Γιατί ο άνθρωπος δεν γεννιέται τέλειος. Έχει μόνο ένα κομμάτι
από την αιώνια τελειότητα που μπορεί να τη φτάσει αλλά δεν είναι τέλειος. Γιατί
ο άνθρωπος πρέπει να βιώνει συνεχώς αυτή την ατέλεια και να ανησυχεί διαρκώς
για το τι μέλει γενέσθαι? Μας χρειάζεται το Ον να ενσαρκωνόμαστε για να ζούμε αυτές
τις ζωές όντας ατελείς, για να πολεμάμε συνέχεια να γίνουμε τέλειοι και να φτάσουμε
την ένωση μαζί του? Και να μας ξαναγεννά, γιατί? Και ως πότε? Αφού είμαστε τόσο
δα μικροί μπροστά στην απεραντοσύνη του, τι διαφορά του προξενούμε είτε
σκεφτόμαστε, είτε όχι, είτε φωτιζόμαστε, είτε αυτοκαταστρεφόμαστε. Μόνο στη Γη
αυτή έχει διαφορά.
Για τη Γη είμαστε τα πλάσματα της. Μήπως και η Γη δεν είναι
ένα μεγάλο πλάσμα? Που αν ζούσαμε σε αρμονία μαζί της τότε θα ήμασταν κι εμείς
πραγματικά κύτταρα της, τώρα είμαστε αποκομμένα και συνεπώς αποκομμένα από τον
κόσμο μέσα στο ίδιο το σώμα της Μητέρας που μας Γέννησε. Πως μπορούμε λοιπόν να
κρίνουμε τι είναι και τι δεν είναι, τι είναι καλό και τι κακό, τι άσχημο και τι
όμορφο, τι πραγματικότητα και τι όχι. Πλέουμε σαν νεκρά κύτταρα μέσα σε έναν ζωντανό
οργανισμό. Αν θέλουμε απαντήσεις οφείλουμε να ζωντανέψουμε, να γίνουμε πάλι το
πλάσμα Γη. Με όλα τα κύτταρα της ζωντανά θα μπορεί να κάνει αίσθηση στο αχανές
αιώνιο άχρονο Ον και μαζί με τη Γη θα είμαστε πάλι κύτταρο του Σύμπαντος
κόσμου. Η Γη είναι κύτταρο η ίδια. Κάθε πλανήτης είναι κύτταρο, όπως κάθε
Γαλαξίας είναι ένα ζωτικό όργανο για το Σύμπαν που έχει κάποια συγκεκριμένη
δουλειά να κάνει για να μένει το Σύμπαν Ζωντανό. Άρα δεν είμαστε μόνο ο τρόπος
που το Σύμπαν συνειδητοποιεί τον Εαυτό του όπως λένε κάποιοι, είμαστε ζωτικά
μέρη του. Ποια είναι η δουλεία του δικού μας Γαλαξία? Τι μέρος αυτού του
τεράστιου οργανισμού είμαστε? Τι όργανο? Οφείλουμε να ζωντανέψουμε ξανά για να
μάθουμε, για να συμμετέχουμε ξανά στη Ζωή αυτού του τεράστιου οργανισμού. Έτσι
είναι σ΄ έναν οργανισμό τα πάντα γεννιούνται και πεθαίνουν συνεχώς και ξαναγεννιούνται
μόνο και μόνο για να ζήσουν. Για αυτό ακόμα και να μην θέλουμε να ζωντανέψουμε
πάντα κάτι μας σπρώχνει κάπου κάπως σε κάποια ζωή και ξαναζωντανεύουμε μέσα μας
τη Θεϊκή φλόγα και γινόμαστε ξανά ζωντανό κύτταρο. Έτσι και οι Γαλαξίες, έτσι
και ο κάθε πλανήτης, η κάθε Γη γεννιούνται και πεθαίνουν όπως όλα τα κύτταρα σε
έναν αιώνιο χορό Ζωής.
Να ακούγεται με το τραγούδι που γράφτηκε για καλύτερα αποτελέσματα ;)
Such soothing meditation music
http://www.youtube.com/watch?v=MtqeomC_0ko
