Οι βρικόλακες, μια θεραπεία και μια κατάρα

Οι βρικόλακες των λαϊκών θρύλων δε μοιάζουν καθόλου με τους βρικόλακες του Χόλυγουντ. Είναι παθητικά, αναιμικά άτομα, που βρίσκονται σε διαρκή κίνδυνο. Πολλοί μελετητές που προσπάθησαν να βρουν τη ρίζα αυτών των θρύλων υποθέτουν ότι βασίζονται στην ιστορία πραγματικών ανθρώπων με μια σπάνια ασθένεια του αίματος, την πορφυρία. Προσπαθώντας να βρουν θεραπεία για αυτή την αρρώστια, οι επιστήμονες βρήκαν ένα νέο τρόπο να καταπολεμήσουν πιο κοινές βαριές ασθένειες. 

Η πορφυρία είναι στην πραγματικότητα μια ομάδα από συναφείς ασθένειες στις οποίες χρωστικές ουσίες, γνωστές ως πορφυρίνες, συγκεντρώνονται στο δέρμα, τα κόκαλα και τα δόντια. Πολλές πορφυρίνες δεν είναι τοξικές και μόνο με την παρουσία φωτός μετατρέπονται σε καυστικές τοξίνες που κατατρώνε τη σάρκα. Χωρίς θεραπεία οι χειρότερες μορφές της ασθένειας μπορούν να παραμορφώσουν τον άνθρωπο με τέτοιο τρόπου που να του δώσουν την όψη «ζωντανού νεκρού». Η χλομάδα που αποκτά είναι αποτέλεσμα της αναιμίας που προκαλεί η πορφυρία, Ίσως στο Μεσαίωνα κάποιοι να θεωρούσαν σαν φάρμακο για την αναιμία την κατάποση αίματος. Πάντως έτσι κι αλλιώς, όποιος πάσχει από συγγενή ερυθροποιητική πορφυρία μαθαίνει να φυλάγεται από το φως της ημέρας, Καλό είναι να αποφεύγει και το σκόρδο γιατί μερικές από τις χημικές ουσίες που περιέχει θεωρείται ότι χειροτερεύουν τα συμπτώματα της νόσου, προκαλώντας αναφυλακτική αντίδραση. 

Η πορφυρία οφείλεται σε μια βλάβη στο σύστημα του οργανισμού για την παραγωγή αίμης (συστατικού της αιμογλοβικής που διακινεί το οξυγόνο και το διοξείδιο του άνθρακα στον οργανισμό). Το σώμα παράγει αίμη μαζί με άλλες πορφυρίνες σε 8 συνδυασμένα στάδια που το καθένα καταλύεται από ένα διαφορετικό ένζυμο. Στην πορφυρία, εάν από τα στάδια αυτά δεν πραγματοποιείται, με αποτέλεσμα να συσσωρεύονται οι ενδιάμεσες ουσίες που έχουν ήδη παραχθεί. Το σώμα δεν έχει εξελιχθεί αρκετά, ώστε να μπορεί να αποβάλει αυτές τις ενδιάμεσες ουσίες αποτελεσματικά και για αυτό τις σπρώχνει κυρίως προς το δέρμα, με τις γνωστές συνέπειες.

Προσπαθώντας να βρουν θεραπεία για την πορφυρία, οι ερευνητές αντιλήφθηκαν ότι οι πορφυρίνες δεν ήταν απλώς ένα πρόβλημα, αλλά και ένα εργαλείο για την ιατρική. Αν μια πορφυρίνη εισαχθεί σε άρρωστο ιστό όπως ένας καρκινικός όγκος, μπορεί να ενεργοποιηθεί από το φως για να καταστρέψει τον όγκο. Η διαδικασία αυτή, γνωστή ως φωτοδυναμική θεραπεία, έχει εξελιχθεί πολύ από την εμφάνιση της στη δεκαετία του 1970 και χρησιμοποιείται σε συνδυασμό με άλλες θεραπείες με μέτρια αποτελεσματικότητα στην καταπολέμηση του καρκίνου. Πρόσφατα άρχισε να χρησιμοποιείται και για τη θεραπεία του εκφυλισμού της ωχρής κηλίδας του ματιού και την παθολογική μυωπία, κοινές αιτίες της τύφλωσης της τύφλωσης των ενηλίκων. Πρωτοποριακές έρευνες προσπαθούν να αξιοποιήσουν τη φωτοδυναμική θεραπεία για την αρτηριοσκλήρωση, το AIDS, τις ασθένειες του ανοσοποιητικού συστήματος, την αποβολή των μοσχευμάτων και τη λευχαιμία.

