Δημοφιλείς αναρτήσεις

Πέμπτη 16 Απριλίου 2015

Κατάσταση πνευματικού συναγερμού: Κατανόηση και θεραπεία των κρίσεων μεταμόρφωσης!


Κατάσταση πνευματικού συναγερμού: Κατανόηση και θεραπεία των κρίσεων μεταμόρφωσης
(από το 4ο κεφάλαιο του βιβλίου του Stanislav Grof, το 2000, εκδόσεις Αρχέτυπο. Τα σχόλια στις παρενθέσεις είναι της Αγγελικού Δράκου)












Μια από τις σημαντικότερες συνέπειες της έρευνας των ολοτροπικών (από τις ελληνικές λέξεις όλος και τρέπειν, δηλαδή τρεπόμενες/κινούμενες  προς την ολότητα) καταστάσεων είναι η συνειδητοποίηση ότι πολλές από τις συνθήκες που σήμερα ονομάζουμε ψυχωτικές και τις αντιμετωπίζουμε αδιακρίτως με κατασταλτική φαρμακευτική αγωγή, είναι στην πραγματικότητα δύσκολα στάδια μιας ριζικής μεταμόρφωσης της προσωπικότητας και μιας πνευματικής διάνοιξης. Αν κατανοηθούν και στηριχτούν σωστά αυτές οι ψυχοπνευματικές κρίσεις μπορούν να οδηγήσουν σε συγκινησιακή και ψυχοπνευματική θεραπεία, αξιοσημείωτες ψυχικές αλλαγές και συνειδησιακή εξέλιξη (Grof & Grof 1989, 1990).
Επεισόδια τέτοιου χαρακτήρα μπορούν  να βρεθούν στις βιογραφίες των σαμάνων, των γιόγκι, των μυστικών και των αγίων. Η παγκόσμια μυστική φιλολογία περιγράφει αυτές τις κρίσεις ως σημαντικούς οδοδείκτες στην πνευματική ατραπό και επιβεβαιώνει το θεραπευτικό και μεταμορφωτικό τους δυναμικό. Οι συμβατικοί ψυχίατροι δεν μπορούν να δουν καμιά διαφορά ανάμεσα στις ψυχοπνευματικές κρίσεις, ή ακόμη και σχετικά απλές μυστικές καταστάσεις, και στη σοβαρή διανοητική νόσο, λόγω του στενού εννοιολογικού τους πλαισίου. Η ακαδημαϊκή ψυχιατρική έχει ένα μοντέλο της ψυχής που περιορίζεται στη μεταγεννητική βιογραφία και μια ισχυρή βιολογική κλίση. Αυτά είναι σοβαρά εμπόδια για την κατανόηση της φύσης και του περιεχομένου των ψυχωτικών καταστάσεων.
Ο όρος κατάσταση πνευματικού συναγερμού, τον οποίο η Χριστίνα και εγώ επινοήσαμε γι ‘αυτές τις καταστάσεις, παραπέμπει στο θετικό τους δυναμικό. Είναι ένα παιχνίδι με λέξεις που υποδηλώνουν μια κρίση, αλλά, την ίδια στιγμή, και μια ευκαιρία «ανάδυσης», ανόδου σε ένα υψηλότερο επίπεδο ψυχολογικής λειτουργίας και πνευματικής επίγνωσης. Συχνά αναφέρουμε σε αυτό το πλαίσιο τον κινέζικο χαρακτήρα για την κρίση που δίνει ανάγλυφα την ιδέα της πνευματικής ανάδυσης. Αυτό το ιδεόγραμμα συντίθεται από δυο εικόνες, η μια από τις οποίες αντιπροσωπεύει τον κίνδυνο και η άλλη τη δυνατότητα.
Ανάμεσα στα πλεονεκτήματα που μπορεί κάποιος να εξαγάγει από τις ψυχοπνευματικές κρίσεις οι οποίες αφήνονται να διατρέξουν τη φυσική τους πορεία είναι η ψυχοσωματική υγεία, το αυξανόμενο κέφι για ζωή, μια πιο αποτελεσματική στρατηγική της ζωής και διευρυμένη κοσμοαντίληψη που περιλαμβάνει τις πνευματικές διαστάσεις της ύπαρξης. Η επιτυχημένη ολοκλήρωση και αφομοίωση τέτοιων επεισοδίων επίσης συνεπάγεται ουσιώδη μείωση της επιθετικότητας, αύξηση της φυλετικής, πολιτικής και θρησκευτικής ανοχής, οικολογική συνείδηση και βαθιές αλλαγές στην ιεράρχηση των αξιών και των υπαρξιακών προτεραιοτήτων. Δεν είναι υπερβολή να πούμε πως η επιτυχής ολοκλήρωση και αφομοίωση των ψυχοπνευματικών κρίσεων μπορεί να ωθήσει το άτομο σε ένα υψηλότερο επίπεδο συνειδησιακής εξέλιξης.
Τις τελευταίες δεκαετίες, είδαμε ένα γοργά αυξανόμενο ενδιαφέρον για τα πνευματικά ζητήματα που οδηγεί σε εκτεταμένους πειραματισμούς με αρχαίες, ιθαγενείς και μοντέρνες «τεχνολογίες του Ιερού», τεχνικές αλλοίωσης της συνείδηση οι οποίες μπορούν να υποβοηθήσουν την πνευματική διάνοιξη. Ανάμεσά τους είναι διάφορες σαμανικές μέθοδοι, ανατολικές πρακτικές διαλογισμού, ψυχεδελικές ουσίες, πανίσχυρες βιωματικές ψυχοθεραπείες και εργαστηριακές μέθοδοι τις οποίες ανέπτυξε η πειραματική ψυχιατρική. Σύμφωνα με τις τρέχουσες σφυγμομετρήσεις ο αριθμός των Αμερικανών που είχαν κάποιου είδους πνευματικές εμπειρίες έχει αυξηθεί σημαντικά στο δεύτερο μισό του αιώνα που διανύουμε. Φαίνεται ότι αυτό συνοδεύτηκε από μια παράλληλη αύξηση των καταστάσεων πνευματικού συναγερμού.
Όλο και περισσότεροι άνθρωποι φαίνεται να συνειδητοποιούν ότι η αυθεντική πνευματικότητα που βασίζεται σε βαθιά προσωπική εμπειρία είναι μια ανυπολόγιστα σημαντική διάσταση της ζωής. Ενόψει της κλιμακούμενης παγκόσμιας κρίσης που έχει προκαλέσει ο υλιστικός προσανατολισμός του δυτικού τεχνολογικού πολιτισμού, γίνεται φανερό ότι πληρώνουμε μεγάλο τίμημα για την απόρριψη και την άρνηση της πνευματικότητας. Έχουμε εξορίσει από τη ζωή μας μια δύναμη που τρέφει, ενδυναμώνει και δίνει νόημα στην ανθρώπινη ύπαρξη.
Στο ατομικό επίπεδο, το τίμημα για την απώλεια της πνευματικότητας είναι ένας φτωχός, αποξενωμένος, μη ικανοποιητικός τρόπος ζωής και η άνοδος των συγκινησιακών και ψυχοσωματικών διαταραχών. Στο συλλογικό επίπεδο, η απουσία πνευματικών αξιών οδηγεί σε στρατηγικές της ύπαρξης οι οποίες απειλούν τη συνέχιση της ζωής στον πλανήτη, όπως η λαφυραγώγηση των μη ανανεώσιμων πηγών, η μόλυνση του φυσικού περιβάλλοντος, η διατάραξη της οικολογικής ισορροπίας και η χρήση βίας ως κύριου μέσου για την επίλυση των προβλημάτων.
Είναι λοιπόν προς συμφέρον όλων μας να βρούμε τρόπους για να επαναφέρουμε την πνευματικότητα στην ατομική και συλλογική μας ζωή. Αυτό θα έπρεπε να περιλαμβάνει όχι μόνο θεωρητική αναγνώριση της πνευματικότητας ως ζωτικής πλευράς της ύπαρξης, αλλά επίσης την ενθάρρυνση και την κοινωνική καθιέρωση δραστηριοτήτων οι οποίες θα διευκόλυναν την πρόσβαση σε πνευματικές διαστάσεις της πραγματικότητας. Και ένα σημαντικό μέρος αυτής της προσπάθειας θα έπρεπε να είναι η ανάπτυξη ενός κατάλληλου συστήματος υποστήριξης για ανθρώπους οι οποίοι υφίστανται κρίσεις πνευματικής διάνοιξης που θα τους βοηθούσε να επωφεληθούν από το θετικό δυναμικό αυτών των καταστάσεων.
Το 1980 η Χριστίνα και εγώ ιδρύσαμε το Δίκτυο Καταστάσεων Πνευματικού Συναγερμού (SEN), έναν οργανισμό που φέρει σε επαφή άτομα τα οποία υφίστανται ψυχοπνευματικές κρίσεις με επαγγελματίες που είναι πρόθυμοι να προσφέρουν βοήθεια βασιζόμενοι στη νέα κατανόηση αυτών των καταστάσεων. Θυγατρικοί κλάδοι του SEN σήμερα υπάρχουν σε πολλές χώρες του κόσμου.

