Σχέσεις καθρέφτες!

Εντάξει θα αναφερθώ στις ερωτικές κυρίως αλλά η ίδια συνταγή μπορεί να εφαρμοστεί και για τις φιλικές!

Οι σχέσεις είναι σαν τη συνταγή ενός γλυκού. Όσο διαφορετικά κι αν είναι τα υλικά σε σχήμα, χρώμα, υφή, χρειάζεται ν' αλλάξουν μορφή για να δέσουν, να ομογενοποιηθούν. Χρειάζεται οι μάγειρες της κάθε σχέσης να βρουν τη συνταγή τη δική τους, τη μοναδική!

Έχω μιλήσει σε άλλα άρθρα μου για το πόσο σημαντικό είναι να αλλάζουμε συνεχώς προς το καλύτερο. Προς έναν καλύτερο Άνθρωπο. Να πηγαίνουμε πιο κοντά στον Αληθινό Εαυτό μας! Τι συμβαίνει όμως όταν είμαστε σε μια σχέση όπου το έτερον ήμισυ δεν ξέρει από «αυτά», δεν έχει αναρωτηθεί ποτέ, δεν έχει κάνει αυτογνωσιακή δουλειά! Αυτό το άτομο θα έχει τα κόμπλεξ του, τα θέματά του, τα σκοτεινά του κομμάτια, α οποία θα θεωρεί χαρακτήρα στρωμένο και καθηλωμένο χωρίς να χρειάζεται να αλλάξει! Έλα όμως που έτσι το γλυκό δεν θα δέσει ποτέ! Γιατί νομίζετε ότι τα περισσότερα ζευγάρια χωρίζουν σήμερα? Γιατί ακριβώς ο ένας ή και οι δυο δεν θέλουν να αλλάξουν. Δεν θέλουν να εξελιχθούν και να ομογενοποιηθούν ώστε να γίνουν ένα. Γιατί μια σχέση ερωτική είναι Αλχημεία σώματος και πνεύματος! Είναι η απόλυτη ένωση κάποιοι θα πουν! Πως θα γίνει αυτή η ένωση όταν έχεις ανόμοια υλικά? Όπως και στο διάσημο έργο με το κομμάτι που λείπει που στο τέλος αφού έχει περάσει παρέα με πολλά κομμάτια που δεν του ταίριαζαν βρήκε αυτό που έψαχνε αφού όμως είχε διαμορφωθεί σιγά σιγά και έγινε στο τέλος ολοκληρωμένο κομμάτι! Τότε βρήκε και το άλλο του ολοκληρωμένο κομμάτι! Κι όχι το άλλο μισό! 

Και πάμε σε ένα άλλο πιο βαθύ και δύσκολο θέμα στις σχέσεις! Τα κομμάτια μέσα μας που χρειάζονται δουλεία αντανακλούνται στους άλλους ανθρώπους σαν οι άλλοι να είναι οι καθρέφτες του Εγώ μας και του νου μας κατ επέκταση! Αυτό είναι ένας μηχανισμός του Σύμπαντος (ή της Δημιουργού Αρχής) ώστε να μπορέσουμε βλέποντας στους άλλους τα ελαττώματά μας, να τα διορθώνουμε! Έλα ντε όμως που κάπου εδώ χάλασε η δουλειά! Γιατί έπεσε πολύ σκοτάδι στη Γη και οι άνθρωποι έπαψαν να βλέπουν ο ένας το μέσα του άλλου! Παρόλα αυτά βλέπουμε τη συμπεριφορά του άλλου. Κυρίως όμως έλκουμε σαν ερωτικό σύντροφο αυτόν/ην που καθρεφτίζει τα σκοτεινά μας κομμάτια. Γιατί γίνεται αυτό? Γιατί σου λέει το Σύμπαν ότι για να βγει η σχέση, να δέσει το γλυκό, αυτοί οι δύο θα δουν ο ένας τον άλλο πιο βαθιά, αναγκαστικά, αφού σε μια σχέση έρχονται πολύ κοντά τα δύο μέρη αυτής! Κι αφού δουν ο ένας τον άλλο και κατανοήσουν τι χρειάζεται να αλλάξουν για να βρουν την συνταγή, θα το αλλάξουν! Αν θέλουν να γίνει ωραίο γλυκό! Αλλιώς πάμε για άλλα. Αυτό είναι μια μαγική διαδικασία αν το σκεφτείτε έτσι, όπως το σκέφτηκα κι εγώ. Ότι δηλαδή μέσα από αυτή τη διαδικασία, βλέπουμε τι έχουμε έλξει/μαγνητίσει. Καταλαβαίνουμε ποια από αυτά τα κομμάτια είναι δικά μας σημεία που χρήζουν μετουσίωσης/αλλαγής (γιατί δεν θα είναι και όλα) και κατανοούμε τι αλλαγές μπορούν να γίνουν μέσα μας αλλά και στο άλλο άτομο, και αντίστοιχα το άλλο άτομο βλέπει σε εμάς τι αλλαγές έχει να κάνει ο ίδιος! Τώρα για να γίνει η μετουσίωση χρειάζεται να αγαπήσουμε πρώτα αυτά τα σκοτεινά κομμάτια μας, να τα αγκαλιάσουμε, να τα φροντίσουμε, γιατί είναι κομμάτια του Εσωτερικού μας παιδιού που έχουμε ξαναπεί. Αφού τα αγκαλιάσουμε βλέπουμε τι χρειάζονται ώστε να δώσουν από μέσα τους το θησαυρό που κρατάνε, να γίνουν από ελάττωμα, προτέρημα, από δηλητήριο, αντίδοτο! 

Και μένουμε στην αγάπη που δίνουμε λοιπόν σε αυτά τα κομμάτια, τα οποία είναι μέσα στον άνθρωπο που αγαπάμε, τα οποία Είναι προσωρινά ο άνθρωπος που αγαπάμε. Είναι ο τωρινός του εαυτός, το εξωτερικό περίβλημα της ψυχής (διαβάστε το «Η απάτη του δεν αλλάζω»). Δηλαδή αγαπάμε στον άλλο τον Εαυτό μας! Βλέπουμε στον άλλον στην ουσία κομμάτια του Εαυτού μας και αυτά είναι που μας έλκουν αρχικά γιατί βαθιά μέσα μας θέλουμε να αγαπήσουμε τον Εαυτό μας αλλά φοβόμαστε. Κι έτσι το κάνουμε έμμεσα μέσω ενός άλλου ανθρώπου. Δεν είναι μαγικό? 

Σε μια σχέση λοιπόν ναι αγαπάμε τον άλλο με τα ελαττώματά του όπως έχουμε καθήκον να αγαπάμε και τον εαυτό μας με τα ελαττώματα του (και να μην τον επικρίνουμε συνεχώς). Αυτό δε σημαίνει ότι δεν υπάρχει ανάγκη για αλλαγή. Αγαπάμε για να προχωρήσουμε σαν άνθρωποι και για να προχωρήσει και η σχέση. Αγαπάμε τα στραβά για να γίνουν κάποια στιγμή καλύτερα όχι για να μείνουν στραβά γιατί αυτό είναι αυτολύπηση και μεμψιμοιρία, όχι αγάπη! Να στοχεύετε στο να γίνετε καλύτεροι άνθρωποι και να έχετε καλύτερες σχέσεις γιατί έτσι μια μέρα ίσως καταφέρουμε να φτιάξουμε κι έναν κόσμο καλύτερο από αυτόν σήμερα!