Δημοφιλείς αναρτήσεις

Τρίτη 7 Φεβρουαρίου 2012

Διαφωνίες, λάθη και πνευματική εξέλιξη


Μερικοί πιστεύουν ότι οι φίλοι ή τα ζευγάρια δεν πρέπει να διαφωνούν. Αν συμφωνούσαμε όλοι σε όλα θα ήταν πολύ βαρετό. Εγώ λέω ότι δεν είναι κακό να διαφωνούν αρκεί ο ένας να μην προσπαθεί να επιβάλει την άποψή του στο άλλο. Να γίνεται ανταλλαγή απόψεων, αυτό είναι το όμορφο. Ανταλλαγή απόψεων σημαίνει λέω την άποψή μου, αυτό που για κάποιο λόγο πιστεύω ή ασπάζομαι/ενστερνίζομαι ή απλά μου αρέσει να πιστεύω ότι είναι αλήθεια.

Πάντα σε όλα υπάρχει η μέση οδός για να μην υπάρχουν διαφωνίες άσχημου τύπου. Το Σύμπαν είναι άπειρο γεμάτο με Ιδέες αλλά και άδειο έτοιμο να υποδεχθεί τις δικές μας… Επομένως ποιος ο λόγος να τσαντίζεστε αν κάποιος διαφωνεί μαζί σας?

Με έναν πραγματικό φίλο άλλωστε το να τσακωθείτε για κάτι δεν είναι και τόσο ζημιογόνο (εκτός κι αν το αφήσετε εσείς να είναι τελικά). Είναι περισσότερο ένα παιχνίδι της Φύσης που γελάει με τους ανολοκλήρωτους εαυτούς μας, περιμένοντας μας ταυτόχρονα να μάθουμε από τα λάθη μας. Αυτή είναι η διαδικασία της ολοκλήρωσης του ανθρώπου πνευματικά… Και αυτό είναι και το νόημα… νομίζω.

Η ολοκλήρωση και η πνευματική εξέλιξη. Και για αυτό είναι οι φίλοι, για να ανταλλάσουμε εμπειρίες, ιδέες, απόψεις, να μοιραζόμαστε χαρά και λύπη, να περνάμε καλά αλλά και για να είμαστε ο ένας κοντά στον άλλο όταν έρθουν τα δύσκολα, για να μάθουμε ο ένας από τα λάθη του άλλου.

Η φιλία για αυτό είναι Ιερή, γιατί βοηθάει στην πνευματική εξέλιξη. Είτε η ολοκλήρωση είναι αυτή ενός ανθρώπου για τη μια ζωή την τωρινή, είτε είναι η ολοκλήρωση του ανθρώπου ως όν του αιώνιου πνεύματος και ψυχής μέσα από τη διαδικασία της μετενσάρκωσης. Ο άνθρωπος δεν δημιουργήθηκε για να είναι μόνος. Έτσι κι αλλιώς δεν είναι ποτέ μόνος…

Σε αυτό το κείμενο έθιξα και ένωσα πολλά θέματα… Κάπου ανάμεσα σε κάποιες φράσεις μπορεί να είναι και προτάσεις που δεν είπα… Κάποιοι μπορεί να τις διαβάσουν κάποιοι όχι, αλλά δεν πειράζει γιατί όταν θα είναι βγουν, θα βγουν.
7/2/2012

Παρασκευή 3 Φεβρουαρίου 2012

Μάθημα για τα Μαθήματα της Ζωής!


Μην ξεχνάτε ποτέ! Όλοι οι άνθρωποι έρχονται στη ζωή μας για ένα σκοπό (όπως και ορισμένες καταστάσεις όσο άσχημες κι αν είναι)! Συνήθως είναι για να πάρουμε κάποιο "μάθημα ζωής" όπως λέμε! Όταν πάρουμε αυτό το μάθημα ο άνθρωπος αυτός (ή η κατάσταση) που εμφανίστηκε για να μας το δώσει μπορεί να εξαφανιστεί το ίδιο ξαφνικά όπως εμφανίστηκε, μπορεί όμως και να μην εξαφανιστεί και να γίνει ένας καλός φίλος ή σύντροφος στη ζωή. Να θυμάστε ότι ότι κι αν γίνει είναι στο χέρι σας να αποκωδικοποιήσετε αυτό το μάθημα, το όποιο θα έχει καταχωρηθεί στο υποσυνείδητο.

