Οι γονείς, το σύστημα, η δουλεια...

Λοιπον blog μου ειναι γράφω ότι θέλω έτσι? Ωραια!και θα το γράψω εδώ γιατι το fb ειναι πολυ κουτσομπολα. Σημερα μου κάνανε παρατηρηση στη δουλεια γιατι...δεν κανω τη δουλεια! Πρακτηκη ειμαι, χαμαλωδουλεια κανω και δεν μαρεσει κιολας. Βεβαια εχουν κι αυτοι δίκιο απο τη μερια τους γιατι αυτοι ενδιαφερονται για τη δουλεια τους και αφου με αφηνουν να μπαινω στο facebook και msn κλπ κι εγω μπαινω....Αφου μεχρι τώρα ειχα μια σηγκεκρημενη και πολυ βαρετη εργασια...ασχετο με αυτο πριν κατι εβδομαδες ειχα στείλει ενα mail στο υπευθυνο καθηγητή μου να τον ρωτησω τι γίνεται με τα χρήματα του ΤΕΙ γιατι δεν ειχαν μπει στο λογαριασμό μου...2 σειρες ερώτηση, και μου στελνει αυτο :
"Κα Χριστίνα A.,
σε ότι αφορά την πληρωμή της Π.Α. από το ΤΕΙ Αθήνας :
*........... (πληροφορίες για το λογαριασμο μου λεει εδω) ........*

*Από εκεί και πέρα, είναι δυνατόν :
*

   1. *μία φοιτήτρια λίγο πριν το πτυχίο να γράφει χωρίς τονισμό ; Χωρίς
   παραγράφους ;
   *
   2. *μία φοιτήτρια να απευθύνεται στον καθηγητή της με αυτόν τον τρόπο ;
   *

*Τέλος,

σου εφιστώ την προσοχή, ώστε να "βγάζεις ασπροπρόσωπο" το Τμήμα
στην επιχείρηση, που κάνεις την Π.Α. σου."


Μαλλον είχε τα νευρα του δεν ξέρω! Αν ειναι δυνατον να θελει να βάλω παράγραφο σε 2 σειρες ερώτηση....και γιατι να ειμαι επίσημη? ακρηβως επιδει γράφω στον καθήγητη μου δεν χρείαζονται επισημότητες...Ειχα τσαντιστεί πολυ τότε και ήθελα να του απαντήσω. Δεν το έκανα αλλα σήμερα που μου έκαναν την παράτήρηση στη δουλεια εγραψα τα παρακάτω :

"Κανείς δεν μπορεί να κατηγορήσει το ΤΕΙ για το ότι είμαι σε μια σχολή που δε μου αρέσει καθόλου γιατί σε αυτό φταίνε οι γονείς μου. Κατανοώ ότι οι γονείς κάνουν πάντα αυτό που νομίζουν καλύτερο για τα παιδιά τους αλλά για αυτό δεν πάει καλά τούτο το δουβλέτι, γιατί υπάρχουν πολλά παιδιά που βγαίνουν εκεί έξω και έχουν σπουδάσει αυτό που δεν τους αρέσει καθόλου και πολύ απλά άμα δεν σου αρέσει αυτό που κάνεις δεν θα το κάνεις ποτέ καλά, γιατί απλά δεν θα το κάνεις, δεν θα σου δουλεύει. Πιέζομαι να τελειώσω αυτή την πρακτική με κίνδυνο της ψυχικής μου υγείας γιατί είναι κάτι που δεν με ενδιαφέρει καθόλου να κάνω στη ζωή μου και νιώθω σαν να ζω σε κλουβί.

Μετανιώνω που δεν μπόρεσα να πω όχι όταν με πίεζαν οι γονείς μου να βάλω αυτή τη σχολή στο μηχανογραφικό μου. Αυτό ήταν και το μοναδικό μου λάθος. Όχι  το ότι δεν έβαλα παράγραφο σε 2 σειρές ερώτηση ή δε μίλησα πιο επίσημα ακριβώς γιατί είστε καθηγητής μου, μάλλον έκανα λάθος και σε αυτό γιατί μπορεί να μην σας νοιάζει τι κάνει και τι νιώθει μια σπουδάστρια σας και λογικό είναι αλλά θα σας νοιάζει που υπάρχουν πολλά παιδιά εκεί έξω που δεν μπορούν να σηκώσουν κεφάλι και να διεκδικήσουν πράγματα μέσα στο σπίτι τους και ζουν κάνοντας αυτό που θέλουν οι γονείς, για αυτό βλέπουμε σκυθρωπούς ανθρώπους στους δρόμους γιατί ο ένας καταπιέζει τον άλλο .Εγώ απλά είμαι ένα άτομο που δεν θα κάτσω να τα βάλω μέσα μου όπως άλλα παιδιά. Και έχω το θάρρος να πω αυτά που είπα κι ας μην είναι επίσημα, ας μη σας νοιάζουν και ας μην σας αρέσουν, διαγράψτε τα, εγώ πάντως τα είπα κι όποιος θέλει ας με ακούσει.

