάνε τι έχει, γιατί φυλάει το τάδε και το τάδε και γιατί έχει στήσει παγίδες σε μορφή "κουμπιών" για να πατιούνται και να ξεσπά μέσα μας ο θυμός, η λύπη, η αυτολύπηση, η αυτοτιμωρία, η ενοχή, ο φθόνος, η ζήλια, η ανασφάλεια, η επίκριση. Όταν γίνεται αυτό η αλληλεπίδραση με τον έξω κόσμο γίνεται δύσκολη, δύστροπη, δυσλειτουργική και δημιουργείται ένα σύμπλεγμα που επιτρέπει μόνο να ανοίξει το κουτί που φυλάσσετε μέσα ένα κομμάτι σκοτεινό και βγαίνουν από εκεί όλα όσα είναι αποθηκευμένα, σε έναν άλλο άνθρωπο από αυτόν που μας πλήγωσε αρχικά ή μπορεί και στο ίδιο. Βγαίνουν για λίγο, σαν λόγια που πονάνε, σαν συναισθήματα που πονάνε και πληγώνουν άλλους, σαν οργή που δεν βρίσκει δίκιο, σαν παρεξηγήσεις που περνούν από αέναους κύκλους χαμένων φίλων και συντρόφων. 

Τώρα όλα αυτά που σας λέω που κολλάνε με το «Έτσι είμαι και δεν αλλάζω»? Κολλάνε στο εξής: Όλοι έχουμε αυτά τα κομμάτια και οι περισσότεροι δεν τα ψάχνουν για να μπορέσουν να καταχωρηθούν σωστά και να πάψουν να σαμποτάρουν τη ζωή! Κι όταν συμβαίνει αυτό για πολύ καιρό οι περισσότεροι πιστεύουν ότι αυτά τα ίδια είναι μέρος του χαρακτήρα τους! Έχουν ταυτιστεί απόλυτα με ότι λένε τα πληγωμένα τους κομμάτια και επί της ουσίας δεν λειτουργούν με τα μη κακοποιημένα, αλλά ως επί το πλείστον στο μεγαλύτερο μέρος της ζωής τους λειτουργούν με αυτά τα δυσλειτουργικά. Η «ψυχολογία» τα λέει σύνδρομα, ψυχώσεις, νευρώσεις και άλλα πολλά! Τι να τους κάνουμε τους τίτλους όμως? Όταν το μόνο που κάνουν είναι να τρομάζουν ακόμα περισσότερο και να απομακρύνουν συνεχώς τους ανθρώπους από το να ψάξουν μέσα τους να διορθώσουν αυτά τα κομμάτια. Οι περισσότεροι όταν ακούν ότι έχουν κάποιο «θέμα» φοβούνται μη τους κακολογήσουν ή εξοργίζονται και το αρνούνται κατηγορηματικά!  Πως να φτιάξουν τη σχέση τους με αυτό το Εσωτερικό πληγωμένο Παιδί αν δεν αγκαλιάσουν το ίδιο το πρόβλημα. Έχουμε γεμίσει ενήλικες  (στο σώμα) με καρδιά και νου μικρού παιδιού. Δεν έχουν ιδέα για αυτό οι πιο πολλοί. Νομίζουν ότι «αυτοί είναι και δεν αλλάζουν». Κι όμως, αλλάζουν! 

 

