Μύθοι και θρύλοι των σπηλαίων - Αποσυμβολισμός

 

Όσοι ασχολούμαστε με τα σπήλαια γνωρίζουμε και έχουμε ακούσει ιστορίες που υπάρχουν για αυτά ή και γύρω από αυτά. Τα σπήλαια πάντοτε προξενούσαν αισθήματα δέους και ιερότητας στον άνθρωπο. Όπως είδαμε και σε προηγούμενο άρθρο αυτού του περιοδικού. Λογικό και επόμενο είναι να κατακλύζονται από ιστορίες. Άλλες να συνδέονται και με ιστορικά γεγονότα, μέσα σε αυτά δυστυχώς και ατυχήματα ή αυτοκτονίες. Άλλες ιστορίες όμως ξετυλίγονται στο μυαλό και τη συνείδηση των ανθρώπων ανά τους αιώνες.

Τι είναι όμως ένας μύθος και γιατί είναι τόσο σημαντικό να τους διατηρούμε?

Οι μύθοι είναι κεκαλυμμένη ιστορία, αλλά και δεν είναι ιστορία. Είναι η αποκρυστάλλωση της ιστορίας και η ανάτασή της σε κάτι πνευματικό. Γιαυτό άλλωστε λέμε ότι είναι η πνευματική κληρονομιά του κάθε τόπου. Τι εννοούμε με τον όρο αποκρυστάλλωση τώρα. Επειδή μέσα στα χρόνια όταν συμβαίνει ένα ιστορικό γεγονός πάντοτε διαδίδεται από τον κόσμο, είτε προφορικά είτε γραπτά, πάντοτε θα μεταφέρεται λίγο διαφορετικά. Έτσι αναγκαστικά παραφράζεται γιατί ο κάθε άνθρωπος είναι διαφορετικός και σκέφτεται διαφορετικά. Έτσι θα μεταφέρει την πληροφορία με τον τρόπο που η δική του αντίληψη το συνέλαβε. Με αυτόν τον τρόπο η ιστορία αλλάζει, μετουσιώνεται σε κάτι άλλο, οι λέξεις γίνονται σύμβολα, οι πράξεις περνούν σε ένα επίπεδο αποθέωσης. Είναι ασύλληπτα πλέον όλα όσα συνέβησαν. Γιατί πολλές φορές ήταν ασύλληπτα από την αντίληψη και κατανόηση του κόσμου. Κι έτσι χρωματίζονται με ότι οι πολίτες και οι απλοί άνθρωποι μπορούν να καταλάβουν καλύτερα. Κι αυτό είναι οι εικόνες και τα συναισθήματα. Έτσι βοηθούν το υποσυνείδητο να οργανωθεί για να μπορεί η αντίληψη να διαχειριστεί το γεγονός. Αυτό συμβαίνει και με τα καλά γεγονότα και με τα κακά. Στα μεν καλά βοηθάει στο να ανανεωθεί η ψυχή με καινούργιες ιδέες, λύσεις, εικόνες, συναισθήματα και μαθήματα.

Στα μεν κακά γεγονότα βοηθάει την αντίληψη να χωρέσει το αποτρόπαιο, το μη επιθυμητό που δυσκολεύεται να χωνέψει ο ανθρώπινος νους. Γιαυτό και σήμερα όσοι παρακολουθούν ειδήσεις, επειδή πλέον δεν υπάρχει αυτή η διαδικασία, καταλήγουν να υποφέρουν από καταθλιπτικές σκέψεις. Σήμερα τα γεγονότα σερβίρονται κατευθείαν ωμά, όπως συνέβησαν γιατί έχουμε πιο γρήγορη ενημέρωση πλέον. Με τι κόστος όμως…

Τα βάζεις στη ζυγαριά και λες. Ωμη ενημέρωση από τη μία με κόστος τη γέννηση φόβου και τρομολαγνείας ή δημιουργία μυθοπλασίας ώστε αυτό που δεν μπορεί να χωνευτεί να βγει στη σφαίρα της φαντασίας και να προσφέρει ανακούφιση στην ψυχή, μαθαίνοντας τη ταυτόχρονα ότι κάτι αποτρόπαιο συνέβη. Κι έτσι και οι μελλοντικές γενιές να έχουν αυτό το υλικό, τον μύθο, ώστε να μάθουν από τα λάθη των παλιών. Γιατί τα αυτούσια γεγονότα αναγκαστικά χάνονται στο χρόνο. Εκτός από περιπτώσεις που τα έχει καταγράψει κάποιος ιστορικός με ακρίβεια και υποθέτουμε πάντα ότι έχουμε και ακριβή και σωστά αντιγραμμένα αντίγραφα του έργου του (γιατί υπήρχε και λογοκρισία πάντοτε ανάλογα την εποχή και τον τόπο). Γιαυτό καλό θα ήταν να κοιτάμε και τα δυο παράλληλα. Και τον μύθο και την ιστορία γιατί το ένα μπορεί να συμπληρώνει το άλλο. Δεν ανταγωνίζονται.   

Ελπίζω να έπεισα κάποιους αρνητές των μύθων ότι μας είναι πολύτιμοι και χρήσιμοι. Αν μη τι άλλο πολλές από αυτές τις αφηγήσεις έχουν φανεί χρήσιμες σε σπηλαιολόγους αφού ακλουθώντας τες έχουν βρει καινούργια σπήλαια ή βάραθρα. Είναι συχνό άλλωστε φαινόμενο να πληροφορούμαστε από τις γνώσεις των βοσκών μιας περιοχής για το που υπάρχουν τρύπες. Κι αν δεν έχει δει ο βοσκός ο ίδιος σίγουρα θα έχει να μοιραστεί ιστορίες για τέτοιες, που μπορεί να αποβαίνουν καμιά φορά άκαρπες, αλλά το ταξίδι και η καλή παρέα είναι που μετράνε στο τέλος.

 

Ας δούμε παρακάτω μερικούς από τον διάσημο Νικόλαο Πολίτη, που κατέγραψε τέτοιες ιστορίες, μύθους και παραμύθια από όλη την Ελλάδα, και να δούμε αν μπορούμε να τους αποσυμβολίσουμε.

