Διαβάζω από εδώ κι από εκεί
συνέχεια καλυτέρα να είσαι μόνος σου παρά με κακή παρέα… καλύτερα να είσαι
μόνος σου παρά με κάποιον που δε σε αγαπάει… καλύτερα περνάς μόνος σου…. Είναι
υγιές να είσαι μόνος σου γιατί σημαίνει ότι τα έχεις βρει με τον εαυτό σου και
άλλα τέτοια δήθεν……
Λοιπόν ας πω και κάτι που δε λέει
κανείς και με πνίγει πολύ καιρό τώρα! Πρώτον το να είσαι με «κακή» παρέα είναι
πολύ σχετικό! Ποιος κρίνει αν η παρέα είναι κακή και από ποιανού πλευρά κρίνεται
αυτό? Γιατί αν δεν κάνω λάθος καμιά παρέα δεν είναι κακή μέχρι αποδείξεως του
αντιθέτου… δηλαδή μέχρι να τσακωθείς ή να διαλυθεί η παρέα… Δεν θα κάτσει
κανείς σε μια παρέα αν δεν παίρνει κάτι… οτιδήποτε κι αν είναι αυτό!
Δεύτερον το καλύτερα μόνος σου
παρά με κάποιον που δε σε αγαπάει! Οκ ναι θα συμφωνήσω αυτό δε σημαίνει ότι θα απορρίπτουμε
ανθρώπους χωρίς να έχουμε δει, καταλάβει τι είναι… Άρα για να δούμε αν μας
αγαπάνε ή όχι θα περάσουμε από τη διαδικασία είμαστε μαζί ή κάνουμε πράγματα μαζί
ή να δούμε αν βγαίνει ή όχι… Γιατί αλλιώς ας κλιστούμε στη γυάλα μας για να μην
πληγωθούμε…. Μόνο που δεν θα ζήσουμε τίποτα έτσι!
Τρίτον καλύτερα περνάς μόνος σου!
Αλήθεια? Αυτοί που το λέτε είστε μόνοι? Κι όταν λέμε μόνοι να το εννοούμε ε?
Μόνοι! Εντελώς! Χωρίς ούτε έναν άνθρωπο να μιλήσουμε, χωρίς κανέναν φίλο, να
γυρίζεις από τη δουλεία και να μην κάνεις τίποτα… π.χ. να ανοίξεις την tv και να χαζεύεις… ή δεν ξέρω τι άλλο μπορεί να κάνει ένας άνθρωπος που έχει επιλέξει να
είναι μόνος! Να μην πηγαίνει ούτε σε πάρτι ούτε σε καμία δραστηριότητα άλλη…
ποδόσφαιρο, γυμναστήριο, χορούς, οτιδήποτε άθλημα ή χόμπι …δεν ξέρω… Αυτό
σημαίνει μόνος! Και πραγματικά δεν νομίζω να υπάρχει τέτοιος άνθρωπος! Οπότε….
Γιατί αναμεταδίδετε τόσο σθεναρά το καλύτερα μόνος σου? Γιατί από όσο ξέρω
κανείς δεν μπορεί να είναι μόνος του! Ο άνθρωπος είναι κοινωνικό ον! Είναι
φτιαγμένος για να έχει άλλους δίπλα του! Έτσι επιβιώσαμε! Έτσι είμαστε τώρα
εδώ! Είμαστε αγελαία όντα! Πάρτε το χαμπάρι και κόψτε τα «καλύτερα μόνος»….
Γιατί είναι άτοπα… εκτός αν μπορεί κάποιος να μου προσδιορίσει αυτό το
«καλύτερα»……
Τέταρτον, αυτό το είναι υγιές να
είσαι μόνος σου γιατί σημαίνει ότι τα έχεις βρει με τον εαυτό σου και άλλα
τέτοια… Το ακούω κι από διάφορους γκουρού της σύγχρονης εποχής να το λέτε υπονοώντας
ότι είναι καλό, ασφαλές, πνευματικό, ότι είναι η τελείωση ενός ανθρώπινου όντος
και άλλα τέτοια όμορφα….. Καλά εκτός του ότι ισχύουν και για αυτούς όλα τα
παραπάνω… Να σας πω παιδιά μου… ποιος σας είπε ότι όποιος αναζητά συντροφιά με
άλλους ανθρώπους σημαίνει ότι δεν τα έχει καλά με τον εαυτό του? Δηλαδή γιατί
με το ζόρι πρέπει όλοι να κάτσουμε μέσα στο σπίτι μας ή και να βγούμε μόνοι μας
έξω…. Αλλά μόνοι! ???Προκειμένου να αποδείξουμε σε κάποιους άλλους ότι τα
έχουμε καλά με τον εαυτό μας και μπορούμε να είμαστε μόνοι! Και μερικοί
γίνονται τόσο επίμονοι σαν να προσπαθούν να σε παρακινήσουν να είσαι μόνος… σαν
να είναι το πιο θεάρεστο πράγμα στον κόσμο, και το χειρότερο σε κοιτάνε με ύφος
λύπησης αν θέλεις να έχεις παρέα γιατί νομίζουν ότι έχουν μπροστά τους κάποιον
άρρωστο. Σορρυ όχι…. Δεν είμαστε άρρωστοι! (στο μέτρο του δυνατού γιατί όλοι
κάτι έχουμε). Μήπως είστε εσείς? Το έχετε σκεφτεί? Μήπως υπάρχει επίσης λόγος
για όλους εσάς που θέλετε να μείνετε μόνοι?