Μη σας τρομάζει η λέξη αλλαγή, γιατί ξέρω η αλλαγές φαίνονται τρομαχτικές. Εδώ δεν μιλάμε για μια αλλαγή ενός ατόμου σε κάτι που δεν είναι. Δεν εννοώ να γίνει κάποιος κάτι που δεν είναι ή δεν θέλει να είναι. Η αλλαγή για την οποία μιλάω είναι στην ουσία θεραπεία, μετουσίωση των σκοτεινών κομματιών, μεταμόρφωση, εξέλιξη. Εξέλιξη ενός ανθρώπου στο καλύτερο δυνατό του, στο ανώτερο δυναμικό του. Και το επιτυγχάνουμε μέσω της αλληλεπίδρασής μας με άλλους ανθρώπους μέσω των διαφόρων σχέσεων (οικογενειακών, ερωτικών, φιλικών, εργασιακών), "τριβόμαστε", δουλεύουμε το μέσα μας, τις συμπεριφορές μας, τις σκέψεις και τα συναισθήματά μας. Αυτό γίνεται με το να ρωτάμε τον εαυτό μας : "τι συναισθήματα ένοιωσα όταν έγινε αυτό;" και "τι σκέφτηκα", "τι ενισχύει αυτές μου τις σκέψεις?", "τι αντικρούει αυτές μου τις σκέψεις" και "υπάρχουν εναλλακτικές σκέψεις?" και "πως μπορώ να διορθώσω ότι έγινε?", τέλος "ποια είναι η μέση λύση?" και "ποια είναι τα καινούργια συναισθήματα και σκέψεις?". Αυτά είναι κάποια από τα ερωτήματα που βοηθάνε να καταλάβουμε τι γίνεται μέσα μας και να λύσουμε κάποια μπλοκαρίσματα. Όταν λοιπόν αρχίζουν να λύνονται, αυτό που γίνεται είναι ότι βγάζουμε σιγά σιγά από πάνω μας τα "πέπλα" που κάλυπταν τον Αληθινό Εαυτό μας και δεν τον άφηναν να εκδηλωθεί, δεν τον άφηναν να λάμψει. Οπότε δεν μιλάμε στην ουσία για αλλαγή αλλά για μία αποκάλυψη του Εαυτού μας. Πολλές φορές μπορεί να εκπλαγούμε από το πόσο διαφορετικοί αποκαλύπτεται ότι είμαστε μέσα από αυτή τη διαδικασία κι έτσι έχει επικρατήσει να λέμε ή να ακούμε να μας λένε "άλλαξες". Δεν άλλαξε και δεν αλλάξαμε, αποκαλύψαμε κρυμμένα μας κομμάτια, πιο φωτεινά και λειτουργικά που πάντα ήταν μέσα μας και δεν το ξέραμε. Όλα είναι μέσα μας, και τα λειτουργικά και δημιουργικά και τα δυσλειτουργικά και καταστροφικά. Το θέμα είναι να τα έχουμε σε μια ισορροπία και να επιλέγουμε πότε χρειάζεται η δημιουργία και πότε η αποδόμηση, και τα δύο είναι χρήσιμα. Στο τέλος τέλος είμαστε ένα έργο συνεχώς υπό κατασκευή θα λέγαμε. Είμαστε το καλύτερο που μπορούμε σε κάθε δεδομένη μας στιγμή. Οπότε αντί να αυτοχαστουκιζόμαστε για τα άσχημα μας, μπορούμε να πούμε στον Εαυτό μας "Ωραία έκανες ότι καλύτερο μπορούσες τότε, ας πάμε να δούμε τι καλύτερο μπορούμε να κάνουμε σήμερα"

Όλοι αλλάζουν λοιπόν υπό αυτή την έννοια! Και οφείλουν να αλλάζουν γιατί η Ζωή η ίδια είναι μια διαρκής αλλαγή. Ο λόγος που φτάσαμε ως εδώ ως είδος είναι γιατί προσαρμοζόμασταν στις αλλαγές. Γιατί σταματήσαμε να προσαρμοζόμαστε και απλά καθόμαστε και δεχόμαστε τα πάντα όπως είναι, έχοντας δαιμονοποιήσει την αλλαγή? Ακούω συχνά το «Αν θέλει να σε αλλάξει πάει να πει πως δε σε αγαπάει»! Μεγάλη παγίδα!! Γιατί όλα αυτά που νομίζεις ότι είναι ο χαρακτήρας σου στην πραγματικότητα είναι πολλές πολλές φλούδες στρωμάτων συμπλέγματος και δυσλειτουργικών σκεπτομορφών, πάνω από τον Αληθινό Εαυτό σου! Και δεν γνωρίζεις καν ποιος είσαι, αν δεν αρχίσεις να βγάζεις μια μια τις φλοίδες/πέπλα. Και φυσικά μέσα από αυτή τη διαδικασία και όσο βγάζεις θα αλλάζεις γιατί θα φεύγουν ένας ένας οι λόγοι όπου σε κρατούσαν πίσω. Τα πράγματα που κάνεις και λες που σε εμπόδιζαν τόσο καιρό, να αγαπήσεις, να αλλάξεις ότι σε στενοχωρεί και σε ενοχλεί στη ζωή σου, να τολμήσεις, να πάρεις ρίσκα, να χαρείς, να αγαπήσεις τον ίδιο σου τον εαυτό, να τον φροντίσεις. Θα αλλάξεις γιατί θα αρχίσεις να γίνεσαι αυτό που πραγματικά είσαι! Αυτό που είναι αποθηκευμένο σαν πληροφορία στην ψυχή. Η ψυχή σου είναι ο κεντρικός πυρήνας σου, όχι αυτά που πιστεύεις ή οι θεωρίες που έχεις οικειοποιηθεί. Αυτά αλλάζουν και είναι καλό να αλλάζουν ώστε να προσαρμόζεσαι και να πηγαίνεις με τη ροή της ζωής και τα καινούργια κάθε φορά δεδομένα. Θα αφήσεις τη ζωή να σε  νικήσει και να σε πάρει από κάτω και σε σέρνει και όπου σε βγάλει γιατί εσύ να πιστεύεις ότι αυτός είσαι και δεν αλλάζεις?