Επιμέλεια : Σταύρος Ξενικουδάκης

Πηγή : Scientific American

Η αθλιότητα του ανθρώπινου σημερινού «πολιτισμού»

Εγκλήματα αγαπητοί μου φίλοι!! Χούντα κανονική! Επιστράτευση λέει… Με το ζόρι δλδ να δεχτούν οι άνθρωποι να δουλέψουν που είναι και απλήρωτοι ή άμα πληρώνονται ο μισθός δεν φτάνει για να ζήσει αξιοπρεπώς ένας άνθρωπος, και έχουν έτοιμες και μεταθέσεις ανθρώπων που ζουν τόσα χρόνια σε ένα μέρος και ξαφνικά θα τους στείλουν αλλού μακριά… Έτσι δεν είχαμε τι να κάνουμε μωρέ και είπαμε ας διαλύσουμε λίγες οικογένειες… Και απολύσεις απολύσεις απολύσεις…. ΟΟχι δε μιλάω μόνο για τους καθηγητές… σε όλα τα επαγγέλματα ταιριάζουν αυτά. Που και στο φινάλε ας μην πάει κανείς στις πανελλήνιες…. Έτσι κι αλλιώς σκουπίδια μαθαίνουν στα σχολεία και έτσι κι αλλιώς και που θα μπουν στο πανεπιστήμιο και τι έγινε? Θα βγουν άνεργοι με τη βούλα… μωρέ πρόοδος…. Επανάσταση ρεεεεεε… Ας μην πάει κανένας στη δουλειά του για 1 μήνα… δεν θέλει πολύ ένα μήνα… αλλά να σταματήσουν τα πάντα… φορτηγά, σουπερ μάρκετ, μεταφορικά μέσα,  όλα… να σου πω εγώ μετά τι έχει να γίνει! Γιατί τι ακριβώς θα γίνει άμα συνεχίσει η κατάσταση έτσι? Πρόκειται να αλλάξει κάτι? Ναι το μόνο που θα αλλάζει θα είναι η αθλιότητα της ζωής που θα κάνουμε, και θα ψευτοζούμε μέχρι να αφήσουμε τα κοκαλάκια μας και να πάρουν τι θέση μας άλλα ρομποτάκια… που κι αυτό δεν βλέπω να γίνεται δλδ αφού δεν προσλαμβάνουν κιόλας… μιλάμε για τρελλαααα 

Οι άνθρωποι σκέφτεστε μόνο πως θα διατηρηθεί… πως θα διατηρηθεί το σπίτι σας, το κρεβατάκι σας το ζεστό, οι καφετέριες, το αμαξάκι σας, το μπουζούκι σας, το κλαμπάκι σας, το γκομενάκι σας, το υφάκι, το ψωνάκι, το εγώ είμαι κι άλλος κανένας, το εγώ έχω δίκιο όχι εσύ, το κάντο μόνο με το δικό μου τρόπο ο δικός σου είναι λάθος, η θεσούλα στην εταιρία ή στο δημόσιο, η πίστη στον πανοσιολογιότατο με τα χρυσά άμφια και τις ανώμαλες προτιμήσεις στο κρεβάτι, τη χαζό-νοικοκυρά που δεν έχει τίποτα άλλο να κάνει στη ζωή της εκτός από δουλειές στο σπίτι και κουτσομπολιό. Στην χαζό-εργαζόμενη νοικοκυρά που δεν θέλει να πάρει σύνταξη από τη δουλειά της για να μην αντιμετωπίσει τις ατέλειωτες ώρες με το σύζυγο που σιχαίνεται και που δεν ξέρει καν γιατί τον παντρεύτηκε αλλά και να ήξερε το έχει ξεχάσει εδώ και δεκαετίες όπως και τον εαυτό της. Να διατηρηθεί η ηλίθια νοοτροπία του όπου πάω πρέπει να είναι τουριστικό μέρος με πολύ κόσμο μπαράκια και τα συναφή, και όπου δεν είναι τουριστικό μέρος πρέπει να γίνει γιατί τα δέντρα είναι μπανάλ, τα θέλουμε μόνο να τα βλέπουμε από το μπαλκόνι του ξενοδοχείου μας γιατί έτσι κι αλλιώς δεν ξέρουμε πώς να περπατήσουμε μέσα σε ένα δάσος χωρίς να αφήσουμε τα άθλια σκουπίδια μας μέσα του και χωρίς να καταστρέψουμε μικρά φυτά και αναπτυσσόμενα δέντρα. Αν αφήνουμε καν δάση να ζουν για να μεγαλώνουν μέσα τα δέντρα…