Αν δεν πάρετε το μάθημα που πρέπει είναι πιθανόν να πληγωθείτε νιώθοντας ότι το άτομο αυτό σας παράτησε γιατί είναι κακό ή αναληθές ή απατεώνας ή οτιδήποτε. Ή να νομίζετε ότι η ζωή σας είναι άδικη (άτιμη παλιοζωή που λένε μερικοί) κλπ …Αυτό σημαίνει ότι δεν μάθατε το μάθημα που είχε να σας δώσει και για αυτό πολλά τέτοια άτομα (ή καταστάσεις) θα εμφανίζονται στη ζωή σας συνέχεια μέχρι να μάθετε το μάθημα..
Αν δεν είστε ανοιχτοί στο να δέχεστε μαθήματα και συνεχίσετε να λέτε όχι, και συνεχίσετε να κατηγορείτε άτομα ότι σας πλήγωσαν, τότε θα συνεχίσετε να έχετε άτομα που σας πληγώνουν στη ζωή σας χωρίς να καταλαβαίνετε το γιατί και αυτό θα πηγαίνει κύκλο, χωρίς να προχωράτε.
22 Ιανουάριου γράφτηκε αυτό στο facebook μου για όποιον έχει την απορία.
Επίσης παραθέτω και ένα πολύ ωραίο σχόλιο της πολύ καλής μου φίλης Joralyn που αποσαφηνίζει καλύτερα ένα θέμα για να μην παρεξηγούμε, το οποίο σχόλιο γράφτηκε στις 2 Φεβρουαρίου μετά από μια μικρή επανάληψη δική μου των παραπάνω.

«Νομίζω πως αυτό που εννοεί η Δράκαινα είναι πως αν όταν ένα μάθημα φτάσει στο πέρας του, ίσως οι συνθήκες και οι παράγοντες που επηρέασαν τη εξέλιξη του ίσως πάψουν να υφίστανται στη μορφή που τους γνωρίσαμε. Και ναι κάποιες φορές μπορεί να είναι και άνθρωποι. Και αυτή είναι μια εποχή ξεκαθαρίσματος. Φυσικά και ο άνθρωπος (όπως τίποτα άλλο πέρα από το χρήμα) δεν είναι μέσον συναλλαγής, τουλάχιστον όχι με τη φτηνή έννοια που έχουμε συνηθίσει να βάζουμε δίπλα σε αυτή τη λέξη. Αλλά αν ένας άνθρωπος μπει στη ζωή μας, και βγει, το καλύτερο είναι να εκτιμήσουμε τι μάθαμε από αυτόν, ή μέσω αυτού για εμάς και τον κόσμο. Κι αν τα βήματα μας οδηγούν μακριά του, ας εμπιστευτούμε την καρδιά μας, κι ας πάμε παρακάτω. Το να εμμένουμε σε κάτι που δεν έχει πλέον νόημα μόνο και μόνο για να μην το αφήσουμε να φύγει, δείχνει πως εμείς έχουμε μια σοβαρή αδυναμία. Αυτήν της προσκόλλησης. Και αυτό δεν βοηθάει καθόλου την ζωή.»

Να προσθέσω επίσης και αυτό για επίλογο : Το Σύμπαν μερικές φορές έχει άλλα σχέδια για εμάς (από τα οποία μέσες άκρες έχουμε βοηθήσει με τις σκέψεις μας να σχεδιαστούν) και κάποια από τα μαθήματα που μας στέλνει είναι πολύ σκληρά. Έχετε όμως και έναν βοηθό, κι αυτός δεν είναι άλλο από το ένστικτο ή την εσωτερική σας φωνή, εσωτερικό εαυτό ή όπως θέλετε πέστε το… Αυτό (το ένστικτο) ξέρει τα πάντα, είναι ο οδηγός μας κι αν τον ακλουθούμε μας οδηγεί σωστά εκεί που πρέπει να είμαστε ή να υπάρχουμε. Στη ζωή σας λοιπόν να προσέχετε τις «συμπτώσεις», να παρατηρείτε τη συγχρονικότητα, να προσέχετε τι σκέφτεστε και τι εύχεστε και να ακούτε την εσωτερική σας φωνή. Και τότε όλα θα πάνε καλά!

Τρίτη 17 Ιανουαρίου 2012

Προς την Άγνωστη Νεραΐδα

Αν έβλεπα μια νεραΐδα, αφότου θα την είχα κοιτάξει για ατελείωτα δευτερόλεπτα
που μπορεί να ήταν και λεπτά ή και ώρες ή και μέρες
και μετά πάλι δευτερόλεπτα, το πρώτο πράγμα που θα της έλεγα θα ήταν Σ’ αγαπώ.

Ω μικρό πνεύμα του κήπου αυτού
μη φεύγεις, μη μ’ αφήνεις
Σε μια ματιά μη σβήνεις.
άσε με να σε δω για μια φορά μόνο
Κι ύστερα άσε με πάλι μόνο.

