Πως χάθηκε η Aυτάρκεια στη Xώρα: To παράδειγμα της Θεσσαλίας

8/10/2015

​Στα Τρίκαλα της Θεσσαλίας, στη λεκάνη απορροής των νερών του όρους Κόζιακα και ανάμεσα στις αγροτικές κοινότητες Κόκκινου Πύργου, Αγίων Αποστόλων, Ρογγίων, Διπόταμου και Πυργετού βρίσκονται οι φλέβες (κανάλια) με τρεχούμενο νερό ήπιας ροής.
Οι φλέβες δημιουργήθηκαν κύρια από φυσικές πηγές (ανάβρες) που με τον καιρό διανοίχθηκαν από τους αγρότες, διοχετεύοντας σ’αυτές το νερό της βροχής και των αρτεσιανών.  Ο μικρός αυτός υγροβιότοπος αποστραγγίζει το νερό της περιοχής, κάνοντας τη γη καλλιεργήσιμη, επικοινωνώντας με τον Κουμέρκη  και τον Αγιαμονιώτη ποταμό, οι οποίοι με τη σειρά τους συνδέονται με τους παραποτάμους του Πηνειού,Ανάποδο και Σαλαμπριά .
Ψάρια (αγάδες και μυλωνάκια), καραβίδες, καβούρια, χέλια, βίδρες και νερόκοτες ζούσαν στον υγροβιότοπο των φλεβών, ως τις αρχές της δεκαετίας του ’80.
Παράλληλα, υπήρχε μια τοπική διατροφική αυτάρκεια των αγροτών βασιζόμενη στα οικόσιτα ζώα (κότες, πάπιες, γουρούνια, αρνιά, κατσίκια και αγελάδες) και στους κήπους που όλοι μα όλοι καλλιεργούσαν, ενώ συμπλήρωναν  τα γεύματα τους με ψάρια και καραβίδες που ψάρευαν στις φλέβες και στα ποτάμια.
Οι τοπικές αγροτικές κοινωνίες είχαν προσαρμόσει τον τρόπο ζωής τους στο υπάρχον φυσικό περιβάλλον, δίνοντας δείγματα ανακύκλωσης, κυκλικής εναλλαγής καλλιεργειών, αυτάρκειας, προστασίας της βιοποικιλότητας, οικολογίας, μέτρου, σεβασμού στο περιβάλλον, ανεξαρτησίας από εισροές, όλα αυτά, ενδεχομένως, χωρίς να γνωρίζουν καθόλου αυτές τις έννοιες.
Πέρα από την αυτάρκεια (οικονομική και διατροφική) που παρείχαν στους αγρότες τα κατοικίδια ζώα, οι κοπριές τους χρησίμευαν ως λίπασμα για τους κήπους. Με τα περισσεύματα των κήπων (από τα παζάρια) τάιζαν τα οικόσιτα ζώα τους. Παράλληλα, κρατούσαν και αντάλλασαν ντόπιους σπόρους φυτών, εξασφαλίζοντας ποικιλία γεύσεων.
Βοσκότοποι (λιβάδια), κήποι, καλλιέργειες (σιτάρι, κριθάρι, καλαμπόκι, τριφύλλι) εναλλάσσονταν κατά καιρούς στη καλλιέργεια διατηρώντας τη γη παραγωγική και υγιή. Με τα γέρικα ξύλα από τους φυσικούς φράχτες   (λεύκες, αγριολεύκες, φτελιάδες, ιτιές) ζέσταιναν τα σπίτια τους τον χειμώνα, ενώ οι περισσότεροι φρόντιζαν και ένα μικρό αμπέλι για τις χαρές και τις λύπες της ζωής.
Εκεί στα τέλη της δεκαετίας του ’70 και αρχές τις δεκαετίας του ’80, εισβάλλει στην οικονομία της υπαίθρου η ονομαζόμενη «Πράσινη Ανάπτυξη», έχοντας ως κυρίαρχο στοιχείο την υποταγή του περιβάλλοντος και των αγροτών στην εντατικοποίηση της παραγωγής και στο μύθο της συνεχούς μεγέθυνσης.
Μονοκαλλιέργειες καρπουζιών, καπνού, καλαμποκιού και κυρίως βάμβακος ισοπεδώνουν κάθε σπιθαμή της γης. Δένδρα κόβονται, ανεμοφράκτες γκρεμίζονται, μπροστά το τρακτέρ ψεκάζει με ζιζανιοκτόνα, ακολουθεί το χημικό λίπασμα και στη συνέχεια η σπορά με καινούργιους υβριδικούς σπόρους. Αργότερα ακολουθούν κι άλλοι ψεκασμοί με ζιζανιοκτόνα (για τα χορτάρια) και με εντομοκτόνα για «τα βλαβερά» έντομα.
Χιλιάδες τόνοι χημικών λιπασμάτων, ζιζανιοκτόνων, εντομοκτόνων, παρασιτοκτόνων, ρίχνονται στην αγροτική γη. Το νερό της βροχής και του ποτίσματος ξεπλένει τα υπολείμματα των φυτοφαρμάκων και των λιπασμάτων. Κιτρινίζουν οι φλέβες από τα ζιζανιοκτόνα, το νερό της φλέβας, λόγω της ήπιας ροής, «κρατάει» για μέρες τα φυτοφάρμακα.
Οι Αγάδες ψοφάνε, οι καραβίδες και τα χέλια εξαφανίζονται, η υπόλοιπη υδρόβια ζωή (νερόκοτες, βίδρες. νεροχελώνες) και τα πουλιά εγκαταλείπουν τις φλέβες λόγω έλλειψης τροφής. Ο υδροφόρος ορίζοντας γεμίζει νιτρικά. Σύμφωνα με έρευνα του  καθηγητή στο Πανεπιστήμιο Θεσσαλίας κ. Νικήτα Μυλόπουλο στην ευρύτερη περιοχή χρησιμοποιούνται 230.000 τόνοι λιπάσματα και 2.000 τόνοι φυτοφάρμακα σε ετήσια βάση.
Αυτό έχει ως αποτέλεσμα ο αγρότης να χάσει την επαφή με τον κύκλο ζωής της γης. Υιοθετεί τη γραμμική αντίληψη για την παραγωγή και χάνει την αυτάρκεια του.
Επιδοτήσεις ρέουν άφθονες, πολυεθνικές αγροχημικών, τράπεζες και εταιρείες παραγωγής αγροτικών μηχανημάτων κάνουν χρυσές δουλείες. Η Ελλάδα από την ένταξή της στην Ε.Ε. έλαβε 120 δις Ευρώ σαν επιδοτήσεις. Από τα λεφτά αυτά τα 51,3 δις επέστρεψαν στις εταιρείες της Δ. Ευρώπης που προμηθεύουν τόσα χρόνια τη χώρα με εξοπλισμό, μηχανήματα και πρώτες ύλες. (εφημερίδα Ελευθεροτυπία 17/10/2010)
Το Α.Ε.Π. της χώρας μεγαλώνει, μεγαλώνοντας συγχρόνως και η εξάρτηση από τις πολυεθνικές αγροχημικών προϊόντων. Οι σπόροι κάθε χρόνο αγοράζονται, οι ίδιες πολυεθνικές εταιρείες που παράγουν τους σπόρους – υβρίδια, παράγουν και τα φυτοφάρμακα και τα λιπάσματα (στις μέρες μας είναι πάλι οι ίδιες οι εταιρείες που προωθούν τη καλλιέργεια των μεταλλαγμένων).
Αγοράζονται μεγαλύτερα και βαρύτερα γεωργικά μηχανήματα, η γη οργώνεται όλο και πιο βαθιά, ρίχνονται περισσότερα λιπάσματα και φυτοφάρμακα, η αγροτική παραγωγή αυξάνεται, ενώ ταυτόχρονα μεγαλώνει το χρέος των αγροτών στις τράπεζες. Με στοιχεία της Αγροτικής τράπεζας, το 70% της αγροτικής γης είναι υποθηκευμένο.
Κάποια στιγμή η ύβρις της διαρκούς μεγέθυνσης δείχνει τα όρια της. Η απόδοση της αγροτικής γης, παρ’όλο  που διπλασιάζεται η ποσότητα του λιπάσματος, μένει η ίδια και μειώνεται. Σύμφωνα με στοιχεία της Διεύθυνσης Αγροτικής Ανάπτυξης, 55.000 στρέμματα στη Θεσσαλία βρίσκονται στο στάδιο της ερημοποίησης, που σημαίνει νεκρή γη, όσο και να τη λιπαίνεις δεν αποδίδει πια.
Οι τιμές των αγροτικών προϊόντων  κατρακυλούν, τα προϊόντα μένουν απούλητα. Οι Γκουρού της διαρκούς ανάπτυξης προσπαθούν να στρέψουν τους αγρότες στην καλλιέργεια μεταλλαγμένων(GMO) και ενεργειακών φυτών(βιοκαύσιμα), διατηρώντας ανέπαφο το ίδιο μοντέλο παραγωγής.
Στο μεταξύ οι αγρότες μετρούν απώλειες. Η ύπαιθρος εγκαταλείπεται, η βιοποικιλότητα βρίσκεται σε κίνδυνο, εξαφανίζεται ο πλούτος των ντόπιων ποικιλιών, φυτών και ζώων, τα ύδατα υπεραντλούνται και μολύνονται, ενώ σημειώνεται κατακόρυφη πτώση του υδροφόρου ορίζοντα. Στις πεδιάδες της Θεσσαλίας οι γεωτρήσεις φτάνουν πια στα 350 μέτρα βάθος.
