Υπάρχουν στιγμές που δεν αναγνωρίζουμε τον ίδιο μας τον
Εαυτό.
Υπάρχουν στιγμές που βγαίνουμε επ’ έξω και κοιτώντας μας λέμε
«μα πως το είπα αυτό;» ή «πως το έκανα αυτό;»
Υπάρχουν όμως και στιγμές που χάρις αυτές αναγνωρίζουμε τον
Εαυτό μας από πράξεις που ανέδειξαν τη Χρυσή μας Καρδιά και τη Φωτεινή μας Ψυχή!
Πράξεις που ανέδειξαν το σθένος, τη γενναιότητα, την ευσπλαχνία, τη συμπόνια,
την Αλήθεια μας και την Αγάπη!
Αυτές είναι πράξεις που κάνουμε για κάποιον φίλο αδελφικό,
και ο φίλος μας κάνει για εμάς τέτοιες πράξεις και θα κάνει και θα κάνουμε ξανά
και ξανά…. Αλλά είναι στην ουσία πράξεις που κάνουμε για τον Εαυτό μας κι ας μην
το συνειδητοποιούμε άμεσα, βγαίνουν από Ψυχής, είναι Αληθινές και είναι σαν
διαμάντια μέσα στη χωροταξία της Ζωής μας.
Αυτό γιατί όλοι έχουμε Διαμαντένιες Ψυχές. Κι αν ψάξουμε
μέσα μας θα της βρούμε. Ας ψάξουμε για χάρη της Ολότητας που μας χαρακτηρίζει
όταν ενεργούμε μέσω της Διαμαντένιας Ψυχής μας!