Ω γλυκό μου πνεύμα, ποιήτρια θα γίνω
απ’ τη χαρά θα σβήνω
προκειμένου να σε δω.
Νεραΐδα μου, αρχαίο πνεύμα
Έλα να σε δω,
σπόρος θα γίνει, να θέλεις να με φροντίσεις
Αυτό δεν κάνεις στα φυτά της πλάσης?
Μήπως τραγουδάς?
Θα τραγουδήσω
Μήπως χορεύεις?
Θα χορέψω…
Αλλά σίγουρα αγαπάς
Αγαπάς όλη την πλάση
Αγαπάς, τα ζώα, τα λουλούδια, τα δέντρα, τα νερά, τον αόρατο κόσμο στο δίχτυ της ζωής όπου όλα συνδέονται…
Κι εγώ σ’ αγαπώ
κι εγώ όλα αυτά Αγαπώ
κι εσένα Αγαπώ
και τον αέρα που αναπνέω ευγνωμονώ.
Και ότι παίρνω απ’ την πλάση σ’ εσένα το χρωστώ.

Άσε με να σε δω
για λίγο, μια στιγμή, που θα μου φανεί αιώνες
μια στιγμή που θα την κρατήσω για αιώνες
ακόμα κι ας μη τη θυμάμαι…
Γιατί εσύ, κι όλες οι εσύ, θα είστε αυτό που είστε,
που εγώ μπορεί να μην το ξέρω τώρα
και μπορεί να μην το μάθω ποτέ
αλλά το νόημα εκεί δεν είναι…
Θα είστε ένα όνειρο, ένα όραμα, μια χαραυγή κι ένα λυκόφως στη σιωπή.

Μια πνοή, μια πνοή όμως σταθερή
μέσα στον ενεργειακό ιστό που υφαίνεται και υφαίνει και υφαίνετε… κι όλοι μαζί υφαίνουμε…
Και που είσαστε και είμαστε άνθρωποι και πλάσματα ορατού και αόρατου του ιστού
με πιο βαριές και άλλοι πιο λεπτές ενέργειες… είμαστε όλοι εδώ Νεραΐδα…
Έτσι τα καταλαβαίνω εγώ Νεραΐδα…

Έλα να σε δω για λίγο
αν κατάφερα με τ’ ανόητα λόγια μου ν’ αγγίξω λίγο απ’ την τεράστια συνείδηση σου.
Λίγο απ’ την μεγάλη σου καρδιά.

Πέτα μου λίγη ασημόσκονη έστω
αν άγγιξα το ευαίσθητο νήμα
που επάνω κάθεσαι.
Από εκεί που πλέεις
με καράβι τον άνεμο, τον αστρικό.

Αλλά κι αν πάλι δε σε άγγιξα Νεράιδα
σίγουρα με άγγιξες εσύ με τα φτερά της έμπνευσης.
Για αυτό πάντα θα σ’ αγαπώ,
Ακόμα κι αν ποτέ δεν σε δω.

Πέμπτη 22 Δεκεμβρίου 2011

Θέλεις να ασχοληθείς με τη μαγεία?


 Θέλεις να ασχοληθείς με τη μαγεία?




Σας τσάκωσα! Είδατε πιασάρικο τίτλο και τσιμπήσατε ε? Για να σας δω τώρα… 

Λοιπόν όσοι θέλετε να ασχοληθείτε με τη μαγεία, τον εσωτερισμό, πνευματισμό, παγανισμό και όλα τα σε –ισμο  και σε –ικο όπως μεταφυσικό, να ξέρετε ότι θέλει πολύ δουλειά. Θέλει διαλογισμούς, οραματισμούς, θέλει να παίξετε με ενέργειες, με κάρτες, με πέτρες, με πολύτιμους λίθους, με βότανα, με τη φαντασία σας, με την ψυχολογία σας (ενίοτε με τα νεύρα σας :P αστειεύομαι),τις κοσμοθεωρίες, τη φιλοσοφία, την αλχημεία, την αρχαιολογία κλπ. Θέλει επίσης ταπεινότητα, υπομονή, επιμονή, θάρρος, κουράγιο, ελπίδα, Αγάπη, αγάπη για το μυστήριο, αγάπη για το άγνωστο, το ανεξερεύνητο, το περίεργο, το παράξενο, Αγάπη για τη Φύση (και καμιά βόλτα στη φύση δε βλάπτει ισα ισα είναι κατάλληλο περιβάλλον για εργασίες)