Όλα αυτά λοιπόν τα θέλετε. Και ακόμα κι αυτοί που λέτε δεν τα θέλετε συμβιβάζεστε στο τέλος… το σύστημα σας νικά όπως πάει να με νικήσει κι εμένα. Κι ακόμα κι αυτοί και εμείς που λέμε ότι είμαστε σκεπτόμενοι και ψαγμένοι, και πάμε κόντρα στο ρεύμα, και δεν είμαστε χριστιανοί γιατί έχουμε μάθει τα ψέματα του και έχουμε σιχαθεί (και καλά κάναμε) και αρχίσαμε να πιστεύουμε στο Βούδα, στον Κρίσνα, στην Κερίντουεν, στον Πάνα, στη Γαία, στο Δία, στον Όντιν, στη Μπρίγκιτ, στον Κερνούνο, στο Ρα, την Ίσιδα, στον Κθούλου, στο Σατανά, στο διάολο… Τι κάνουμε? Ααα λέμε θα έχουμε τη δουλίτσα μας για να βγάλουμε λεφτάκια να πάρουμε βιβλιαράκια να διαβάσουμε για να κάνουμε τα ritual μας και να χαρούμε ότι κάτι κάναμε. Και πάλι καλά εμείς χαζό-χαιρόμαστε τουλάχιστον, και πάμε και λέμε στους φίλους μας ναι ρε εγώ είμαι παγανιστής και κάνω τελετουργικά για το συγχρονισμό μου με τις ενέργειες τη φύσης. Yeeaahh που θα έλεγαν και οι φίλοι μας οι ξένοι που τόσο πολλοί θέλουν να τους μοιάσουν πολλοί…  Αυτοί που πάνε και καλούν ότι σκοταδιστική εξωδικαστική οντότητα υπάρχει (βλέπε Κθουλιάριδες, Σατανάκιδες και βαμπιράκια) που ακριβώς βρίσκουν χαρά? Ποιο είναι το νόημα? Αν όχι η χαρά η ίδια, το να βελτιώσω , να καλυτερεύσω κάτι στον εαυτό μου ή στους γύρω μου (αν θέλουν) και στον κόσμο? Και δε μιλάω για αυτούς που βλέπουν συμβολικά τα πράγματα… Δικαίωμα του του κάθε ενός να δει τα σκοτεινά του κομμάτια με όποιον τρόπο θέλει. Μιλάω για τον παπάρα που θα καλέσει μια οντότητα από αλλού… για να χαθεί μέσα στο σκοτάδι μαζί με αυτή στο τέλος, γιατί ότι γνώση και να του δώσει στο τέλος απλά θα ζει σε μια άβυσσο τρέλας και να δω που θα βρει να καυχιέται μετά για το τι κατάφερε αφού το άθλιο κουφάρι του θα έχει μείνει εδώ στη Γη να κείτεται στο πάτωμα μέσα σε έναν κύκλο και πολλά άλλα σχήματα και ονόματα χαραγμένα γύρω του. Μπραααβο ρε φίλεεε συγχαρητήριαααα, μας έδωσες υλικό για να περάσουμε τον επόμενο αιώνα να σκοτώνουμε την ώρα μας και να καίμε εγκεφαλικά κύτταρα, να γράφουμε σελίδες επί σελίδων για να καταλάβουμε τις προθέσεις σου και το που είσαι τώρα περιπλανώμενος μέσα στο χάος των ατελείωτων συμπάντων…

Και εδώ ταιριάζει η φράση «εδώ ο κόσμος καίγεται και το μουνί χτενίζεται». Γιατί? Γιατί αυτού του είδους οι άνθρωποι δεν νοιάζονται για όλα τα παραπάνω, παρά μόνο για να διατηρηθούν όλα ως έχουν γιατί έτσι τους βολεύει, γιατί όσο υπάρχει το χάος εκεί έξω στο κοινωνικοπολιτικό σύστημα αυτοί μπορούν να αλωνίζουν στα όνειρά των ανθρώπων, στο αστρικό και όπου άλλου ,παίρνοντας ενέργεια και μαζεύοντας δύναμη… και ποιος μου λέει εμένα ότι δεν επηρεάζουν και τα μυαλά των έτσι κι αλλιώς ανεγκέφαλων που κυβερνούν τις χώρες, έτσι κι αλλιώς έχουν πολύ χώρο στα κρανία τους για να μπει οποιαδήποτε οντότητα… Αλλιώς δεν εξηγείται αυτό το χάλι, και κάπως οφείλουμε να του βρούμε μια εξήγηση άμα θέλουμε να το καταρρίψουμε. Δεν ψάχνω για αποδιοπομπαίο τράγο… ο τράγος τα έκανε σκατά και τρέχουμε κάποιοι να τα μαζέψουμε. Πιστεύω τους έπιασα όλους σχεδόν, αν κάποιον ξέχασα προσθέστε παρακαλώ σχόλιο. 