Οπότε μην απορρίπτεις τη γυναίκα (ή άντρα) που θα θέλει να σε αλλάξει γιατί στην πραγματικότητα αυτή/ος είναι εκείνοι που σε αγαπάνε και θέλουν να σε δουν να λειτουργείς με βάση αυτό που είσαι και όχι με βάσει αυτό που σου επιβάλουν άλλοι, ακόμα κι αν αυτό το «άλλοι» είναι ο νους σου που νοσεί! Φυσικά όχι και να γίνουν οι σωτήρες σου, προσοχή σε αυτό! Κάποιοι θα πουν μα που ξέρει ο άλλος ποιος είμαι αφού ούτε εγώ δεν ξέρω. Κάποιοι μπορούμε και βλέπουμε την ψυχή γιατί είμαστε λίγο πιο ανοιχτοί/ευαίσθητοι, έχουμε πετάξει λίγα στρώματα από πάνω μας, έτσι η ψυχή μας βοηθάει να βλέπουμε πιο καθαρά ποιος είναι τι, γιατί η ενόραση είναι ένα από τα χαρίσματα της ψυχής. Άλλοι μπορεί να έχουν και χάρισμα αλλά έχουν επίσης διαβάσει και διδαχθεί από την «ψυχολογία» και άλλες επιστήμες και πιστέψτε με υπάρχουν πολλές κωδικές λέξεις και συμπεριφορές που δείχνουν πότε ένας νους νοσεί! Το νοσεί μην το πάρετε ως αρρώστια σαν αυτή του σώματος. Η αρρώστια στο σώμα είναι το τελευταίο στάδιο. Ο νους που έχει νοσήσει δεν είναι το ίδιο. Λειτουργεί και πάλι, χωρίς όμως να είναι  πλήρης δυνατοτήτων. Έχετε πολλές περισσότερες ικανότητες από όσες νομίζετε. Έτσι ο κάθε ένας είναι ήσυχος και φαίνεται μια χαρά, χωρίς να ξέρει τι καλύτερο υλικό έχει από κάτω κρυμμένο. Γιατί λοιπόν να μην ψάξεις να βρεις πιο είναι αυτό το καλύτερο που κρύβεις μέσα σου? Δεν πιστεύεις ότι κρύβεις κάτι καλύτερο? Μα κι αυτό που πιστεύεις τώρα δα είναι λόγια του νου σου που δυσλειτουργεί για αυτό και στα λέει αυτά! Αν δεν λειτουργούσε τόσο καταστρεπτικά εναντίον σου θα σου έλεγε ότι έχεις πολλά όμορφα πράγματα να δώσεις στον κόσμο και ότι αξίζεις να έχεις το καλύτερο στη ζωή!  Γιατί τι σου φταίει και ο/η σύντροφός σου να ξεσπάς τα νεύρα σου, την κακία, την πικροχολία σου πάνω του/της? Γιατί νομίζεις ότι φταίει εκείνος/η ε? Αλήθεια από πού νομίζεις ότι πηγάζει αυτό? Θα το σκεφτόσουν αν δεν λειτουργούσες με ένα μηχανισμό που σε αποτρέπει να δεις μέσα σου τι συμβαίνει? Αν δεν είχες το φόβο να σου επιβάλει να μην σκαλίζεις αυτά που πονάνε γιατί θα πονέσουν χειρότερα. Κι όμως ναι μπορεί να πονέσουν αν τα σκαλίσεις αλλά κάποια στιγμή θα βγεις νικητής από τα σκοτάδια σου, και θα είσαι πιο δυνατός από ποτέ άλλοτε πριν. Κι αυτό θα φαίνεται και θα αντανακλάται πάνω σου με πολλούς τρόπους. Αλλά θα έχεις αλλάξει! Θα είσαι η καλύτερη (στην κάθε παρούσα στιγμή) εκδοχή του εαυτού σου! Μέτα από αυτό δεν θα ξαναπείς «δεν πιστεύω ότι θα βρω κάποια/ον να με ανεχτεί όπως είμαι». Γιατί πολύ απλά δεν χρειάζεται να ανεχτεί/συμβιβαστεί κανείς με ότι νομίζεις ότι είσαι, ούτε εσύ ο ίδιος/α!! Οξύμωρο ακούγεται, αλλά αν σκεφτείς ότι στην ουσία συμβιβάζεσαι να μένεις στα ίδια, να σκέφτεσαι τα ίδια κάθε μέρα, κάθε χρόνο της ζωή σου που περνάει χωρίς να εξελίσσεσαι προσωπικά. Έχεις κάνει ένα ιδιαίτερο συμβόλαιο με τον εαυτό σου, που είναι μόνο ο επιφανειακός εαυτός, που σου λέει να μην αλλάξεις γιατί δεν γίνεται αυτό, οπότε κάτσε εδώ και η ευτυχία θα σου έρθει ουρανοκατέβατη! Εντωμεταξύ περιμένεις χρόνο με το χρόνο την ευτυχία που δεν έρχεται τελικά ποτέ! Πότε θα σπάσεις αυτά τα συμβόλαια? Πότε θα πάψεις να βασίζεσαι σε εξωτερικούς Σωτήρες? Την ευτυχία θα τη βρεις μόνο αν ανακαλύψεις ποιος είσαι και τι θέλεις, ώστε να συντονιστείς με ότι καλύτερο έχει το Σύμπαν να δώσει για σένα και για όλους! Αλλιώς μπορείς να κάτσεις στη ζωή αυτή που δεν σου αρέσει, με τον επιφανειακό εαυτό που έχεις διαμορφώσει που ούτε αυτός σου καλοαρέσει και να γίνεσαι ένα ρομποτικό ανδρείκελο σιγά σιγά χάνοντας την ανθρωπιά σου στο τέλος.