Θέλει δουλειααααα και θέλει και διάβασμαααα μα εκτός από διάβασμα θέλει δουλειαααα πολύ δουλειααα και εκτός από δουλειά θέλει και διαβασμααααα… Τι δεν έχετε χρόνο? Να βρείτε! Δε θέλετε? Διότι περί αυτού πρόκειται άμα δεν βρείτε… αν δεν το θέλετε πραγματικά όλο αυτό, δεν θα βρείτε ποτέ χρόνο… μόνο δικαιολογίες. Αλλιώς μπορείτε να ασχοληθείτε με τα κοινά όπως βόλτες, οινόμελα, μπουζούκια, κλαμπ, ψώνια, λούνα Παρκ, αθλητισμό, νοικοκυριό (και εδώ έχετε μερικές ευκαιρίες με τη μαγεία της κουζίνας, βλέπε kitchen witch ) και τέλος πάντων όπως τη βρίσκει ο καθένας… 

Τι θα κερδίσετε θα μου πείτε αν ασχοληθείτε με τον πνευματισμό (μη τα γράφω πάλι βαριέμαι από πάνω είναι). Θα κερδίσετε (όχι το λόττο πάντως, έχει καλύτερο θησαυρό εδώ όσο κι αν δεν τον πιστεύετε και δυσανασχετείτε) έναν κάποιο σεβασμό ίσως από ανθρώπους που δεν ασχολούνται και τους βοήσατε σε κάτι… Θα κερδίσετε όμως πιο πολύ, και για αυτό αξίζει όλο αυτό… Τον εαυτό σας! Αυτόν που έχει χαθεί μέσα στην πολύβουη καθημερινότητα, την πλεονεξία, μισαλλοδοξία και όλα τα σε –ξια που δεν μου έρχονται τώρα, τον υπερκαταναλωτισμο, τη σε βαθμό σιχάματος λαγνεία(μιλάω για βιαστές και ανώμαλους γενικά εδώ μην παρεξηγηθω), την αδιαφορία, την απανθρωπιά, τον αποξενισμό των ανθρώπων και άλλα πολλά …

Εκτός από τον εαυτό σας μπορεί να βρείτε πολλά ενδιαφέρονται πράγματα που συνέβησαν ή συμβαίνουν πάνω σε αυτόν τον πλανήτη και τον κόσμο. Θα κερδίσετε για εσάς τη γαλήνη του νου, ψυχής και πνεύματος, την ανάταση αυτών, την άνοδο αυτών προς ανώτερες δονήσεις και ύπαρξη ίσως. Θα κερδίσετε την καλυτέρευση σας ως ανθρώπινο ον, ως συνάνθρωπος! Θα κερδίσετε να μάθετε ίσως ένα ψήγμα από αυτό που Είναι ο Κόσμος, το Σύμπαν, ίσως τραβήξετε και κάποια μικρούλα άκρη του πέπλου που χωρίζει τους κόσμους, όπου θα έχετε την ευκαιρία να δείτε, ακούσετε, νιώσετε (κάποιο από αυτά ή όλα μαζί) θαυμαστά πράγματα για το παρελθόν, το παρόν και ίσως και για το μέλλον… Θα κερδίσετε Κατανόηση για τα Γιατί που βασανίζουν τους ανθρώπους (αυτό δεν πάει να πει ότι θα αποκτήσετε κατανόηση και για τα δικά σας Γιατί, γιατί αυτά τα δικά σας θα έχουν φύγει σε άλλη σφαίρα και απλά… δε σας περιγράφω άλλο τι θα τραβήξετε για να τα κυνηγήσετε χι χι χι). Θα αποκτήσετε Κατανόηση για τους λόγους που οι άνθρωποι είναι «κακότυχοι», μουρτζούφληδες, απαισιόδοξοι, κακοί, κακότροποι, εγκληματίες. Θα καταλάβετε γιατί υπάρχουν αυτοί οι άνθρωποι και όχι οι άλλοι, γιατί δεν πιστεύουν εσάς που τους λέτε όλα αυτά περί πνευματισμού και τους χαλάτε την ασφάλεια τους μέσα στον υλισμό τους όπου όλα μπορούν να τα μετρήσουν και να τα ελέγξουν, και νομίζουν ότι εκεί τελειώνουν όλα. Όχι δεν είστε εσείς που βρίζουν, αλλά οι θεωρίες σας :) σκεφτείτε το…  

Θα ανακαλύψεις ακόμη ότι ο άνθρωπος μπορεί να κάνει τα πάντα με τη δύναμη του νου του, της σκέψης του. Έχουμε πολλές δυνατότητες αλλά χρειαζόμαστε να μας το θυμίζουμε συνέχεια! Κι όταν λέω να μας το θυμίζουμε εννοώ, όλοι εμείς που ασχολούμαστε με αυτά (πνευματισμό μπλα μπλα μπλα ) θα πρέπει ο ένας στον άλλο να μας θυμίζουμε, εμείς για εμάς ότι έχουμε απεριόριστες δυνατότητες, γιατί το ξεχνάμε, το σαμποτάρουμε εμείς οι ίδιοι(γιατί από τη φοβερότητα μας, βλέπε awesomeness και Κουν Φου Πάντα :P το μυαλό ξεφεύγει καμιά φορα). Και καλά όσοι δεν ασχολούνται με αυτά είτε δεν το ξέρουν είτε δεν το πιστεύουν δε μας νοιάζει. Εμείς που το ξέρουμε και το πιστεύουμε σας κάνουμε το καλό να το θυμίζουμε ο ένας τον άλλο!


