Δημοφιλείς αναρτήσεις

Σάββατο 26 Ιουλίου 2014

Οικολογία και Νεοπαγανισμός Σήμερα

Άρθρο ενος φίλου και συν-διαχειρηστή στη σελιδα (+group) του Pagans of Greece στο Facebook

Δεν τίθεται καμιά αμφιβολία πως ο παγανισμός σε όλες τις εκφάνσεις του, έχει κάποιον φυσιο κεντρικό και φυσιολατρικό χαρακτήρα·είτε το δούμε αυτό κυριολεκτικά, είτε μεταφορικά, όλοι μας λατρεύουμε και υμνούμε το μεγαλείο της φύσης μέσα από τα διάφορα πάνθεα, για αυτό ψάλουμε, για αυτό τραγουδούμε και σίγουρα θέλουμε να χορέψουμε στους ρυθμούς του. Ίσως βέβαια να μην το νιώθουν αυτό όλοι τόσο έντονα, αλλά ο παγανισμός είναι ύμνος προς την ίδια τη φύση, και ότι αυτή περιβάλει.
Κατά τη διάρκεια των προηγούμενων ετών όμως, κάτι άλλαξε μέσα σε όλο αυτό, κάτι που φτάνει και στο σήμερα, αλλά σε πολύ μεγαλύτερο βαθμό. Αυτό το κάτι, δε μπορούμε να το προσδιορίσουμε με κάποια λέξη, ή με κάποιον ορισμό, διότι περιβάλλει ένα σύμπλεγμα καταστάσεων αναπροσδιορίζοντας την ουσία του νεοπαγανισμού αλλά και της μαγείας.

Μέσα έναν κόσμο που λειτουργεί με γνώμονα το κεφάλαιο (για να μην πω άκρως καπιταλιστικό), και που η αξία κάθε πράγματος μετριέται σε χρήμα, ο νεοπαγανσιμός και η μαγεία δεν θα μπορούσε να μείνει απέξω. Αυτό το βλέπουμε σχετικά συχνά, και αλήθεια είναι πως παγανισμός και μαγεία μετατράπηκαν σε προϊόν.
Καθώς απομακρυνόμαστε από τους παραδοσιακούς τρόπους όλο και περισσότερο, (από τη παράδοση της γνώσης και των πληροφοριών από χέρι σε χέρι, από στόμα σε στόμα,μέχρι και την αναζήτηση - άντληση των εργαλείων και των υλικών), σίγουρα το μονοπάτι μας γίνεται πιο εύκολο, αλλά δυστυχώς, δεν είναι το ίδιο, αλλά κάποιο άλλο και διαφορετικό.
Μπορεί να μιλάμε για φύση, και για εναρμόνιση με τους φυσικούς ρυθμούς, αλλά αυτό υπάρχει αποκλειστικά και μόνο στη φαντασία ορισμένων, ενώ σχεδόν κανείς από εμάς,δεν θα άντεχε κάποιες ώρες ή μέρες στη φύση, με την φύση , γιατί έχουμε αποξενωθεί τόσο, που αρκεί ένα σκαθάρι στο πόδι μας, να προκαλέσει τον πανικό.