Την ίδια στιγμή, οι ποταμοί νεκρώνουν, υγροβιότοποι καταστρέφονται και ο Πηνειός, σύμφωνα με στοιχεία της Ευρωπαϊκής Ένωσης, γίνεται ο δεύτερος πιο μολυσμένος ποταμός στην Ευρώπη μετά τον Πάδο της Ιταλίας.
Η Λίμνη Κάρλα αποξηράνθηκε και μαζί της χάθηκε και ο παραλίμνιος πολιτισμός και το ευεργετικό για τη Θεσσαλία μικροκλίμα της. Σήμερα με την μερική της επανασύσταση, κάθε προσπάθεια για εμπλουτισμό της λίμνης με υδρόβια ζωή(ψάρια, ψαροπούλια κ.λπ)  αποτυγχάνει λόγω του μολυσμένου με βαρέα μέταλλα νερού του Πηνειού, που μεταφέρονται στους ταμιευτήρες της.
Οι αγρότες του παραδείγματος «αναπτύχθηκαν». Η ανάπτυξη τους εξαφάνισε τα ψάρια(τη τροφή τους) με τη χρήση των φυτοφαρμάκων, μόλυνε τους ποταμούς και  αυτοί με τη σειρά τους μόλυναν τη θάλασσα. Έτσι οι αγρότες μας με τα κέρδη της ανάπτυξης αγοράζουν πια τα ψάρια τους, τα οποία έχουν μεγαλώσει με ένα μέρος των φυτοφαρμάκων και λιπασμάτων που οι ίδιοι χρησιμοποίησαν για να «αναπτυχθούν», φαύλος κύκλος δηλαδή.
Τo Ιερατείο της διαρκούς ανάπτυξης τους λέει να μην ανησυχούνε, θα «εκτρέψουμε» τον Αχελώο. Σύσσωμο το πολιτικό προσωπικό του τόπου τάσσεται υπέρ της εκτροπής του Αχελώου και υπέρ της αέναης ανάπτυξης. Ο παραγωγισμός, ως συστημική υπερκομματική ιδεολογία, κυριαρχεί σχεδόν παντού.
Άνθρωποι που παράγουν με τον τρόπο των αγροτών του παραδείγματος μας, υιοθετούν – εν αγνοία τους άραγε; – και το ανάλογο νόημα ζωής που προβάλλει η διαρκής Καπιταλιστική Ανάπτυξη.
Παρήγαγε με όποιον τρόπο μπορείς για να αυξήσεις την παραγωγή σου, μη νοιάζεσαι για το φυσικό περιβάλλον, μη δείχνεις καμία αλληλεγγύη για τις γενιές που θα έρθουν. Αδιαφόρησε για τις επιπτώσεις στη υγεία των ανθρώπων που θα χρησιμοποιήσουν τα προϊόντα που παράγεις. Η ηθική του Καπιταλισμού στα μεγαλείο της! Όσο για την πείνα στον τρίτο κόσμο μην ανησυχείτε. Οι εταιρείες των μεταλλαγμένων ετοίμασαν ένα ένζυμο που θα επιτρέπει τους φτωχούς να χωνεύουν το χορτάρι και τα φύλλα των δέντρων.
Την ίδια στιγμή, με δυο ευρώ, ημερησίως που είναι το κατά κεφαλήν εισόδημα της συντριπτικής πλειοψηφίας των χώρων του τρίτου κόσμου, επιδοτούνται ημερησίως τα βοοειδή στην Ευρώπη. Το 4% του παγκόσμιου πληθυσμού (ΗΠΑ) καταναλώνει το 25% της παγκόσμιας παραγόμενης ενέργειας.
Αν όλες οι χώρες αποκτήσουν το ίδιο επίπεδο ανάπτυξης, παραγωγής και κατανάλωσης με τις ΗΠΑ, χρειαζόμαστε 3 με 4 πλανήτες ακόμα. Ο δικός μας αγρότης έχασε τους Αγάδες του και την αυτάρκεια του, ο κάτοικος του βιομηχανικά ανεπτυγμένου βορρά κάθισε να αγναντέψει τα αστέρια και αντίκρισε έντρομος την τρύπα του όζοντος.
Σύμφωνα με τον κοινωνιολόγο Ζίγκμουντ Μπάουμαν «ο Καπιταλισμός είναι ένα παρασιτικό σύστημα. Μπορεί να ευημερεί μόνον όταν  βρίσκει έναν οργανισμό, τον οποίο δεν έχει ακόμα εκμεταλλευτεί, καταστρέφοντας τον». Επιβιώνει δημιουργώντας διαρκώς ανάγκες, στην περίπτωσή μας σπόρους, λιπάσματα, φυτοφάρμακα, αγροτικά μηχανήματα.
Γίνεται έτσι αντιληπτό ότι η αυτάρκεια των παραπάνω αγροτικών κοινοτήτων ήταν εμπόδιο στα σχέδια τους(είναι ενδεικτικό ότι καμία επιδότηση δε δίνεται στους αγρότες εάν δεν έχουν τα περίφημα καρτελάκια αγοράς υβριδικών σπόρων). Βασίζεται (ο Καπιταλισμός) στην υπερπαραγωγή και στην υπερκατανάλωση, καταστρέφοντας σύμφωνα με το Marx και τις δυο πηγές πλούτου, τη γη (καραβίδες, ψάρια και υγροβιότοποι όπως οι δικές μας φλέβες) και τους ανθρώπους (αγρότες και αγροτικές κοινότητες εν προκειμένω).
Εκτός αυτού, το οικολογικό όριο της περατότητας των φυσικών πόρων και η μόλυνση του περιβάλλοντος, δεν ήταν τόσο εμφανής στα χρόνια του Marx. Μια νέα αντίθεση πέρα της αντίθεσης του κεφαλαιοκρατικού τρόπου παραγωγής, (και λόγω της παγκοσμιοποίησης), γίνεται περισσότερο από ποτέ κυρίαρχα εμφανής. Είναι η αντίθεση ανθρώπου – φύσης.
Έτσι λοιπόν, εκτός από το ποιος κατέχει τα μέσα παραγωγής (που παραμένει καθοριστικό) αυτός καθαυτός ο τρόπος παραγωγής (εκτατικός, γραμμικός, βιομηχανικός, καπιταλιστικός) όπως και να τον ονομάσει κανείς, εφόσον διέπεται από την αντίληψη της διαρκούς μεγέθυνσης της παραγωγής και της κατανάλωσης, οδηγεί σε αδιέξοδο (εκτός και αν δεχτούμε ότι ο εποικισμός άλλων πλανητών από το ανθρώπινο είδος είναι εφικτός).
Για μας «η οικολογία είναι ανατρεπτική, επειδή θέτει υπό ερώτηση το καπιταλιστικό φαντασιακό που εξουσιάζει τον πλανήτη. Απορρίπτει το κεντρικό κίνητρο, σύμφωνα με το οποίο η μοίρα μας είναι να αυξάνουμε ασταμάτητα την παραγωγή και την κατανάλωση. Δείχνει (η οικολογία) τον καταστροφικό αντίκτυπο της καπιταλιστικής λογικής πάνω στο φυσικό περιβάλλον και στη ζωή των ανθρώπινων όντων».
Ίσως χρειαστεί αρκετός χρόνος και προσπάθεια ακόμα για να αποδομηθεί το κεντρικό φαντασιακό της διαρκούς μεγέθυνσης στον αγροτικό κόσμο και μια σειρά από αυταπάτες που καλλιεργήθηκαν στους αγρότες κυρίως μέσω των επιδοτήσεων των Βρυξελών. Κυρίως χρειάζεται να γίνει εμφανής ένας άλλος τρόπος παραγωγής στους ίδιους τους αγρότες.
Η άρνηση των κατοίκων των Μεγάλων Καλυβίων να επιτρέψουν την τερατώδη μεγέθυνση της πρώην ΕΛ.ΒΙ.Κ., η άρνηση της Ο.Α.Σ.Ε. (ομοσπονδία αγροτικών συλλόγων Ελλάδας) στην καλλιέργεια των μεταλλαγμένων και ο αγώνας ενάντια στην εκτροπή του Αχελώου είναι κοινά στοιχεία αντίστασης και αποδόμησης της διαρκούς Καπιταλιστικής ανάπτυξης.
Κοινότητες, όπως το «Πελίτι» ή ο «Αιγίλοπας», που δραστηριοποιούνται στην εύρεση, συλλογή και διαφύλαξη ντόπιων σπόρων και φυτών και των αυτοχθόνων αγροτικών ζώων και τα μικρά και μεσαία αγροκτήματα (κυρίως οικογενειακής δομής) που δημιουργούνται σιγά-σιγά παντού στον τόπο μας, παράγοντας τοπικά ποιοτικά αγροτικά προϊόντα, δείχνουν να ξαναπιάνουν το νήμα από το σημείο που κόπηκε…