Η δρακοσπηλιά (Κεφαλληνία)

Η Δρακοσπηλιά είναι μια σπηλιά σκαμμένη στο βράχο κοντά στα χαλάσματα της αρχαίας Κράνης. Αυτή την έσκαψε με τα χέρια του ο ίδιος ο Δράκος που κατοικούσε εκεί και άλλοτε μάλιστα εφαίνονταν οι νυχιές του από πάνω από την τρούπα που έμπαιναν.

Θα μπορούσε αυτή η σπηλιά να ήταν ορυχείο? Και ο δράκος να ήταν ο επιβλέπων του έργου? Αν πάλι είναι σπηλιά κανονική μπορεί με το προσωνύμιο δράκος να εννοούν τα στοιχεία της φύσης που έσκαψαν τη σπηλιά με τέτοιους σχηματισμούς που να θυμίζουν νυχιές ζώου.

Δράκωνà Δέρκομαι = Βλέπω

Του Δράκου το σκαμνί (Δράκια του Πηλίου)

Κοντά στη Δράκια, κατά το μεσημβρινοδυτικό μέρος αυτής, είναι ένας μεγάλος βράχος που τον έλεγουν του Δράκου το σκαμνί. Εκεί πήγαινε και καθόταν ένας Δράκος, και απ’ αυτόν ονόμασαν και το χωριό. Αλλοι πάλι λέγουν πως ο Δράκος δεν ήταν φίδι αλλά ένας αρχιτσέλιγκας που είχε τέτοιο όνομα, και επειδή αυτός ήρθε πρώτος και κατοίκησε στο χωριό με τους άλλους τσελιγκάδες που είχε μαζί του, το ‘βγαλαν το χωριό Δράκια. Ο δράκος αυτός λοιπόν λέγουν πως ανέβαινε κάποτε εις αυτόν το βράχο και έπαιζε τη φλογέρα του.

Ξεκάθαρα εδώ άνθρωπος λοιπόν ο δράκος. Προφανώς θα έχει και ωραία θέα το σημείο, οπότε θα μπορεί κανείς να βλέπει μακριά. Άρα κάλλιστα αυτός που βλέπει μακριά ή αγναντεύει συχνά σε μέρη παρόμοια μπορούσε πολύ εύκολα να πάρει τέτοιο όνομα.

Επί τη ευκαιρίας να αναφέρω και ότι δράκους επίσης  ονόμαζαν και τους αντρειωμένους, αυτούς που επιβίωναν από μια πάθηση του ΚΝΣ, τη σχιζοειδή ράχη, η οποία δημιουργούνταν από επιπλοκές στη γέννα. Αυτά τα παιδιά λοιπόν τα «σπίλωναν», δηλαδή τις πρώτες μέρες της γέννησής τους τα πήγαιναν στα σπήλαια είτε για κάποιες ώρες είτε τα άφηναν εκεί με τη μητέρα τους για κάποιες μέρες προκειμένου να γίνουν καλά. Φαίνεται πως οι ιδιαίτερες ατμοσφαιρικές συνθήκες του σπηλαίου σε συνδυασμό με το υψόμετρο μπορούσαν να φέρουν θετικά αποτελέσματα και το παιδί να θεραπευτεί ή να μπορέσει να ζήσει με λιγότερες επιπλοκές από την δυσπλασία. (Δελτίο Ε.Σ.Ε. Τόμος 2^ος)

Πολλές είναι και οι ιστορίες για απαγωγές γυναικών από θηρία που τις πάνε στη σπηλιά τους ή δράκους που ζητάνε ως φόρο μια κοπέλα κάθε μήνα/χρόνο αλλιώς κάνουν μεγάλο σαματά στο χωριό. Αν το αναλύσουμε κι αυτό μπορούμε να εξάγουμε ένα συμπέρασμα ότι πιθανόν αυτά τα «θεριά» δεν ήταν άλλο από ληστές, πιθανόν συμμορίες που τρομοκρατούσαν τα μέρη, ανθρώπους που ζούσαν εκτός της τότε κοινωνίας και τρομοκρατούσαν με επιδρομές τα γύρω χωριά. Είναι εύκολο να φανταστούμε λοιπόν ότι μαζί με χρυσό ή άλλα πολύτιμα να έκλεβαν και γυναίκες. 

 Αλεξανδροπούλου Χριστίνα 

Reiki Master

Εικόνα από το σπήλαιο του Ευριπίδη στη Σαλαμίνα 

Η εμπειρία των σπηλαίων. Μια ψυχολογική προσέγγιση

 

Όλοι όσοι είμαστε ενεργοί σπηλαιολόγοι έχουμε ζήσει στιγμές όπου έχουμε αναφωνήσει «Γιατί το κάνω αυτό;» βγαίνοντας από ένα βάραθρο καταϊδρωμένοι και κουρασμένοι. Γιατί είναι μια δραστηριότητα πραγματικά κουραστική για όλους, γυναίκες και άντρες, και μέσα σε αντίξοες και αφιλόξενες για τον άνθρωπο συνθήκες. Κάποιοι θα αναρωτηθείτε εδώ «αφού ο άνθρωπος πρωτοκατοίκησε στα σπήλαια, πως είναι αφιλόξενα;». Στην πραγματικότητα ο άνθρωπος πρωτοκατοίκησε τις βραχοσκεπές και όχι τα σκοτεινά σπήλαια. Τα σπήλαια που δεν έβλεπαν ποτέ το φως της ημέρας τα φοβόταν και αργότερα τους προσέδωσε μαγικές και Ιερές ιδιότητες. Στις βραχοσκεπές όμως ήταν που κατοικούσαν γιατί εκεί μπορούσαν να ανάψουν με ασφάλεια φωτιά, και είχαν καλύτερη εποπτεία του γύρω χώρου.