Ποιος ασχολείται σήμερα, πραγματικά με τα βότανα; ποιος κάθεται να χαιρετήσει την ανατολή του ηλίου; να ακούσει την οργή του ανέμου; να νιώσει την ορμή των κυμάτων σαν τους παλμούς της καρδιάς του; ποιος ακούει τον θρήνο των νυμφών, για τις μολυσμένες λίμνες, και ποτάμια από τα χημικά; και υπάρχουν τόσα άλλα που θα μπορούσαν να αναφερθούν, τα οποία αποτελούν έμπρακτες αποδείξεις της αποξένωσης μας από το ίδιο μας το σπίτι.
Από την άλλη, πολλοί που συνδυάζουν την μοντέρνα οικολογική κουλτούρα με τον παγανισμό, δείχνουν λίγο..γραφικοί.
Με ποια έννοια; Τα τελευταία χρόνια η οικολογία.. έγινε μόδα θα έλεγα, κάτι το δήθεν ουάου, το εναλλακτικό, που μέσα σε αυτό υπάρχει και το «πρέπει»(να κάνεις το ένα, το άλλο για να κατέχεις και τον τίτλο), ενώ πολλές φορές τα άτομα τα οποία αυτοπροσδιορίζονται ως οικολόγοι, είναι οικολόγοι, απλά για να έχουν κάτι να λένε. Πολλές φορές μάλιστα κάνοντας οικολογικές δράσεις, δίχως ουσιαστικό αποτέλεσμα, απλά για τα μάτια του κόσμου, ενώ στις περισσότερες περιπτώσεις δείχνουν να μην έχουν επαφή με την πραγματικότητα.

Τον τελευταίο καιρό όμως υπάρχει μια νέα οπτική ως προς τα κοινωνικά-οικολογικά ζητήματα από αρκετούς ανθρώπους που ασχολούνται με την μαγεία και τον νεοπαγανισμό. Αυτή η τάση έχει ξεφύγει αρκετά από τα πλαίσια της γνωστής μας καραμέλας περί “αγάπη ςπρος τη φύση” και “σεβασμού στο περιβάλλον” αλλά ακόμη περισσότερο φέρνει τον άνθρωπο σε κάποιο οροπέδιο που αγναντεύοντας προς τα κάτω, ο οικολογικός ακτιβισμός δείχνει όχι κάτι απλά απαραίτητο, αλλά κάτι που πρέπει να ενσωματωθεί στη συνείδηση του καθενός, στο σημείο της βίαιης κατάρριψης του απόμακρου χαρακτήρα του, κάνοντας άμεσο και καθημερινή πράξη, μέσα από ποικιλόμορφες δράσεις που αρμόζουν στην προσωπικότητα του καθενός.
Αυτή η νέα τάση, θέτει ακόμα πιο ψιλά τον πήχη, που ίσως εκ πρώτης όψεως κάτι τέτοιο να φαίνεται ακραίο·αλλά ας μη γελιόμαστε.. τα άκρα είναι πάντα σχετικά (καθορίζονται από τα μέσα σημεία τους, τα οποία είναι το φυσιολογικό mainstream), και επιπλέον, εμείς οι ίδιοι είμαστε ακραίοι για κάποιους άλλους,είτε μας αρέσει, είτε όχι·και αν όχι ακραίοι, τότε σίγουρα εκκεντρικοί.
Εναρκτήριο λάκτισμα, για αυτήν την νέα τάση, θεωρώ πως ήταν η ενασχόληση ορισμένων ατόμων του “χώρου”με το wildcrafting, την συλλογή δηλαδή, βοτάνων,καρπών, ή τμημάτων φυτών χωρίς να βλαφτεί το ίδιο το φυτό, από το φυσικό τους περιβάλλον. Αυτή η ενασχόληση που συνδυάζεται, με πεζοπορίες, ίσως και λίγη αναρρίχηση σε βραχώδεις περιοχές και μας χαρίζει την χαρά της ανακάλυψης πανέμορφων τοπίων που κρύβονται καλά μέσα σε δάση, και ερημιές, κίνησε το ενδιαφέρον στο να αναζητήσουμε τους παλαιούς τρόπους και συνήθειες, και να προσπαθούμε να ζούμε όλο και περισσότερο πιο κοντά και σε επαφή με τη φύση.
Από αυτούς τους τρόπους και αυτές τις συνήθειες, ξεπήδησαν στο νου εικόνες,οράματα και αναμνήσεις από αλλού, σαν να ακούστηκε ένα..κάλεσμα.