​*Από το περιεχόμενο του βιβλίου Ο ανθρωπολογικός τύπος της αποανάπτυξης - τοπικοποίησης, του Γιώργου Κολέμπα και του Γιάννη Μπίλλα, Εκδόσεις των Συναδέλφων,

 

πηγη: http://www.topikopoiisi.eu/902rhothetarhoalpha/-a-x-to

Υπάρχει μια παράξενη - Ελλάδα Μια κρυμμένη Χώρα - Εξερεύνησέ την

Υπάρχει μια παράξενη Ελλάδα

Μια κρυμμένη Χώρα

Εξερεύνησέ την

Γράφει ο Παντελής Γιαννουλάκης

«…Πολλοί άνθρωποι δεν αποδέχονται ότι υπάρχει μια μυστική Ελλάδα, θεωρούν ότι η πατρίδα μας και ο κόσμος τους είναι απόλυτα γνωστός και προσβάσιμος, αρνούνται να αποδεχθούν χώρο για το Άγνωστο γύρω τους. Μα, φυσικά και υπάρχει μια μυστική Ελλάδα του Παράξενου.

Αναλογιστείτε το εξής: Οι περισσότεροι Έλληνες δεν ζουν στην Ελλάδα αλλά στο σπίτι τους, στη δουλεία τους, τη γειτονιά τους. Δηλαδή, ο καθένας από εμάς βρίσκεται σε ένα δίκτυο από αυτοματικές κινήσεις και συνήθειες και ζούμε σε έναν μικρόκοσμο περιορισμένο, προστατευμένο, προφυλαγμένο, περιφραγμένο όχι μόνο από την κοινωνία, τις υποχρεώσεις και το περιβάλλον μας, αλλά και από τον ίδιο μας τον εαυτό. Σκεφτείτε δηλαδή ότι ο μέσος Έλληνας περνάει την καθημερινότητά του στο σπίτι του, στη δουλειά του, σ’ έναν ορισμένο χώρο. Επίσης, κάθε μέρα διανύει συγκεκριμένους δρόμους, πάντοτε τους ίδιους πάνω-κάτω, αφού τα δρομολόγια του είναι συγκεκριμένα, από το σπίτι στη δουλειά, από το σπίτι σε κάποιους συγκεκριμένους συγγενείς και φίλους και τέλος πηγαίνει και σε πέντε-δέκα καταστήματα είτε για να ψωνίσει είτε για να ψυχαγωγηθεί. Δεν γνωρίζει καλά-καλά δηλαδή ούτε την ίδια του την πόλη, ζει στη γειτονιά του! Κατ’ επέκταση, παρακολουθεί τι γίνεται στον κόσμο από την τηλεόραση κι έχει την ψευδαίσθηση ότι ζει στην Ελλάδα, η οποία Ελλάδα βρίσκεται στην Ευρώπη και η Ευρώπη βρίσκεται στον κόσμο. Έχει την ψευδαίσθηση πως «ζει στον» πλανήτη Γη για τον οποίον νομίζει ότι γνωρίζει τα πάντα, ότι δηλαδή δεν υπάρχει τίποτε άγνωστο, δεν συμβαίνει τίποτα το παράξενο, τίποτα το ασυνήθιστο, γιατί πολύ απλά αυτό δεν υπάρχει στη γειτονιά του! Επειδή δηλαδή δεν το βλέπει στη γειτονιά του νομίζει ότι αυτό δεν υπάρχει πουθενά αλλού! Έτσι λοιπόν θα μπορούσαμε κάλλιστα να πούμε, ακόμη και μόνο απ’ αυτό το γεγονός ότι όχι μόνο υπάρχει μια πολύ παράξενη και μυστική Ελλάδα για τον καθένα από τους κατοίκους της Ελλάδας ή ακόμη και για τους επισκέπτες, αλλά μια τελείως μυστική Ελλάδα, τόσο μυστική που ενδεχομένως δεν θα τη μάθουμε, δεν θα την ανακαλύψουμε και δεν θα την εξερευνήσουμε ποτέ…

