Άρθρο ενος φίλου και συν-διαχειρηστή στη σελιδα (+group) του Pagans of Greece στο Facebook
Δεν τίθεται καμιά αμφιβολία πως ο παγανισμός σε όλες τις εκφάνσεις του, έχει κάποιον φυσιο κεντρικό και φυσιολατρικό χαρακτήρα·είτε το δούμε αυτό κυριολεκτικά, είτε μεταφορικά, όλοι μας λατρεύουμε και υμνούμε το μεγαλείο της φύσης μέσα από τα διάφορα πάνθεα, για αυτό ψάλουμε, για αυτό τραγουδούμε και σίγουρα θέλουμε να χορέψουμε στους ρυθμούς του. Ίσως βέβαια να μην το νιώθουν αυτό όλοι τόσο έντονα, αλλά ο παγανισμός είναι ύμνος προς την ίδια τη φύση, και ότι αυτή περιβάλει.
Μέσα έναν κόσμο που λειτουργεί με γνώμονα το κεφάλαιο (για να μην πω άκρως καπιταλιστικό), και που η αξία κάθε πράγματος μετριέται σε χρήμα, ο νεοπαγανσιμός και η μαγεία δεν θα μπορούσε να μείνει απέξω. Αυτό το βλέπουμε σχετικά συχνά, και αλήθεια είναι πως παγανισμός και μαγεία μετατράπηκαν σε προϊόν.
Καθώς απομακρυνόμαστε από τους παραδοσιακούς τρόπους όλο και περισσότερο, (από τη παράδοση της γνώσης και των πληροφοριών από χέρι σε χέρι, από στόμα σε στόμα,μέχρι και την αναζήτηση - άντληση των εργαλείων και των υλικών), σίγουρα το μονοπάτι μας γίνεται πιο εύκολο, αλλά δυστυχώς, δεν είναι το ίδιο, αλλά κάποιο άλλο και διαφορετικό.
Μπορεί να μιλάμε για φύση, και για εναρμόνιση με τους φυσικούς ρυθμούς, αλλά αυτό υπάρχει αποκλειστικά και μόνο στη φαντασία ορισμένων, ενώ σχεδόν κανείς από εμάς,δεν θα άντεχε κάποιες ώρες ή μέρες στη φύση, με την φύση , γιατί έχουμε αποξενωθεί τόσο, που αρκεί ένα σκαθάρι στο πόδι μας, να προκαλέσει τον πανικό.
Ποιος ασχολείται σήμερα, πραγματικά με τα βότανα; ποιος κάθεται να χαιρετήσει την ανατολή του ηλίου; να ακούσει την οργή του ανέμου; να νιώσει την ορμή των κυμάτων σαν τους παλμούς της καρδιάς του; ποιος ακούει τον θρήνο των νυμφών, για τις μολυσμένες λίμνες, και ποτάμια από τα χημικά; και υπάρχουν τόσα άλλα που θα μπορούσαν να αναφερθούν, τα οποία αποτελούν έμπρακτες αποδείξεις της αποξένωσης μας από το ίδιο μας το σπίτι.
Από την άλλη, πολλοί που συνδυάζουν την μοντέρνα οικολογική κουλτούρα με τον παγανισμό, δείχνουν λίγο..γραφικοί.
Με ποια έννοια; Τα τελευταία χρόνια η οικολογία.. έγινε μόδα θα έλεγα, κάτι το δήθεν ουάου, το εναλλακτικό, που μέσα σε αυτό υπάρχει και το «πρέπει»(να κάνεις το ένα, το άλλο για να κατέχεις και τον τίτλο), ενώ πολλές φορές τα άτομα τα οποία αυτοπροσδιορίζονται ως οικολόγοι, είναι οικολόγοι, απλά για να έχουν κάτι να λένε. Πολλές φορές μάλιστα κάνοντας οικολογικές δράσεις, δίχως ουσιαστικό αποτέλεσμα, απλά για τα μάτια του κόσμου, ενώ στις περισσότερες περιπτώσεις δείχνουν να μην έχουν επαφή με την πραγματικότητα.
Τον τελευταίο καιρό όμως υπάρχει μια νέα οπτική ως προς τα κοινωνικά-οικολογικά ζητήματα από αρκετούς ανθρώπους που ασχολούνται με την μαγεία και τον νεοπαγανισμό. Αυτή η τάση έχει ξεφύγει αρκετά από τα πλαίσια της γνωστής μας καραμέλας περί “αγάπη ςπρος τη φύση” και “σεβασμού στο περιβάλλον” αλλά ακόμη περισσότερο φέρνει τον άνθρωπο σε κάποιο οροπέδιο που αγναντεύοντας προς τα κάτω, ο οικολογικός ακτιβισμός δείχνει όχι κάτι απλά απαραίτητο, αλλά κάτι που πρέπει να ενσωματωθεί στη συνείδηση του καθενός, στο σημείο της βίαιης κατάρριψης του απόμακρου χαρακτήρα του, κάνοντας άμεσο και καθημερινή πράξη, μέσα από ποικιλόμορφες δράσεις που αρμόζουν στην προσωπικότητα του καθενός.
Αυτή η νέα τάση, θέτει ακόμα πιο ψιλά τον πήχη, που ίσως εκ πρώτης όψεως κάτι τέτοιο να φαίνεται ακραίο·αλλά ας μη γελιόμαστε.. τα άκρα είναι πάντα σχετικά (καθορίζονται από τα μέσα σημεία τους, τα οποία είναι το φυσιολογικό mainstream), και επιπλέον, εμείς οι ίδιοι είμαστε ακραίοι για κάποιους άλλους,είτε μας αρέσει, είτε όχι·και αν όχι ακραίοι, τότε σίγουρα εκκεντρικοί.