Επίσης όλη αυτή η ενασχόληση (με τα πνευματιστικά μπλα μπλα μη τα ξανάλεμε) θα σας χαρίσει πολύ έμπνευση να γράψετε διηγήματα ή ποιήματα ή τραγούδια, να ζωγραφίσετε, να χορέψετε, να φτιάξετε οτιδήποτε με τα χέρια σας (ή τα πόδια σας λέω εγώ τώρα), να γράψετε μουσική ή ότι άλλο θέλει να κάνει ο καθένας. Θα σας χαρίσει ελευθερία γιατί θα σπάσετε πολλά από τα δεσμά σας…

Στο ταξίδι της Ζωής, γιατί θα μάθετε ότι η ζωή είναι ένα ταξίδι, και πολλά άλλα φυσικά… Όπως ας πούμε ότι η Ζωή είναι μια εμπειρία όχι και τόσο αποκομμένη από το άυλο στοιχείο, ότι και όπως κι αν νοείτε αυτό (στην αρχαιότητα βέβαια οι άνθρωποι δεν ήταν τόσο αποκομμένοι από αυτό, ψάξτε το). Ότι έχουμε οδηγούς αγγέλους, ζώα, συγγενείς που πέρασαν το πέπλο, προγόνους που μας οδηγούν, μας συντροφεύουν, μας βοηθούν ή απλά παρακολουθούν… Απλά έχε πίστη στον Εαυτό σου, αυτόν που θα ανακαλύψεις, και μη φοβάσαι τίποτα. Αν πηγαίνεις με την Αγάπη και την Αλήθεια οδηγό μη φοβάσαι τίποτα!

Άντε βρε και μπορεί να γίνετε και Σοφοί κάποια μέρα :)

(στο παρόν κείμενο δεν εξαιρείτε η γράφουσα :) εμ τι είμαι εγώ, στο πηγάδι κατούρσα, και εννοείται ότι το συγκεκριμένο άρθρο θα ανανεώνεται καθώς θα μαθαίνω κι εγώ περισσότερα ) )

Δευτέρα 31 Οκτωβρίου 2011

Βόλτα στο δάσος 31 Οκτωβρίου 2011

Ξεκίνησα για μια βόλτα στο βουνό, στον Υμηττό.  Καθώς προχωρούσα φτάνοντας στους πρόποδες του βουνού η ησυχία επερνέ τη θέση της φασαρίας παρότι ήμουν ακόμη ανάμεσα στα σπίτια και στον «πολιτισμό». Πέρασα τον πολύβουο δρόμο και επιτέλους πάτησα χώμα! Ήθελα να πάρω πρώτα νερό από την πηγή που υπάρχει εκεί πολύ κοντά στο δρόμο. Προχώρησα στο ομαλό χωμάτινο δρόμο, πήρα νερό και ξεκίνησα για επάνω. Υπάρχουν παντού περιπατητικά δρομάκια. Αλλά τα έχουν κάνει οι άνθρωποι απλά περνώντας πολλές φορές από ένα σημείο. Άλλα είναι παλιά ρυάκια από αυτά που έτρεχαν από την αρχαιότητα, πριν κλίσουν τις πηγές. Πήρα λοιπόν την αρχαία κήτη ανεβαίνοντας αντίθετα σαν τον σοφό Σολομό. Το μονοπάτι ήταν δύσβατο και δεν ήξερα που ακριβώς οδηγεί αλλά προχωρούσα με την ελπίδα να αφήσω πίσω το βουητό των αυτοκινήτων. Όταν είχα απομακρυνθεί αρκετά ένιωσα μια κούραση, αλλά συνέχισα, ταυτόχρονα άκουγα πλέον και το τραγούδι της φύσης. Έφτασα ψιλά αλλά τα δέντρα ήταν ακόμη μικρά και κυριαρχούσαν οι θάμνοι. Κοίταξα επάνω και είδα τα ψηλότερα πεύκα και είπα εκεί θα φτάσω. Προχώρησα μέχρι που έφτασα σε ένα σταυροδρόμι, και ξέρετε τι λένε για τα σταυροδρόμια τη μέρα του Samhain… Φωνές δεν άκουσα αλλά ποιος ξέρει, μπορεί ν’ αποκωδικοποιηθούν στα όνειρα μου. Είχα και ένα δίλημμα, να βρω πιο μονοπάτι να πάρω… Δεξιά θα με έβγαζε πιο χαμηλά και μετά ήξερα ότι έχει σπίτια, αριστερά ήταν ομαλός ο δρόμος και ανηφόριζε και ευθεία ήταν δύσβατος ο δρόμος αλλά είχε και μια γοητεία παράλληλα… Όταν είσαι σε δίλημμα, να διαλέγεις πάντα αυτό που σου φαίνεται πιο γοητευτικό κι ας φαίνεται δύσκολο, είπα μέσα μου… ή μήπως ήταν το βουνό, ή το Πνεύμα του τόπου… Προχώρησα ευθεία λοιπόν και μπήκα στα ψηλά δέντρα, σε λίγο θα έφτανα στον προορισμό μου, αν και δεν ήξερα που ακριβώς θα είναι… Συνάντησα έναν μικρό λόφο από χώμα σαν αυτούς που αφήνουν από τις οικοδομές. Αποφάσισα εκεί να είναι το τέρμα μου, τουλάχιστον για σήμερα. Είχα όμως την περιέργεια να δω και τι έχει λίγο παρακάτω. Ακόμη κι αν φτάσεις στον προορισμό σου πάντα θα υπάρχει δρόμος παρακάτω, είπε πάλι η φωνή J Το μονοπάτι από εκεί ήταν πιο στενό και δύσκολο. Δεν πήγα μακριά, αποφάσισα να γυρίσω πίσω.