Μηχανισμοί πυροδότησης των καταστάσεων πνευματικού συναγερμού
Σε πολλές περιπτώσεις είναι δυνατό να εξακριβώσουμε την κατάσταση η οποία προκάλεσε την ψυχοσωματική κρίση. Ενδέχεται να είναι ένας κατεξοχήν σωματικό παράγοντα, όπως αρρώστια, δυστύχημα ή εγχείρηση. Σε άλλες περιπτώσει, μια ακραία σωματική καταπόνηση ή παρατεταμένη έλλειψη ύπνου εμφανίζεται ως ο άμεσος πυροδοτικός παράγοντας. Στις γυναίκες μπορεί να είναι ο τοκετός, η αποβολή ή η άμβλωση. Έχουμε συναντήσει επίσης καταστάσεις όπου το ξεκίνημα της διαδικασίας συνέπεσε με μια εξαιρετικά ισχυρή σεξουαλική εμπειρία.
Σε άλλες περιπτώσεις η ψυχοπνευματική κρίση ξεκινάει αμέσως έπειτα από μια τραυματική συγκινησιακή εμπειρία. Τέτοια μπορεί να είναι η απώλεια μια σημαντική σχέσης όπως θάνατος παιδιού ή άλλου στενού συγγενή, χωρισμός ή τέλος ενός ερωτικού δεσμού. Όμοια η έναρξη μπορεί να προκύψει αμέσως μετά από μια σειρά ατυχιών, όπως απώλεια της δουλειάς ή της περιουσίας. Σε άτομα με προδιάθεση η «τελευταία σταγόνα» ενδέχεται να είναι μια εμπειρία με ψυχεδελικές ουσίες ή μια συνεδρία βιωματικής ψυχοθεραπείας.
Ένας από τους πιο ισχυρούς καταλύτες της κατάστασης πνευματικού συναγερμού φαίνεται πως είναι η βαθιά εμπλοκή σε διάφορες μορφές διαλογισμού και πνευματικών πρακτικών. Αυτό δεν μας εκπλήσσει, δεδομένου ότι τέτοιες μέθοδοι  είναι ειδικά σχεδιασμένες ώστε να προκαλούν πνευματικές εμπειρίες. Έχουμε επανειλημμένα έρθει σε επαφή με πρόσωπα στα οποία η προϊούσα αυθόρμητη εμφάνιση ολοτροπικών καταστάσεων έχει πυροδοτηθεί από πρακτική Ζεν ή διαλογισμού Βιπασάνα Βουδισμού, Κουνταλίνη γιόγκα, σουφικών ασκήσεων, μοναστικής ενατένισης ή χριστιανικής προσευχής.
Το μεγάλο φάσμα των πυροδοτικών μηχανισμών στις καταστάσεις πνευματικού συναγερμού δείχνει σαφώς ότι η ετοιμότητα του ατόμου για εσωτερική μεταμόρφωση παίζει πολύ πιο σημαντικό ρόλο από τα εξωτερικά ερεθίσματα. Όταν αναζητάμε έναν κοινό παρονομαστή ή μια τελική κοινή διαδρομή των καταστάσεων που περιγράψαμε παραπάνω βρίσκουμε ότι όλες προϋποθέτουν μια ριζική μετατόπιση της ισορροπίας ανάμεσα σε συνειδητές και ασυνείδητες διεργασίες. Η εξασθένιση των ψυχικών αμυνών ή αντίστροφα η αύξηση ενεργειακού φορτίου του ασυνείδητου δυναμικού, κάνουν δυνατό να αναδυθεί το ασυνείδητο (και υπερσυνειδητό) υλικό στη συνείδηση.
Είναι ευρέως γνωστό ότι οι ψυχικές άμυνες μπορούν να εξασθενίσουν από μια ποικιλία βιολογικών προσβολών όπως ένα φυσικό τραύμα, εξάντληση, στέρηση ύπνου ή τοξίνωση. Τα ψυχολογικά τραύματα μπορούν να κινητοποιήσουν το ασυνείδητο, ιδιαίτερα όταν εμπεριέχουν στοιχεία που επαναφέρουν στη μνήμη παλαιότερα τραύματα και αποτελούν μέρος ενός σημαντικού συστήματος COEX (Συστήματα Συμπυκνωμένης Εμπειρίας, συγκινησιακά φορτισμένες μνήμες διαφόρων περιόδων της ζωής μας οι οποίες μοιάζουν μεταξύ τους ως προς την ποιότητα της συγκίνησης ή τη σωματική αίσθηση που έχουν κοινή). Το ισχυρό δυναμικό του τοκετού ως πυροδοτικό παράγοντα ψυχοπνευματικής κρίσης μοιάζει να αντανακλά το γεγονός ότι η γέννηση συνδυάζει τη βιολογική εξασθένιση με ειδική απενεργοποίηση των περιγεννητικών (perinatal, από τη ελληνο-λατινική ρίζα natalis σημαίνει κοντά ή γύρω, επομένως ότι αφορά τη γέννηση) αναμνήσεων.
Αποτυχίες και απογοητεύσεις στην προσωπική και επαγγελματική ζωή μπορούν να υπονομεύσουν και να ματαιώσουν τα εξωτερικά προσανατολιζόμενα κίνητρα και φιλοδοξίες του ατόμου. Αυτό καθιστά δυσκολότερο το να χρησιμοποιεί τις εξωτερικές δραστηριότητες ως διαφυγή από συγκινησιακά προβλήματα και οδηγεί σε ψυχολογική απόσυρση και μετάθεση της προσοχής του στον εσωτερικό κόσμο. Ως αποτέλεσμα, τα ασυνείδητα περιεχόμενα ενδέχεται να αναδυθούν στη συνείδηση και να παρέμβουν στην καθημερινή εμπειρία του ατόμου ή και να την κατακλύσουν ολοκληρωτικά!

