Έγραψα τις τελευταίες σελίδες στο 6ο μου ημερολόγιο και
ήθελα να τις μοιραστώ. Μπορεί να τα βρείτε
αυτονόητα όλα αυτά ή απλοϊκά, ωστόσο μέσα στον κυκεώνα των καταστάσεων που
μπορεί να μας βαραίνουν πολλές φορές ακόμα και τα αυτονόητα είναι λυτρωτικά
όταν τα συνειδητοποιούμε. Ειδού κάποιες
δικιές μου συνειδητοποιήσεις λοιπόν!
Είμαι ακόμα ο Εαυτός μου. Δε με έχασα. Η Αλήθεια μου είναι
ακόμα εδώ. Μετά από πολύ καιρό αφασίας, σήμερα θυμήθηκα τι πιστεύω για τις
σχέσεις. Θυμήθηκα ότι δεν είμαι εγώ αυτή που πρέπει να αλλάξω και να
προσποιούμε ότι δεν με νοιάζει επειδή κάποιοι φοβούνται να ανοίξουν την καρδιά
τους! Θυμήθηκα λοιπόν ότι σχέση δεν είναι μόνο περνάω καλά με κάποιον, αλλά τον
κρατάω μακριά χτίζοντας τοίχους γύρω από την καρδιά μου, όπως έχω βρει τους
περισσότερους να κάνουν. Η σχέση είναι Αγάπη, Έρωτας, Συντροφικότητα. Σχέση δεν
είναι έχω κάποιον δίπλα μου για τις βόλτες, την καφετέρια, το σεξ, και διάφορες
δραστηριότητες. Αυτά μπορώ να τα κάνω και με φίλους, θηλυκούς και αρσενικούς.
Σχέση είναι μοιράζομαι τη ζωή μου με κάποιον, τον βάζω στη ζωή μου, όχι γιατί η
λογική μου λέει ότι ταιριάζουμε για τον έναν ή τον άλλο λόγο. Γιατί το λέει η
καρδιά που δεν χρειάζεται να έχει λόγο, γιατί μιλάει από την ψυχή, ενώ η λογική
από το μυαλό και τις σκέψεις, και το μυαλό κάνει λάθος, ο Εγωισμός κάνει λάθος,
οι πεποιθήσεις κάνουν λάθος. Η Ψυχή δεν κάνει λάθη. Η Αγάπη δεν κάνει λάθη
αρκεί να της δώσουμε χώρο, και ο Έρωτας δεν κάνει λάθη αρκεί να του δώσουμε
χρόνο να εξελιχθεί.
Ας μην μπερδευόμαστε όμως. Η Αγάπη που έχουμε για τους
φίλους/ες μας δεν είναι Έρωτας όσα χρόνια κι αν περάσουν. Η Αγάπη μπορεί να
είναι τεράστια και για αυτό μπορούμε και αγαπούμε πολλούς ανθρώπους στη ζωή
μας. Γιατί η Αγάπη τους χωράει! Ο Έρωτας όμως δεν χωράει πολλούς, χωράει αυτόν
τον Ένα ή τη Μια. Θέλει χρόνο να αναπτυχθεί κι όταν έρχεται διαρκεί! Όταν πάλι
έρχεται με την πρώτη ματιά, θέλει να βρει μια καρδιά ανοιχτή για να χωρέσει,
αλλιώς πετάει και φεύγει. Και σε μια σχέση μέσα πετάει και ξανά έρχεται. Μια
καρδιά που χωράει την Αγάπη των φίλων και τη μοναδική Αγάπη του Έρωτα, του
συντρόφου. Γι΄αυτό ακόμα κι αν έχουμε φίλους και παρέες, δραστηριότητες πολλές
από δω κι από εκεί, θέλουμε ίσως και τα ίδια πράγματα παρέα με τον/την
σύντροφο, γιατί είναι διαφορετικά, όπως και με τους φίλους είναι ιδιαίτερα. Δεν
είναι το ίδιο αυτά τα δύο και χρειαζόμαστε και τα δύο για να έχουμε ισορροπία,
αλλιώς θυσιάζουμε το ένα για να έχουμε το άλλο και τελικά καταλήγουμε να έχουμε
πάντα το ένα! Είτε Αγάπη χωρίς Έρωτα είτε Έρωτα χωρίς Αγάπη! Για τη φιλία η
Αγάπη είναι αρκετή, για τη συντροφικότητα χρειάζεται και τα δύο!
Έκανα κι εγώ το λάθος και νόμιζα ότι η Αγάπη για ένα φίλο
μπορεί να αντικαταστήσει την Αγάπη και τον Έρωτα για ένα σύντροφο. Δεν μπορεί!
Πάντα κάτι έλειπε, πάντα κάτι με ενοχλούσε. Σύντροφος είναι αυτός που θα θέλει
να με βάλει στη ζωή του όχι απλά για να περνάμε καλά, γιατί αυτό το καλά κάποτε
σαπίζει, ρουτινιάζει και στο τέλος τελειώνει. Όση Αγάπη κι αν υπάρχει κι από τα
δύο μέρη. Αν δεν υπάρχει Έρωτας, έστω αυτός που φεύγει και ξανά έρχεται, η
Αγάπη θα πάει να φωλιάσει στον επόμενο που μπορεί να χωρέσει… Γι΄αυτό ο
σύντροφος δεν είναι απλά κάποιος που περνάμε καλά, αλλά που βαδίζουμε στον ίδιο
δρόμο ή κοιτώντας τον ίδιο στόχο ή απλά γιατί είμαστε μαζί, τόσο απλά, και αυτό
το είμαστε διαρκεί για μια ζωή.