Δεν έφτανε όμως μόνο αυτό...
Τα τελευταία χρόνια πολλοί και ιδιαίτερα ο κόσμος που ζει στις πόλεις, βιώνει την κοινωνική εξαθλίωση η οποία πολλαπλασιάζεται με γοργούς ρυθμούς, και η οποία μπορεί να εκφραστεί μέσα από διάφορους τρόπους,όπως: άσχημες συνθήκες εργασίας – για τους προνομιούχους (διότι οι μη προνομιούχοι δεν εργάζονται στις μέρες μας), άσχημες συνθήκες διαβίωσης μέσα σε πολυκατοικίες – μπουντρούμια, οι οποίες μας φέρνουν στο μυαλό, εικόνες εγκλεισμού, και άλλα, ενώ οι ρυθμοί της καθημερινότητας έχουν αυξηθεί δραματικά μέσα από τις τεχνητά δημιουργημένες νέες ανάγκες και υποχρεώσεις που επιτάσσει η σύγχρονη ζωή. Ένας τρόπος ζωής που δείχνει να αποτρέπει με κάθε μέσο την επαφή του ανθρώπου με τη φύση,τους ρυθμούς της και τους τρόπους της.
Η αποξένωση της μεγαλούπολης, και η κατάθλιψη που βιώνουν οι κάτοικοι της,δίνουν και παίρνουν...
Θεωρώ πως αυτός είναι και ο λόγος για τον οποίο όλο και περισσότερος κόσμος ψάχνει και αναζητά κάτι το διαφορετικό, ασχολείται με τον παγανισμό και την μαγεία, ή και γενικότερα το new age κίνημα που είναι και πιο προσιτό στον μέσο άνθρωπο. Ψάχνει γενικά, κάτι για όχημα, να ξεφύγει από όλη την άσχημη και πιεστική κατάσταση που βιώνει.
Ακόμα και εμείς, ή όσοι, ασχοληθήκαμε για άλλους λόγους, μπορούμε και διακρίνουμε αυτήν την ανάγκη, αυτήν την ανάγκη της διαφυγής, της απόδρασης.

Τα παραπάνω ήταν κάτι περισσότερο από αρκετά, για να φτάσουμε στο σημείο να αναγνωρίσουμε,πως ήρθε η στιγμή να κάνουμε κάτι, να εφαρμόσουμε έναν νέο τρόπο δράσης ή πιο σωστά ζωής.
Έτσι από αυτό δε θα μπορούσε να λείπει και το οικολογικό στοιχείο το οποίο όμως, δεν αντιμετωπίζεται απλά ως “οικολογία” και δεν περιορίζεται εκεί, αλλά αποτελεί μια λογική, μια Αντι-πράξη που είναι αυτονόητη για τους συνειδητοποιημένους μάγους/μάγισσες και παγανιστές, ειδικά σε μια εποχή που η ίδια η κοινωνία προσβάλει την μαγεία με τον χειρότερο τρόπο: βιασμό και καταστροφή της φύσης, αλλά και την ταυτόχρονη αποφλοίωση της μαγείας, από την ίδια της τη ρίζα, τον ίδιο της τον πυρήνα.

Η μαγεία ως μαγεία, ανέκαθεν αποτελούσε κάτι το αντιδραστικό. Όχι όμως αντίδραση δίχως ουσία, γιατί πάντα είχε στόχους και οράματα. Ποτέ δεν χώνεψε την οργανωμένη θρησκεία, την απόλυτη εξουσία, τα δόγματα,τη στενοκεφαλιά και τη μιζέρια, αλλά πάντα αγαπούσε την ελευθερία..
Ενώ είχε αρχές και αξίες, δεν δέχτηκε ποτέ την αξιολόγηση από τρίτους, γιατί πάντα δρούσε Ελεύθερη, Ανεξάρτητη.