Διάγνωση των καταστάσεων πνευματικού συναγερμού.
Όταν τονίζουμε την ανάγκη να αναγνωριστεί η ύπαρξη καταστάσεων πνευματικού συναγερμού, αυτό δεν σημαίνει μια χωρίς διάκριση απόρριψη των θεωριών και των πρακτικών της συμβατικής ψυχιατρικής. Ούτε όλες οι καταστάσεις που σήμερα διαγιγνώσκονται ως ψυχωτικές είναι κρίσεις ψυχοπνευματικής μεταμόρφωσης ή διαθέτουν ένα θεραπευτικό δυναμικό. Τα επεισόδια των ασυνήθιστων καταστάσεων συνείδησης καλύπτουν ένα πολύ ευρύ φάσμα από καθαρά πνευματικές εμπειρίες μέχρι καταστάσεις που είναι σαφώς βιολογικού χαρακτήρα και απαιτούν την ιατρική φροντίδα. Ενώ οι συμβατικοί ψυχίατροι γενικά τείνουν να παθολογικοποιούν τις μυστικές καταστάσεις υπάρχει επίσης και το αντίστροφο σφάλμα να ρομαντικοποιούνται και να εξυμνούνται ψυχωτικές καταστάσεις ή ακόμα χειρότερα να παραβλέπεται ένα σοβαρό ιατρικό πρόβλημα.
Πολλοί διανοητικά υγιείς επαγγελματίες που συναντούν την έννοια της κατάστασης πνευματικού συναγερμού θέλουν να ξέρουν τα ακριβή κριτήρια με τα οποία μπορεί κάποιος να κάνει «διαφοροδιάγνωση»  ανάμεσα στην κατάσταση πνευματικού συναγερμού και την ψύχωση. Δυστυχώς είναι καταρχάς αδύνατο να γίνει τέτοια διαφοροποίηση σύμφωνα με τα κριτήρια που χρησιμοποιούνται στη σωματική ιατρική. Αντίθετα με τις ασθένειες που έχει να αντιμετωπίσει η τελευταία, οι ψυχωτικές καταστάσεις που δεν είναι σαφώς οργανικής φύσεως, οι «λειτουργικές ψυχώσεις», δεν διαγιγνώσκονται ιατρικά. Στην πραγματικότητα είναι αμφισβητήσιμο ακόμα και το αν θα έπρεπε να αποκαλούνται ασθένειες.
Οι λειτουργικές ψυχώσεις οπωσδήποτε δεν είναι ασθένειες με την ίδια έννοια που είναι ο διαβήτης, ο τυφοειδής πυρετός ή η κακοήθης αναιμία. Δεν προσφέρουν οποιαδήποτε κλινικά ή ιατρικά ευρήματα που θα υποστήριζαν τη διάγνωση και θα δικαιολογούσαν την υπόθεση ότι έχουν μια βιολογική βάση. Η διάγνωση τέτοιων καταστάσεων βασίζεται εξ ολοκλήρου στην παρατήρηση ασυνήθιστων εμπειριών και συμπεριφορών για τις οποίες η σύγχρονη ψυχιατρική δεν έχει καμιά επαρκή εξήγηση. Ο άνευ νοήματος προσδιορισμός «ενδογενής» που χρησιμοποιείται για αυτές τις καταστάσεις ισοδυναμεί με αποδοχή αυτής της άγνοιας. Προς το παρόν δεν υπάρχει λόγος να αναφέρουμε αυτές τις καταστάσεις ως «ψυχικές ασθένειες» και να υποθέτουμε πως οι εμπειρίες τις οποίες περιλαμβάνουν είναι προϊόντα μιας παθολογικής διεργασίας στον εγκέφαλο που πρόκειται να ανακαλυφτεί από τη μελλοντική έρευνα.
Αν το σκεφτούμε καλύτερα συνειδητοποιούμε ότι είναι εξαιρετικά απίθανο μια παθολογική διεργασία που προσβάλει τον εγκέφαλο να μπορεί από μόνη της να γεννήσει το απίστευτα πλούσιο βιωματικό φάσμα των καταστάσεων οι οποίες σήμερα διαγιγνώσκονται ως ψυχωτικές. Πως θα μπορούσε μια υποτιθέμενη ανώμαλη διεργασία στον εγκέφαλο να γεννήσει εμπειρίες όπως οι πολιτισμικά προσδιορισμένες αλληλουχίες ψυχοπνευματικού θανάτου και αναγέννησης, πειστικές ταυτίσεις με τον Χριστό στο σταυρό ή με το χορευτή Σίβα, ένα επεισόδιο που περιλαμβάνει θάνατο στα οδοφράγματα του Παρισιού στη διάρκεια της Γαλλικής Επανάστασης ή περίπλοκες σκηνές απαγωγής από εξωγήινους;
Όταν παρόμοιες εμπειρίες εκδηλώνονται υπό περιστάσεις στις οποίες οι βιολογικές μεταβολές είναι με ακρίβεια καθορισμένες, όπως στη χορήγηση συγκεκριμένων δόσεων χημικά καθαρού LSD-25, (ο συγγραφέας δεν υπονοεί την αλόγιστη χρήση, εκτός εργαστηριακών συνθηκών, διάφορων ψυχεδελικών ουσιών) η φύση και η προέλευση του περιεχομένου τους παραμένει βαθύ μυστήριο. Το φάσμα των δυνατών αντιδράσεων στο LSD είναι εξαιρετικά ευρύ και περιλαμβάνει επεισόδια μυστικής αγαλλίασης, αισθήματα κοσμικής ενότητας, αίσθηση ενότητας με το Θεό και εμπειρίες από προηγούμενες ζωές, όπως και παρανοϊκές καταστάσεις, μανιακά επεισόδια, αποκαλυπτικά οράματα, αποκλειστικά ψυχοσωματικές αντιδράσεις και πολλά άλλα. Η ίδια δοσολογία αν δοθεί σε διαφορετικά άτομα ή επαναλαμβανόμενα στο ίδιο πρόσωπο ενδέχεται να προκαλέσει πολύ διαφορετικές εμπειρίες.
Χημικές μεταβολές στον οργανισμό προφανώς παίζουν ρόλο καταλύτη για την εμπειρία, αλλά δεν είναι από μόνες τους ικανές να δημιουργήσουν τη σύνθετη εικονοποιία και τις πλούσιες φιλοσοφικές και πνευματικές ενοράσεις, για να μην αναφέρουμε την παροχή πρόσβασης σε νέες πληροφορίες γύρω από διάφορες όψεις του σύμπαντος. Η χορήγηση LSD άλλων παρόμοιων ουσιών μπορεί να εξηγήσει την ανάδυση βαθιού ασυνείδητου υλικού στη συνείδηση, αλλά δεν μπορεί να εξηγήσει τη φύση και τα περιεχόμενα του. Για να κατανοήσουμε τη φαινομενολογία των ψυχεδελικών καταστάσεων απαιτείται μια προσέγγιση πολύ πιο υποψιασμένη και σύνθετη από μια απλή αναφορά σε ανώμαλες βιοχημικές ή βιολογικές διεργασίες του εγκεφάλου. Αυτό κάνει αναγκαία μια περιεκτική προσέγγιση στην οποία θα συμπεριλαμβάνεται η υπερατομική ψυχολογία, η μυθολογία, η φιλοσοφία και η συγκριτική θρησκειολογία. Το ίδιο ισχύει και για τις ψυχοπνευματικές κρίσεις!