Και τέλος καλός μαλάκας είμαι κι εγώ που κάθομαι εδώ και τα γραφώ όλα αυτά, γράφοντας τη μάνα μου που μου λέει να βρω δουλειά και δε σηκώνομαι να φύγω να πάω σε μια βιοκοινότητα να ησυχάσω. Καλή κότα είμαι κι εγώ… 

Ποιος θα νοιαστεί για τα δέντρα του κόσμου, τα λουλούδια, τα νερά που μολύνονται καθημερινά και τον αέρα που είναι δηλητήριο πλέον… Εμείς που ζούμε εδώ κανονικά… Αλλά είπαμε… εμείς κοιτάμε να μη χάσουμε οοολα τα παραπάνω που είπα…

 

Τα παραμύθια της γιαγιάς & Εναλλακτικά σενάρια για τη εξέλιξη του κόσμου & άλλα άρθρα μου (απο 21 Σεπτεμβρη 2009 τελευταία ημερομηνία)

Τα παραμύθια της γιαγιάς

Ήταν μια φορά κι έναν καιρό…Όχι δεν θα σας πω παραμύθι αυτή τη φορά. Όλοι λίγο πολύ έχουμε μια γιαγιά κι έναν παππού που κάποτε μας έλεγαν ιστορίες. Κάποιοι όταν ήταν μικροί θα είχαν, μπορεί, και τη μαμά τους στο προσκέφαλο ή το μπαμπά τους, που θα έλεγαν κάθε βράδυ μια ιστορία ή τη συνέχεια της ιστορίας απ’ το προηγούμενο βράδυ, για να κοιμηθούν τα πολύ αγαπημένα τους τέκνα. Στα μικρά παιδιά αρέσουν πολύ τα παραμύθια και οι ιστορίες, που λέγονται κάτω απ’ τα μαλακά παπλώματα ή δίπλα στο τζάκι, με τα ξύλα να τρίζουν και τα μάτια καρφωμένα στο γηραιότερο της οικογένειας που αφηγείται. Μια ιστοριούλα που κανείς δεν ξέρει «από πού κρατάει η σκούφια της». Ένας μύθος που κανείς δεν ξέρει με σιγουριά ποιος /α την είπε, την εμπνεύστηκε και πότε, τα ίχνη σταματάνε συνήθως πολύ νωρίς. Αλλά οι ρίζες ξεκινούν από πολύ παλιά, τότε που ο κόσμος ήταν ακόμη αφελείς και πίστευε ότι του έλεγαν, όσο αλλόκοτο κι αν ήταν, και μετά το διέδιδε και ο ίδιος, μεγαλοποιώντας το βέβαια. Κι απ’ τις πολλές μεγαλοποιήσεις έχουμε σήμερα παραμύθια, μύθους, θρύλους για να λέμε, να ερευνούμε, να ψάχνουμε. Μα το μόνο που βρίσκει κανείς μέσα σ’ αυτά είναι απόηχοι περασμένων εποχών, συνήθειες δικών μας λαών, μα και αρχαία ρητά, που τα ακολουθούμε γιατί είναι σωστά χωρίς να ξέρουμε από πού έρχονται.

Αυτά είναι λοιπόν τα παραμύθια που αρέσουν στα παιδιά. Σήμερα έχουν βγει σε βιβλία, κινούμενα σχέδια και δεν συμμαζεύεται…για να διασκεδάζουν παιδιά μα και οι γονείς…Έτσι λοιπόν γνωρίσαμε τη Σταχτοπούτα, την Ωραία Κοιμωμένη, την Κοκκινοσκουφίτσα, τις μεγάλες αυτές κυρίες των παραμυθιών και Βασίλισσες πλέον στον κόσμο οπού ζουν…και διαφεντεύουν, το λύκο με τα τρία γουρουνάκια και όλα τα άλλα πλάσματα απ’ τον κόσμο των παραμυθιών, μέσα απ’ τον μαγικό καθρέφτη…βέβαια έχουν βγει κι άλλα παραμύθια, ιστορίες για ανθρώπους με υπερφυσικές δυνάμεις που πολεμούν είτε για το καλό είτε για το κακό. Ποιο σκληρά παραμύθια, για μυαλά που θέλουν να ξεφύγουν από την πεζότητα της καθημερινότητάς τους και να μεταφερθούν σε άλλους κόσμους, φανταστικούς…

 Μάγοι, μάγισσες, μαγικά αντικείμενα, ξόρκια, φίλτρα και βότανα, βρικόλακες, φαντάσματα, δυνάμεις του μυαλού…ενός μυαλού με πολύ φαντασία. Ας  αφήσουμε τη χρονομηχανή να μας γυρίσει πίσω στο Μεσαίωνα, σε κόσμους μαγείας και φαντασίας. Ας βγάλουμε όλες εκείνες τις μεγαλοποιήσεις των απλών εκείνων ανθρώπων. Εξάλλου αγράμματοι ήταν, δεν καταλάβαιναν και πολλά. Τι μας μένει, οι ιστορίες ανθρώπων που απλά ήταν πιο περίεργοι, πιο εκκεντρικοί από τους υπόλοιπους ή τους συνέβη κάτι που για εκείνη την εποχή ήταν παράξενο και τους ώθησε να διαδώσουν την ιστορία. Η ιστορία έγινε μύθος και ο μύθος παραμύθι. Έχουμε κι εμείς σύγχρονα παραμύθια και θρύλους, αλλά εξαιτίας του πιο εξελιγμένου μυαλού μας δεν φοβόμαστε πλέον ή φοβόμαστε τόσο πολύ που δεν μιλάμε καν για αυτά. Είστε στον κόσμο τους…αγαπήστε τα.