Υπάρχουν τώρα κάποιοι άνθρωποι που για τον έναν ή τον άλλο λόγο, ξεφεύγουν από αυτήν την «περίφραξη», ξεφεύγουν από τη γειτονιά τους κι αρχίζουν να αναζητούν την γνώση, την απρόσιτη ενημέρωση, την προέκταση, ενδιαφέρονται για το Παράξενο, εξερευνούν το μυστήριο και να μυστικά του κόσμου και κατ’ επέκταση τη μυστική Ελλάδα, ανακαλύπτοντας πράγματα που οι άλλοι ούτε που τα φαντάζονται. Αυτοί καταλήγουν να γνωρίζουν πολλά για την Παράξενη Ελλάδα, εκείνη τη χώρα που όλοι οι άλλοι δεν ξέρουν ότι όντως υπάρχει…»

Για το υπόλοιπο άρθρο αναζητήστε το περιοδικό Strange στα περίπτερα… της γειτονιάς σας! {Δεν θα πάτε μακριά μη φοβάστε ;) }

Λοιπόν το Strange ξαναβγήκε μετά από πολύ καιρό απουσίας κι έτσι μου έδωσε την έμπνευση και το σπρώξιμο θα έλεγα να γράψω μια διαφορετική συνέχεια για αυτό το θέμα της Άγνωστης Ελλάδας. Ο Παντελής συνεχίζει το άρθρο κάνοντας λόγο για το πώς προσπαθώντας να εξερευνήσεις τη μυστική Ελλάδα μπορεί να σε βάλει ταυτόχρονα σε μπελάδες, εκεί που το μόνο που θέλεις είναι να κάνεις μια βόλτα και να λάβεις καινούργιες εικόνες για το υποσυνείδητο σου, να εξερευνήσεις ιστορίες που έχεις ακούσει ή διαβάσει, να ανακαλύψεις, να παίξεις και να χαρείς την υπέροχη εξοχή της Ελλάδας. Αλλά όχι, στην ουσία μας το απαγορεύουν! Υπάρχουν χιλιάδες μέρη όπου είτε κρύβουν βάσεις του ΝΑΤΟ είτε τους δικούς μας στρατού, είτε κάποια βίλα επιφανούς προσώπου, είτε της εκκλησίας τις τεράστιες εκτάσεις γης, που στην ουσία απαγορεύεται να πλησιάσουμε! Αν πλησιάσουμε θα δούμε σίγουρα έναν αστυνομικό αν όχι ολόκληρο μπλόκο (ανάλογα και το μέρος) που θα ζητούν να μάθουν τι δουλειά έχουμε εκεί…. Η λογική και επίσημη εξήγηση υπάρχει πάντα βέβαια από το για την ασφάλειά μας, μέχρι την ασφάλεια τους… αυτών που θέλουν να κρύψουν κάτι… Το γεγονός είναι ότι υπάρχουν κάποια μέρη που εντάξει θα ήταν καταστροφικό να μπορούν να πηγαίνουν πολλοί άνθρωποι κάθε μέρα, αλλά αυτά τα μέρη χαρακτηρίζονται συνήθως ως προστατευόμενα περιβάλλοντα όπου υπάρχει χλωρίδα και πανίδα που για το καλό όλων καλά θα κάνουμε να την αφήσουμε στην ησυχία της. Όλα τα άλλα όμως? Περιοχές που φαίνονται εγκαταλειμμένες, εγκαταλειμμένα χωριά και αρχαιολογικοί χώροι, σπήλαια που αν τους επισκεφτούμε θα μας κοιτάνε περίεργα, ιδιαίτερα αν ρωτήσουμε κάποιον από τα μέρη πώς θα πάμε εκεί… Εντάξει μπορεί να τα παραλέει λίγο ο Παντελής… Εγώ τουλάχιστον όπου πήγα και αναζητούσα κάτι δεν ένοιωσα να με κοιτάνε περίεργα… Βέβαια δεν έψαχνα κάτι εγκαταλειμμένο εδώ που τα λέμε αλλά συνήθως κάποιο χώρο που απλά δεν έχουν φροντίσει να τον βρίσκεις εύκολα!

Αυτό το καλοκαίρι διάβασα και ένα βιβλίο πάνω στην παράξενη Ελλάδα που με εμπνέει αυτή τη στιγμή. Το Άδηλη Ελλάδα του Αθανάσιου Ξανθόπουλου, εκδόσεις Έσοπτρον ( http://adilos-ellas.blogspot.gr/ ). Σε αυτό διαβάζουμε για τόπους και σπήλαια που έχουν κάποια ιστορία να διηγηθούν, κάποιο θρύλο, που έχουν κάτι το αποκομμένο από την καθημερινότητα! Ταξίδεψα μέσα στις σελίδες του μα ελπίζω κάποτε να πάω σε όλα αυτά τα μέρη που λέει…