Στα παρακάτω link μπορείτε να βρείτε σχετικά άρθρα με το παραπάνω

http://scarletimprint.com/2014/06/rewilding-witchcraft/
http://sarahannelawless.com/2014/07/01/the-witch-and-the-wild/
http://www.patheos.com/blogs/asenseofplace/2014/07/a-call-to-war/




Πόσο προστατεύουμε τη Φύση που τόσο λατρεύουμε;

 Απο τον Braeden Dartsan

Τρίτη 11 Φεβρουαρίου 2014

Περιοδικό Mystery



Κρατώντας στα χέρια μου το 9χρονο αφιερωματικό τεύχος του περιοδικού Mystery χαμογελάω και σκέπτομαι πως πέρασαν 9 χρόνια από τη ζωή μου και από τη στιγμή που κράτησα πρώτη φορά το 1ο τεύχος του! Ήταν Οκτώβριος του 2004 όταν βγήκε. Εγώ το βρήκα όμως αρκετό καιρό μετά! Θέλω λοιπόν να σας εξομολογηθώ γιατί έχει τόση σημασία για μένα αυτό το περιοδικό! 

Είχα αρχίσει να ασχολούμαι με το παράξενο λίγα χρόνια πριν, στο γυμνάσιο. Λίγο οι ιστορίες του Α. Χιτσκοκ, λίγο οι ταινίες με βρικόλακες και μάγισσες μου είχαν κινήσει το ενδιαφέρον. Οι υπαρξιακές μου ανησυχίες μαζί με όλα αυτά έκαναν το κεφάλι μου να μη σταματά να διερωτάται, ποιοι είμαστε, που πάμε, ποιο είναι το νόημα της ζωής και άλλα πολλά. Στο Λύκειο λοιπόν όταν άρχισα να ασχολούμαι και με το θέμα της μαγείας, του αποκρυφισμού, μην έχοντας άλλη καθοδήγηση έκτος από το ένστικτο μου άρχισα να αγανακτώ. Είχα όλο ερωτήματα και σχεδόν καθόλου απαντήσεις, και οι απαντήσεις γεννούσαν κι άλλα ερωτήματα. Είχα κουραστεί θυμάμαι, κάτι και η εφηβεία κάτι και τα άλλα παιδία που με έβλεπαν με μισό μάτι αποφάσισα να τα παρατήσω. Να παρατήσω να ασχολούμαι με τα μυστήρια είπα, να σταματήσω να ψάχνω, να ερευνώ, μαγεία τέλος. Θα γινόμουν ένα φυσιολογικό (κατά κοινωνία) κορίτσι που ασχολείται μόνο με τα μαθήματα του (και αν) και με αγόρια και πότε θα βγούμε και που θα πάμε να τα πιούμε. Είχαμε όμως ένα ρητό στο σχολείο εμείς τα κορίτσια, «αν αγαπάς κάτι, άστο να φύγει, αν γυρίσει είναι δικό σου, αν όχι δεν ήταν ποτέ». Το τηρούσαμε για τα ερωτικά βέβαια αλλά σε εκείνη τη φάση και μιας και μου άρεσε πάντα ο συμβολισμός είπα να κάνω το πείραμα. Έτσι λοιπόν είπα στο Σύμπαν (στην για μένα Ανώτερη Αρχή τότε) θα παρατήσω τα μυστήρια, κι αν με κάποιον τρόπο, με κάποιο σημάδι γυρίσουν σε εμένα, τότε θα ξέρω ότι αυτό είναι… είναι για μένα και δεν θα τα ξανά-παρατήσω ποτέ! Απελευθέρωσα λοιπόν την ευχή και σχεδόν την είχα ξεχάσει… 