Το βουνό σε μαθαίνει πολλά. Ένα από αυτά είναι ότι ακόμα κι αν ένα μονοπάτι σου φαίνεται ίδιο με τα άλλα δεν είναι ποτέ. Γιατί κάθε πετρά και κάθε βράχος είναι και έχουν διαφορετική ιστορία. Από το χρώμα και το σχήμα μέχρι και τη διαφορετική διάβρωση που έχουν μεταξύ τους από τις καιρικές συνθήκες. Το βουνό σε μαθαίνει ότι όπως βρίσκεις στο μονοπάτι σου ένα εμπόδιο που είτε σου φαίνεται απροσπέλαστο είτε είναι όντος έως και επικίνδυνο για εσένα, μην φοβηθείς να ακολουθούσης ένα μικρότερο παράπλευρο μονοπατάκι. Γιατί θα σε οδηγήσει πάλι στο δρόμο σου λίγο πιο κάτω από το εμπόδιο και θα μπορέσεις να συνεχίσεις κανονικά. Το βουνό σε μαθαίνει να τολμάς, σε μαθαίνει να αφουγκράζεσαι τους ήχους του και να παρατηρείς τον κάθε βράχο και το κάθε φύλλο από κάθε δέντρο. Ένιωσα σαν να πέρασα δυο αόρατες πύλες, μια από όπου βγήκα από το δάσος με τα δύσβατα μονοπάτια και μια άλλη από όπου βγήκα στο πιο περιποιημένο από τον άνθρωπο δάσος με τα ομαλά χωμάτινα μονοπάτια και τον γκρίζο δρόμο δίπλα που θα με έβγαζε σπίτι μου. Περνώντας από την πηγή ευχαρίστησα και τη νύμφη της για το δροσιστικό νερό που πήρα. Ήταν η ώρα να γυρίσω πίσω…
Θα ήθελα να μπορώ να το κάνω και στα βουνά της Μακεδονίας αυτό. Όπου εκεί τα δάση είναι πιο πυκνά με βλάστηση ίδια με αυτή της Ευρώπης, σε απάτητα μονοπάτια που μόνο το δάσος και τα Lye Lines ξέρουν να φτιάχνουν. Εύχομαι κάποτε να μπορέσω να το κάνω αυτό.

Πέμπτη 13 Οκτωβρίου 2011

Αθάνατη Μακεδονία!


Γύρισα Αθήνα! Αν και πάντα η καρδιά μου θα είναι εκεί πάνω, στη Μακεδονία, στα πυκνά βουνά με την οργιαστική βλάστηση, τις λίμνες, τα ποτάμια. Βελανιδιές, οξιές, πλατάνια, καστανιές, καραγάτσια, κυπαρίσσια, κουκουναριές, έλατα...όλων των λογιών τα δέντρα κ τα φυτά...Η φύση εδώ παίρνει αυτό που εγκαταλείπει ο άνθρωπος και το κάνει ξανά δικό της με ταχείς ρυθμούς, κ προκαλεί τον άνθρωπο να ζήσει εδώ....Γιατί σ’ αυτά τα μέρη εκείνη έχει το πάνω χέρι, το πνεύμα της γης είναι ζωντανό και μίλα ακόμα...Εκεί μέσα στα απάτητα ορμάνια, που το σκοτάδι επικρατεί από τα πυκνά κλαδιά των δένδρων, εκεί λες και θα δεις ξαφνικά τις Νύμφες και τον Πάνα να χορεύουν ακόμα τους οργιαστικούς τους χορούς! Κι εγώ εύχομαι να ήμουν μόνο ένα μικρό τόσο δα νεραϊδάκι, μικρό όσο ένα φύλλο, για να μπορούσα να μείνω εκεί μέσα για πάντα!