Δεν το έχω κάνει ακόμα γιατί όπως και ο συγγραφέας καταδεικνύει σε κάποιο σημείο, θέλεις την κατάλληλη παρέα για να πας για εξερευνήσεις! Και εδώ θα συνδέσω και το άρθρο του Παντελή. Ο περισσότερος κόσμος δεν βγαίνει έξω από τα καθημερινά του δρομολόγια! Ο περισσότερος κόσμος φοβάται να πάει στο πιο κοντινό του βουνό να περπατήσει… Φοβόμαστε να πάρουμε να πόδια μας να πάμε μια ώρα περπάτημα γιατί τι μια μας φταίει ο καιρός, την άλλη δεν έχουμε τόσο χρόνο, είναι και τα λεφτά στη μέση για κάποια μακρινή διαδρομή… και διάφορες άλλες δικαιολογίες που μπορεί να έχουν μια βάση αλλά αν υπάρχει θέληση ξέρω πολύ καλά ότι όλα υπερνικούνται. Για τον καιρό μπορούμε να πάρουμε τις απαραίτητες προφυλάξεις, αλλά και να μην τις πάρουμε τι έγινε και να βραχούμε από μια αναπάντεχη νεροποντή ή τι έγινε και να ιδρώσουμε αν η βόλτα μας γίνει το καλοκαίρι μέσα στη ζέστη, θα γυρίσουμε πίσω θα κάνουμε ένα μπάνιο και όλα καλά. Όμως ο μέσος άνθρωπος έχει αφήσει μέσα του τα κατάλοιπα από άτοπες προτροπές των γονιών συνήθως που μας τρομοκρατούσαν όταν είχε κακό καιρό να βάλουμε μπουφάν αλλιώς θα κρυώσουμε κλπ. Δεν θυμάμαι να έχω πάθει κάτι σοβαρό όσες φορές βγήκα στη βροχή επίτηδες για να βραχώ… Πέρα από αυτά λοιπόν είναι και τα λεφτά που ακόμα και αμάξι να έχει κάποιος το χρησιμοποιεί συνήθως μόνο για αποστάσεις δουλειά σπίτι… Δεν τολμά να κάνει την πρόταση σε φίλους να βάλουν όλοι μαζί χρήματα για βενζίνες και να πάνε όλοι μαζί μια βόλτα κάπου κοντά! Αλλά δεν τολμάνε και αυτοί που δεν έχουν μεταφορικό μέσω να πουν σε φίλους που έχουν το ίδιο πράγμα…. Γιατί στην ουσία δεν υπάρχει αρκετό ενδιαφέρον από τους περισσότερους για το τι υπάρχει πέρα από τη γειτονιά τους, πέρα από την πόλη τους, πέρα από το κοντινότερο βουνό τους…  Έχουμε και τον οχαδερφισμό μας βέβαια να λέμε και την αλήθεια. Κι εγώ που γράφω όλο λέω να πάω μια βόλτα στον Υμηττό που είναι δίπλα μου και τις ίδιες δικαιολογίες λέω στον εαυτό μου. Που να πας τώρα, είναι μακριά, θα κουραστείς, θα σε φάει η ζέστη, θα χαθείς… Ουπς! Τι ήταν αυτό… θα χαθείς! Κι όμως κάτι μου λέει ότι κι άλλοι το έχουν σα φόβο κάπου πολλοί στο βάθος του μυαλού… Φοβόμαστε μήπως πάμε κάπου και χαθούμε, γιατί μέσα στην κοινωνία, στη γειτονιά μας όλα είναι γνωστά και ασφαλή… Αλλά λίγο πιο έξω εκεί που δεν έχουμε περπατήσει ποτέ βρίσκεται κάτι άγνωστο και άρα επικίνδυνο… Ας το παραδεχτούμε λοιπόν φοβόμαστε και λίγο… Να πάμε εκεί που δεν πατάει κανείς. Μπορεί να μας την πέσουν κλέφτες, δολοφόνοι, ναρκομανείς.... Και να έχουμε και την αστυνομία να νομίζει ότι εμείς οι περίεργοι, που βρισκόμαστε στο απαγορευμένο μέρος, είμαστε οι κλέφτες, δολοφόνοι, ναρκομανεις!

Οπότε ας ταξιδεύουμε όλοι μαζί…Ας πάμε διακοπές εκει που δεν πάνε οι πολλοί, εκεί που δεν θα συναντήσουμε το γείτονα μας και γυρίζοντας να λέμε "βγήκα από την Αθήνα και βρήκα την Αθήνα εκει που πήγα"

 Ευτυχώς υπάρχουν άνθρωποι που παίρνουν τα βουνά είτε μόνοι τους είτε με παρέα. Ας ξεμουργελέψουμε κι εμείς και με σεβασμό πάντα στη φύση ας περπατήσουμε στα βουνά της Ελλάδας μας( σηκωθείτε από ντιβάνια, καρέκλες, καναπέδες). Γιατί όλοι αυτοί οι παλιοί που κάποτε γύριζαν τα βουνά και τα έμαθαν σπιθαμή προς σπιθαμή και έμαθαν τους θρύλους ή έγιναν μάρτυρες περίεργων περιστατικών, κάποια στιγμή δεν θα είναι πια μαζί μας. Έτσι κάποιοι άλλοι οφείλουμε να μάθουμε αυτές τις ιστορίες και να φτιάξουμε καινούργιες για τις επόμενες γενιές που έρχονται!

Οικολογία και Νεοπαγανισμός Σήμερα

Άρθρο ενος φίλου και συν-διαχειρηστή στη σελιδα (+group) του Pagans of Greece στο Facebook

Δεν τίθεται καμιά αμφιβολία πως ο παγανισμός σε όλες τις εκφάνσεις του, έχει κάποιον φυσιο κεντρικό και φυσιολατρικό χαρακτήρα·είτε το δούμε αυτό κυριολεκτικά, είτε μεταφορικά, όλοι μας λατρεύουμε και υμνούμε το μεγαλείο της φύσης μέσα από τα διάφορα πάνθεα, για αυτό ψάλουμε, για αυτό τραγουδούμε και σίγουρα θέλουμε να χορέψουμε στους ρυθμούς του. Ίσως βέβαια να μην το νιώθουν αυτό όλοι τόσο έντονα, αλλά ο παγανισμός είναι ύμνος προς την ίδια τη φύση, και ότι αυτή περιβάλει.

Κατά τη διάρκεια των προηγούμενων ετών όμως, κάτι άλλαξε μέσα σε όλο αυτό, κάτι που φτάνει και στο σήμερα, αλλά σε πολύ μεγαλύτερο βαθμό. Αυτό το κάτι, δε μπορούμε να το προσδιορίσουμε με κάποια λέξη, ή με κάποιον ορισμό, διότι περιβάλλει ένα σύμπλεγμα καταστάσεων αναπροσδιορίζοντας την ουσία του νεοπαγανισμού αλλά και της μαγείας.

Μέσα έναν κόσμο που λειτουργεί με γνώμονα το κεφάλαιο (για να μην πω άκρως καπιταλιστικό), και που η αξία κάθε πράγματος μετριέται σε χρήμα, ο νεοπαγανσιμός και η μαγεία δεν θα μπορούσε να μείνει απέξω. Αυτό το βλέπουμε σχετικά συχνά, και αλήθεια είναι πως παγανισμός και μαγεία μετατράπηκαν σε προϊόν.
Καθώς απομακρυνόμαστε από τους παραδοσιακούς τρόπους όλο και περισσότερο, (από τη παράδοση της γνώσης και των πληροφοριών από χέρι σε χέρι, από στόμα σε στόμα,μέχρι και την αναζήτηση - άντληση των εργαλείων και των υλικών), σίγουρα το μονοπάτι μας γίνεται πιο εύκολο, αλλά δυστυχώς, δεν είναι το ίδιο, αλλά κάποιο άλλο και διαφορετικό.
Μπορεί να μιλάμε για φύση, και για εναρμόνιση με τους φυσικούς ρυθμούς, αλλά αυτό υπάρχει αποκλειστικά και μόνο στη φαντασία ορισμένων, ενώ σχεδόν κανείς από εμάς,δεν θα άντεχε κάποιες ώρες ή μέρες στη φύση, με την φύση , γιατί έχουμε αποξενωθεί τόσο, που αρκεί ένα σκαθάρι στο πόδι μας, να προκαλέσει τον πανικό.