Οι εμπειρίες που εκδηλώνονται στην κατάσταση ψυχοπνευματικού συναγερμού ολοφάνερα δεν είναι τα πλαστά προϊόντα παθοφυσιολογικών διεργασιών του εγκεφάλου που παρεκκλίνουν, αλλά ανήκουν στην ψυχή ως τέτοια. Φυσικά για να είμαστε σε θέση να το δούμε έτσι πρέπει να υπερβούμε τη στενή κατανόηση της ψυχής που μας παρέχει η συμβατική ψυχιατρική και να χρησιμοποιήσουμε ένα πολύ διευρυμένο εννοιολογικό πλαίσιο. Παραδείγματα τέτοιων διευρυμένων μοντέλων της ψυχής είναι η χαρτογραφία που περιέγραψα νωρίτερα σε αυτό το βιβλίο, η φασματική ψυχολογία του Ken Wilber (Wilber 1977), η ψυχοσύνθεση του Roberto Assagioli (Assagioli 1976) και η ιδέα του Κ. Γκ. Γιούνγκ για την ψυχή ως anima mundi η παγκόσμια ψυχή, η οποία εμπερικλείει το ιστορικό και αρχετυπικό συλλογικό ασυνείδητο (Γιούνγκ 1958). Μια τέτοια ευρεία και περιεκτική κατανόηση της ψυχής χαρακτηρίζει επίσης τις μεγάλες ασιατικές φιλοσοφίες και τις μυστικές παραδόσεις του κόσμου.
Από τη στιγμή που οι λειτουργικές ψυχώσεις δεν ορίζονται ιατρικά άλλα ψυχολογικά, είναι αδύνατο να γίνει μια αυστηρή διαφοροδιάγνωση ανάμεσα στην κατάσταση πνευματικού συναγερμού και την ψύχωση, με τον τρόπο που γίνεται στην ιατρική πρακτική σε σχέση με διάφορες μορφές εγκεφαλίτιδας, εγκεφαλικούς όγκους ή άνοιες. Δεδομένου αυτού του γεγονότος, είναι άραγε δυνατό να κάνουμε τις οποιεσδήποτε διαγνωστικές υποθέσεις; Πως μπορούμε να προσεγγίσουμε αυτό το πρόβλημα και τι θα μπορούσαμε να προσφέρουμε στη θέση μιας καθαρής και αδιαμφισβήτητης διαφοροδιάγνωσης ανάμεσα στην κατάσταση πνευματικού συναγερμού και την ψυχική ασθένεια;
Μια βιώσιμη εναλλακτική λύση θα ήταν να ορίσουμε τα κριτήρια που θα μας επέτρεπαν να προσδιορίσουμε ποια άτομα από εκείνα που βιώνουν έντονες και αυθόρμητες ολοτροπικές καταστάσεις συνείδησης είναι καλοί υποψήφιοι για θεραπευτική στρατηγική ή οποία επικυρώνει και υποστηρίζει τη διαδικασία. Και αντίστροφα, μπορούμε να προσπαθήσουμε να ορίσουμε υπό ποιες συνθήκες η χρήση μιας εναλλακτικής προσέγγισης δεν θα ήταν αρμόζουσα και πότε η τρέχουσα πρακτική της ψυχοφαρμακολογικής καταστολής των συμπτωμάτων είναι προτιμότερη.
Απαραίτητη προϋπόθεση για μια τέτοια αξιολόγηση είναι μια καλή ιατρική εξέταση η οποία αποκλείει καταστάσεις που είναι οργανικής φύσης και απαιτούν βιολογική αντιμετώπιση. Από τη στιγμή που αυτό γίνει η επόμενη καθοδηγητική γραμμή είναι η φαινομενολογία των ίδιων των ασυνήθιστων καταστάσεων συνείδηση. Οι καταστάσεις πνευματικού συναγερμού περιέχουν ένα συνδυασμό βιογραφικών, περιγεννητικών και υπερατομικών εμπειριών οι οποίες περιγράφηκαν νωρίτερα στην συζήτηση της διευρυμένης χαρτογραφίας της ψυχής.
Εμπειρίες αυτού του είδους ενδέχεται να προκληθούν σε μια ομάδα τυχαία επιλεγμένων «φυσιολογικών» ανθρώπων όχι μόνο από ψυχεδελικές ουσίες αλλά και από μέσα τόσο απλά όσο ο διαλογισμός, η σαμανική τυμπανοκρουσία, γρηγορότερη αναπνοή, υποβλητική μουσική, εργασία με το σώμα και άλλες παραλλαγές μη φαρμακολογικών τεχνικών.
Όσοι από εμάς εργάζονται με την ολοτροπική αναπνοή βλέπουν καθημερινά τέτοιες εμπειρίες στα εργαστήρια και τα σεμινάριά τους και έχουν την ευκαιρία να εκτιμήσουν το θεραπευτικό και μεταμορφωτικό τους δυναμικό. Ενόψει αυτού του γεγονότος, είναι δύσκολο να αποδώσουμε τέτοιες εμπειρίες σε κάποια εξωτική και άγνωστη ακόμα παθολογία όταν ανακύπτουν αυθόρμητα στη διάρκεια της καθημερινής ζωή. Είναι πολύ εύλογο να προσεγγίσουμε αυτές τις εμπειρίες με τον ίδιο τρόπου που τις προσεγγίζουμε στις ολοτροπικές συνεδρίες – να ενθαρρύνουμε τους ανθρώπους να παραδοθούν στη διαδικασία και να υποστηρίξουμε την ανάδυση και την πλήρη έκφραση του ασυνείδητου υλικού που γίνεται προσιτό.
Ένας άλλος σημαντικός προγνωστικός δείκτης είναι η στάση του προσώπου απέναντι στη διαδικασία και το ιδιαίτερο βιωματικό του ύφος. Είναι γενικά πολύ ενθαρρυντικό όταν άνθρωποι που έχουν ολοτροπικές εμπειρίες αναγνωρίζουν ότι αυτό που τους συμβαίνει είναι μια εσωτερική διεργασία, είναι ανοιχτοί στη βιωματική εργασία και ενδιαφέρονται να τη δοκιμάσουν. Υπερατομικές στρατηγικές δεν είναι κατάλληλες για πρόσωπα από τα οποία λείπει αυτή η στοιχειώδης ενόραση, χρησιμοποιούν κατεξοχήν το μηχανισμό της προβολής ή πάσχουν από διωκτικές παραισθήσεις. Η ικανότητα σύναψης μιας καλής θεραπευτικής σχέσεις με αρκετή ποσότητα εμπιστοσύνης είναι απολύτως ουσιώδες προαπαιτούμενο για την ψυχοθεραπευτική εργασία με ανθρώπους σε κρίση.
Είναι επίσης πολύ σημαντικό να δώσουμε προσοχή στον τρόπο με τον οποίο οι αναλυόμενοι μιλούν για τις εμπειρίες τους. Ο τρόπος επικοινωνίας, από μόνος του συχνά διαχωρίζει τους φερέλπιδες υποψήφιους από τους ακατάλληλους ή αμφίβολους. Είναι πολύ καλός προγνωστικός δείκτης αν το πρόσωπο περιγράφει τις εμπειρίες με τρόπο συνεκτικό και αρθρωμένο, όσο ασυνήθιστο και παράξενο και αν είναι το περιεχόμενο τους. Με μια έννοια είναι παρόμοιο με το να ακούς μια περιγραφή εκ μέρους κάποιου ο οποίος είχε μόλις μια ψυχεδελική συνεδρία, όπου με πνευματώδη τρόπο περιγράφει εκείνο που σε ένα απληροφόρητο πρόσωπο θα μπορούσε να φαντάζει σαν παράξενες και εξωφρενικές εμπειρίες.