Έτσι λοιπόν το καλοκαίρι του 2004, ήμουν με τους γονείς μου στη Σκοτίνα του Ολύμπου, ως τότε άγνωστος τουριστικός προορισμός. Με τη μητέρα μου ψωνίζαμε σε ένα τοπικό μίνι παντοπωλείο και ξαφνικά γυρίζω αριστερά και σε ένα χαμηλό ράφι βλέπω ένα περιοδικό. Ήταν το 1ο τεύχος του Mystery. Ήταν το σημάδι μου. Φυσικά και το πείρα! Από τότε μαζί με το mystery διάβασα, είδα, βίωσα πολλά στο χώρο του των μύθων, εναλλακτικής αρχαιολογίας, εσωτερισμού, αποκρυφισμού, μαγείας κάθε είδους, θρησκευτικά συστήματα, παραψυχολογικές έρευνες και άλλα θέματα. Το Mystery ήταν μια επίσημη έναρξη που χώθηκα για τα καλά σε όλα αυτά. Ήταν η έμπνευση μου, η παρακίνηση μου σε πολλά.

Τώρα λοιπόν κρατώντας το τεύχος 96 στα χέρια μου και κοιτώντας τα υπόλοιπα μέσα στη βιβλιοθήκη στριμωγμένα ανάμεσα σε βιβλία, θυμάμαι το ταξίδι μου. Τη μεταμόρφωση μου. Και όπως κι εγώ άλλαξα τώρα ήρθε και η σειρά του περιοδικού μετά από 9 χρόνια να αλλάξει και να πάρει έναν άλλο δρόμο με περισσότερους θρύλους, μύθους, παραδώσεις των λαών, ιστορίες της γιαγιάς, μυστήρια της Ελλάδας και άλλα παγκόσμια. Κάπως όπως ξεκίνησε δηλαδή…
Εύχομαι να είναι το ταξίδι του μακρύ και να το έχουμε για ακόμα πολλά χρόνια κοντά μας να μας ενθαρρύνει να προχωρήσουμε στο μονοπάτι, που αν και δύσκολο και απαιτητικό πολλές φορές, στο τέλος τα δώρα που μας προσφέρει αξίζουν. Μας μεταμορφώνουν και μαζί με εμάς μεταμορφώνεται και η ζωή μας προς το καλύτερο συνεχώς!


Το παρόν άρθρο γράφτηκε υπό τους ήχους του τραγουδιού The Seven Wonders της Stevie Nicks, που παίχτηκε στη σειρά American Horror Story της 3ης σεζόν The Coven. Το θεώρησα ταιριαστό μιας και η σεζόν έκλεισε σε κοντινό χρόνο με την ημερομηνία που βγήκε το περιοδικό (μια εβδομάδα διαφορά νομίζω) και αφορά τη συνέχεια μια ακαδημίας μαγισσών που κινδύνευε να κλείσει (όπου μάγισσα βλέπε μυστήριο). Ναι είναι περίεργοι οι συνειρμοί μου… 

Έπεται και η συνέχεια του μυστηρίου λοιπόν!

 


Τρίτη 26 Νοεμβρίου 2013

Οικολογική Πνευματικότητα



 Ενα ωραίο κειμενάκι που έγραψα ως καινούργια περηγραφή για τις σελίδες και τις ομάδες μου στο facebook!

"Με αυτή τι σελίδα (και την ομάδα) θα ήθελα να μοιράζομαι μαζί σας και να σας ενημερώνω όσο μπορώ για ότι έχει σχέση με το πως μπορούμε να κάνουμε τις ζωές μας πιο οικολογικές και μαγικές!

Με πρόθεση για Αλλαγή στη Ζωή!