Ποιος ασχολείται σήμερα, πραγματικά με τα βότανα; ποιος κάθεται να χαιρετήσει την ανατολή του ηλίου; να ακούσει την οργή του ανέμου; να νιώσει την ορμή των κυμάτων σαν τους παλμούς της καρδιάς του; ποιος ακούει τον θρήνο των νυμφών, για τις μολυσμένες λίμνες, και ποτάμια από τα χημικά; και υπάρχουν τόσα άλλα που θα μπορούσαν να αναφερθούν, τα οποία αποτελούν έμπρακτες αποδείξεις της αποξένωσης μας από το ίδιο μας το σπίτι.
Από την άλλη, πολλοί που συνδυάζουν την μοντέρνα οικολογική κουλτούρα με τον παγανισμό, δείχνουν λίγο..γραφικοί.
Με ποια έννοια; Τα τελευταία χρόνια η οικολογία.. έγινε μόδα θα έλεγα, κάτι το δήθεν ουάου, το εναλλακτικό, που μέσα σε αυτό υπάρχει και το «πρέπει»(να κάνεις το ένα, το άλλο για να κατέχεις και τον τίτλο), ενώ πολλές φορές τα άτομα τα οποία αυτοπροσδιορίζονται ως οικολόγοι, είναι οικολόγοι, απλά για να έχουν κάτι να λένε. Πολλές φορές μάλιστα κάνοντας οικολογικές δράσεις, δίχως ουσιαστικό αποτέλεσμα, απλά για τα μάτια του κόσμου, ενώ στις περισσότερες περιπτώσεις δείχνουν να μην έχουν επαφή με την πραγματικότητα.

Τον τελευταίο καιρό όμως υπάρχει μια νέα οπτική ως προς τα κοινωνικά-οικολογικά ζητήματα από αρκετούς ανθρώπους που ασχολούνται με την μαγεία και τον νεοπαγανισμό. Αυτή η τάση έχει ξεφύγει αρκετά από τα πλαίσια της γνωστής μας καραμέλας περί “αγάπη ςπρος τη φύση” και “σεβασμού στο περιβάλλον” αλλά ακόμη περισσότερο φέρνει τον άνθρωπο σε κάποιο οροπέδιο που αγναντεύοντας προς τα κάτω, ο οικολογικός ακτιβισμός δείχνει όχι κάτι απλά απαραίτητο, αλλά κάτι που πρέπει να ενσωματωθεί στη συνείδηση του καθενός, στο σημείο της βίαιης κατάρριψης του απόμακρου χαρακτήρα του, κάνοντας άμεσο και καθημερινή πράξη, μέσα από ποικιλόμορφες δράσεις που αρμόζουν στην προσωπικότητα του καθενός.
Αυτή η νέα τάση, θέτει ακόμα πιο ψιλά τον πήχη, που ίσως εκ πρώτης όψεως κάτι τέτοιο να φαίνεται ακραίο·αλλά ας μη γελιόμαστε.. τα άκρα είναι πάντα σχετικά (καθορίζονται από τα μέσα σημεία τους, τα οποία είναι το φυσιολογικό mainstream), και επιπλέον, εμείς οι ίδιοι είμαστε ακραίοι για κάποιους άλλους,είτε μας αρέσει, είτε όχι·και αν όχι ακραίοι, τότε σίγουρα εκκεντρικοί.
Εναρκτήριο λάκτισμα, για αυτήν την νέα τάση, θεωρώ πως ήταν η ενασχόληση ορισμένων ατόμων του “χώρου”με το wildcrafting, την συλλογή δηλαδή, βοτάνων,καρπών, ή τμημάτων φυτών χωρίς να βλαφτεί το ίδιο το φυτό, από το φυσικό τους περιβάλλον. Αυτή η ενασχόληση που συνδυάζεται, με πεζοπορίες, ίσως και λίγη αναρρίχηση σε βραχώδεις περιοχές και μας χαρίζει την χαρά της ανακάλυψης πανέμορφων τοπίων που κρύβονται καλά μέσα σε δάση, και ερημιές, κίνησε το ενδιαφέρον στο να αναζητήσουμε τους παλαιούς τρόπους και συνήθειες, και να προσπαθούμε να ζούμε όλο και περισσότερο πιο κοντά και σε επαφή με τη φύση.
Από αυτούς τους τρόπους και αυτές τις συνήθειες, ξεπήδησαν στο νου εικόνες,οράματα και αναμνήσεις από αλλού, σαν να ακούστηκε ένα..κάλεσμα.


Δεν έφτανε όμως μόνο αυτό...
Τα τελευταία χρόνια πολλοί και ιδιαίτερα ο κόσμος που ζει στις πόλεις, βιώνει την κοινωνική εξαθλίωση η οποία πολλαπλασιάζεται με γοργούς ρυθμούς, και η οποία μπορεί να εκφραστεί μέσα από διάφορους τρόπους,όπως: άσχημες συνθήκες εργασίας – για τους προνομιούχους (διότι οι μη προνομιούχοι δεν εργάζονται στις μέρες μας), άσχημες συνθήκες διαβίωσης μέσα σε πολυκατοικίες – μπουντρούμια, οι οποίες μας φέρνουν στο μυαλό, εικόνες εγκλεισμού, και άλλα, ενώ οι ρυθμοί της καθημερινότητας έχουν αυξηθεί δραματικά μέσα από τις τεχνητά δημιουργημένες νέες ανάγκες και υποχρεώσεις που επιτάσσει η σύγχρονη ζωή. Ένας τρόπος ζωής που δείχνει να αποτρέπει με κάθε μέσο την επαφή του ανθρώπου με τη φύση,τους ρυθμούς της και τους τρόπους της.
Η αποξένωση της μεγαλούπολης, και η κατάθλιψη που βιώνουν οι κάτοικοι της,δίνουν και παίρνουν...
Θεωρώ πως αυτός είναι και ο λόγος για τον οποίο όλο και περισσότερος κόσμος ψάχνει και αναζητά κάτι το διαφορετικό, ασχολείται με τον παγανισμό και την μαγεία, ή και γενικότερα το new age κίνημα που είναι και πιο προσιτό στον μέσο άνθρωπο. Ψάχνει γενικά, κάτι για όχημα, να ξεφύγει από όλη την άσχημη και πιεστική κατάσταση που βιώνει.
Ακόμα και εμείς, ή όσοι, ασχοληθήκαμε για άλλους λόγους, μπορούμε και διακρίνουμε αυτήν την ανάγκη, αυτήν την ανάγκη της διαφυγής, της απόδρασης.

Τα παραπάνω ήταν κάτι περισσότερο από αρκετά, για να φτάσουμε στο σημείο να αναγνωρίσουμε,πως ήρθε η στιγμή να κάνουμε κάτι, να εφαρμόσουμε έναν νέο τρόπο δράσης ή πιο σωστά ζωής.
Έτσι από αυτό δε θα μπορούσε να λείπει και το οικολογικό στοιχείο το οποίο όμως, δεν αντιμετωπίζεται απλά ως “οικολογία” και δεν περιορίζεται εκεί, αλλά αποτελεί μια λογική, μια Αντι-πράξη που είναι αυτονόητη για τους συνειδητοποιημένους μάγους/μάγισσες και παγανιστές, ειδικά σε μια εποχή που η ίδια η κοινωνία προσβάλει την μαγεία με τον χειρότερο τρόπο: βιασμό και καταστροφή της φύσης, αλλά και την ταυτόχρονη αποφλοίωση της μαγείας, από την ίδια της τη ρίζα, τον ίδιο της τον πυρήνα.