(από προηγούμενη σελίδα, 180)
{…η διαφορά ανάμεσα στο μυστικισμό και την πνευματική διαταραχή δεν έγκειται τόσο στη φύση και το περιεχόμενο των εμπειριών όσο στη στάση του υποκειμένου απέναντί τους, το «βιωματικό ύφος», τον τρόπο ερμηνείας και την ικανότητα αφομοίωσης τους στην ψυχική ζωή του ατόμου. Ο Joseph Campbell συχνά χρησιμοποιούσε στις διαλέξεις του ένα παράθεμα που συλλαμβάνει αυτή τη σχέση : «Ο ψυχωτικός πνίγεται στα ίδια νερά στα οποία ο μυστικός κολυμπά με μακαριότητα» …}


Κατάλογος των σημαντικότερων ποικιλιών ψυχοπνευματικής κρίσης
  • Σαμανική κρίση
  • Αφύπνιση της Κουνταλίνη
  • Επεισόδια ενοποιημένης συνείδησης (εμπειρίες κορύφωσης)
  • Ψυχολογική ανανέωση μέσω επιστροφής στο κέντρο
  • Κρίση ψυχικής διάνοιξης
  • Εμπειρίες προηγούμενων ζωών
  • Επικοινωνία με πνευματικούς οδηγούς και «διάμεση επικοινωνία» (channeling)
  • Επιθανάτιες εμπειρίες (NDE)
  • Συναντήσεις με UFO και εμπειρίες απαγωγής από εξωγήινους
  • Καταστάσεις κατοχής
  • Αλκοολισμός και εθισμός σε ναρκωτικά

                                                                                
 

Δευτέρα 8 Δεκεμβρίου 2014

Διαμαντένια Ψυχή!



Υπάρχουν στιγμές που δεν αναγνωρίζουμε τον ίδιο μας τον Εαυτό.
Υπάρχουν στιγμές που βγαίνουμε επ’ έξω και κοιτώντας μας λέμε «μα πως το είπα αυτό;» ή «πως το έκανα αυτό;» 

Υπάρχουν όμως και στιγμές που χάρις αυτές αναγνωρίζουμε τον Εαυτό μας από πράξεις που ανέδειξαν τη Χρυσή μας Καρδιά και τη Φωτεινή μας Ψυχή! Πράξεις που ανέδειξαν το σθένος, τη γενναιότητα, την ευσπλαχνία, τη συμπόνια, την Αλήθεια μας και την Αγάπη!

Αυτές είναι πράξεις που κάνουμε για κάποιον φίλο αδελφικό, και ο φίλος μας κάνει για εμάς τέτοιες πράξεις και θα κάνει και θα κάνουμε ξανά και ξανά…. Αλλά είναι στην ουσία πράξεις που κάνουμε για τον Εαυτό μας κι ας μην το συνειδητοποιούμε άμεσα, βγαίνουν από Ψυχής, είναι Αληθινές και είναι σαν διαμάντια μέσα στη χωροταξία της Ζωής μας.

Αυτό γιατί όλοι έχουμε Διαμαντένιες Ψυχές. Κι αν ψάξουμε μέσα μας θα της βρούμε. Ας ψάξουμε για χάρη της Ολότητας που μας χαρακτηρίζει όταν ενεργούμε μέσω της Διαμαντένιας Ψυχής μας!


Παρασκευή 22 Αυγούστου 2014

Υπάρχει μια παράξενη - Ελλάδα Μια κρυμμένη Χώρα - Εξερεύνησέ την



Υπάρχει μια παράξενη Ελλάδα
Μια κρυμμένη Χώρα
Εξερεύνησέ την
Γράφει ο Παντελής Γιαννουλάκης

«…Πολλοί άνθρωποι δεν αποδέχονται ότι υπάρχει μια μυστική Ελλάδα, θεωρούν ότι η πατρίδα μας και ο κόσμος τους είναι απόλυτα γνωστός και προσβάσιμος, αρνούνται να αποδεχθούν χώρο για το Άγνωστο γύρω τους. Μα, φυσικά και υπάρχει μια μυστική Ελλάδα του Παράξενου.
Αναλογιστείτε το εξής: Οι περισσότεροι Έλληνες δεν ζουν στην Ελλάδα αλλά στο σπίτι τους, στη δουλεία τους, τη γειτονιά τους. Δηλαδή, ο καθένας από εμάς βρίσκεται σε ένα δίκτυο από αυτοματικές κινήσεις και συνήθειες και ζούμε σε έναν μικρόκοσμο περιορισμένο, προστατευμένο, προφυλαγμένο, περιφραγμένο όχι μόνο από την κοινωνία, τις υποχρεώσεις και το περιβάλλον μας, αλλά και από τον ίδιο μας τον εαυτό. Σκεφτείτε δηλαδή ότι ο μέσος Έλληνας περνάει την καθημερινότητά του στο σπίτι του, στη δουλειά του, σ’ έναν ορισμένο χώρο. Επίσης, κάθε μέρα διανύει συγκεκριμένους δρόμους, πάντοτε τους ίδιους πάνω-κάτω, αφού τα δρομολόγια του είναι συγκεκριμένα, από το σπίτι στη δουλειά, από το σπίτι σε κάποιους συγκεκριμένους συγγενείς και φίλους και τέλος πηγαίνει και σε πέντε-δέκα καταστήματα είτε για να ψωνίσει είτε για να ψυχαγωγηθεί. Δεν γνωρίζει καλά-καλά δηλαδή ούτε την ίδια του την πόλη, ζει στη γειτονιά του! Κατ’ επέκταση, παρακολουθεί τι γίνεται στον κόσμο από την τηλεόραση κι έχει την ψευδαίσθηση ότι ζει στην Ελλάδα, η οποία Ελλάδα βρίσκεται στην Ευρώπη και η Ευρώπη βρίσκεται στον κόσμο. Έχει την ψευδαίσθηση πως «ζει στον» πλανήτη Γη για τον οποίον νομίζει ότι γνωρίζει τα πάντα, ότι δηλαδή δεν υπάρχει τίποτε άγνωστο, δεν συμβαίνει τίποτα το παράξενο, τίποτα το ασυνήθιστο, γιατί πολύ απλά αυτό δεν υπάρχει στη γειτονιά του! Επειδή δηλαδή δεν το βλέπει στη γειτονιά του νομίζει ότι αυτό δεν υπάρχει πουθενά αλλού! Έτσι λοιπόν θα μπορούσαμε κάλλιστα να πούμε, ακόμη και μόνο απ’ αυτό το γεγονός ότι όχι μόνο υπάρχει μια πολύ παράξενη και μυστική Ελλάδα για τον καθένα από τους κατοίκους της Ελλάδας ή ακόμη και για τους επισκέπτες, αλλά μια τελείως μυστική Ελλάδα, τόσο μυστική που ενδεχομένως δεν θα τη μάθουμε, δεν θα την ανακαλύψουμε και δεν θα την εξερευνήσουμε ποτέ…
Υπάρχουν τώρα κάποιοι άνθρωποι που για τον έναν ή τον άλλο λόγο, ξεφεύγουν από αυτήν την «περίφραξη», ξεφεύγουν από τη γειτονιά τους κι αρχίζουν να αναζητούν την γνώση, την απρόσιτη ενημέρωση, την προέκταση, ενδιαφέρονται για το Παράξενο, εξερευνούν το μυστήριο και να μυστικά του κόσμου και κατ’ επέκταση τη μυστική Ελλάδα, ανακαλύπτοντας πράγματα που οι άλλοι ούτε που τα φαντάζονται. Αυτοί καταλήγουν να γνωρίζουν πολλά για την Παράξενη Ελλάδα, εκείνη τη χώρα που όλοι οι άλλοι δεν ξέρουν ότι όντως υπάρχει…»