Και θα απαντήσω σε αυτό… Δεν ξέρω
αν έχετε καταλάβει αλλά αυτό είναι σαν μάστιγα στη σήμερον! Εκτός από το ότι
έχουμε κολλήσει όλοι μέσα στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης και τα λέμε όλα από
εκεί μέσα όποτε έχει χαθεί πλέον η ανάγκη να συναντηθούμε να μιλήσουμε με
ανθρώπους… αφού τι να πούμε? Όταν δεν είχαμε ιντερνετ όμως όλοι έξω ήμασταν
γιατί θα σκάγαμε αν δε μιλούσαμε με κόσμο! Πολλοί άνθρωποι επιλέγουν να είναι
μόνοι και το δικαιολογούν με διάφορους τρόπους, όπως ότι έχουν πληγωθεί πολύ
από ανθρώπους, ότι οι άνθρωποι είναι κακοί, ότι δεν είναι άξιοι εμπιστοσύνης,
ότι είναι πολύ διαφορετικοί και δεν ταιριάζουν με κανέναν… και διάφορες άλλες δικαιολογίες!
Ας τα πάρουμε και πάλι με τη σειρά! Όταν πληγωνόμαστε δεν έχουμε και ένα
μερίδιο ευθηνής? Ωπ να και κάτι που σίγουρα αποφεύγουν πολλοί… ποιος θέλεις
ευθύνες ε? κακό πράγμα…. Αλήθεια? Για ξανασκεφτείτε το, μήπως έτσι έχουν γίνει
όλα τόσο ανυπόφορα γύρω μας γιατί έχει ξεχαστεί η αληθινή έννοια της λέξης
ευθύνη? Η ευθύνη δεν είναι κάποιο περιττό βάρος, είναι ο τρόπος, η προσωπική
ηθική του αναγνωρίζω τις συνέπειες των επιλογών μου και έτσι μπορώ με ασφάλεια
να επιλέξω, να μην χρειάζομαι να
λειτουργήσω με δολιότητα ως προς τον συνάνθρωπό μου, είναι η ηθική του
αναγνωρίζω τι μου συμβαίνει εσωτερικά!