Μαγεία! Μια λέξη που το νόημα της έχει φτάσει να κάνει τους ανθρώπους στο άκουσμά της να ανατριχιάζουν και να συσκέφτονται κούκλες βουντού, ερωτικά ξόρκια για να χωρίσεις ή να ενώσεις ανθρώπους…

Η πραγματικότητα όμως είναι πολύ διαφορετική. Όσοι ασχολούμαστε με το χώρο του λεγόμενου αποκρυφισμού θεωρούμε με τη λέξη μαγεία τις πράξεις εκείνες που μπορούν να ενεργοποιήσουν τις μέγιστες δυνάμεις που έχει ο άνθρωπος μέσα του, με σκοπό την Αυτογνωσία και την μεταμόρφωση του Εαυτού και της Ζωής του ασκούμενου σε όλο και πιο υψηλά επίπεδα. Γιατί ο σκοπός μας είναι η εξέλιξη της Ψυχής πάνω από όλα. Η Μαγεία είναι το μέσο, τα κεριά, οι πολύτιμοι λίθοι, τα βότανα, τα αιθέρια έλαια, τα σύμβολα και άλλα είναι απλός τα εργαλεία. Αυτές τις πρακτικές τις έχουμε βεβαίως πάρει από τους προγόνους μας που ασκούσαν την Τέχνη από πολύ παλιά.

Η Τέχνη πηγαίνει χέρι χέρι με τη Γεωκεντρική Πνευματικότητα γιατί τα εργαλεία μας για να γίνουμε καλύτεροι άνθρωποι μας τα προσφέρει η Φύση! Έτσι νοιώθουμε την ανάγκη να μάθουμε από αυτήν, να την προστατεύουμε, να φροντίζουμε τα πλάσματα που ζουν πάνω της, τα ζώα και τα φυτά, να τους φερόμαστε με συμπόνια και να βοηθάμε και τους συνανθρώπους μας γιατί είμαστε κι εμείς μέρος της Φύσης ακόμα κι αν έχουμε αποκοπεί εδώ και πολλά χρόνια. Είμαστε ο τρόπος που το Σύμπαν συνειδητοποιεί τον Εαυτό του. Είμαστε μέρος του Όλου και κομμάτι του Όλου είναι μέσα μας. Οι πρόγονοί μας ήταν φίλοι με τη Γη και τα Πνεύματα που την κατοικούν, είχαν βαθιά επικοινωνία μαζί τους, καθώς ήταν συνδεδεμένοι με τη Ροή της Ζωής, με τα αόρατα νήματα που διέπουν τα πάντα γύρω μας και την ενέργεια που διαπερνά τα σώματά μας είτε το καταλαβαίνουμε είτε όχι. Ήξεραν ότι για να καταφέρουν τα Θαύματα που λέμε εμείς σήμερα, αρκούσε να λειτουργούσαν  αντικατοπτρίζοντας τον μακρόκοσμο του εκεί έξω, φέρνοντας τον στον δικό μας μικρόκοσμο εδώ στη Γη.

Αυτό έκαναν οι αρχαίοι μέχρι που ήρθαν κάποιοι και θέλησαν να τους τα αλλάξουν όλα με μια καινούργια θρησκεία φτιαγμένη από κομμάτια των παλιών πεποιθήσεων των ανθρώπων μέχρι τότε. Και όσους δεν θέλησαν να ασπαστούν αυτή τη νέα θρησκεία τους κορόιδευαν λέγοντας τους Παγάν. Όμως έφτασε στις μέρες μας κι εδώ και κάποια χρόνια έχουμε αρχίσει να ξαναθυμόμαστε τους τρόπους των παλαιών και να θέλουμε να φέρουμε το όνομα Παγανιστής περήφανα, τιμώντας τους προγόνους που πέρασαν βασανιστήρια φέροντας αυτό το όνομα.

Τιμώντας πάλι τη Φύση με διαφορετικό ίσως τρόπο από τους παλαιούς, όμως αρχίζουμε σιγά να ξανασυνδεόμαστε με την Ενέργεια και όλο και περισσότεροι άνθρωποι μαθαίνουν να μην φοβούνται τις λέξεις Παγανισμός και Μαγεία. Όλο και περισσότεροι άνθρωποι θεραπεύονται από τα δηλητήρια του σημερινού κόσμου με γνώσεις του αρχαίου κόσμου. Έχουμε τη δύναμη να Μεταμορφωθούμε και αυτό ακριβώς έρχομαι να βγάλω ακόμα προς τα έξω.