Για το υπόλοιπο άρθρο αναζητήστε το περιοδικό Strange στα περίπτερα… της γειτονιάς σας! {Δεν θα πάτε μακριά μη φοβάστε ;) }

Λοιπόν το Strange ξαναβγήκε μετά από πολύ καιρό απουσίας κι έτσι μου έδωσε την έμπνευση και το σπρώξιμο θα έλεγα να γράψω μια διαφορετική συνέχεια για αυτό το θέμα της Άγνωστης Ελλάδας. Ο Παντελής συνεχίζει το άρθρο κάνοντας λόγο για το πώς προσπαθώντας να εξερευνήσεις τη μυστική Ελλάδα μπορεί να σε βάλει ταυτόχρονα σε μπελάδες, εκεί που το μόνο που θέλεις είναι να κάνεις μια βόλτα και να λάβεις καινούργιες εικόνες για το υποσυνείδητο σου, να εξερευνήσεις ιστορίες που έχεις ακούσει ή διαβάσει, να ανακαλύψεις, να παίξεις και να χαρείς την υπέροχη εξοχή της Ελλάδας. Αλλά όχι, στην ουσία μας το απαγορεύουν! Υπάρχουν χιλιάδες μέρη όπου είτε κρύβουν βάσεις του ΝΑΤΟ είτε τους δικούς μας στρατού, είτε κάποια βίλα επιφανούς προσώπου, είτε της εκκλησίας τις τεράστιες εκτάσεις γης, που στην ουσία απαγορεύεται να πλησιάσουμε! Αν πλησιάσουμε θα δούμε σίγουρα έναν αστυνομικό αν όχι ολόκληρο μπλόκο (ανάλογα και το μέρος) που θα ζητούν να μάθουν τι δουλειά έχουμε εκεί…. Η λογική και επίσημη εξήγηση υπάρχει πάντα βέβαια από το για την ασφάλειά μας, μέχρι την ασφάλεια τους… αυτών που θέλουν να κρύψουν κάτι… Το γεγονός είναι ότι υπάρχουν κάποια μέρη που εντάξει θα ήταν καταστροφικό να μπορούν να πηγαίνουν πολλοί άνθρωποι κάθε μέρα, αλλά αυτά τα μέρη χαρακτηρίζονται συνήθως ως προστατευόμενα περιβάλλοντα όπου υπάρχει χλωρίδα και πανίδα που για το καλό όλων καλά θα κάνουμε να την αφήσουμε στην ησυχία της. Όλα τα άλλα όμως? Περιοχές που φαίνονται εγκαταλειμμένες, εγκαταλειμμένα χωριά και αρχαιολογικοί χώροι, σπήλαια που αν τους επισκεφτούμε θα μας κοιτάνε περίεργα, ιδιαίτερα αν ρωτήσουμε κάποιον από τα μέρη πώς θα πάμε εκεί… Εντάξει μπορεί να τα παραλέει λίγο ο Παντελής… Εγώ τουλάχιστον όπου πήγα και αναζητούσα κάτι δεν ένοιωσα να με κοιτάνε περίεργα… Βέβαια δεν έψαχνα κάτι εγκαταλειμμένο εδώ που τα λέμε αλλά συνήθως κάποιο χώρο που απλά δεν έχουν φροντίσει να τον βρίσκεις εύκολα!

Αυτό το καλοκαίρι διάβασα και ένα βιβλίο πάνω στην παράξενη Ελλάδα που με εμπνέει αυτή τη στιγμή. Το Άδηλη Ελλάδα του Αθανάσιου Ξανθόπουλου, εκδόσεις Έσοπτρον ( http://adilos-ellas.blogspot.gr/ ). Σε αυτό διαβάζουμε για τόπους και σπήλαια που έχουν κάποια ιστορία να διηγηθούν, κάποιο θρύλο, που έχουν κάτι το αποκομμένο από την καθημερινότητα! Ταξίδεψα μέσα στις σελίδες του μα ελπίζω κάποτε να πάω σε όλα αυτά τα μέρη που λέει…

Δεν το έχω κάνει ακόμα γιατί όπως και ο συγγραφέας καταδεικνύει σε κάποιο σημείο, θέλεις την κατάλληλη παρέα για να πας για εξερευνήσεις! Και εδώ θα συνδέσω και το άρθρο του Παντελή. Ο περισσότερος κόσμος δεν βγαίνει έξω από τα καθημερινά του δρομολόγια! Ο περισσότερος κόσμος φοβάται να πάει στο πιο κοντινό του βουνό να περπατήσει… Φοβόμαστε να πάρουμε να πόδια μας να πάμε μια ώρα περπάτημα γιατί τι μια μας φταίει ο καιρός, την άλλη δεν έχουμε τόσο χρόνο, είναι και τα λεφτά στη μέση για κάποια μακρινή διαδρομή… και διάφορες άλλες δικαιολογίες που μπορεί να έχουν μια βάση αλλά αν υπάρχει θέληση ξέρω πολύ καλά ότι όλα υπερνικούνται. Για τον καιρό μπορούμε να πάρουμε τις απαραίτητες προφυλάξεις, αλλά και να μην τις πάρουμε τι έγινε και να βραχούμε από μια αναπάντεχη νεροποντή ή τι έγινε και να ιδρώσουμε αν η βόλτα μας γίνει το καλοκαίρι μέσα στη ζέστη, θα γυρίσουμε πίσω θα κάνουμε ένα μπάνιο και όλα καλά. Όμως ο μέσος άνθρωπος έχει αφήσει μέσα του τα κατάλοιπα από άτοπες προτροπές των γονιών συνήθως που μας τρομοκρατούσαν όταν είχε κακό καιρό να βάλουμε μπουφάν αλλιώς θα κρυώσουμε κλπ. Δεν θυμάμαι να έχω πάθει κάτι σοβαρό όσες φορές βγήκα στη βροχή επίτηδες για να βραχώ… Πέρα από αυτά λοιπόν είναι και τα λεφτά που ακόμα και αμάξι να έχει κάποιος το χρησιμοποιεί συνήθως μόνο για αποστάσεις δουλειά σπίτι… Δεν τολμά να κάνει την πρόταση σε φίλους να βάλουν όλοι μαζί χρήματα για βενζίνες και να πάνε όλοι μαζί μια βόλτα κάπου κοντά! Αλλά δεν τολμάνε και αυτοί που δεν έχουν μεταφορικό μέσω να πουν σε φίλους που έχουν το ίδιο πράγμα…. Γιατί στην ουσία δεν υπάρχει αρκετό ενδιαφέρον από τους περισσότερους για το τι υπάρχει πέρα από τη γειτονιά τους, πέρα από την πόλη τους, πέρα από το κοντινότερο βουνό τους…  Έχουμε και τον οχαδερφισμό μας βέβαια να λέμε και την αλήθεια. Κι εγώ που γράφω όλο λέω να πάω μια βόλτα στον Υμηττό που είναι δίπλα μου και τις ίδιες δικαιολογίες λέω στον εαυτό μου. Που να πας τώρα, είναι μακριά, θα κουραστείς, θα σε φάει η ζέστη, θα χαθείς… Ουπς! Τι ήταν αυτό… θα χαθείς! Κι όμως κάτι μου λέει ότι κι άλλοι το έχουν σα φόβο κάπου πολλοί στο βάθος του μυαλού… Φοβόμαστε μήπως πάμε κάπου και χαθούμε, γιατί μέσα στην κοινωνία, στη γειτονιά μας όλα είναι γνωστά και ασφαλή… Αλλά λίγο πιο έξω εκεί που δεν έχουμε περπατήσει ποτέ βρίσκεται κάτι άγνωστο και άρα επικίνδυνο… Ας το παραδεχτούμε λοιπόν φοβόμαστε και λίγο… Να πάμε εκεί που δεν πατάει κανείς. Μπορεί να μας την πέσουν κλέφτες, δολοφόνοι, ναρκομανείς.... Και να έχουμε και την αστυνομία να νομίζει ότι εμείς οι περίεργοι, που βρισκόμαστε στο απαγορευμένο μέρος, είμαστε οι κλέφτες, δολοφόνοι, ναρκομανεις!