Τα όνειρα μας

Όνειρα…μάλιστα…τι να σκέπτεται κανείς όταν ακούει αυτή τη λέξη. Θα σκέπτεται σίγουρα τα όνειρα που βλέπουμε κάθε βράδυ στον ύπνο μας. Όμως όχι, δεν εννοώ μόνο αυτά. Εννοώ αυτά που βλέπει κανείς στον ξύπνιο του. Δεν ξέρω βέβαια αν θεωρούνται όνειρα, αλλά κάνουν την ίδια δουλεία, ξεκουράζουν το μυαλό, αφήνοντας το να ταξιδεύει σε άλλους κόσμους. Να βλέπει οράματα του παρελθόντος, προσπαθώντας να καταλάβει το γιατί, γιατί έγινε έτσι; Κάνει ένα ξεκαθάρισμα το μυαλό μας εκείνη τη στιγμή και μπορούμε να διαμορφώσουμε τις σκέψεις μας, να φτιάξουμε εικόνες για το μέλλον μας. Μπορούμε να οραματιστούμε τι θέλουμε να γίνει και να το νιώσουμε να πραγματοποιείτε. Να στείλουμε μπορούμε ένα είδος προσευχής στο Μεγάλο Σύμπαν. Η πληροφορία μπορεί και διανύει τεράστιες αποστάσεις, κι έτσι θα φτάσει κι εκεί…και θα γίνει Ενέργεια πραγματοποιήσιμη…Σίγουρα το μυαλό μας έχει δυνατότητες που δεν τις έχουμε ανακαλύψει όλοι. Κάποια στιγμή όμως, και όλο ένα και περισσότεροι θα τις ανακαλύπτουμε…και μετά ποιος ξέρει να πει τη συνέχεια…

            Μπορεί και να μην έχει και τόση σημασία η συνέχεια…εμείς προς το παρόν ας αφοσιωθούμε σ’ αυτήν την εργασία των ονείρων. Μπορούμε να κάνουμε τη ζωή μας καλύτερη κινώντας τα νήματα που διέπουν τούτο τον  κόσμο. Ας αφήσουμε τον εαυτό μας να σκεφτεί λίγο παραπάνω τι θα ήθελε σ’ αυτή τη ζωή να συμβεί, ας ανοίξουμε το μυαλό μας. Τώρα είναι η σωστή στιγμή να ανοίξουμε το κανάλι που θα μας ενώσει με τον Δημιουργό, όποιον νομίζει ο καθένας για Δημιουργό του…Υπάρχουν πολλές τεχνικές ή και ίδιες με διαφορετικά όμως ονόματα, που η κάθε μία υποστηρίζει και μια αντίστοιχη ομάδα, θρησκεία, με διαφορετικό όνομα η κάθε μία. Ό καθένας όμως θα βρει το δρόμο του, μπορεί από διαφορετικό μονοπάτι, αλλά όλοι στο τέλος τα ίδια συμπεράσματα θα βγάλουμε, στον ίδιο δρόμο θα βρισκόμαστε. Τον ίδιο ¢¢θεό’’ πιστεύουμε ,κι ας έχει διαφορετικό όνομα για κάθε λαό. Εδώ πολλοί μπορεί να διαφωνούν, μα δε με πειράζει, κάποτε θα καταλάβουν. Κι αν δεν καταλάβουν, κι εγώ αποδειχτεί ότι έχω λάθος τότε θα τους ζητήσω ειλικρινά συγνώμη που τους αναστάτωσα.