Τα σπήλαια λοιπόν όπως και τότε έτσι και μέχρι σήμερα ξυπνάνε στο υποσυνείδητο του ανθρώπου πολλές συμβολικές εικόνες αλλά και φόβους. Οι περισσότεροι θα έχουν νοιώσει κλειστοφοβικά και αποφεύγουν τελείως την είσοδό τους σε αυτά. Για τους υπόλοιπους τα πράγματα είναι πιο περίπλοκα. Καταρχήν υπάρχει ο φόβος του ύψους που μπορεί να ενεργοποιηθεί ειδικά στην αρχή δίπλα στην είσοδο ενός βαράθρου. Υπάρχει η υψοφοβία, που είναι ο φόβος του να βλέπει κάποιος το ύψος και να φοβάται. Και υπάρχει και η ακροφοβία, που ακόμα και χωρίς να βλέπει κάποιος τον πάτο του βαράθρου, νοιώθει παρόλα αυτά μια έλξη, ένα ρούφηγμα προς τα κάτω. Αυτό οφείλεται στη βαρύτητα βέβαια και μπορεί με τον καιρό να μειωθεί ή να μπορέσουμε να το χαλιναγωγήσουμε να πάει κάπου στο πίσω μέρος του μυαλού ώστε να μην έχει τον έλεγχο. Γιατί αυτά τα συναισθήματα και τα ένστικτα δεν φεύγουν ποτέ στην πραγματικότητα, είναι πολύ πρωτόγονα και βρίσκονται εκεί για να μας προστατεύουν. Αν δεν υπήρχαν αυτά ο άνθρωπος θα δοκίμαζε από τα πρώτα του βήματα να πετάξει από έναν γκρεμό κι εμείς τώρα δεν θα ήμασταν εδώ. Το να λέει κάποιος ότι δεν φοβάται είναι σαν να προσπαθεί να πείσει ότι δεν είναι άνθρωπος.

 Η ανάγκη του να νοιώθει κάποιος υπεράνθρωπος ειδικά μέσα στην κοινότητα των αθλημάτων του βουνού είναι διάχυτη.  Η ανάγκη του να θέλει να φαίνεται άφοβος προέρχεται από έναν άλλο φόβο, το φόβο της απόρριψης από την ομάδα. Και ο άνθρωπος είναι κοινωνικό ον. Θέλει πάνω από όλα να ανήκει κάπου. Είναι πρωταρχική ανάγκη του ανθρώπου και θα κάνει τα πάντα για να ανήκει κάπου, ακόμα θα πει και ψέματα στους άλλους αλλά και πάνω από όλα στον εαυτό του. Το ρίσκο της αποκάλυψης όμως των φόβων μας, μας κάνει αυθεντικούς ανθρώπους και με τον καιρό κερδίζουμε παρά χάνουμε. Πάνω από όλα με την αυθεντικότητα κερδίζουμε αυτοαξία, κι από εκεί ανοίγει μόνος του ο δρόμος για να ξεπεράσουμε τα δικά μας προσωπικά όρια, στο χρόνο πάντα που είμαστε έτοιμοι. Και θα επανέλθω σε αυτό.

Γιατί λοιπόν αθλήματα βουνού και ιδιαίτερα σπηλαιολογία. Καταρχήν να ξεκαθαρίσω γιατί αναφέρομαι στη σπηλαιολογία μόνο ως δραστηριότητα. Γιατί δεν είναι άθλημα κατά βάση. Στην πράξη εφόσον χρειαζόμαστε εξάσκηση πάνω σε αυτό για να διατηρούμε τη φόρμα μας και τις τεχνικές μας, ουσιαστικά αθλούμαστε. Στη σπηλαιολογία παίρνουν μέρος όλα τα μέρη του σώματος και όλοι οι μυς γιατί ουσιαστικά περιέχει πεζοπορία, κουβάλημα, αναρρίχηση/καταρρίχηση  σε σκοινιά και βράχο. Όμως παρόλα αυτά δεν έχει ανταγωνισμό, γιατί θα την καθιστούσε επικίνδυνη, κι έτσι δεν μπορεί βάση ορισμού να θεωρηθεί άθλημα. Δυστυχώς βέβαια ανταγωνισμός υπάρχει γιατί είναι ακόμα ένα χαρακτηριστικό του ανθρώπου από πολύ παλιά και είναι και στην φύση μας. Τα περισσότερα είδη στη φύση ανταγωνίζονται το ένα το άλλο για την επιβίωση, και είναι πολύ σκληρός αγώνας. Στον άνθρωπο γίνεται σε ένα πιο σκιώδες επίπεδο και με μια επικάλυψη ηρωισμού. Για παράδειγμα μέσα στις ομάδες/συλλόγους παρατηρείται συχνά να μιλούν για το πόσα μέτρα βάθος έχει φτάσει ο κάθε ένας ή πόσα μέτρα έχει γράψει πάνω στο σκοινί ή πόσα βάραθρα έχει κατέβει. Αυτά είναι βέβαια αθώα παιχνίδια του φαινομένου του παγωνιού και ευτυχώς δεν είναι επικίνδυνα για κανέναν, εκτός από όσους θα νοιώσουν υποτίμηση επειδή δεν έχουν γράψει πολλά μέτρα πάνω σε σκοινί ή επειδή πάνε μόνο σε οριζόντια σπήλαια που δεν απαιτούν εξοπλισμό.

 Οι τελευταίοι μπορεί να αποθαρρυνθούν σοβαρά αν δεν πλαισιωθούν με μια ομάδα εμπιστοσύνης και αμοιβαίας κατανόησης. Γιατί ο κάθε ένας έχει τους λόγους του που δεν πάει παρακάτω, σε αυτό το παρακάτω που το ορίζουν οι άλλοι με τα δικά τους μέτρα, αντοχές κλπ. Κάποιοι λένε «ξεπέρασε τα όρια σου», τα όρια όμως τα βάζει μόνο ο κάθε ένας για τον εαυτό του. Αν τα βάλουν άλλοι αυτό που θα καταφέρουν θα είναι να μην έχει κανένα από τα δύο μέρη μιας εξόρμησης μια καλή εμπειρία. Τα όρια λοιπόν τα φτιάχνει ο κάθε ένας και τα ξεπερνά όπως και όποτε είναι αυτό δυνατό και όποια στιγμή είναι έτοιμος/η να το κάνει. Δεν είναι κανείς και καμία υποδεέστερος/η από τους άλλους επειδή δεν κάνει τα ίδια με αυτούς τους άλλους. Ο κάθε ένας είναι την κάθε στιγμή η καλύτερη εκδοχή του Εαυτού του και το αν θα πλησιάσει το Ανώτερο Δυναμικό του είναι μοναδική και προσωπική υπόθεση!