Η μαγεία ως μαγεία, ανέκαθεν αποτελούσε κάτι το αντιδραστικό. Όχι όμως αντίδραση δίχως ουσία, γιατί πάντα είχε στόχους και οράματα. Ποτέ δεν χώνεψε την οργανωμένη θρησκεία, την απόλυτη εξουσία, τα δόγματα,τη στενοκεφαλιά και τη μιζέρια, αλλά πάντα αγαπούσε την ελευθερία..
Ενώ είχε αρχές και αξίες, δεν δέχτηκε ποτέ την αξιολόγηση από τρίτους, γιατί πάντα δρούσε Ελεύθερη, Ανεξάρτητη.



Στα παρακάτω link μπορείτε να βρείτε σχετικά άρθρα με το παραπάνω

http://scarletimprint.com/2014/06/rewilding-witchcraft/

http://sarahannelawless.com/2014/07/01/the-witch-and-the-wild/

http://www.patheos.com/blogs/asenseofplace/2014/07/a-call-to-war/

Πόσο προστατεύουμε τη Φύση που τόσο λατρεύουμε;

 Απο τον Braeden Dartsan

Η Δήθεν Οικολογία των Ημερών μας!

Ας μιλήσουμε για οικολογία! Πραγματική οικολογία. Ναι γιατί υπάρχει και η φαινομενική!

Έβλεπα μετά τις ειδήσεις τα econews, που έλεγαν για το φαινόμενο του θερμοκηπίου και την τρύπα του όζοντος που έχει μειωθεί, δεν θα αναφερθώ όμως σε αυτό το κομμάτι του ξεδιάντροπου τρόπου που μιλούν για αυτά χωρίς να λένε και ποιος φταίει, χωρίς να λένε ποιες χώρες δεν υπέγραψαν για τη μείωση των εξαγωγών διοξειδίου του άνθρακα και άλλων λυμάτων από τα εργοστάσια (μπορείτε να σκεφτείτε ποιες είναι). 

Θα μιλήσω για το σήμα κατατεθέν της εκπομπής που δείχνει στην αρχή ένα δάσος που γίνεται πόλη με ουρανοξύστες και δείχνει από πάνω το ποσοστό των εκπομπών καυσίμων να ανεβαίνει στα ύψη και μετά να μειώνεται και να εμφανίζονται ανεμογεννήτριες και στο φινάλε να δείχνει την πόλη το δάσος και από μέσα να φυτρώνουν οι ανεμογεννήτριες. Προσπάθεια να πλασάρουν το ιδανικό της υπόθεσης ότι οι ανεμογεννήτριες είναι ένας οικολογικός εναλλακτικός τρόπος παροχής ενέργειας που μπορεί να συνυπάρξει με το περιβάλλον!!!! 

%^$#$#@#@$ Αρχίδια και παπάτζες μέντολες #$#$@#@#@#%$$%#

Συγγνώμη για αυτό …γκεχεμ πάω παρακάτω! 

Το θέμα μου είναι ότι δεν λένε πουθενά ότι για να ανεγερθούν αυτά τα τερατουργήματα κόβονται εκατοντάδες δέντρα, γιατί για να στηριχτεί όλο αυτό θέλει τόνους τσιμέντο και σίδερο… Γιατί δεν πάνε να τα βάλουν εκεί που δεν έχει δέντρα… ??? Σίγουρα θα έχουν βάλει και εκεί που δεν έχει δέντρα βέβαια αλλά γιατί να μην μείνουν μόνο εκεί και πάνε και τα βάζουν και μέσα στα δάση. Γιατί μπορεί να μου πει κάποιος εκεί έχει πιο πολύ αέρα… σκασίλα μας να μην τα βάλουν υπάρχουν κι άλλοι τρόποι…

Δεύτερο θα ήθελα να θίξω και το θέμα με τα φωτοβολταϊκά που στο τελευταίο μου ταξίδι στη Μακεδονία τα είδα να φυτρώνουν παντού μέσα στα χωράφια, εκεί που άλλοτε ήταν γόνιμη γη! Έχουν πλανευτεί οι αγρότες και πείσθηκαν να ξηλώσουν τα χωράφια τους με πέντε δεκάρες που τους έδωσαν στην αρχή (με το ένα κονδύλι κι άμα δουν άλλο να μου γράψετε) με αντάλλαγμα ότι δήθεν θα πουλάνε το ρεύμα και θα βγάζουν λεφτά..ναι το είδα! Όπως και με τα άλλα δέντρα μη καρποφόρα που τους έπεισαν πριν δεκαετίες να φυτέψουν δήθεν για ξυλεία και έμειναν εκεί… Ωραία τα δεντράκια αλλά εδώ μιλάμε για κοροϊδίες σε βάρος του Ελληνικού λαού και σε οικογένειες που δεν τα βγάζουν πέρα και εύκολα.

Το σημαντικότερο όμως για εμένα και αυτό που φοβάμαι είναι να μην πληθύνουν τα φωτοβολταϊκά! Τι θα γίνει δηλαδή αν όλοι, το μεγαλύτερο ποσοστό ας πούμε του πληθυσμού σε μερικά χρόνια θελήσει να έχει ρεύμα από φωτοβολταϊκά? Θα ξηλώσουμε κι άλλα χωράφια και δάση (δέντρα =Ζωντανούς οργανισμούς) για να φυτευτούν σίδερα και τσιμέντα? Και τι θα γίνει δηλαδή δεν θα αναπνέουμε για να έχουμε ρεύμα? Δεν θα έχουν οι άνθρωποι να φυτέψουν να φάνε γιατί θα έχουν φυτέψει τα σίδερα σε γόνιμη γη? Δεν είναι κρίμα κι άδικο? Ιδικά τώρα που οι άνθρωποι θα χρειαστούν όση περισσότερη γη έχουν για να φυτεύουν να τρώνε… και φυσικά είναι κάτι που το ξέρουν καλά τα μεγάλα κεφάλια.

Λες και δεν υπάρχουν άλλοι τρόποι εναλλακτικής ενέργειας όπως η γεωθερμική, οι κυματοθραύστες στη θάλασσα, οι κεραυνοί και άλλοι (βλ. Τεχνολογίες Τέσλα)