Είδα ότι εκεί κατοικεί ακόμη η ελπίδα για αποκέντρωση. Από αυτούς που θα απαρνηθούν τα φώτα της πόλης και τον πολιτισμό-ζούγκλα της και θα θελήσουν να ζήσουν μια απλή ζωή οπού το μόνο που θα έχει σημασία θα είναι το τι θα φάει θα μπει στο πιάτο μας για να επιβιώσουμε, επομένως οι δουλειές θα είναι τα χωράφια και τα ζώα! Όπου τον ελεύθερο χρόνο μπορείς να κανείς βόλτες σε αυτά τα υπέροχα βουνά και να ξαναζωντανέψεις την παλαιά θρησκεία εκεί που δεν θα βλέπουν τα αδιάκριτα μάτια του χωριού. Γιατί η αλήθεια είναι ότι υπάρχουν και τα κακά του να μένεις στο χωριό, αλλά αναρωτιέμαι...δεν αξίζει? Αυτά τα βουνά με καλούν με κάθε μου βλέμμα, να τα περπατήσω! Είναι μια λαχτάρα που κάνει την καρδιά μου να μην θέλει να γυρίσει πίσω αν δεν πατήσει σε εκείνα τα χώματα...Μνήμες ίσως? από παλιές ζωές? Κάλεσμα της Φύσης? Κάλεσμα των πλασμάτων του Αλλόκοσμου? Δεν ξέρω...το μόνο που ξέρω είναι ότι αν δεν είχα τους φίλους μου που με αγαπάνε και τους αγαπάω, θα μου ήταν πολύ εύκολο να φύγω και να πάω να μείνω εκεί!

Τετάρτη 21 Σεπτεμβρίου 2011

Σύμμαχοι και εχθροί!


Έχω μια θεωρία στο μυαλό μου και είπα να τη μοιραστώ μαζί σας. Δεν είναι ότι έχω καταλήξει σε αυτήν ούτε τι γράφω για να σας στεναχωρήσω, απλός για να σας ψυλλιάσω ώστε να φυλάτε τα νώτα σας (θα σας χρειαζόταν αν ήσασταν σε πόλεμο). 

Είμαστε σε πόλεμο! Όλοι θέλουμε να έχουμε δίπλα μας φίλους πολλούς, φίλους καλούς, φίλους κολλητούς, φίλους απλούς γνωστούς, φίλους από τη δουλειά, τη σχολή, με αυτούς που βγαίνεις μόνο για ένα ποτό ή έναν καφέ μια φορά στο τόσο, με αυτούς που μιλάτε μόνο μέσω facebook, msn και τέτοια κλπ… Με όλους αυτούς περνάμε και καλά πράγματα και κακά ειδικά αν πρόκειται για τους πολύ καλούς μας φίλους. Με αυτούς τους τελευταίους περνάμε πολλά, μοιραζόμαστε πράγματα, καταστάσεις, τα εσώψυχα μας και πολλά… Ξαφνικά για κάποιον ασήμαντο λόγο, ασήμαντος με την έννοια του ότι άμα αναλογιστεί κανείς την απεραντοσύνη τους Σύμπαντος και το πόσα πράγματα δεν ξέρουμε ακόμα ποιος χέστηκε για τις λογομαχίες μερικών μυρμηγκιών πάνω σε ένα κόκκο σκόνης που λέγεται Γη. Ξαφνικά λοιπόν τσακωνόμαστε! Και χωρίζουμε τις φιλίες μας… Και οολα αυτά που ζήσαμε και μοιραστήκαμε ξαφνικά ξεφτίζουν μπροστά σε ένα τυπικό «γεια, τι κάνεις ; καλά;» όπως θα σε χαιρετούσε ένας από τους υπόλοιπους φίλους της δουλειάς ή της σχολής ή οπουδήποτε, αυτοί οι φίλοι λοιπόν είναι οι σύμμαχοι που μόλις περιέγραψα. Είναι οι άνθρωποι που αν χρειαστείς κάτι μπορεί και να σε βοηθήσουν ή τέλος πάντων δεν θα βοηθήσουν κάποιον άλλο να σου κάνει κακό! Εκτός από τους πολύ καλούς σου φίλους που φυσικά όχι μόνο θα σε βοηθήσουν αλλά θα είναι δίπλα σου στη μάχη!