Κι αφού μιλήσαμε για τις δύσκολες καταστάσεις ας μιλήσουμε και για τις όμορφες. Η σπηλαιολογία λοιπόν εκτός από κοπιαστική δραστηριότητα είναι και επιστήμη και εξερεύνηση του καινούργιου. Μια πολυεπιστήμη που μπορεί να συνδράμει σε πολλές άλλες όπως η γεωλογία, η βιολογία, η χημεία κλπ. Εκτός όμως από αυτό μπορεί να γίνει έναυσμα για ψυχική ανάταση και συνεπώς αναψυχή. Πέρα από το περιβάλλον της ατμόσφαιρας που σε πολλά σπήλαια είναι πολύ καθαρό και μπορεί να βοηθήσει το σώμα, μπορεί να μας ανοίξει τα μάτια σε έναν άλλο κόσμο, μέσα μας. Πολλοί χωρίς να το καταλαβαίνουν έχουν ερωτευτεί τα σπήλαια, και είναι λογικό αφού το σπήλαιο αναπαριστά τη μήτρα της μητέρας. Είναι ένας εσωτερικός υγρός και σκοτεινός χώρος ακριβώς όπως και η μήτρα από όπου γεννηθήκαμε. Γιαυτό και υπάρχει το σπηλαιολογικό αστείο που όταν βγαίνει κάποιος από μια στενή τρύπα λέμε «ξαναγεννήθηκε». Μη το γελάτε γιατί υποσυνείδητα εκείνη τη στιγμή συμβαίνει κάτι το πραγματικά μαγικό. Γιατί το υποσυνείδητο δουλεύει με συμβολισμούς και εικόνες. Τι καλύτερο λοιπόν από τη βιωματική εικόνα της μήτρας για να ξυπνήσει μέσα μας ενέργειες και συναισθήματα που αλλιώς θα κοιμούνταν μπορεί και για πάντα. Οπότε είναι μια γέννα, αυτή ενός εν δυνάμει ανανεωμένου ανθρώπου σε σχέση με την προσωπική του εξέλιξη.

Εμένα προσωπικά μου ξυπνάει το συναίσθημα του ότι βρίσκομαι «σπίτι μου», αισθάνομαι ασφάλεια και θαλπωρή, προστατευμένη μέσα στα γερά και συμπαγή τοιχώματα της Γης. Το σπήλαιο/μήτρα λοιπόν μπορεί να δώσει στον κάθε ένα/μια ακριβώς αυτό που έχει μεγαλύτερη ανάγκη, το οποίο μπορεί ποτέ άλλοτε να μην το γνώριζε. Επίσης είναι η επαφή με αυτό που αποτελεί τον πλανήτη, τα βράχια και το χώμα, αλλά και αυτό που είναι αθέατο στην καθημερινότητά μας, το κρυμμένο, που εξιτάρει την φαντασία και δημιουργεί την ανάγκη να ψάξεις τι βρίσκεται κάτω από τα πόδια σου. Όχι κάποιος θησαυρός, γιατί ο σπηλαιολόγος δεν ενδιαφέρεται να βρει λίρες (αν και δεν θα μας κακόπεφταν), αλλά αυτό που αποτελεί θεμέλιο του τόπου που πατάμε πάνω του στις πεζοπορίες μας. Ψάχνοντας η ψυχή να βρει από πού ξεκίνησε ακολουθεί το δρόμο προς τα πίσω και προς τα κάτω, όπως πίστευαν και οι Αρχαίοι. Επομένως μπαίνοντας στη σπηλιά ψάχνουμε να βρούμε τον Αληθινό Εαυτό μας, που κρύβεται στα σκοτεινά μας εσωτερικά βάθη. Τι καλύτερο σύμβολο για αυτό το σκοπό από τα σκοτεινά βάθη ενός βαράθρου.

Κι ένα κομμάτι από ένα άλλο άρθρο που έχω γράψει σε σχέση με τα σπήλαια :

«Εκτός των άλλων που προσφέρει, η σπηλιά, είναι ένας κόσμος που θεραπεύει το νου και γαληνεύει την ψυχή. Εξωθώντας προς την επιφάνεια (συνείδηση) ό,τι μας εμποδίζει να βρούμε το δρόμο προς τα μέσα (υποσυνείδητο), για να ανακαλύψουμε τον Αληθινό Εαυτό μας, αλλά και το μονοπάτι μέσα το σπήλαιο, που στο τέλος προς τα έξω πάλι, θα μας οδηγήσει στην επιφάνια ,εκτός σπηλαίου, και μέσα στην καινούργια κάθε φορά Ζωή, σε ένα καινούργιο μονοπάτι. Κι αυτή θα είναι κάθε φορά μια μικρή μύηση.»

Αλεξανδροπούλου Χριστίνα

Θεραπεύτρια Reiki Master Teacher

Σαπωνοποιός & Καλλιτέχνης

 Το παρόν άρθρο έχει δημοσιευτεί και στο περιοδικό του συλλόγου "ΣΠ.ΕΛ.Ε.Ο.", σπελεο_news Τεύχος 1ο - 2 Ιανουαρίου 2022

https://www.speleo.gr/%cf%83%cf%80%ce%b5%ce%bb%ce%b5%ce%bf_news/

Εικόνα από το σπήλαιο Αφαίας, όρος Αιγάλεω.

Βότανα, μύθοι και αλήθειες

 

Λοιπόν έτσι καλοκαιριάτικα είπα να γράψω ένα άρθρο για τα βότανα, επιστημονικός όρος, Δρόγες (εν. δρόγη). Μιας και δουλεύω σε μαγαζί με βιολογικά προϊόντα πλέον και βλέπω κάθε μέρα κάποια πράγματα. Προειδοποίηση για όσους δεν αντέχουν αλήθειες, κλείστε το άρθρο τώρα. Θα μάθετε μερικά πράγματα από έναν άνθρωπο (εμένα) που έχει κάνει κι ένα σεμινάριο φυτοθεραπείας στο Ι.Γ.Ε και έχει βγάλει κι ένα Ι.Ε.Κ διαιτολογίας.