Οπότε ας ταξιδεύουμε όλοι μαζί…Ας πάμε διακοπές εκει που δεν πάνε οι πολλοί, εκεί που δεν θα συναντήσουμε το γείτονα μας και γυρίζοντας να λέμε "βγήκα από την Αθήνα και βρήκα την Αθήνα εκει που πήγα"

 Ευτυχώς υπάρχουν άνθρωποι που παίρνουν τα βουνά είτε μόνοι τους είτε με παρέα. Ας ξεμουργελέψουμε κι εμείς και με σεβασμό πάντα στη φύση ας περπατήσουμε στα βουνά της Ελλάδας μας( σηκωθείτε από ντιβάνια, καρέκλες, καναπέδες). Γιατί όλοι αυτοί οι παλιοί που κάποτε γύριζαν τα βουνά και τα έμαθαν σπιθαμή προς σπιθαμή και έμαθαν τους θρύλους ή έγιναν μάρτυρες περίεργων περιστατικών, κάποια στιγμή δεν θα είναι πια μαζί μας. Έτσι κάποιοι άλλοι οφείλουμε να μάθουμε αυτές τις ιστορίες και να φτιάξουμε καινούργιες για τις επόμενες γενιές που έρχονται!

Σάββατο 26 Ιουλίου 2014

Οικολογία και Νεοπαγανισμός Σήμερα

Άρθρο ενος φίλου και συν-διαχειρηστή στη σελιδα (+group) του Pagans of Greece στο Facebook

Δεν τίθεται καμιά αμφιβολία πως ο παγανισμός σε όλες τις εκφάνσεις του, έχει κάποιον φυσιο κεντρικό και φυσιολατρικό χαρακτήρα·είτε το δούμε αυτό κυριολεκτικά, είτε μεταφορικά, όλοι μας λατρεύουμε και υμνούμε το μεγαλείο της φύσης μέσα από τα διάφορα πάνθεα, για αυτό ψάλουμε, για αυτό τραγουδούμε και σίγουρα θέλουμε να χορέψουμε στους ρυθμούς του. Ίσως βέβαια να μην το νιώθουν αυτό όλοι τόσο έντονα, αλλά ο παγανισμός είναι ύμνος προς την ίδια τη φύση, και ότι αυτή περιβάλει.
Κατά τη διάρκεια των προηγούμενων ετών όμως, κάτι άλλαξε μέσα σε όλο αυτό, κάτι που φτάνει και στο σήμερα, αλλά σε πολύ μεγαλύτερο βαθμό. Αυτό το κάτι, δε μπορούμε να το προσδιορίσουμε με κάποια λέξη, ή με κάποιον ορισμό, διότι περιβάλλει ένα σύμπλεγμα καταστάσεων αναπροσδιορίζοντας την ουσία του νεοπαγανισμού αλλά και της μαγείας.

Μέσα έναν κόσμο που λειτουργεί με γνώμονα το κεφάλαιο (για να μην πω άκρως καπιταλιστικό), και που η αξία κάθε πράγματος μετριέται σε χρήμα, ο νεοπαγανσιμός και η μαγεία δεν θα μπορούσε να μείνει απέξω. Αυτό το βλέπουμε σχετικά συχνά, και αλήθεια είναι πως παγανισμός και μαγεία μετατράπηκαν σε προϊόν.
Καθώς απομακρυνόμαστε από τους παραδοσιακούς τρόπους όλο και περισσότερο, (από τη παράδοση της γνώσης και των πληροφοριών από χέρι σε χέρι, από στόμα σε στόμα,μέχρι και την αναζήτηση - άντληση των εργαλείων και των υλικών), σίγουρα το μονοπάτι μας γίνεται πιο εύκολο, αλλά δυστυχώς, δεν είναι το ίδιο, αλλά κάποιο άλλο και διαφορετικό.
Μπορεί να μιλάμε για φύση, και για εναρμόνιση με τους φυσικούς ρυθμούς, αλλά αυτό υπάρχει αποκλειστικά και μόνο στη φαντασία ορισμένων, ενώ σχεδόν κανείς από εμάς,δεν θα άντεχε κάποιες ώρες ή μέρες στη φύση, με την φύση , γιατί έχουμε αποξενωθεί τόσο, που αρκεί ένα σκαθάρι στο πόδι μας, να προκαλέσει τον πανικό.

Ποιος ασχολείται σήμερα, πραγματικά με τα βότανα; ποιος κάθεται να χαιρετήσει την ανατολή του ηλίου; να ακούσει την οργή του ανέμου; να νιώσει την ορμή των κυμάτων σαν τους παλμούς της καρδιάς του; ποιος ακούει τον θρήνο των νυμφών, για τις μολυσμένες λίμνες, και ποτάμια από τα χημικά; και υπάρχουν τόσα άλλα που θα μπορούσαν να αναφερθούν, τα οποία αποτελούν έμπρακτες αποδείξεις της αποξένωσης μας από το ίδιο μας το σπίτι.
Από την άλλη, πολλοί που συνδυάζουν την μοντέρνα οικολογική κουλτούρα με τον παγανισμό, δείχνουν λίγο..γραφικοί.
Με ποια έννοια; Τα τελευταία χρόνια η οικολογία.. έγινε μόδα θα έλεγα, κάτι το δήθεν ουάου, το εναλλακτικό, που μέσα σε αυτό υπάρχει και το «πρέπει»(να κάνεις το ένα, το άλλο για να κατέχεις και τον τίτλο), ενώ πολλές φορές τα άτομα τα οποία αυτοπροσδιορίζονται ως οικολόγοι, είναι οικολόγοι, απλά για να έχουν κάτι να λένε. Πολλές φορές μάλιστα κάνοντας οικολογικές δράσεις, δίχως ουσιαστικό αποτέλεσμα, απλά για τα μάτια του κόσμου, ενώ στις περισσότερες περιπτώσεις δείχνουν να μην έχουν επαφή με την πραγματικότητα.