Πλασάρουν μια δήθεν οικολογία για να το βλέπει ο νεοέλληνας και να ησυχάζει και να λέει ε να μωρέ πάμε μπροστά κι εμείς, έχουμε οικολογικά μέσα όπως και στο εξωτερικό. Και θα ίδια γίνονται και από τις οικολογικές δήθεν οργανώσεις (τις μεγάλες) που προσπαθούν να σώσουν ζώα ή ότι άλλο… για ψάξτε λίγο σε ποιον ανήκουν και από πού παίρνουν κονδύλια και αυτοί για να σαμποτάρουν ουσιαστικά τον Έλληνα αγρότη (βλ. υπόθεση με τις οχιές που αμολήσανε, μιλάμε πέθαναν άνθρωποι). Δεν έχουν σκεφτεί καθόλου ότι το να επεμβαίνουν σε ένα μέρος προσπαθώντας δήθεν να διορθώσουν την κατάσταση με ένα ζώο που χάθηκε από μια περιοχή, στην ουσία καταστρέφουν την ισορροπία που η ίδια η Φύση φροντίζει! Δε μιλάω φυσικά για δεκάδες παραδείγματα με βιότοπους που καταστράφηκαν εξαιτίας ανθρώπινης δραστηριότητας αλλά για τις δήθεν κινήσεις που γίνονται να βάλουν ένα ζώο σε εκείνη την περιοχή (καρχαρίες, φίδια και λύκους κοντά σε κατοικημένες περιοχές) ή να φυτέψουν δέντρα στην άλλη περιοχή. Το τελευταίο όχι μόνο δεν βοηθάει αλλά είναι ουσιαστικά μια άχρηστη κίνηση καθότι τις περισσότερες φορές φυτεύονται πολύ κοντά το ένα το άλλο τα δέντρα με αποτέλεσμα να μην φτάσουν ποτέ το κανονικό τους μήκος, συν ότι είναι όλα πεύκα τις περισσότερες φορές τα οποία λαμπαδιάζουν με το παραμικρό! Λες και δεν ξέρουν τι άλλα δέντρα θα μπορούσαν να φυτέψουν, λες και δεν ξέρουν τι δέντρα φύτρωναν από την αρχαιότητα στην Ελλάδα… Λες και δεν βλέπουν περιοχές στην Ελλάδα με ποικιλομορφία μέσα στα πυκνά δάση που δεν πιάνουν ποτέ φωτιά εξαιτίας της φυσικής δροσιάς που προσφέρει το δάσος στον εαυτό του

 Αρχίδια! Καταστρέφουμε ένα πράγμα για να φτιάξουμε ένα άλλο. Όσο δεν βλέπουν τη Φύση ως ενιαία και όλα τα πράγματα συνδεδεμένα μεταξύ τους που να μπορούν να αλληλεπιδρούν και ο άνθρωπος μαζί, χωρίς να σπάει αυτή την αλυσίδα, οικολογία πραγματική δεν θα έχουμε ποτέ!

Το θέμα με τις βλαβερες λάμπες εξοικονόμησης ενέργειας

Από ένα καταπληκτικό άρθρο στο τεύχος 80 Απρίλιος 2008 του περιοδικού ΑΒΑΤΟΝ, της Βίκυς Χρυσού με τίτλο "Κλιματικές Αλλαγές-Προστασία του Περιβάλλοντος η πλεον Κερδοφορα Επιχείρηση του 21ου Αιώνα" διαβάζουμε:Το θέμα με τις λάμπες.

Χαρακτηριστικό κοινό σημείο της καμπάνιας του Al Γκορ, της Greenpeace αλλα και τηλεοπτικών σταθμών της χώρας μας, που συνεργάζονται με κατασκευαστικές εταιρίες, αποτελεί η συστηματική προώθηση των λαμπτήρων εξοικονόμησης ενέργειας (η η δωρεάν διάθεση τους). Ούτε λίγο ούτε πολύ θέλουν να σώσουμε τον πλανήτη αλλάζοντας απλά τις λάμπες στα σπίτια μας!
Επιπλέον, σύμφωνα με πρόσφατες μελέτες οι λαμπτήρες εξοικονομισης ενέργειας είναι επικίνδυνοι για την υγεία εξαιτίας της ακτινοβολίας που εκπέμπουν αλλα και για το περιβάλλον καθώς περιέχουν τοξικά μέταλλα, όπως υδράργυρο, τα οποια μολύνουν το έδαφος αλλα και τα υπόγεια ύδατα όταν πεταχτούν.

Πως προωθούνται στους καταναλωτές χωρίς να υπάρχει προηγουμενως σχετική ενημέρωση τους? Αυτό το ερώτημα έθεσα και στο ελληνικό γραφείο της Greenpeace. Σε απάντηση τους δεν αρνούνται τα παραπάνω αλλα αναφέρουν χαρακτηριστικά πως η εκπεμπόμενη ακτινοβολία δεν υπερβαίνει αυτή της οθόνης ενός ηλεκτρονικού υπολογιστή [δεν μας φτάνει δηλαδή ο δικός μας Η/Υ θα έχουμε και τις λάμπες δηλαδή 2 φορες κακό] και πως πράγματι περιέχει υδράργυρο αλλα παρόλα αυτά είναι εφικτή η ανακύκλωση τους και γίνεται προσπάθεια σε αυτή την κατεύθυνση [που σημαίνει μέχρι από το είναι μέχρι το να ανακυκλώνονται θα έχουμε φάει πολλά τοξικά στο μεταξύ, και άμα το κάνουν ποτε]

Άραγε πόσοι άνθρωποι υποφέρουν ήδη από πονοκεφαλους και ναυτία μέσα στα σπίτια τους επειδή, χωρίς να το ξέρουν δέχονται την ακτινοβολία των λαμπτήρων αυτών? Poses χιλιάδες τέτοιες λάμπες βρίσκονται ήδη σε χωματερές? Πως η Greenpeace αλλα και πολιτικοί μας ζητούν την υποστηριξη όλων μας στην απαγόρευση των λαμπτήρων πυρακτώσεως, όταν το υποκατάστατο που προτείνουν προκαλεί βλάβες στην υγεία και το περιβάλλον μας και δεν το επισημαίνουν?

Ιδιαιτερα οι προθέσεις της Greenpeace, θα πρέπει να μας βάζουν σε σκέψεις, αφού ένας εκ των ιδρυτών της, ο οικολόγος dr. Patrick Moore, παραιτήθηκε και στην ταινία The Great Global Warming Swindle λέει για την οργάνωση πως από κίνημα προστασίας του περιβάλλοντος έχει μετατραπεί στην ισχυρότερη δύναμη που παρεμποδίζει την ανάπτυξη των χωρων του Τρίτου Κόσμου! [γιατί άραγε?Μήπως γιατί κάποιους πρέπει να έχουν κι αυτοί για να απομυζούν κονδύλια, να βγάζουν ειδικές καμπάνιες, στυλο τετράδια, λούτρινα ζωάκια...και αυτοί και οι άλλοι της Unishef τα ίδια σκατά!]

Με όλα τα παραπάνω, ο κάθε σκεπτόμενος πολίτης καταλήγει εύλογα να αναρωτιεται όλοι αυτοί οι σταυροφόροι του κλίματος ζητούν από τον τελευταίο κρίκο της αγοράς, τον καταναλωτή, να λύσει ένα πρόβλημα, το οποιο δημιουργούν οι μεγάλες βιομηχανίες, τα εργοστάσια παραγωγής ηλεκτικής ενέργειας και η περιβαντολογική πολιτική που ακολουθούν οι εκάστοτε κυβερνώντες?

ΒΡΕΙΤΕ ΚΑΙ ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΟΛΟ ΤΟ ΑΡΘΡΟ ΘΑ ΣΟΚΑΡΙΣΤΕΙΤΕ ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΑ! ΟΠΩΣ ΓΙΑ ΠΑΡΑΔΕΙΓΜΑ ΓΙΑ ΤΟ ΜΥΘΟ ΤΟΥ ΘΕΡΜΟΚΗΠΙΟΥ ΚΑΙ ΤΗΣ ΥΠΕΡΘΕΡΜΑΝΣΗΣ ΤΟΥ ΠΛΑΝΗΤΗ!