Γιατί αφήσαμε τον εαυτό μας να
πληγωθεί είτε επειδή εθελοτυφλούσαμε είτε επειδή δεν προστατευτήκαμε σωστά…
είτε επειδή κάποιο μάθημα είχε η ζωή να μας δώσει και μας το έδωσε αλλά εμείς
κοιτάξαμε μόνο το «κακό» που μας έτυχε? Και να πάμε και στον όρο κακό.. . που
πολύ ωραία αναπαράγουμε κάθε μέρα όλοι στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης (ναι εκεί
που μπαίνουν όλοι όσοι γράφουν είναι καλό να είμαστε μόνοι) ότι δεν υπάρχει καλό
και κακό, ότι μέσα στο καλό υπάρχει το κακό και μέσα στο κακό υπάρχει το καλό
και ότι όλα είναι μέσα στη Δημιουργία είναι και στο Θεϊκό σχέδιο όποιο κι αν
είναι αυτό που δεν το έχουμε ξεκάθαρο όσο είμαστε στη Γη… και ότι αυτό που λέμε
κακό είναι κι αυτό μέρος του σχεδίου! Αλλά ποιοί πραγματικά τα θυμούνται όλα
αυτά και τα κάνουν εσωτερικό βίωμα όταν έρχεται η στιγμή να κρίνουν κάποιον ή
κάποια κατάσταση ως κακή! Κανείς μας… αυτός ο κριτής που έχουμε όλοι προτρέχει
…..Οπότε που βασίζεται το οι άνθρωποι είναι κακοί και καλύτερα μόνος/η μου…. Ή
που βασίζεται το οι άνθρωποι πληγώνουν? Μήπως στο φόβο? Ρωτάω… Μήπως όλοι αυτοί
οι μοναχό-εραστές φοβούνται κάτι? Μήπως φοβούνται να συναναστρέφονται με
ανθρώπους τελικά? Γιατί ξέρουμε όλοι ότι η συναναστροφές όλων των τύπων έχει
συγκρούσεις και ρίσκο και και … Μήπως δεν αντέχουν τη σύγκρουση γιατί ξέρουν (ή
δεν το ξέρουν) ότι συμβαίνει για να τους ωθήσει να αλλάξουν κάτι και δεν θέλουν(ή
νομίζουν ότι δεν αντέχουν)? Γιατί αυτό πραγματικά είναι οι συγκρούσεις… δεν
είναι κάτι «κακό». Είναι αυτό που συμβαίνει για να μας δείξει τι έχουμε να
αλλάξουμε στον εαυτό μας, τι έχουμε να μετεξελίξουμε και να μεταλλάξουμε από παλιό που δεν εξυπηρετεί
στην εξέλιξη πλέον στο καινούργιο! Γιατί αυτό είναι η ίδια η ζωή… μια συνεχής
εξέλιξη… γιατί για αυτό καθρεφτίζουμε ο ένας τον άλλο… για να δούμε! Αρκεί να
το συνειδητοποιήσουμε νωρίς ότι συμβαίνει αυτό πριν αρχίσουμε να σιχτιρίζουμε
ανθρώπους! Γιατί αυτούς τους ανθρώπους τους έχουμε μαγνητίσει εμείς οι ίδιοι
για να βοηθήσουμε τον εαυτό μας! Και δεν θα το καταφέρναμε τόσο καλά μόνοι μας!
Ο μοναχισμός ήταν για παλιές εποχές, που ίσχυαν άλλες καταστάσεις… που ο άνθρωπος
ήταν αλλιώς… αλλά οι καταστάσεις αλλάζουν, ο άνθρωπος, η συνειδητότητα του, η
συνειδητότητα του πλανήτη και η ενέργεια όλα αλλάζουν… Οπότε για να
προσαρμοστούμε δε χρειάζεται να αλλάξουμε κι εμείς? Αλλιώς θα μείνουμε πάλι
μόνοι μέσα στους τέσσερις τοίχους που έχουμε χτίσει γύρω από την ψυχή μας …
Οπότε το μέλλον είναι στη
συλλογικότητα… Γιατί χάρις αυτή την απατηλή μοναξιά έχουμε φέρει τον πλανήτη
στα πρόθυρα καταστροφής! Γιατί είναι συνδεδεμένος μαζί μας όσο και να μην το
καταλαβαίνουμε… Καθρεφτίζει κι αυτός αυτό που συλλογικά είναι μέσα μας και
δημιουργεί την συλλογική μας πραγματικότητα…. Κοιτάξτε λοιπόν τι έχουμε
δημιουργήσει? Οπότε και να θέλουμε να είμαστε μόνοι δεν είμαστε ποτέ… Γιατί όλοι
μεταξύ μας είμαστε συνδεδεμένοι! Το καταλαβαίνετε αυτό? Όλοι! Όσο μόνοι και να
είμαστε… Αλλά όταν συνειδητά πολλοί κλίνουν και κλίνονται τότε αποκλείουν όλη
την ανθρωπότητα από το να μάθει… από το να μάθουμε ο ένας από τον άλλο! Γιατί
είμαστε όλοι Δάσκαλοι Όλων!
Δεν αναζητάμε λοιπόν παρέα γιατί
δεν αντέχουμε τον εαυτό μας… αλλά γιατί ο Εαυτός μας εξελίσσετε πιο γρήγορα
όταν αλληλεπιδρούμε με άλλους ανθρώπους!
Χαρείτε λοιπόν όλα όσα έχει να σας προσφέρει η Ζωή! Όσο
δύσκολα κι αν είναι μερικά, πάντα κάπου θα υπάρχει ένα φως, ένα χέρι και μια αγκαλιά
να σας περιμένει να βγείτε μαζί και πάλι στην επιφάνεια από όσο σκοτεινά βάθη
κι αν έχετε φτάσει….