Να ενώσω λοιπόν Μαγεία και Παγανισμό με βάση την Οικολογία, γιατί πάνω από όλα όπως είπαμε τιμούμε τη Μητέρα Φύση και το Όλον (ή όπως αλλιώς θέλετε πείτε τα). Μια Οικολογική Πνευματικότητα λοιπόν που προς το παρόν είναι χωρισμένη σε δυο σελίδες (page) και δυο ομάδες (group) κάτω από τα ονόματα

Ecomagical Spiritual Life – Οικολογικομαγική Πνευματική Ζωή και
Pagans of Greece – Παγανιστές της Ελλάδας.

Ο λόγος που είναι δυο διαφορετικές σελίδες (και κατά συνέπεια δυο γκρουπ) είναι γιατί τα νέα που υπάρχουν είναι πολλά κι έτσι τα χώρισα σε προσανατολισμένα στην Οικολογία και την Πνευματικότητα γενικά και προσανατολισμένα στο Παγανιστικό κίνημα ειδικά από την άλλη.  

Σε όποια Πνευματικότητα κι αν ανήκετε λοιπόν σας καλωσορίζω, και εύχομαι το ταξίδι μας να είναι αρμονικό!"

Τετάρτη 9 Οκτωβρίου 2013

Σχέσεις ανθρώπων και θεωρίες που διχάζουν. Προσοχή!



Οι άνθρωποι ταυτίζουν τους άλλους ανθρώπους με τα πιστεύω τους. Αυτό δημιουργεί και τους περισσότερους διαξιφισμούς! Οι άνθρωποι δεν είμαστε τα πιστεύω μας! Οι άνθρωποι δεν είμαστε τα πιστεύω μας αν αυτά δεν επηρεάζουν τη ζωή μας και τις πράξεις μας. Οι πράξεις είναι που μετράνε και όχι τα λόγια. Τα λόγια λέγονται εύκολα από τον κάθε ένα σε μια παρόρμηση της στιγμής, χωρίς να έχει προηγηθεί σκέψη πολλές φορές ή χωρίς να περνούν πρώτα από το φίλτρο της καρδιάς. Αλλά κανείς δεν τα κάνει αυτά από κάποιου είδους κακία. Όλοι έχουμε τους λόγους μας να λέμε αυτά που λέμε, όλοι έχουμε έναν λόγο να πιστεύουμε αυτό που λέμε πως πιστεύουμε. Μπορεί να είναι για το αίσθημα του να ανήκω κάπου, μπορεί να είναι στρατηγικός ελιγμός, μπορεί να είναι υπεράσπιση δικαιώματος κλπ. Μπορεί απλά να μας αρέσει μια θεωρεία και να θέλουμε να την πιστεύουμε… Αλλά δεν είμαστε αυτή η θεωρεία, είναι κάτι που βγήκε από το φιλοσοφείν το οποίο απορρέει από την ανάγκη του ανθρώπου να διερωτάται. Δεν είναι απαραίτητο όμως η θεωρεία αυτή να έχει και πρακτικό αντίκτυπο. Οπότε μην παρεξηγείτε ανθρώπους όταν πιστεύουν μια θεωρεία που δεν σας αρέσει ή τη θεωρείτε παράλογη… Δείτε τον άνθρωπο μόνο που έχετε μπροστά σας και σκεφτείτε με την καρδιά τι είναι αυτός ο άνθρωπος για εσάς. Τι έχετε αποκομίσει από τη σχέση σας μαζί του (οποιαδήποτε είδους σχέση), σας κάνει να νοιώθετε όμορφα ή απλά σας βαραίνει τη ζωή με το να μπαίνει εμπόδιο κάπου? Να μπαίνει εμπόδιο με τη συμπεριφορά του και όχι με τη θεωρεία του… Αν η συμπεριφορά του είναι εντάξει απέναντι σας τότε κοιτάξτε τα προτερήματα του και όχι τα ελαττώματα (αυτά που ο καθένας θεωρεί για τον άλλο ελαττώματα). Δεν έχουμε σχέσεις με ανθρώπους για να κρίνουμε ο ένας τα λάθη του άλλου, αλλά για να αλληλεπιδρούμε μεταξύ μας, στηρίζοντας ο ένας τον άλλο, ακούγοντας γνώμες, προτείνοντας λύσεις σε ένα πρόβλημα, διασκεδάζοντας μα και κλαίγοντας μαζί για να δώσουμε συμπαράσταση.