Τα βότανα (θα χρησιμοποιώ αυτόν τον όρο μιας και τον έχουμε συνηθίσει όλοι) είναι φάρμακα! Όλοι το ξέρουμε αυτό θα μου πείτε. Πόσοι έχουν συνειδητοποιήσει όμως τι ακριβώς σημαίνει. Σημαίνει ότι τα φάρμακα (του φαρμακείου) φτιάχνονται από βότανα, με χημικό τρόπο μεν πλέον αλλά τα συστατικά προήλθαν από τα βότανα. Για κάποια σκευάσματα όπως οι βιταμίνες ή τα συμπληρώματα μπορεί να ισχύει ότι περιέχουν όντος το βότανο μέσα. Αυτό τι σημαίνει? Πως χρησιμοποιείτε τα φάρμακα? Όσοι έχουν προβλήματα υγείας βέβαια λαμβάνουν κάθε μέρα αυτά που τους έχουν υποδείξει. Εμείς θα μιλάμε όμως μόνο για τους υπόλοιπους υγιείς ανθρώπους όπου υπό φυσιολογικές συνθήκες δεν χρειάζονται να λαμβάνουν φάρμακα. Οπότε… πίνετε κάθε μέρα «τσάι»? Με τον όρο «τσάι» δυστυχώς οι περισσότεροι καταλαβαίνουν οποιοδήποτε βότανο σε ρόφημα. Θα επανέλθω σε αυτό. Αν πίνετε κάθε μέρα «τσάι» λοιπόν και είστε υγιείς, πίνετε κάθε μέρα φάρμακα!

Θα θέλατε να πίνετε κάθε μέρα φάρμακα? Αν όχι τότε μην πίνετε κάθε μέρα βότανα! Τα βότανα έχουν χιλιάδες ουσίες μέσα τους που ακόμα και σήμερα δεν έχουν μελετηθεί όλα για τις πλήρεις ιδιότητές τους και τις επιδράσεις τους στον άνθρωπο. Το κάθε βότανο διαφέρει με το άλλο σε ουσίες και διαφέρουν ακόμα και τα ίδια τα φυτά μεταξύ τους ακόμα κι αν φυτρώνουν μέσα σε ένα στρέμμα εδάφους. Οι περισσότεροι θα αντιδράσετε σε αυτό γιατί ξέρετε ότι κυκλοφορούν εκατοντάδες βιβλία με τις ιδιότητες των βοτάνων και τι κάνει καλό σε τι κλπ. Αυτό που συμβαίνει όμως είναι το εξής και ισχύει και με τα τρόφιμα. Ένα βότανο για παράδειγμα το χαμομήλι έχει 100 ουσίες μέσα του που από αυτές η μια κάνει καλό στον ύπνο και η άλλη στη χαλάρωση, κι αυτές είναι μελετημένες και γνωστές. Ε οι υπόλοιπες 98 δεν ξέρουμε τι κάνουν και που!  Αν δεν με πιστεύετε υπάρχει εγκυκλοπαίδεια 800 σελίδων που έχει όλα τα βότανα του κόσμου μέσα και θα δείτε ακόμα και για το ταπεινό χαμομήλι ένα σωρό ουσίες που έχει μέσα. Στις τροφές είναι λίγο καλύτερα τα πράγματα γιατί δεν έχουν τόσες πολλές ουσίες και είναι μελετημένα κατά κόρον αφού είναι η βασική τροφή μας. Οπότε εκεί ισχύει ότι όλα τα τρόφιμα έχουν τα απαραίτητα συστατικά που χρειάζεται ο οργανισμός για να ζει και να κάνει τις λειτουργίες που χρειάζεται, απλά κάποια έχουν τις τάδε ουσίες πιο πολύ, από άλλα που όμως έχουν τις πάρα άλλες ουσίες. Παράδειγμα κάποιο φρούτο έχει πολύ βιταμίνη C και όχι πολύ Ε και κάποιο άλλο έχει λίγη βιταμίνη C αλλά έχει πολύ Ε. Έτσι τρώγοντας κι από το ένα κι από το άλλο συμπληρώνουμε ότι χρειαζόμαστε. Γιαυτό καλό είναι να τρώμε από όλα με ισορροπία ώστε να παίρνουμε τα πάντα. Όχι κάθε μέρα όλα εννοώ…. Γιατί αυτό είναι πρακτικά αδύνατο.

Στα βότανα δεν ισχύει το ίδιο. Έχουν χιλιάδες ουσίες που δεν ξέρουμε αν τις χρειάζεται ο οργανισμός μας ή όχι. Επομένως η χρήση τους πρέπει να γίνεται με μέτρο. Όχι κάθε μέρα βότανα ή οκ «εγώ δεν πίνω το ίδιο, το  αλλάζω», ναι και που αλλάζεις πίνεις το άλλο που έχει ένα σωρό πάλι ουσίες που δεν τις έχει μελετήσει εξ ολοκλήρου η επιστημονική κοινότητα και δεν ξέρεις τι βάζεις μέσα σου και γιατί. Πραγματικά είναι πολύ λίγα βότανα αυτά που έχουν μελετηθεί κάπως πιο διεξοδικά. Όπως π.χ. το φασκόμηλο, η ρίγανη, το χαμομήλι, η λεβάντα και τα περισσότερα που χρησιμοποιούμε και σαν μυρωδικά στο φαγητό κ.α.. Επομένως δεν αρκεί να σταματάμε ένα βότανο και να πίνουμε ένα άλλο, χρειάζεται ξεκούραση ο οργανισμός μας, χρειάζεται να τα σταματάμε τελείως και να τα αρχίζουμε μετά από καιρό, μήνα ή και παραπάνω ή και καθόλου. Πίνετε φάρμακα, επομένως πίνετέ τα όταν σας συμβαίνει κάτι συγκεκριμένο και ξέρετε ότι ένα βότανο ή διαβάζετε στο βιβλίο σας, ότι κάνει καλό για αυτό που έχετε τη δεδομένη στιγμή, όπως θα παίρνατε το φάρμακό σας. Και λέω διαβάζετε στο βιβλίο σας μήπως μπορέσω να σας εμπνεύσω να εμπιστεύεστε περισσότερο τα βιβλία παρά τον οποιονδήποτε νεοχίπη ή κινεζογιατρό που θα σας πει πάρτε αυτό κι εκείνο και το άλλο. Ή ακόμα χειρότερα ότι διαβάζετε στο διαδίκτυο. Παιδιά στη βικιπαίδια μπορεί και γράφει όποιος θέλει. Και τα άρθρα μπορεί ο κάθε ένας να τα συντάξει και να γράφει από κάτω ότι είναι ο σούπερ γιατρός, διαιτολόγος κι εγώ δεν ξέρω τι. Το βιβλίο όμως έχει ευθύνη!