Οπότε μην ανησυχείτε, τη δουλειά μου θα την κάνω, και δεν θα πει κανείς τίποτα κακό για το ΤΕΙ. Και συγγνώμη για την αναστάτωση δεν θα επαναληφθεί. "

Δεν του το έστειλα γιατι κατι θα βρεί για να μου τη μπεί και πάλι...Το θέμα είναι οτι όντος εφόσον δε μου αρέσει αυτο που κάνω δεν μπορω να το κάνω, μου είναι αδύνατον, όσο και να ζωριστώ και να μην μπω fb ή msn ή οτι αλλο και να προσπαθησω να ενδιαφερθώ έτσω και για λίγο για το ποιος θα παει διακοπες που και τι και πως...το μονο που καταφέρνω ειναι να παθαίνω κατάθλιψη και να θέλω να βαρέσω το κεφαλι μου σε αυτους του τοιχους που με κλεινουν εκει μέσα....Πολυ θα πουν να είμαι ευγνώμων γιατι εχω μια δουλεια που δεν χριάζεται να είμαι όρθια πχ και να ποναει η μέση μου (και για αυτο ειμαι ευγνώμων όντος) ή να είμαι ευγνώμων γιατι θα μπορουσα να καθαρίζω τουαλέτες ας πουμε (μμμ δεν ξέρω τί ειναι χειρότερο τωρα πραγματικα). Το γραφείο ειναι ο εφιάλτης μου! και λογικό ειναι να μην κάνω δουλεια αφου δεν μου αρεσει....

Και το περίεργο είναι οτι είχα και έχω το σθένος, το κουράγιο και τη δύναμη να κατακτήσω το δικαίομα να έχω φάτσα φόρα στο δωμάτειο μου το μαγικό μου βωμό, με την πεντάλφα μου, τα μαχαίρια και ότι άλλο, εξηγόντας στους γονείς μου οτι δεν ειμαι Χριστιανη αλλα παγανίστρια (κατι που τους το υπενθυμίζω συνέχεια γιατι εχουν την τάση να κάνουν οτι το ξεχνάνε). Μπορεσα και εκανα αυτο, και δεν μπορεσα να τους πω οχι δεν θα δηλώσω αυτη τη σχολη....ποσο κοτα είμουν, και γιατι να ειμουν μονο εκει αφου δεν ειμαι αλλου....αφου γενικα οτι με ενωχλει το λεω χιμα, και θα φονάξω και θα το διεκδηκήσω. Οταν έρχεται η συζητηση περι δουλειας...απλα δεν μπορω να πω αυτο που θελω να κανω. Και δεν μπορω γιατι πολυ απλα ο αποκρυφισμος δεν θα μου δόσει να φάω, και το βιβλιοπωλειο ειναι δυσκολη δουλεια, μονο το να παω σε αλλη σχολη μου μενει....

Συμπέρασμα, το σύστημα έτσι όπως έχει γίνει δεν μπορεί να λειτουργεί, δεν μπορεί να προσφέρει στο λαό αυτά που υπόσχεται! Γιατί στα σχολεία η μάθηση είναι τέτοια που το παιδί βαριέται να μάθει, να διαβάσει, να ασχοληθεί… Δεν μπορούν να του προκαλέσουν το ενδιαφέρον κι έτσι είτε απλά τα μαθαίνει παπαγαλία χωρίς να καταλαβαίνει το νόημα τους, είτε να απομαθαίνει, είτε δεν του μένει τίποτα… Κι έτσι τι θα βγει μετά στην κοινωνία εκεί έξω? Τι θα ξέρει? Θα του έχουν μάθει πώς να χρησιμοποιεί τη γλώσσα αλλά δεν θα έχει μάθει πώς να χρησιμοποιεί το μυαλό του και τη φαντασία του… Θα μπορούσα να πω πολλά εδώ, θα αρκεστώ όμως στο να επιστρέψω και να ξαναγράψω για αυτό το θέμα μάλλον πιο συγκροτημένα σε άλλο ποστ…