 Η ζωή έχει από μόνη της δυσκολίες γιατί να τη φορτώνουμε με παραπάνω γκρίνια και σκοτούρα, από τη στιγμή που μπορούμε απλά να κατανοήσουμε τον κάθε πιθανό λόγο που ο άλλος στη σχέση κάνει ή λέει πράγματα. Δεν χρειάζεται να είμαστε ψυχολόγοι για να το κάνουμε αυτό. Κατά βάθος όλοι λίγο πολύ τα ίδια πράγματα ψάχνουμε απλά δεν θέλουμε να τα παραδεχτούμε ο ένας στον άλλο και ζούμε όλοι μαζί σε μια ατελείωτη πλάνη! Για αυτό την επόμενη φορά που θα νοιώσετε οργισμένοι με κάποιον που δεν έχει τα ίδια πιστεύω με εσάς κάντε ένα καλό και σε εσάς και στον άλλο και κατανοήστε πρώτα γιατί λέει αυτό που λέει και σκεφτείτε μήπως έχει άλλη πρόθεση από αυτή που φαίνεται η όποια δεν είναι να σας τραβήξει το χαλί κάτω από τα πόδια και να σας γκρεμίσει την κοσμοθέαση αλλά να συζητήσει (από το συν + ζητάω = αναζητώ κάτι μαζί με κάποιον άλλο). Εκτός αν εσείς τελικά δεν θέλετε πραγματικά να συ(ν)ζητήσετε και έχετε εσείς το σκοπό του τραβήγματος του χαλιού κάτω από τα πόδια του άλλου. Οι σχέσεις δεν είναι ανταγωνισμός του ποιος είναι ο καλύτερος, γιατί μόνος του κανένας δεν είναι καλύτερος κανενός, κι αν κάποιος παίζει αυτό το παιχνίδι στη ζωή του μόνος του θα μείνει στο τέλος!

Είμαστε κάτι βαθύτερο, καθαρό ,φτιαγμένο από Φως. Απαλλαγμένο από ταμπέλες, πιστεύω, γνώμες, κοινωνικές νόρμες και κανόνες. Κι αφού είμαστε όλοι φτιαγμένοι από το ίδιο πράγμα γιατί προσπαθούμε όλοι να διαχωριστούμε από όλους σαν να έχουμε αγώνα δρόμου και πρέπει κάποιος ή κάποιοι να φτάσουμε… που αλήθεια?

Οι θεωρίες είναι για να ανταλλάσσονται, για να ζυμωνόμαστε μεταξύ μας να βρούμε τη χρυσή τομή, ή έτσι για να υπάρχει ποικιλία ή απλά γιατί μπορεί να ισχύουν όλα σε κάθε ένα από τα πολλά σύμπαντα ή διαστάσεις που μπορεί να υπάρχουν … Όχι να μπαίνουμε ο κάθε ένας στο κουτάκι του ήσυχος ήσυχος ότι έχει κερδηθεί η συζήτηση για να τραφεί πάλι το εγώ για λίγο, μέχρι να ζητήσει πάλι να τραφεί και πάλι και πάλι…

Πάλι πολλά είπα οπότε σταματάω…