            Ονειρευτείτε για έναν καλύτερο κόσμο…κι εσείς οι απαισιόδοξοι αν δεν μπορείτε να το κάνετε αυτό τότε προσπαθήστε να αγαπήσετε τον εαυτό σας και όποιους έχετε γύρω σας σ’ αυτή τη ζωή. Αν δεν μπορείτε να ονειρευτείτε, αγαπήστε αυτόν τον κόσμο, προσευχηθείτε για αυτόν, και πού ξέρετε μπορεί και να σωθεί…

Χειμώνας

          Μου αρέσει να κάθομαι και να κοιτάζω έξω από το παράθυρό μου αρχές Φθινοπώρου. Ο άνεμος λιγοστός ακόμα, μα τα φύλλα άρχισαν κιόλας να κροταλίζουν πάνω στο μάρμαρο του μπαλκονιού, πέφτοντας καθώς τα παρασέρνει ο άνεμος σ’ ένα τρελό στροβιλιστό χορό. Κάθομαι και κοιτάζω τον Υμηττό, που σιγά, σιγά αρχίζει να σκεπάζετε από ομίχλη, χάνοντας τον από τα μάτια μου. Κι εγώ κοιτάζω τις πρώτες σταγόνες που άρχισαν να πέφτουν, που ίσα φαίνονται στο θολό ουρανό. Πέφτουν σιγά, σιγά, μαλακά αλλά σταθερά, και αρχίζουν να πληθαίνουν. Τώρα έγινε βροχή κανονική. Αρχίζει ν’ ακούγεται πια ο υπόκωφος μεταλλικός ήχος, όπου κάνουν οι σταγόνες της βροχής πέφτοντας αυτή τη φορά πιο δυνατά πάνω στο κάγκελο, προκαλώντας θόρυβο. Φθινόπωρο.

            Αρχίζω ν’ αναπολώ πότε θα ‘ρθούν τα χιόνια. Αν και ξέρω είναι νωρίς. Πότε θα έρθει η ώρα που θα ξυπνήσω ένα πρωί για να πάω σχολείο, θα πάω στο παράθυρο μου και θα δω μ’ έκπληξη και χαρά μαζί το κατάλευκο πέπλο χιονιού που θα έχει καλύψει όλη τη πλάση γύρω. Ή σαν από άχνη ζάχαρη να έχει πέσει μπόλικη πάνω στο κέικ. Λέτε για αυτό ν’ αρέσει στα παιδιά το χιόνι;Δεν ξέρω…Πάντως είναι υπέροχο και μόνο να το βλέπεις να πέφτει από τον ουρανό και να έρχεται να κάθετε στη γη σχηματίζοντας μαγικούς λευκούς δρόμους ανάμεσα από τα δέντρα.

            Επιτέλους! Η χιονοθύελλα είχε σταματήσει και τώρα έριχνε μικρές νιφάδες μόνο, πότε εδώ, πότε εκεί… έπεφταν τόσο γλυκά, σαν πούπουλα που δεν άντεξα και άνοιξα τη μπαλκονόπορτα για να βγω έξω. Είχα ξεχάσει μέσα το παλτό μου, αλλά δεν κρύωνα καθόλου. Όλα ήταν τόσο ήσυχα, τόσο γαλήνια, σαν να κοιμόταν η φύση. Όλα έμοιαζαν τόσο φρέσκα, και ήταν, το χιόνι τόσο κρυστάλλινο και παγωμένο με την αφή…Κοίταξα ψηλά την Ανατολή, είδα το βουνό κάτασπρο με μερικές πινελιές από γκρίζους βράχους, ακοίμητο φρουρό. Ήταν αυτό που αναπολούσα. Χειμώνας.

 Τα παραμύθια της γιαγιάς Νο 2

          Τα παραμύθια περιέχουν φαντασία  και η φαντασία είναι μαγεία. Μαγεία, μερικοί όταν ακούνε αυτή τη λέξη ανατριχιάζουν. Δεν θα έπρεπε. Κι ούτε να την περιφρονούν θα έπρεπε, ούτε να την φοβούνται. Τα παραμύθια που τόσο πολύ αρέσουν σχεδόν σε όλους έχουν κι αυτά μαγεία μέσα τους. Με τις νεράιδες, της μάγισσες. Μετά αν πάμε και στα διάφορα μαγικά πλάσματα όπως νάνους, μονόκερους η λίστα δεν τελειώνει. Γιατί λοιπόν όταν σε μια παρέα όταν κάποιος μιλάει για την αληθινή μαγεία που υπάρχει στον κόσμο μας, όλοι τον περιφρονούν; Αφού στα παραμύθια την αποδέχονται και τα παραμύθια έχουν μια δόση αλήθειας μέσα τους. Έχουν βάση το μύθο που τα δημιούργησε και κρύβεται από πίσω. Αρκεί ν’ αφήσουμε τη φαντασία να κάνει τη δουλειά της και να μας βοηθήσει να καταλάβουμε τι θέλουν να μας πουν τα παραμύθια. Γιατί μην ξεχνάμε πως το κάθε παραμύθι έχει κι ένα ηθικό δίδαγμα, πέρα από αυτό όμως μας δείχνει και ένα σωρό άλλα πράγματα. Όπως την καθημερινή ζωή των ανθρώπων τότε, που μπορεί να ήταν πιο αφελείς από εμάς σήμερα αλλά η μαγεία υπήρχε στη ζωή τους όπως υπάρχει και σε εμάς σήμερα.