Μη βάζετε στον οργανισμό σας ουσίες που δεν τις χρειάζεται! Κάντε το συνήθεια! Ακούστε το σώμα σας! Το σώμα μας έχει ειδικά όργανα που φροντίζουν για τον οργανισμό και την ομοιόσταση του, την ευαίσθητη ισορροπία δηλαδή που χρειάζεται ανάμεσα σε όλες τις ουσίες για να λειτουργεί σωστά. Οι περισσότερες ασθένειες προέρχονται από πράγματα που βάζουν οι άνθρωποι στον οργανισμό τους που δεν τα χρειάζεται. Βλέπε ζάχαρη, υπερβολικές ποσότητες λίπους, άλατα από αναψυκτικά, κορεσμένα λιπαρά από τηγανιτά, φοινικέλαια που υπάρχουν σε όλα τα μπισκοτοειδή, υδρογονωμένα έλαια που υπάρχουν στις φυτίνες και όλα τα κέικ, σφολιατοειδή κλπ, βαρέα μέταλλα από κονσέρβες ή ακόμα κι από το χάρτινο ποτηράκι του καφέ… ναι αυτό… Ας μη βάζουμε κι άλλα…

Βάζουν όμως και άλλα πράγματα στον οργανισμό τους οι άνθρωποι που νομίζουν ότι κάνουν καλό γιατί έτσι διάβασαν ή γιατί έτσι τους είπε κάποιος, και τελικά επειδή τα βάζουν σε μεγάλες ποσότητες ή πολύ συχνά πάλι κάνουν κακό. Γιατί ότι περισσεύει από τον οργανισμό εμποδίζει την ομοιόσταση, δημιουργεί τοξίνη και μπλοκάρει την απορρόφηση βιταμινών. Οπότε αν στουμπώνουμε το σώμα μας και πριν από αυτό το κύτταρό μας με βιταμίνες, δεν θα τις απορροφήσει. Τα καλύτερα superfoods να παίρνουμε αν το παρακάνουμε το κύτταρο απλά θα πει stop, φτάνει, δεν έχω άλλους υποδοχείς για να πάρω κι άλλο από αυτό που μου δίνεις. Οπότε δεν είναι μόνο τα βότανα, αλλά και διάφορα άλλα είδη φυτών, σπόρων κλπ που πωλούνται στο εμπόριο που καταναλώνει ο άνθρωπος τα οποία μπορεί να κάνουν καλό, μπορεί όντος να συμπληρώνουν βιταμίνες και ιχνοστοιχεία που δεν μπορούμε να λάβουμε επαρκώς από τις τροφές εξαιτίας της φτωχοποίησης σε συστατικά των εδαφών (γιατί άραγε συνέβη κι αυτό). Αλλά αν δεν ξέρουμε τι παίρνουμε και γιατί, κι αν δεν προσέχουμε με τα σκευάσματα που παίρνουμε και δεν γνωρίζουμε από διατροφή μπορεί να κάνουμε κακό. Λίγος κόσμος ξέρει για παράδειγμα πόσο τοξική μπορεί να γίνει η βιταμίνη Α γιατί υπάρχει σε όλα τα είδη τροφής, και πάει και παίρνει συμπληρώματα και δεν προσέχει ότι τα περισσότερα περιέχουν και βιταμίνη Α. Επίσης ότι αν καταναλώσει κανείς επί 10 μέρες μέντα υπάρχει κίνδυνος ρινικής αιμορραγίας... Πολλά άλλα βότανα επίσης μπορεί να είναι επικίνδυνα, μπορούν ακόμα και να είναι αντίθετα με φάρμακα που έχει δώσει ο γιατρός και να εμποδίζουν τη δράση των φαρμάκων που κάποιος έχει ανάγκη και δυστυχώς υπάρχουν άνθρωποι που παίρνουν φάρμακα και ταυτόχρονα και βότανα.

Και τέλος…

Έχω μιλήσει επίσης και για τις δίαιτες και τις αποτοξινώσεις. Όποιος θέλει να διαβάσει κι αυτό το άρθρο θα το βρει εδώ : https://angelicdragonfantasycorner.blogspot.com/2022/02/blog-post.html

Κι αυτό το αναφέρω γιατί υπάρχουν πολλοί άνθρωποι που πίνουν βότανα για να κάνουν αποτοξίνωση. Καταλαβαίνετε λίγο καλύτερα ελπίζω τώρα, ότι μπορεί να βάζουν στον οργανισμό τους επιπλέον ουσίες και τελικά μπορεί από το ίδιο βότανο που ναι όντος έχει αντιοξειδωτικές ιδιότητες, να βάζουν στον οργανισμό τους και άλλες ουσίες που δεν χρειάζονται και που τελικά καταλήγουν στο συκώτι το οποίο υπολειτουργεί και κουράζεται για να τις διώξει. Οπότε να το ξαναπώ κι εδώ : Δεν χρειάζεστε ειδικά σκευάσματα που κάνουν αποτοξίνωση, ούτε εξαντλητικές δίαιτες. Χρειάζεστε να τρώτε τα φρούτα και λαχανικά σας τα οποία έχουν όλα τα αντιοξειδωτικά που χρειάζεται ο οργανισμός για να κάνει με αυτά την αποτοξίνωση του! Τα πάντα με μέτρο και ισορροπία!

Και δωράκι για το τέλος. Αυτό που λέμε τσάι είναι βότανο από τα φύλλα του δέντρου Καμέλια η σινική (Camellia sinensis), της οικογένειας των Τσαιοϊδών. Επομένως δεν είναι όλα τα βότανα τσάγια και είναι λάθος που τα ονομάζουν έτσι. Δεν ανήκουν όλα σε αυτή την οικογένεια, για την ακρίβεια υπάρχουν χιλιάδες οικογένειες φυτών, είδη και υποείδη που δεν έχουν καμιά σχέση με το συγκεκριμένο. Για παράδειγμα το τσάι του βουνού όπως είναι η λαϊκή του ονομασία, με την κοινή ο σιδηρίτης και τη λατινική Sideritis scardica, καμία σχέση δεν έχει με το φυτό τσάι! Να εμπιστεύεστε περισσότερο την κοινή ονομασία και τη λατινική και όχι τις λαϊκές ονομασίες.