Τον τελευταίο καιρό όμως υπάρχει μια νέα οπτική ως προς τα κοινωνικά-οικολογικά ζητήματα από αρκετούς ανθρώπους που ασχολούνται με την μαγεία και τον νεοπαγανισμό. Αυτή η τάση έχει ξεφύγει αρκετά από τα πλαίσια της γνωστής μας καραμέλας περί “αγάπη ςπρος τη φύση” και “σεβασμού στο περιβάλλον” αλλά ακόμη περισσότερο φέρνει τον άνθρωπο σε κάποιο οροπέδιο που αγναντεύοντας προς τα κάτω, ο οικολογικός ακτιβισμός δείχνει όχι κάτι απλά απαραίτητο, αλλά κάτι που πρέπει να ενσωματωθεί στη συνείδηση του καθενός, στο σημείο της βίαιης κατάρριψης του απόμακρου χαρακτήρα του, κάνοντας άμεσο και καθημερινή πράξη, μέσα από ποικιλόμορφες δράσεις που αρμόζουν στην προσωπικότητα του καθενός.
Αυτή η νέα τάση, θέτει ακόμα πιο ψιλά τον πήχη, που ίσως εκ πρώτης όψεως κάτι τέτοιο να φαίνεται ακραίο·αλλά ας μη γελιόμαστε.. τα άκρα είναι πάντα σχετικά (καθορίζονται από τα μέσα σημεία τους, τα οποία είναι το φυσιολογικό mainstream), και επιπλέον, εμείς οι ίδιοι είμαστε ακραίοι για κάποιους άλλους,είτε μας αρέσει, είτε όχι·και αν όχι ακραίοι, τότε σίγουρα εκκεντρικοί.
Εναρκτήριο λάκτισμα, για αυτήν την νέα τάση, θεωρώ πως ήταν η ενασχόληση ορισμένων ατόμων του “χώρου”με το wildcrafting, την συλλογή δηλαδή, βοτάνων,καρπών, ή τμημάτων φυτών χωρίς να βλαφτεί το ίδιο το φυτό, από το φυσικό τους περιβάλλον. Αυτή η ενασχόληση που συνδυάζεται, με πεζοπορίες, ίσως και λίγη αναρρίχηση σε βραχώδεις περιοχές και μας χαρίζει την χαρά της ανακάλυψης πανέμορφων τοπίων που κρύβονται καλά μέσα σε δάση, και ερημιές, κίνησε το ενδιαφέρον στο να αναζητήσουμε τους παλαιούς τρόπους και συνήθειες, και να προσπαθούμε να ζούμε όλο και περισσότερο πιο κοντά και σε επαφή με τη φύση.
Από αυτούς τους τρόπους και αυτές τις συνήθειες, ξεπήδησαν στο νου εικόνες,οράματα και αναμνήσεις από αλλού, σαν να ακούστηκε ένα..κάλεσμα.


Δεν έφτανε όμως μόνο αυτό...
Τα τελευταία χρόνια πολλοί και ιδιαίτερα ο κόσμος που ζει στις πόλεις, βιώνει την κοινωνική εξαθλίωση η οποία πολλαπλασιάζεται με γοργούς ρυθμούς, και η οποία μπορεί να εκφραστεί μέσα από διάφορους τρόπους,όπως: άσχημες συνθήκες εργασίας – για τους προνομιούχους (διότι οι μη προνομιούχοι δεν εργάζονται στις μέρες μας), άσχημες συνθήκες διαβίωσης μέσα σε πολυκατοικίες – μπουντρούμια, οι οποίες μας φέρνουν στο μυαλό, εικόνες εγκλεισμού, και άλλα, ενώ οι ρυθμοί της καθημερινότητας έχουν αυξηθεί δραματικά μέσα από τις τεχνητά δημιουργημένες νέες ανάγκες και υποχρεώσεις που επιτάσσει η σύγχρονη ζωή. Ένας τρόπος ζωής που δείχνει να αποτρέπει με κάθε μέσο την επαφή του ανθρώπου με τη φύση,τους ρυθμούς της και τους τρόπους της.
Η αποξένωση της μεγαλούπολης, και η κατάθλιψη που βιώνουν οι κάτοικοι της,δίνουν και παίρνουν...
Θεωρώ πως αυτός είναι και ο λόγος για τον οποίο όλο και περισσότερος κόσμος ψάχνει και αναζητά κάτι το διαφορετικό, ασχολείται με τον παγανισμό και την μαγεία, ή και γενικότερα το new age κίνημα που είναι και πιο προσιτό στον μέσο άνθρωπο. Ψάχνει γενικά, κάτι για όχημα, να ξεφύγει από όλη την άσχημη και πιεστική κατάσταση που βιώνει.
Ακόμα και εμείς, ή όσοι, ασχοληθήκαμε για άλλους λόγους, μπορούμε και διακρίνουμε αυτήν την ανάγκη, αυτήν την ανάγκη της διαφυγής, της απόδρασης.

Τα παραπάνω ήταν κάτι περισσότερο από αρκετά, για να φτάσουμε στο σημείο να αναγνωρίσουμε,πως ήρθε η στιγμή να κάνουμε κάτι, να εφαρμόσουμε έναν νέο τρόπο δράσης ή πιο σωστά ζωής.
Έτσι από αυτό δε θα μπορούσε να λείπει και το οικολογικό στοιχείο το οποίο όμως, δεν αντιμετωπίζεται απλά ως “οικολογία” και δεν περιορίζεται εκεί, αλλά αποτελεί μια λογική, μια Αντι-πράξη που είναι αυτονόητη για τους συνειδητοποιημένους μάγους/μάγισσες και παγανιστές, ειδικά σε μια εποχή που η ίδια η κοινωνία προσβάλει την μαγεία με τον χειρότερο τρόπο: βιασμό και καταστροφή της φύσης, αλλά και την ταυτόχρονη αποφλοίωση της μαγείας, από την ίδια της τη ρίζα, τον ίδιο της τον πυρήνα.

Η μαγεία ως μαγεία, ανέκαθεν αποτελούσε κάτι το αντιδραστικό. Όχι όμως αντίδραση δίχως ουσία, γιατί πάντα είχε στόχους και οράματα. Ποτέ δεν χώνεψε την οργανωμένη θρησκεία, την απόλυτη εξουσία, τα δόγματα,τη στενοκεφαλιά και τη μιζέρια, αλλά πάντα αγαπούσε την ελευθερία..
Ενώ είχε αρχές και αξίες, δεν δέχτηκε ποτέ την αξιολόγηση από τρίτους, γιατί πάντα δρούσε Ελεύθερη, Ανεξάρτητη.



Στα παρακάτω link μπορείτε να βρείτε σχετικά άρθρα με το παραπάνω

http://scarletimprint.com/2014/06/rewilding-witchcraft/
http://sarahannelawless.com/2014/07/01/the-witch-and-the-wild/
http://www.patheos.com/blogs/asenseofplace/2014/07/a-call-to-war/




Πόσο προστατεύουμε τη Φύση που τόσο λατρεύουμε;

 Απο τον Braeden Dartsan