            Όχι δεν προσπαθώ να πίσω κάποιον άπιστο, προσπαθώ να σας δώσω να καταλάβετε τι είναι μαγεία, μέσα από ένα τελείως απλοϊκό πρίσμα. Μαγεία δεν είναι όμως μόνο τα ξόρκια, υπάρχει και η δύναμης του νου που κάνει θαύματα, που δημιουργεί όμορφα πράγματα. Γιατί για να βγαίνουν μέσα από μία ψυχή, όπου περιέχεται ένα μέρος από το Αιώνιο Πνεύμα, μέσα στο πνεύμα του ανθρώπου, πρέπει να πάρουν και τη βοήθεια του νου. Σαν να φιλτράρονται τα συναισθήματα καθώς βγαίνουν από την ψυχή και κατευθύνονται στο νου, για να πάρουν τη μορφή της γλώσσας που έχει δημιουργήσει ο νους για να συνεννοούμαστε. Γιατί το συναίσθημα δεν εκφράζεται με λόγια, είναι αχαλίνωτο αν έβγαινε όπως είναι, χωρίς το περίβλημα της γλώσσας. Ο καλλιτέχνης είναι αυτός που κάνει σωστά τη δουλειά αυτή, μεταφράζει τα συναισθήματά του σε λόγια, γραπτά, ζωγραφιστά ή σε παρτιτούρες με νότες…Μήπως αυτό είναι τελικά η φαντασία που δημιουργεί όλα αυτά, ακόμη και τα παραμύθια…κάπως έτσι θα δημιουργούνται. Κι όπως λέει κι ένα ρητό: η φαντασία δεν έχει βλέφαρα…κοιτάζει με μάτια ορθάνοιχτα!

                                

Εναλλακτικά σενάρια για τη εξέλιξη του κόσμου.

    (Σαρκαστικό)

Σενάριο 1^ο  : Κλασική περίπτωση, αυτή που πιστεύουν οι Χριστιανοί. Αφού ήδη αυτοκαταστρεφόμαστε, θα έρθει κάποια στιγμή η Δευτέρα Παρουσία να μας σώσει. Με το Χριστό που θα βάλλει εκ δεξιών του τους καλούς και εξ αριστερών…τους άχρηστους.

 Σενάριο 2^ο  : Οι Εβραίοι από την άλλη…πιστεύουν ότι δεν έχει έρθει ο Μεσσίας ακόμη…τον περιμένουν. Καλή αναμονή!

Σενάριο 3^ο  : Λοιπές θρησκείες πιστεύουν στην καταστροφή του κόσμου, λιμοί, σεισμοί, καταποντισμοί…και μια καινούργια αρχή θα βγει. Θα πάμε όλοι να μείνουμε με το δημιουργό, ο οποίος έχει κα πολλά ονόματα όπως Βούδας, Κρίσνα…μερικοί έχουν και παραπάνω από έναν θεούς…Άγνωστε ε βουλές…το αρχικό σχέδιο χάλασε απ’ την αρχή, γιατί είχαν άλλους σκοπούς για εμάς, αλλά δεν τους έκατσε τι να κάνουμε… 

Σενάριο 4^ο  : Διάφοροι φιλόσοφοι, οπαδοί της εσωτερικής αναζήτησης. Έχουμε θεωρίες περί καταστροφής του πλανήτη με διάφορους τρόπους. Όπως επί παραδείγματος καταστράφηκε η ήπειρος Λεμούρια, με φωτιά, αργότερα η Ατλαντίδα με νερό(που το έφερε ένα ηφαίστειο αλλά δεν έχει και πολύ σημασία), άρα εμείς με φωτιά θα καταστραφούμε. Βλέπετε πάει εναλλάξ…Τώρα απλά θα κάτσουμε να περιμένουμε να έρθουν να μας σώσουν. Ποιοι; Οι ΕΛ; Οι εξωγήινοι, γενικά και αόριστα…Πάντως από τα’ άστρα να τους περιμένουμε να έρθουν. Άλλοι πάλι αποδίδουν τον ερχομό όλων αυτών για το τέλος του κόσμου και όχι για τη σωτηρία του…

Σενάριο 5^ο : Επιστήμη. Σύμφωνα με μελέτες…Λοιπόν ακούστε, ο ήλιος μας ουσιαστικά είναι στη μέση περίπου της ηλικίας του…δηλαδή πενηντάρης πατημένος…αν υποθέσουμε ότι θα ζήσει μέχρι τα εκατό. Όταν όμως γεράσει κι έρθει η ώρα του…να τα τινάξει κοινός, τότε καταλαβαίνεται ότι δεν θα έχουμε καμιά ελπίδα. Μετά από μια τέτοια έκρηξη, θα έχουμε γίνει ψητοί. Αλλά μην ανησυχείτε γιατί έεεχουμεεε χρόνο μέχρι τόοοτε, κάμποσα δις χρόνια ή τρις, τετράκις και βάλε…Μέχρι τότε θα έχουμε καταστρέψει ότι έμβιο υπάρχει αυτή τη στιγμή πάνω στη γη, μαζί με τους εαυτούς μας. Η μόλυνση υδάτων, εδάφους κα ατμόσφαιρας, που έχει αρχίσει από καιρό, θα κάνει τη δουλειά της αφήνοντας πίσω ένα πολύ καλό σενάριο τέλους του κόσμου.