Εναρκτήριο λάκτισμα, για αυτήν την νέα τάση, θεωρώ πως ήταν η ενασχόληση ορισμένων ατόμων του “χώρου”με το wildcrafting, την συλλογή δηλαδή, βοτάνων,καρπών, ή τμημάτων φυτών χωρίς να βλαφτεί το ίδιο το φυτό, από το φυσικό τους περιβάλλον. Αυτή η ενασχόληση που συνδυάζεται, με πεζοπορίες, ίσως και λίγη αναρρίχηση σε βραχώδεις περιοχές και μας χαρίζει την χαρά της ανακάλυψης πανέμορφων τοπίων που κρύβονται καλά μέσα σε δάση, και ερημιές, κίνησε το ενδιαφέρον στο να αναζητήσουμε τους παλαιούς τρόπους και συνήθειες, και να προσπαθούμε να ζούμε όλο και περισσότερο πιο κοντά και σε επαφή με τη φύση.
Από αυτούς τους τρόπους και αυτές τις συνήθειες, ξεπήδησαν στο νου εικόνες,οράματα και αναμνήσεις από αλλού, σαν να ακούστηκε ένα..κάλεσμα.
Δεν έφτανε όμως μόνο αυτό...
Τα τελευταία χρόνια πολλοί και ιδιαίτερα ο κόσμος που ζει στις πόλεις, βιώνει την κοινωνική εξαθλίωση η οποία πολλαπλασιάζεται με γοργούς ρυθμούς, και η οποία μπορεί να εκφραστεί μέσα από διάφορους τρόπους,όπως: άσχημες συνθήκες εργασίας – για τους προνομιούχους (διότι οι μη προνομιούχοι δεν εργάζονται στις μέρες μας), άσχημες συνθήκες διαβίωσης μέσα σε πολυκατοικίες – μπουντρούμια, οι οποίες μας φέρνουν στο μυαλό, εικόνες εγκλεισμού, και άλλα, ενώ οι ρυθμοί της καθημερινότητας έχουν αυξηθεί δραματικά μέσα από τις τεχνητά δημιουργημένες νέες ανάγκες και υποχρεώσεις που επιτάσσει η σύγχρονη ζωή. Ένας τρόπος ζωής που δείχνει να αποτρέπει με κάθε μέσο την επαφή του ανθρώπου με τη φύση,τους ρυθμούς της και τους τρόπους της.
Η αποξένωση της μεγαλούπολης, και η κατάθλιψη που βιώνουν οι κάτοικοι της,δίνουν και παίρνουν...
Θεωρώ πως αυτός είναι και ο λόγος για τον οποίο όλο και περισσότερος κόσμος ψάχνει και αναζητά κάτι το διαφορετικό, ασχολείται με τον παγανισμό και την μαγεία, ή και γενικότερα το new age κίνημα που είναι και πιο προσιτό στον μέσο άνθρωπο. Ψάχνει γενικά, κάτι για όχημα, να ξεφύγει από όλη την άσχημη και πιεστική κατάσταση που βιώνει.
Ακόμα και εμείς, ή όσοι, ασχοληθήκαμε για άλλους λόγους, μπορούμε και διακρίνουμε αυτήν την ανάγκη, αυτήν την ανάγκη της διαφυγής, της απόδρασης.
Τα παραπάνω ήταν κάτι περισσότερο από αρκετά, για να φτάσουμε στο σημείο να αναγνωρίσουμε,πως ήρθε η στιγμή να κάνουμε κάτι, να εφαρμόσουμε έναν νέο τρόπο δράσης ή πιο σωστά ζωής.
Έτσι από αυτό δε θα μπορούσε να λείπει και το οικολογικό στοιχείο το οποίο όμως, δεν αντιμετωπίζεται απλά ως “οικολογία” και δεν περιορίζεται εκεί, αλλά αποτελεί μια λογική, μια Αντι-πράξη που είναι αυτονόητη για τους συνειδητοποιημένους μάγους/μάγισσες και παγανιστές, ειδικά σε μια εποχή που η ίδια η κοινωνία προσβάλει την μαγεία με τον χειρότερο τρόπο: βιασμό και καταστροφή της φύσης, αλλά και την ταυτόχρονη αποφλοίωση της μαγείας, από την ίδια της τη ρίζα, τον ίδιο της τον πυρήνα.
Η μαγεία ως μαγεία, ανέκαθεν αποτελούσε κάτι το αντιδραστικό. Όχι όμως αντίδραση δίχως ουσία, γιατί πάντα είχε στόχους και οράματα. Ποτέ δεν χώνεψε την οργανωμένη θρησκεία, την απόλυτη εξουσία, τα δόγματα,τη στενοκεφαλιά και τη μιζέρια, αλλά πάντα αγαπούσε την ελευθερία..
Ενώ είχε αρχές και αξίες, δεν δέχτηκε ποτέ την αξιολόγηση από τρίτους, γιατί πάντα δρούσε Ελεύθερη, Ανεξάρτητη.
Στα παρακάτω link μπορείτε να βρείτε σχετικά άρθρα με το παραπάνω
http://scarletimprint.com/2014/06/rewilding-witchcraft/
Πόσο προστατεύουμε τη Φύση που τόσο λατρεύουμε;
Απο τον Braeden Dartsan