Η αλλαγή έρχεται και καθαρίζει, δεν διώχνει ούτε καταστρέφει αυτά τα δυσλειτουργικά κομμάτια. Καθαρίζει της πληγές και τις γεμίζει και καλό υλικό, φωτεινό, ανταλλάσσει θα λέγαμε ότι δεν δουλεύει με αυτό που δουλεύει. Χρειάζεται η αποδόμηση του παλιού για να γίνει ο χώρος για το καινούργιο. Αυτό κάποιοι το λέμε μετουσίωση εσωτερικού εαυτού ,και είναι η σύγχρονη μαγεία του κάθε ανθρώπου που θέλει να καλυτερεύσει τη ζωή του.  Μετουσιώστε λοιπόν τα δυσλειτουργικά και καταστροφικά στοιχεία σας σε λειτουργικά  και δημιουργικά!  Φωτίστε αυτά τα σκοτεινά κομμάτια με αγάπη, συγχώρεση, αλήθεια, υπομονή, ελευθερία, γενναιοδωρία, ασφάλεια, εμπιστοσύνη! 

 Πως θα το κάνεις αυτό λοιπόν. Υπάρχουν βέβαια οι «ψυχολόγοι», αυτοί που θα σε βοηθήσουν να κατανοήσεις πως σκέφτεται ο νους σου και να θα ξεμπλέξεις λίγο το κουβάρι των σκέψεων (με ερωτήσεις όπως αυτές που είπαμε πιο πάνω και διάφορες ασκήσεις). Υπάρχουν τα ανθοϊάματα Μπαχ, οι εναλλακτικές θεραπείες, το ρεικι, η χρωματοθεραπεία, ηχοθεραπεία και πολλές άλλες. Υπάρχουν πνευματικά μονοπάτια που περιέχουν μέσα στις ασκήσεις τους διαλογισμούς για να επικοινωνήσεις με τα Εσωτερικά πεδία! Υπάρχον βιβλία αυτοβοήθειας και αυτοβελτίωσης, όπως της αγαπημένης μου Λουϊζ Χει (Louise Hey)! Θα πρότεινα να δείτε και βιντεάκια της Teal Swan, επίσης αγαπημένη μου, όπου αναλύει τις μετουσιωτικές διαδικασίες που χρειάζεται να ξέρετε! Υπάρχουν σίγουρα πολλά άλλα που μπορείτε να ψάξετε και να κάνετε, αυτά είναι μόνο μερικά λίγα. Μπορείτε να επικοινωνήσετε και μαζί μου προσωπικά για να σας καθοδηγήσω περαιτέρω.

Έχετε πάντα στο νου σας αυτό το κειμενάκι! Θα σε βοηθήσει όπως βοήθησε κι εμένα! Διαβάστε το πολλές φορές για να το κατανοήσετε και έχετε το στο νου σας συνεχώς στη ζωή! 

 

Να είστε προσεκτικοί με τις σκέψεις σας γιατί γίνονται τα λόγια σας
Να είστε προσεκτικοί με τα λόγια σας γιατί γίνονται οι πράξεις σας
Να είστε προσεκτικοί με τις πράξεις σας γιατί γίνονται οι συνήθειες σας
Να είστε προσεκτικοί με τις συνήθειές σας γιατί γίνονται ο χαρακτήρας σας
Να είστε προσεκτικοί με τον χαρακτήρα σας επειδή γίνεται το πεπρωμένο σας!