Σενάριο 6^ο : θεωρία Μ. Είναι νέα, είναι ωραία…ολοκαίνουργια θεωρία περί  κόσμου γενικά, περί διαστάσεων παρά διαστάσεων και πάει λέγοντας. Η διάσταση μέσα στη άλλη διάσταση, φαινόμενα που απατούν, αισθήσεις που μας εξαπατούν κι αυτές, μας τα λένε και οι αρχαίοι αυτά αλλά ποιος τους πιστεύει…Η θεωρία Μ όμως με τις πολλές κι επαναλαμβανόμενες Μεγάλες Εκρήξεις(πολλά Big Bang καλέ...), που δεν έχουν ούτε αρχή, ούτε τέλος, είναι πιο νόστιμη ε; Κι αυτό μόνο για το δικό μας Σύμπαν και τη δική μας διάσταση, γιατί στα άλλα σύμπαντα συμβαίνουν άλλα…και το κάθε τι αφού αποτελείτε από παλλόμενη Ενέργεια, κι από τους πολλούς παλμούς μεγαλώνει, γίνεται μια τεράστια μεμβράνη και δημιουργείτε έτσι ένα Σύμπαν ή κάπως έτσι…δεν είμαι εγώ που δεν έχω καταλάβει μα ούτε κι εσείς, η θεωρία είναι ακόμα υπό ανάπτυξη…και είναι και λίγο μπερδεμένη.

Σενάριο 7^ο : Μάλλον δεν είμαστε πλασμένοι για να καταλάβουμε, το μυαλό μας και οι συγκεκριμένες αισθήσεις που έχουμε είναι λίγες, για να μπορούμε να χωρέσουμε μέσα στο μυαλό μας άπειρα μεγέθη…και το μεγαλείο του Όντος…Ποιο πνευματικοί άνθρωποι μας μιλούν για ανάπτυξη του πνευματικού επιπέδου. Πρέπει λένε ν’ ανέβουμε σε μεγαλύτερα επίπεδα συνειδητότητας για να καταλάβουμε το Θείο στοιχείο και να ενωθούμε μαζί του. Να ανέβουμε αλλά που θα φτάσουμε…θα γίνουμε ένα με τι; με το φως; Θα γίνουμε αγγελάκια, θα φωτιστούμε σ’ ένα κόσμο πνευματικό λένε οι σοφοί, τον κόσμο των αθανάτων, θα περάσουμε την αντίπερα όχθη…ή μήπως στην αντίπερα μεμβράνη…ωχ λάθος αυτό είναι σε άλλη θεωρία!

ΠΡΟΣΓΕΙΩΘΕΙΤΕ! Ως που θα πάει αυτή η κατάσταση; Ως πότε θα είμαστε έρμαια της  καλής ή της κακής εξέλιξης του κόσμου, γιατί θέλουν να μας φοβίσουν από τώρα ενώ όλα αυτά θα συμβούν…όπως είπαμε έχουμε καιρό…Και στο τέλος τέλος ποία από οοόλες είναι αυτή που θα πραγματοποιηθεί...γιατί μέχρι τώρα δεν έχει γίνει τίποτα παρά τις τόσες πολλές ημερομηνίες καταστροφής;

Γιατί είμαστε τα μόνα όντα που μπορούμε κι αναρωτιόμαστε για το ποιοι είμαστε. Κάποιοι άλλοι οργανισμοί σε κάποιον άλλο πλανήτη, γαλαξία ή διάσταση μπορεί να είναι πλασμένοι για να γίνουν ή να κάνουν κάτι άλλο. Για να ζουν μόνο, ίσως, ή για να χαίρονται μόνο ή για να είναι δυστυχισμένοι μόνο, γιατί δεν θα έχουν ευσπλαχνικό θεό. Δεν θα έχουν καν τους ίδιους φυσικούς νόμους μ’ εμάς, ποιος ξέρει; Ενώ εμείς είμαστε πλασμένοι για να αναρωτιόμαστε και να συμπληρώνουμε το δικό μας κομμάτι στο κοσμικό πάζλ. Αυτή είναι η δουλειά μας και αυτή μόνο κάνουμε…εξυπηρετώντας το δικό μας Κάρμα ή και τίποτε…