Υστερόγραφο : Όταν φτιάχνετε ένα τέτοιο ρόφημα από κάποιο βότανο, η οδηγία είναι αν αποτελείται από φύλλα ή ανθούς να ζεσταίνετε το νερό μέχρι λίγο πριν βράσει (π.χ. 80 βαθμούς), ρίχνετε το βότανο μέσα, το αφήνεται μερικά λεπτά (από 5 έως 10 λεπτά τα περισσότερα) και είναι έτοιμο. Αυτό ονομάζεται έγχυμα και μπορεί να γίνει και σε θερμοκρασία δωματίου δηλαδή στους 25 βαθμούς αν το αφήσετε για όλη τη νύχτα.

Αν αποτελείται από ξυλώδεις ιστούς/ρίζες ίσως να χρειάζεται βράσιμο, ανάλογα τις οδηγίες και ονομάζεται αφέψημα. 

 

Αυτά από εμένα. Καλή σας μέρα/νύχτα και να προσέχετε τον εαυτό σας! 

 

Αλεξανδροπούλου Χριστίνα

Reiki Master Teacher

Νηστεία. Να κάνω ή όχι;

Ακολουθώ στα κοινωνικά δίκτυα κάποιους πνευματικούς δασκάλους, γυναίκες και άντρες που ορισμένοι προτείνουν τη νηστεία ως μέσο για να καθαρίσει κάποιος τον οργανισμό του προκειμένου να μπορεί να εργαστεί πνευματικά. Λόγο του ότι τελείωσα κι ένα ιεκ διαιτολογίας πρόσφατα, δεν μπορώ παρά να νοιώθω δυσάρεστα όταν, άνθρωποι που τους θεωρώ πνευματικά ισορροπημένους και δουλεμένους,  ακούω να λένε «θα καθαρίσεις με αποχή»! Το θεωρώ υποχρέωσή μου να τιμήσω την επιστήμη της οποία έμαθα τα βασικά και να πληροφορήσω τον κόσμο για το πόσο λάθος είναι αυτό.

Θα πω τα πολύ βασικά και πολύ χοντρικά για να πάρετε όλοι μια ιδέα. Αυτό που λέμε «είμαστε ότι τρώμε» είναι πέρα για πέρα αληθινό. Σημαίνει ότι οτιδήποτε τροφή βάζουμε στον οργανισμό μας αυτή διαλύεται στα συστατικά της, στα δομικά συστατικά που αποτελούσαν το τρόφιμο, και τα οποία συστατικά γίνονται μέρος του δικού μας οργανισμού. Γίνονται δικοί μας δομικοί λίθοι. Αυτό σημαίνει ότι όλες οι βιταμίνες, τα μέταλλα και τα ιχνοστοιχεία, οι πρωτεΐνες, οι υδατάνθρακες και τα λύπη  χρειάζονται κάπου, κάτι φτιάχνουν μέσα μας, κάτι δομούν. Κι αυτό το κάνει ο οργανισμός κάθε μέρα. Τι κάνει? Καταρχήν κάθε μέρα γεννά καινούργια κύτταρα, αφού κάθε μέρα κάποια πεθαίνουν. Πολλοί άνθρωποι νομίζουν ότι αυτό γίνεται κάπως αυτόματα ανεξάρτητα από τι τρώμε. Κι όμως, είναι άρρηκτα συνδεδεμένη διαδικασία με το τι θα του δώσουμε του οργανισμού. Γιατί για να φτιαχτούν καινούργια κύτταρα χρειάζονται όλα αυτά τα στοιχεία που είπαμε παραπάνω, για να μπορέσει να κάνει σωστή διαίρεση το κύτταρο, να μπορέσει να αντιγράψει τον εαυτό του δηλαδή. Και πως θα το κάνει αν έχει λειψά υλικά? Είναι σαν να θέλουμε να φτιάξουμε μια πολυκατοικία με τα μισά τούβλα ή με έστω τα ¾ αυτών που κανονικά θα έπρεπε να βάλουμε. Μπορεί να φτιαχτεί και με το σοβάτισμα να φαίνεται καλά, αλλά μέσα οι τοίχοι θα έχουν τρύπες και κάποια στιγμή το σαθρό αυτό οικοδόμημα θα καταρρεύσει.

Όταν λοιπόν κάποιος κάνει νηστεία και στερεί από τον οργανισμό του τα απαραίτητα τουβλάκια ο οργανισμός δεν πρόκειται να σταματήσει να δουλεύει. Αλλά θα φτιάχνει κύτταρα λειψά, κατεστραμμένα, δυσλειτουργικά. Αυτά είναι οι ελεύθερες ρίζες! Αυτές που τόσο πολύ προσπαθούν όλοι να εξαλείψουν με τις νηστείες, αυτές δημιουργούν δυστυχώς! Και οι πνευματικοί δάσκαλοι δεν το γνωρίζουν γιατί κανένας δεν γνωρίζει βιοχημεία. Έχουν δει μόνο τα αποτελέσματα που φέρνει σε αυτούς και σε άλλους ανθρώπους η νηστεία. Και θα δούμε παρακάτω γιατί ίσως να έχει κάποιο αποτέλεσμα.

Όταν λοιπόν ο οργανισμός πεινά και για μέρες δεν λαμβάνει τα απαραίτητα έρχεται σε μια κατάσταση σοκ. Όπως ξέρουμε όταν ο οργανισμός είναι σε σοκ μπαίνει στο στάδιο του «να παλέψω ή να τρέξω». Και στην αρχή το παλεύει με ότι αποθέματα έχει. Στο τέλος όμως θα διαλέξει να τρέξει, κι επειδή προφανώς το σώμα μας δεν μπορεί να βγει…. από το σώμα μας, τι βγαίνει, το πνεύμα μας. Και σε έντονες καταστάσεις βγαίνει και η ίδια η ψυχή από μέσα και χτυπάει στον ένοικο μπας και τον ξυπνήσει και φάει κάτι για να συνεχίσουν να ζουν ειρηνικά σε αυτή την γήινη ενσάρκωση. Που σημαίνει με λίγα λόγια ότι η συνειδητότητα βρίσκεται σε ένα μεταίχμιο, σε ένα μεταξύ του γήινου και του επέκεινα. Γιατί πολλοί δυστυχώς κάνουν σκληρές νηστείες όπου φτάνουν να τρώνε μόνο σταφύλια για παράδειγμα. Άλλο ένα λάθος από ημιμάθεια που γίνεται είναι ότι πολλοί πιστεύουν σε πανάκειες. Ότι ένα τρόφιμο τα περιέχει όλα και θα τους λύσει τα πάντα. Όχι. Όλα τα τρόφιμα περιέχουν άλλο πολύ και άλλο λίγο από τα πάντα, αλλά επειδή δεν μπορούμε να μαζέψουμε από ένα όλα όσα θέλουμε, γιατί είναι σε πολύ μικρές ποσότητες, πρέπει να φάμε από τα πάντα.  