 Υπάρχουν και αυτοί που δε σου μιλάνε καθόλου πια, αυτοί που σε πρόδωσαν, αυτοί που σε μίσησαν και τους μίσησες για τον οποιονδήποτε λόγο. Αυτοί που ενώ έκαναν τους φίλους πίσω από την πλάτη σου σε έθαβαν ή κατάστρωναν σχεδία εξόντωσης σου από την παρέα. Αυτοί που για κάποιο λόγο σπάστηκαν μαζί σου και δε γύρισαν ποτέ ντόμπρα να σου το πουν στα ίσια τι τους πείραξε, απλά σαν κότες έκοψαν την παρέα χωρίς να σου εξηγήσουν τίποτα και σε άφησαν να τους ψάχνεις, να τους στέλνεις μηνύματα χωρίς ν’ απαντάνε, να τους μιλάς με οποιονδήποτε τρόπο μπορείς σε αυτή την κοινωνία της επικοινωνίας που βοηθάει πολύ σε αυτό, κι εκείνοι απλά να σε αποφεύγουν. Αυτοί είναι οι εχθροί! Αυτοί που δεν θα σε βοηθήσουν ποτέ αν χρειαστείς κάτι, αυτοί που θα σε εκμεταλλευτούν κιόλας αν θελήσουν εκείνοι κάτι, αυτοί που θα σου σκάψουν το λάκκο ή που θα διαδίδουν λανθασμένες πληροφορίες για εσένα!

Και υπάρχουν και οι ουδέτεροι! Αυτοί που δεν κατηγοριοποιούν κανέναν φίλο. Θα φερθούν σε όλους το ίδιο και ισάξια, με ειλικρίνεια και όσο μπορούν καλύτερα (ή όπως το νομίζουν στο κεφάλι τους το καλύτερα). Αλλά αυτό μερικές φορές δεν βγαίνει στο τέλος σε καλό! Σου  λένε ότι κάθονται στην άκρη γιατί όσες φορές πήγαν να βοηθήσουν τα έκαναν πιο σκατά τα πράγματα, όμως δεν καταλαβαίνουν ότι τουλάχιστον αν σε βοηθήσουν αυτό θα εκτιμηθεί στο ότι προσπάθησαν. Κι εκεί που θα χρειαστεί να φερθούν σαν καλοί σου φίλοι γιατί ανήκουν αντικειμενικά στην κατηγορία με τους συμμάχους σου, και είναι στην υποκατηγορία «πολύ καλοί φίλοι που έχουμε περάσει πολλά μαζί» εκεί πάνε και σου φέρονται όπως σε όλους τους άλλους, πράγμα που σε μια κατάσταση δεν θα βοηθήσει, ενώ ξέρεις ότι θα μπορούσαν να σε βοηθήσουν, δεν το κάνουν για χάρη της υποτιθέμενης δικαιοσύνης (και λέω υποτιθέμενης γιατί πραγματική δικαιοσύνη σήμερα δεν υπάρχει όπως δεν υπάρχει και ηθική αφού όλοι έχουν τους δικούς τους κανόνες και για τα δυο) . Όλοι οι φίλοι στο ίδιο καζάνι σου λένε! Δίκαιο μεν αλλά στο πεδίο της μάχης θα στέκονται παραπέρα και μπορεί να μην πηγαίνουν με τον εχθρό αλλά δε σε βοηθάνε κιόλας, ενώ σου λένε «βρες τα μόνος σου». Για εμένα ή Σύμμαχος θα είσαι ή εχθρός!! Δεν υπάρχουν φίλοι, υπάρχουν οι Σύμμαχοι! Οι ουδέτεροι είναι κατάσκοποι :P όχι εντάξει πλάκα κάνω! 

Έχω όμως χωρίσει πλέον τους φίλους στις δυο αυτές μεγάλες κατηγορίες. Αυτούς που περιέγραψα ως ουδέτερους το κάνω γιατί όντως ναι μεν δεν είναι εχθροί αλλά και σύμμαχοι αμιγώς δεν είναι! Επομένως πρέπει να διαλέξουν στρατόπεδο, γιατί και ο στρατηγός οφείλει να διαλέγει κάθε φορά τη στρατηγική που θα ακολουθήσει. Και όλοι, ο καθένας από εμάς. Εσύ που διαβάζεις αυτές τις γραμμές τώρα είσαι ο στρατηγός στο δικό σου στρατόπεδο με Συμμάχους και εχθρούς και μπορείς να διαλέξεις τις κινήσεις σου!