Με τη νηστεία λοιπόν δημιουργείται εξαναγκαστικά μια πνευματικής φύσεως έκσταση, όπως αυτή που δημιουργείται με τα διάφορα ενθεογενή όπως η αγιαχουάσκα και τα μανιτάρια.  Αυτή είναι μια πανάρχαια πρακτική που χρησιμοποιείται από φιλές σε όλο τον κόσμο, πιστεύοντας ότι έτσι φτάνουν πιο κοντά στο τι η κάθε φυλή έχει ως θεό. Κι αυτοί πιστεύουν ότι όταν πίνουν την αγιαχουάσκα και κάνουν εμετό ή/και διάρροια επέρχεται κάθαρση. Στην πραγματικότητα επέρχεται δηλητηρίαση και αντίδραση του οργανισμού σε αυτή, αλλά ας μη τους το χαλάσουμε. Αυτές οι πρακτικές γίνονται και ως γεγονότα «περάσματος» από μια κοινωνική ή άλλη κατάσταση στην άλλη. Για παράδειγμα και οι τελετές ενηλικίωσης, το πέρασμα δηλαδή από το παιδί στον ενήλικα μπορεί να περιείχαν νηστεία ή και άλλες πιο επώδυνες και επικίνδυνες δοκιμασίες. Αυτές οι σκληρές δοκιμασίες έβαζαν τον οργανισμό στο ίδιο σοκ ώστε να εξαναγκάσουν την ψυχή να πάρει θέση κι αυτοί να πάρουν ένα μήνυμα που θα τους βοηθήσει να περάσουν τις εξετάσεις και να συνεχίσουν με το επιθυμητό τους κοινωνικό στάτους. Δημιουργούν μια πύλη λοιπόν προς την ψυχή, ένα δίαυλο επικοινωνίας. Αυτός είναι και ο κύριος σκοπός κάθε πνευματικής πρακτικής.

Και που είναι το κακό σε αυτό? Πουθενά αρκεί κάποιος να ξέρει τι κάνει, πως το κάνει, γιατί το κάνει, να το κάνει με μέτρο και ισορροπία και να μην παραμυθιάζεται ότι «καθαρίζει». Αν θέλετε αποτοξίνωση δεν έχετε παρά να τρώτε τα φρούτα σας και τα λαχανικά σας, αυτά περιέχουν τα απαραίτητα αντιοξειδωτικά συστατικά που κάνουν ακριβώς αυτό, αποτοξίνωση και καταπολεμούν τις ελεύθερες ρίζες.

Επίσης να μην πιέζετε άλλους ανθρώπους να κάνουν το ίδιο γιατί δεν είμαστε όλοι οι οργανισμοί το ίδιο. Πολλοί από αυτούς τους ανθρώπους των φυλών πέθαιναν κατά τη διάρκεια των δοκιμασιών αυτών, και το απέδιδαν τότε στους θεούς.  Δεν είχαν βλέπετε τις τεχνητές βιταμίνες που έχουμε σήμερα, που κάποιος έχει την πολυτέλεια να επιλέξει να είναι φυτοφάγος και να συμπληρώνει με βιταμίνες ότι του λείπει. Που και πάλι να ξέρετε δεν απορροφούνται το ίδιο καλά οι τεχνητές από τις φυσικές. Είναι συμπλήρωμα και όχι υποκατάστατο!

Υπάρχουν πολλοί τρόποι για να ανοίξει κάποιος τη συνειδητότητα του και δεν χρειάζεται να γίνει τόσο βίαια. Μπορεί να πάρει περισσότερο χρόνο αλλά αξίζει τον κόπο γιατί τα δώρα που θα δώσει η ψυχή θα είναι το ίδιο πολύτιμα. Και φυσικά θα έχουμε και το χρόνο να προετοιμάσουμε και το νου μας καλύτερα για να δεχτεί τα δώρα αυτά και να τα αποδεχτεί. Για να μπορέσουν να αξιοποιηθούν σωστά άλλωστε θα πρέπει πρώτα από όλα να έχουμε καθαρό μυαλό και να είμαστε συναισθηματικά υγιείς. Κι αυτό με τη βίαιη κατάσταση της νηστείας μέσα σε 10 μέρες δεν θα επέλθει. Θα νιώσετε μια πνευματική ανάταση για λίγο, όσο κρατήσει η νηστεία και μετά πάλι θα πέσετε στην ίδια κατάθλιψη ή ότι άλλα νοητικά κολλήματα είχατε πριν άλυτα. Δεν θα έχουν φύγει. Θα τα έχετε σπρώξει λίγο κάτω από το χαλί που λέμε, αλλά θα είναι εκεί. Και μετά το σώμα θα αρρωσταίνει και πάλι και θα βγάζει αυτοάνοσα και αλλεργίες και θα απορείτε γιατί.

Με υπομονή λοιπόν κάντε διαλογισμό, κάντε reiki, βελονισμό, πάρτε ανθοϊάματα, πηγαίνετε σε έναν σύμβουλο ψυχικής υγείας, διαβάστε ψυχολογία και βιβλία αυτοβοήθειας και αυτοβελτίωσης. Ακολουθήστε αν θέλετε και κάποιο πνευματικό μονοπάτι που θα σας βάλει σε έναν ρυθμό. Το μόνο σίγουρο είναι ότι αν είστε πειθαρχημένοι σε αυτό και γνωρίζετε το στόχο σας θα τον πετύχετε και ο δίαυλος της επικοινωνίας με την ψυχή θα γίνει μόνιμος.

 

Αλεξανδροπούλου Χριστίνα

Reiki Master Teacher